Jose Gorostiza Alcala (1901-1973) był meksykańskim pisarzem, poetą i dyplomatą. Jego życie upływało między stanowiskami rządowymi a pisaniem; Chociaż jego twórczość nie była zbyt obszerna, cieszyła się głębią i oryginalnością, co wyróżniało go spośród wielu kolegów..
W dziedzinie literatury Gorostiza był znany jako „poeta inteligencji” z racji intelektualnego i analitycznego charakteru swojej twórczości. Jednym z najważniejszych i najbardziej rozpoznawalnych tytułów meksykańskiego autora był Niekończąca się śmierć, który odnosił się do upadku i wyginięcia wszystkich bytów.
Jego życie było również ukierunkowane na upowszechnianie kultury i sztuki w swoim kraju. Należał do grupy intelektualistów znanych jako „Los Contemporáneos”, którzy poprzez publikację przedstawili zmiany, innowacje i transformacje literatury.
Indeks artykułów
José Gorostiza Alcalá urodził się 10 listopada 1901 roku w mieście Villahermosa w Tabasco. Chociaż nie ma wystarczających informacji o jego życiu rodzinnym, przypuszcza się, że pochodził z rodziny wykształconej, ze względu na wykształcenie akademickie, które otrzymał.
José Gorostiza uczył się w szkole podstawowej i średniej w swojej rodzinnej Villahermosa. Następnie zamieszkał w Mexico City, gdzie uczył się w liceum, którego kulminacją był rok 1920. Później studiował listy na Narodowym Autonomicznym Uniwersytecie Meksyku..
W młodości José Gorostiza należał do Los Contemporáneos, grupy pisarzy, wśród których wyróżniali się Carlos Pellicer, Xavier Villaurrutia, Antonieta Rivas Mercado i Salvador Novo. Byli odpowiedzialni za propagowanie postępu kulturalnego w Meksyku w latach 1920-1931.
Akademickie przygotowanie i szkolenie José Gorostizy doprowadziło go do różnych stanowisk. Początkowo pracował na Narodowym Autonomicznym Uniwersytecie Meksyku, gdzie wykładał literaturę meksykańską. Później, w 1932 r. Był profesorem historii najnowszej w Krajowej Szkole Pedagogicznej.
Gorostiza był człowiekiem, który wykazywał się zdolnościami zarówno do listów, jak i do misji dyplomatycznych. Miał więc okazję zajmować różne stanowiska w rządzie meksykańskim. W 1927 r. Był kanclerzem swojego kraju w Londynie w Anglii.
Później, na początku lat 30. XX w. Był dyrektorem Sekretarza Edukacji Publicznej w Sekcji Sztuk Pięknych. Był także sekretarzem rządu w Kopenhadze w Danii w latach 1937-1939. W latach 1939-1940 był dyplomatą w stolicy Włoch..
José Gorostiza pasjonował się literaturą i literaturą, więc jego życie było również ukierunkowane na pisanie. Dwie z jego pierwszych prac ukazały się w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Te tytuły brzmiały Piosenki do śpiewania na łodziach Y Niekończąca się śmierć, ta ostatnia jest najbardziej znana.
Można powiedzieć, że praktycznie całe życie meksykańskiego pisarza było poświęcone polityce. Jego działalność dyplomatyczna sprawiła, że w 1944 r. Był odpowiedzialny za kierowanie służbą dyplomatyczną, a sześć lat później był członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ..
Na początku lat pięćdziesiątych wyjechał na rok do Grecji, by służyć jako ambasador. Gorostiza przez ponad dziesięć lat była również przeznaczona do wygłaszania wykładów i konferencji na całym świecie. Następnie objął przewodnictwo w delegacji energetyki jądrowej od 1965 do 1970 roku.
Chociaż José Gorostiza nie był najbardziej płodnym pisarzem i poetą, jego pierwsze dwa dzieła przyniosły mu uznanie publiczne i akademickie. W ten sposób w 1954 roku Meksykańska Akademia Językowa wybrała go na członka. Rok później zajął krzesło numer XXXV.
Ostatnie lata życia José Gorostiza Alcalá żył między pracą a stanowiskami politycznymi, a także opracowaniem dwóch ostatnich publikacji: Poezja Y Proza. Zmarł w wieku siedemdziesięciu jeden lat w Mexico City 16 marca 1973 roku..
- Nagroda Mazatlána w dziedzinie literatury w 1965 r.
- Narodowa Nagroda Nauki i Sztuki w 1968 r.
Twórczość José Gorostizy została ujęta w nurcie awangardy i modernizmu. W swoich pismach autor używał kulturalnego, prostego i precyzyjnego języka. Ponadto w jego słowach był silny ładunek liryczny i ekspresyjny.
Poezję meksykańskiego pisarza cechowała refleksyjność, analityczność i wnikliwość. Jednocześnie sprawiał wrażenie lekkiego; ale w głębi duszy jego treść była wynikiem absolutnego zainteresowania, jakim Gorostiza miał człowieka, świat, w którym się rozwijał i koniec istnienia.
Twórczość literacka Gorostizy nie była obfita. Być może było to spowodowane nieustannymi działaniami dyplomatycznymi i politycznymi, które prowadził. Jednak cztery tytuły, które udało mu się opublikować, wystarczyły, aby pozostawić po sobie spuściznę i zostać uznanym za jednego z najważniejszych meksykańskich poetów XX wieku..
- Piosenki do śpiewania na łodziach (1925).
- Niekończąca się śmierć (1939).
- Poezja (1964).
- Proza (1969).
Był to pierwszy zbiór wierszy meksykańskiego autora, którego najbardziej charakterystyczną cechą była zmiana dokonana przez Gorostizę z tradycji i obyczajów na awangardę i innowacyjność. Utwór składał się z około dwudziestu pięciu wierszy, pełnych elegancji i wyrazistości.
Znaczna część wersetów składała się z rymów wielkiej i mniejszej sztuki, także z tetrasylab i hendecasyllab. Z drugiej strony publikacja została dobrze przyjęta przez krytyków, a wielu twierdziło, że pisarz miał wyraźny wpływ pisarzy hiszpańskich, zwłaszcza Luísa de Góngora..
Język, którego użył pisarz przy tworzeniu wierszy, był prosty i nieskomplikowany. Jednak nie wszystkie z nich są łatwe do zrozumienia, ponieważ wiele z nich ma pewną złożoność pod względem kontekstu i znaczenia. W ten sposób czytelnik może dostrzec pewien rozłączenie między strofami.
Sam José Gorostiza skrytykował swoje pierwsze dzieło literackie, powiedział, że niektóre wiersze powstały z lektury innych pisarzy. Uważał również, że był „słaby”, że zawierał nieco staranną strukturę metryczną i bardzo osobiste odczucie.
- "Noc".
- "Kobiety".
- „Rysunki w porcie”.
- „Kto kupuje mi pomarańczę?”.
- „Wybrzeże”.
- „Morze się raduje”.
- „Księżycowy rybak”.
- „Woda, nie uciekaj przed pragnieniem, przestań”.
"Pójdziemy znaleźć
liście bananowca podczas sadzenia.
Morze się raduje.
Poszukamy ich po drodze,
ojciec motków lnu.
Ponieważ księżyc (ma bolesne urodziny) ...
... morze się raduje.
Siedem prętów tuberozy; tylko zapach,
pojedyncza biel gołębiego pióra.
Morze się raduje.
Życie - mówię mu - odpiąłem je na biało, dobrze o tym wiem,
dla mojej dziewczyny z ładną stopą.
Morze się raduje.
Życie - mówię mu - odpiąłem je na biało.
Nie ciemnij za to, że jesteś mną!
Morze się raduje ".
„To nie jest woda ani piasek
brzeg morza.
zdrowa woda
pojedyncza pianka,
woda nie może
tworzą brzeg.
I po co odpoczywać
zamiast tego w doku,
to nie jest woda ani piasek
brzeg morza.
... te same usta,
jeśli chcą się całować.
To nie jest woda ani piasek
brzeg morza.
Po prostu patrzę na siebie
z powodu zmarłych;
samotny, opuszczony,
jak pustynia.
Płacz do mnie,
cóż, muszę się smucić.
To nie jest woda ani piasek
brzeg morza ”.
Była to druga opublikowana praca autora, charakteryzująca się dużym stopniem intensywności i głębi. Pisarz rozwinął filozoficzny temat związany z konfrontacją wody z gromadzącym ją zbiornikiem; wiersz został podzielony na dwadzieścia zestawów wersetów.
Krytyczna, inteligentna i refleksyjna cecha osobowości Gorostizy znalazła odzwierciedlenie w zainteresowaniach pisarza argumentami dotyczącymi życia, człowieka, Boga i końca życia. Język, którego używał, był pełen metafor, które dodawały ekspresji i piękna..
„Pełna mnie, oblężona w moim naskórku
dla nieuchwytnego boga, który mnie topi,
może kłamał
za promienną atmosferę świateł
który ukrywa moje rozlane sumienie,
moje skrzydła rozpadły się w strzępy powietrza,
moje niezdarne błądzenie po omacku; ...
Więcej niż kieliszek, ale też bardziej przezorny!
Może to zagłębienie, które nas zawęża
na wyspach monologów bez echa,
chociaż nazywa się to Bogiem,
być niczym innym jak tylko szklanką
że zagubiona dusza nas kształtuje,
ale może dusza tylko ostrzega
w skumulowanej przejrzystości
to plami pojęcie o nim na niebiesko.
... W kryształowej sieci, która ją dusi,
woda nabiera kształtu,
Pije to, tak, w szklanym module,
aby to również zostało przemienione
z drżeniem zduszonej wody
to wciąż tam jest, bez głosu, zaznaczając puls
strumień lodowcowy ... ".
Jeszcze bez komentarzy