Klebsiella pneumoniae Jest to fakultatywna Gram-ujemna bakteria beztlenowa, która nie wytwarza przetrwalników i występuje w postaci pałeczek. Należy do grupy bakterii z grupy coli, pospolitych bakterii flory przewodu pokarmowego ludzi i innych kręgowców..
Są ważne z medycznego punktu widzenia, ponieważ są oportunistyczne (to znaczy wykorzystują osłabiony układ odpornościowy) i mogą powodować choroby.
Klebsiella pneumoniae jest to ważny czynnik bakteryjny, zdolny do wywoływania chorób zakaźnych w populacjach ludzkich. Jest również jednym z głównych czynników wywołujących zakażenia szpitalne pochodzenia bakteryjnego, zwłaszcza u pacjentów z osłabionym układem odpornościowym. Odpowiada m.in. za infekcje dróg oddechowych i dróg moczowych, zapalenie płuc.
Indeks artykułów
Bakterie z rodzaju Klebsiella należą do rodziny Enterobacteriaceae, które charakteryzują się między innymi tym, że są pałeczkami Gram-ujemnymi, które nie mają ruchu.
Inną cechą odróżniającą je od reszty Enterobacteriaceae jest to, że najbardziej zewnętrzna warstwa komórek jest utworzona przez otoczkę z polisacharydów. Oprócz K. pneumoniae iRodzaj składa się z innych gatunków, takich jak K. terrigena, K. oxytoca Y K. planticola.
Klebsiella pneumoniae Laktoza fermentuje z wytworzeniem gazu w ciągu 48 godzin. Gatunek ten może rozwijać się w obecności wolnego tlenu lub przy jego braku, dlatego uważa się go za fakultatywny gatunek beztlenowy. Może przetrwać w pH zasadowym, ale nie kwaśnym, optymalny rozwój zachodzi w środowisku o pH obojętnym.
Jego temperatura rozwoju wynosi od 15 do 40 ° C, jednak w laboratoriach szczepy hoduje się w 37 ° C. Zawiera enzymy beta-laktamazy. Otaczająca kapsułka zwiększa zjadliwość, działając jako fizyczna bariera, aby uniknąć odpowiedzi immunologicznej żywiciela. Ta kapsułka chroni również komórkę przed wysychaniem..
Klebsiella pneumoniae jest to mikroorganizm typowy dla mikrobioty ludzi i innych kręgowców. Można go znaleźć w jamie ustnej, skórze i przewodzie pokarmowym, gdzie początkowo nie powoduje problemów infekcyjnych..
Klebsiella pneumoniae Ma kształt laski. Jest krótki, mierzy od 1 do 2 na 0,5 - 0,8 mikrometra. Komórki można znaleźć pojedynczo, w parach, w łańcuchach, a czasem w grupach. Nie przedstawia wici (więc nie jest ruchoma) i ma wydatną torebkę.
Bakterie K. pneumoniae tworzy dużą kolonię o konsystencji śluzowej, gdy rośnie na podłożu pierwotnej izolacji, na agarze Mac Conkey i agarze z krwią. Kapsułka polisacharydowa jest odpowiedzialna za śluzowaty wygląd kolonii K. pneumoniae.
Klebsiella pneumoniae jest to patogen oportunistyczny, który często powoduje zakażenia szpitalne. W ostatnich latach szczepy hiperwirulentne (głównie K1 i K2) w coraz większym stopniu dotykają osoby wcześniej zdrowe, czyli nie były pacjentami hospitalizowanymi.
Wzrost zjadliwości jest spowodowany zwiększoną produkcją kapsułek polisacharydowych. Bacteremia wg K. pneumoniae powoduje znaczną zachorowalność i śmiertelność w populacji ogólnej.
Jama brzuszna, drogi moczowe i płuca, w tej kolejności, są miejscami najczęściej atakowanymi przez Klebsiella pneumoniae u osób, które nabyły chorobę poza szpitalem.
Gatunek ten jest drugą najczęstszą przyczyną infekcji bakteriami Gram-ujemnymi po Escherichia coli. Niektóre choroby podstawowe mogą wpływać na obronę jednostki i zwiększać ryzyko infekcji K. pneumoniae. Choroby te obejmują marskość wątroby, zaburzenia dróg żółciowych, cukrzycę i alkoholizm..
W przypadku zakażeń szpitalnych kolonizacja przewodu pokarmowego wg K. pneumoniae zwykle występuje przed rozwojem infekcji.
Kolonizacja wg K. zapalenie płuc może również wystąpić w drogach moczowych, drogach oddechowych i krwi. Infekcje przerzutowe, takie jak ropny ropień mózgu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zapalenie wnętrza gałki ocznej, są najważniejszymi cechami zakażeń spowodowanych K. pneumoniae.
Aby zarazić się infekcją K. pneumoniae, osoba musi być narażona na bakterie. Mianowicie, K. pneumoniae musi dostać się do dróg oddechowych lub krwi.
Bezpośrednia transmisja z otoczenia jest mało prawdopodobna. Biofilmy z K. pneumoniae które powstają w urządzeniach medycznych (np. cewnikach i rurkach dotchawiczych) stanowią jeden z głównych sposobów infekcji u cewnikowanych pacjentów.
Klebsiella pneumoniae rozwija otoczkę polisacharydową, która jest czynnikiem determinującym patogenność bakterii. Kapsułka chroni mikroorganizm przed fagocytozą przez komórki polimorfojądrowe.
Oporność na peptydy przeciwdrobnoustrojowe i hamowanie dojrzewania komórek dendrytycznych również odgrywają ważną rolę w hamowaniu wczesnej odpowiedzi zapalnej. Niektóre typy otoczkowe są bardziej zjadliwe niż inne, takie jak typy K1, K2, K4 i K5.
Pierwszym etapem infekcji jest przyleganie odpowiedzialnego czynnika do komórek żywiciela. U Enterobacteriaceae przyleganie jest wykonywane przez fimbrie lub pilis. Te fimbrie są kolejnym ważnym czynnikiem zjadliwości.
Istnieją dwa główne typy fimbrii, typ 1 i typ 3. Typ 1 przyczepia się do komórek w kanaliku głównym układu moczowego. Fimbrie typu 3 pozwalają na przyleganie do komórek śródbłonka i komórek nabłonka dróg oddechowych i moczowych.
Inne dodatkowe czynniki wirulencji K. pneumoniae obejmują lipopolisacharydy, białka błony zewnętrznej, a także czynniki determinujące pozyskiwanie żelaza i wykorzystanie źródeł azotu.
Zakażenia szpitalne wywołane przez K. pneumoniae mają tendencję do przewlekłości, głównie ze względu na ich zdolność do tworzenia biofilmów. Te biofilmy chronią patogen przed odpowiedzią układu odpornościowego gospodarza, a także przed antybiotykami..
Kolejny czynnik, który pomaga K. pneumoniae staje się chroniczna, jest jej oporność na wiele leków. Oporność jest często spowodowana obecnością β-laktamaz lub karbapenemaz o rozszerzonym spektrum, co utrudnia dobór odpowiednich antybiotyków do leczenia..
Klebsiella pneumoniae można go leczyć antybiotykami, jeśli infekcje nie są odporne na leki. Jednak nieodpowiednie wstępne leczenie wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością spowodowaną przez bakterie. Empiryczna antybiotykoterapia może poprawić przeżycie pacjentów z zakażeniami spowodowanymi przez K. pneumoniae.
Terapie skojarzone, skuteczne w leczeniu innych opornych bakterii, są stosowane ostrożnie w leczeniu K. pneumoniae ze względu na możliwość wystąpienia zdarzeń niepożądanych, które mogą wystąpić.
Terapie skojarzone obejmujące stosowanie aminoglikozydów zwiększają ryzyko nefrotoksyczności u pacjenta. Innym możliwym ciężkim zdarzeniem niepożądanym jest zapalenie okrężnicy z towarzyszącym Clostridium difficile.
W ostatnich latach pojawiło się kilka nowych środków przeciwdrobnoustrojowych o działaniu przeciw szczepom K. pneumoniae odporne na karbapenemy, przeszły do III fazy badań klinicznych.
Ceftolozon, nowa cefalosporyna, w połączeniu z tazobaktamem, okazał się skuteczny w testach in vitro. Ponadto rozwój nowych inhibitorów β-laktamazy, takich jak awibaktam, oraz innych nowych inhibitorów β-laktamazy i aminoglikozydów nowej generacji (neoglikozydy), może pomóc w opracowaniu skutecznych metod leczenia K. pneumoniae W niezbyt odległej przyszłości.
Jeszcze bez komentarzy