Isaac Barrow Był matematykiem, profesorem i teologiem urodzonym w Anglii w 1630 roku. Chociaż mniej znany niż Izaak Newton, który był jego uczniem, wkład Barrowa w dziedzinie matematyki był bardzo ważny i położył podwaliny pod dalsze badania..
W szczególności jego najważniejszą pracą w matematyce było połączenie rachunku różniczkowego i rachunku całkowego. W rzeczywistości jedno z praw rządzących tego typu obliczeniami nazywa się prawem Barrowa, nazwanym na cześć jego pionierskiej pracy w dziedzinie matematyki..
Jako nauczyciel spędził karierę na Uniwersytecie w Cambridge, z krótką przerwą, którą poświęcił podróżom wymuszonym problemami z liderami uniwersytetu w okresie konfrontacji religijnej w kraju. W ostatnich latach porzucił zarówno nauczanie, jak i prowadzenie badań naukowych.
Oddał krzesło Newtonowi i poświęcił się teologii, swojej drugiej pasji. W rzeczywistości w swoim czasie celował jako autor kazań. Mężczyzna o nieco ekscentrycznym temperamencie, zmarł bardzo młodo, pozostawiając wśród współczesnych pamięć o tym, że zawsze zachowywał się nienagannie.
Indeks artykułów
Isaac Barrow urodził się w Londynie w październiku 1630 roku. Pierwsze lata studiów spędził w Carterhouse, gdzie bardziej wyróżniał się złym zachowaniem niż błyskotliwością..
Jego agresywność i prowokacyjny charakter doprowadziły jego ojca do rozpaczy, do tego stopnia, że pragnął, aby Bóg skrócił życie chłopca.
W każdym razie ten sposób bycia nie przeszkodził mu w skorzystaniu z nauk, które otrzymał. Przed wstąpieniem na Uniwersytet spędził czas w Felstes, uczęszczając na kurs przygotowawczy.
Nauczył się greki, hebrajskiego, łaciny i logiki i był gotowy, aby wstąpić do Trinity College w Cambridge. Według niektórych biografów skorzystał z pomocy wuja, który był członkiem zarządu ośrodka.
Stamtąd zaczął okazywać oznaki swojej inteligencji. Jest opisywany jako bardzo pracowity uczeń, który wyróżniał się szczególnie w matematyce.
Mając świetne wyniki w nauce, Barrow ukończył szkołę w 1648 r. Natychmiast rozpoczął pracę w tej samej instytucji, prowadząc prace badawcze, a wkrótce potem jako nauczyciel. W ten sposób matematyk założył swoją stałą rezydencję w Cambridge.
Pierwszym przedmiotem, którego uczył, był język grecki. Jednak problemy polityczne i religijne wpłynęły na jego twórczość. W 1655 r. Władze uniwersytetu zwolniły go, ponieważ odmówił złożenia przysięgi na rzecz Rzeczypospolitej.
Jednak Barrow wykorzystał ten czas, kiedy musiał opuścić Cambridge. Przez kilka lat poświęcił się podróżowaniu po Europie, odwiedzając m.in. Francję, Włochy i Konstantynopol. Miał wiele przygód, w tym ciekawe spotkanie z piratami na Morzu Śródziemnym.
Po powrocie do Anglii Barrow zostaje wyświęcony. Podobnie odzyskał posadę w Cambridge, tym razem jako regius prof z greckiego.
Następnym stanowiskiem był profesor geometrii w 1662 roku. W następnym roku udało mu się zostać pierwszym profesorem Lucasa w Cambridge, co było wówczas sporym osiągnięciem..
Oprócz pracy dydaktycznej kontynuował prace badawcze i wydawnicze. Najważniejsze z matematyki były Geometria i optyka. Pod koniec tej dekady, a konkretnie w 1669 r., Barrow opuścił krzesło i zastąpił go Izaak Newton.
Po zakończeniu nauczania Barrow zwrócił się ku teologii. Opublikował kilka prac z tej dyscypliny i został uznanym autorem kazań.
Jego traktat nazwał Zwierzchnictwo papieża Jest to jeden z najbardziej rozpoznawalnych przykładów kontrowersyjnych traktatów, jakie kiedykolwiek opublikowano..
Nadal miał czas, aby wrócić do Cambridge. W 1672 roku został członkiem zarządu Trinity College. Z tego stanowiska był jednym z założycieli biblioteki tej instytucji. Isaac Barrow zmarł w Londynie 4 maja 1677 roku, mając zaledwie 47 lat..
Najbardziej znaną pracą teoretyczną Izaaka Barrowa było stworzenie metodologii obliczania stycznych. Jego metoda miała podejście zbliżone do form obliczeń. W ten sposób był pionierem w opisywaniu procesów wyprowadzania i integracji jako operacji odwrotnych..
Kolejną jego zaletą była budowa tzw. „Charakterystycznego trójkąta”. W tym przypadku przeciwprostokątna jest ustalana jako nieskończenie mały łuk krzywej. Ze swojej strony nogi są nieskończenie małymi przyrostami, z różnymi odciętymi i uporządkowanymi na końcach łuku.
To było w 1669 roku, kiedy teoretyk opublikował swoje arcydzieło: Lekcje geometrii. Tam właśnie opracował swoją metodę tworzenia stycznych do krzywych..
To sam Izaak Newton napisał przedmowę. Niektórzy twierdzą, że wniósł niektóre ze swoich pomysłów, ale ogólnie uważa się, że wniósł tylko część własnego wkładu w dziedzinie optyki.
Podsumowując, w tej pracy Barrow ustalił, że aby wyznaczyć styczną do krzywej, zawsze należy brać pod uwagę związek z kwadraturą drugiej krzywej. Zostało to uznane za pierwszą wersję Podstawowego twierdzenia rachunku różniczkowego
Krótko mówiąc, matematyk był pionierem w formułowaniu geometrycznej wersji wspomnianego wcześniej fundamentalnego twierdzenia rachunku bieżącego. Jako hołd dla jego pracy, drugie fundamentalne twierdzenie rachunku całkowego (lub reguła Newtona-Leibniza) nazywa się regułą Barrowa..
Kolejnym wybitnym dziełem Barrowa była uproszczona wersja utworu Elementy Euklidesa, który opublikował w 1655 r. W 1683 r. opublikowano zbiór kilku jego czytań pod tytułem Lekcje matematyki, o treści, w której metafizyka jest powiązana z matematyką.
Był także autorem analizy prac Archimedesa, a także innej analizy Teodozjusza..
Jak wspomniano powyżej, miał również doświadczenie jako pisarz. Pod tym względem zyskał sławę jako autor kazań i kontrowersyjny traktat dotyczący religii, innej pasji jego życia. Jako ciekawostkę można zauważyć, że istnieje księżycowy krater, który nosi jego imię na jego cześć.
Jeszcze bez komentarzy