Jose de la Torre Ugarte (1786-1831) był prawnikiem i kompozytorem urodzonym w Peru w marcu 1786 roku. Był to drugi aspekt, który zapisał się w historii, kiedy napisał tekst do hymnu narodowego Peru. Pełnił również różne stanowiska polityczne w latach po odzyskaniu niepodległości..
De la Torre praktykował swój zawód już od kilku lat, kiedy do Huarua dotarła Wyzwoleńcza Ekspedycja. W wieku 34 lat prawnik wstąpił w szeregi niepodległościowe, a nawet brał udział w kampanii w Limie. Jego udział i szacunek, jakim darzył go San Martín, sprawiły, że był jednym z wezwanych do podpisania Aktu Niepodległości.
W trakcie tworzenia symboli narodowych San Martín ogłosił konkurs na hymn narodowy. De la Torre był jednym z uczestników i przedstawił swoją propozycję wraz z kompozytorem José Bernardo Alcedo. Sam San Martín zdecydował, że piosenka powinna stać się hymnem Peru.
W następnych latach De la Torre zajmował kilka różnych stanowisk politycznych w czasach wielkiej niestabilności. W związku z współpracą z rządem De la Rivy kompozytor został skazany na karę śmierci, mimo że wyrok został umorzony. Potem zdecydował się powrócić do wykonywania zawodu.
Indeks artykułów
José de la Torre Ugarte i Alarcón Manrique przyszli na świat 19 marca 1786 roku w miejscowości Ica. Jego ojciec, José Estanislao de la Torre Ugarte, był Hiszpanem, który przyjechał do Peru kilka lat wcześniej i poślubił Mercedes Alarcón, matkę José..
De la Torre rozpoczął naukę w ośrodku edukacyjnym prowadzonym przez jezuitów. Ta uczelnia z czasem stała się renomowaną San Luis Gonzaga.
Po ukończeniu pierwszych etapów edukacyjnych młody José kontynuował naukę na Uniwersytecie San Marcos jako stażysta. Tam w latach 1809-1812 objął katedrę sztuki.
José de la Torre, który ukończył wydział kanoników, tak nazywało się prawo kanoniczne, został upoważniony do pracy w charakterze koronera. Jednak egzamin końcowy, który musiał zdać, został opóźniony, gdy zmarł jego nauczyciel Antonio Bedoya. Z tego powodu ukończył studia prawnicze dopiero piętnaście lat później, w 1825 roku..
W 1812 roku De la Torre Ugarte poślubił Manuelę del Sacramento, z którą rozstał się po urodzeniu trójki dzieci. Czternaście lat później, w 1826 roku, ożenił się ponownie z Juana Manrique de Lara y Vidal.
Niewiele jest danych na temat ideologii De la Torre za jego młodości. Z drugiej strony wiadomo, że gdy miał już 34 lata, zaciągnął się do patriotycznych szeregów, gdy tylko San Martín przybył do Huarua. W szeregach armii wyzwoleńczej brał udział w Kampanii Limskiej.
José de la Torre był jednym z uczestników spotkania Cabildo de Lima, które miało zadecydować o niepodległości Peru. Podobnie był jednym z tych, którzy 15 lipca 1821 roku podpisali ustawę proklamującą tę niepodległość.
Generał San Martín zwołał konkurs na hymn narodowy nowo niepodległego Peru. W konkursie mogli wziąć udział wszyscy kompozytorzy, zarówno profesjonaliści, jak i amatorzy, a także nauczyciele sztuk pięknych.
Ostatecznie przedstawiono 20 propozycji, wśród których znalazła się ta opracowana przez José de la Torre i José Bernardo Alcedo. Pierwszy napisał tekst, a drugi był autorem muzyki. Obaj wcześniej współpracowali przy tworzeniu La Chicha, patriotycznej piosenki, która stała się bardzo sławna..
Po pierwszej fazie do finału trafiło sześć kompozycji, w tym utwór José de la Torre. Według kronik, kiedy San Martín usłyszał kompozycję, był pod wrażeniem i wiedział, że powinna być wybrana.
Oficjalna premiera hymnu narodowego Peru odbyła się 24 grudnia 1821 roku w teatrze w Limie. Na tę okazję wybraną piosenkarką została Rosa Merino de Arenas.
W tym samym 1821 roku José de la Torre Ugarte rozpoczął karierę polityczną jako członek rządu protektoratu. Z jednej strony zajmował stanowisko starszego oficera Ministerstwa Wojny, z drugiej pracował w sekretariacie wyzwoliciela José de San Martín..
Według biografów San Martín miał świetne osobiste zdanie o José de la Torre, dlatego trzymał go przy sobie aż do opuszczenia kraju w 1822 roku..
Następnie Peru zwołało swój pierwszy kongres założycielski, a w następnym roku José de la Riva został prezydentem kraju. De la Torre był również częścią tego rządu, w którym zajmował stanowisko starszego oficera w Ministerstwie Wojny i Marynarki Wojennej..
Pomimo ogłoszenia niepodległości sytuacja w Peru była dość niestabilna. Hiszpanie kontratakowali, próbując odzyskać utracone terytorium, a ponadto często dochodziło do wewnętrznych konfrontacji po stronie republikańskiej.
De la Torre towarzyszył José de la Rivie, gdy musiał przenieść swój rząd do Trujillo. Tam został mianowany sekretarzem Senatu i awansował na pułkownika..
W kontekście wewnętrznych walk o władzę José de la Torre był sądzony za przynależność do rządów José de la Riva. Na rozprawie został skazany na karę śmierci, która została odpuszczona..
Po zmianie rządu José de la Riva musiał udać się na wygnanie. De la Torre natomiast pozostał w Trujillo, choć podjął decyzję o porzuceniu polityki i powrocie do obowiązków zawodowych..
Trujillo zwrócił się do Uniwersytetu San Marcos o pozwolenie na przystąpienie do odroczonego egzaminu prawniczego. 14 maja 1825 r. Uzyskał tytuł i mógł rozpocząć praktykę. Jego pierwszą posadą był audytor wojenny, którą wykonywał do 1828 roku. Później został mianowany przez Gamarrę, członka Najwyższego Sądu Wolności..
W tym czasie José de la Torre postanowił wrócić do życia politycznego i został wybrany na posła. Nie mógł jednak objąć tego stanowiska, ponieważ zmarł nagle 1 września 1831 roku.
Początkowo został pochowany na cmentarzu Presbitero Matias Maestro. Później, za rządów Augusta B. Leguíi, jego szczątki zostały przeniesione do Panteonu Próceres znajdującego się w kościele Royal College of San Carlos, dziś Centrum Kultury Uniwersytetu San Marcos.
Jeszcze bez komentarzy