Plik szkoły przedszkolne były to szkoły filozoficzne założone mniej więcej w VII wieku pne. w Grecji. Znani są pod nazwą przedsokratyków, ponieważ są szkołami filozofii klasycznej, która istniała przed Sokratesem. Dlatego na jego podejście nie miała wpływu myśl Sokratejska.
Pierwszą szkołą przedsokratejską była Szkoła Miletu, założona przez Talesa z Miletu w VII wieku pne. Potem przyszły szkoły pitagorejskie (założone przez Pitagorasa) i eleatic (skomponowane przez Parmenidesa i Zenona)..
Filozofia przedsokratejska rodzi się z pytania o naturę i to Arystoteles wskazuje w swojej pracy Metafizyka, że filozofia ta zaczyna się, gdy Tales z Miletu kwestionuje naturę lub istotę wszystkich przedmiotów tworzących świat..
Wszystkie szkoły przedsokratejskie powstały w rodzinnych miastach ich założycieli. Z drugiej strony, wszyscy mieli cechę bycia racjonalistami, a ich członkowie prezentowali energicznego ducha poszukiwania prawdziwej wiedzy..
Według Arystotelesa w jego traktacie o metafizyce, filozofia przedsokratejska została założona przez Talesa z Miletu około VII wieku pne. Jednak podejścia tej szkoły były rozważane przez późniejszych filozofów VI i V wieku pne..
Szkoła Miletu powstała w greckim mieście Milet, nad wybrzeżem Ionii (dziś Azja Mniejsza lub Anatolia). Jego głównymi przedstawicielami byli Tales z Miletu, Anaksymenes i Anaksymander.
Filozofowie ci bronili stanowisk odmiennych od tych, które zajmowano w tamtym czasie w organizacji świata.
Popularne w tamtych czasach przekonanie wskazywało, że los ludzi jest kontrolowany przez wolę wyższych bytów o cechach antropomorficznych (bogów). Dlatego za każde zdarzenie, które miało miejsce na ziemi, odpowiadały te postacie.
Milezjanie zaczynają debatować nad tymi pomysłami z naturalnego punktu widzenia. W ten sposób bronią tego, że natura składa się z bytów, które można obserwować i że byty te są odpowiedzialne za zmiany, które zachodzą na Ziemi..
Pierwsze naukowe obserwacje przyrody przypisuje się szkole Miletu. W ten sposób Milezjanie zaczynają odczytywać zjawiska naturalne i gwiazdy, będąc w stanie przewidzieć pewne zjawiska, takie jak przesilenia i zaćmienia..
Milezjanie byli pierwszymi Grekami, którzy użyli gwiazd jako narzędzia nawigacyjnego.
Szkoła pitagorejska została założona przez jednego z najbardziej reprezentatywnych filozofów klasycznej Grecji: Pitagorasa z Samos.
Pitagoras żył w VI wieku pne. i był odpowiedzialny za założenie nurtu pitagorejskiego w greckim mieście Crotona. Miasto to zostało uznane za powszechnie religijne, jednak Pitagoras znalazł tam swoich pierwszych uczniów.
Dla pitagorejczyków wszechświat musiał być rozumiany i badany jako całość lub jako kosmos. Z drugiej strony materię trzeba było rozumieć niezależnie od jej struktury i formy. W ten sposób pitagorejczycy zostali uznani zarówno za idealistów, jak i materialistów..
Jednak wraz z upływem czasu Pitagorejczycy zaczęli przyjmować głównie idealistyczne cięcia. W ten sposób wskazywali, że ciało jest materią fizyczną odpowiedzialną za uwięzienie psychiki.
Dla Pitagorasa idea życia po śmierci była niepodważalna. Myślał, że dusza może być wieczna.
Badania pitagorejczyków pozwoliły na rozwój teorii matematycznych, takich jak te dotyczące liczb pierwszych, parzystych i nieparzystych. Dlatego mówi się, że teorie pitagorejskie położyły podwaliny matematyki na poziomie historycznym..
Twierdzenie Pitagorasa o wartości przeciwprostokątnej trójkąta i jego stosunku do ruchu postępowego Ziemi to przykłady dotychczas obowiązujących koncepcji Pitagorasa.
Szkoła Elea lub szkoła Eleatic została założona przez greckich filozofów Parmenidesa i Zenona w mieście Elea we Włoszech. Szkoła ta wywarła silny wpływ na myśl klasyczną w VI i V wieku pne, przeżywając w tym czasie swój największy rozkwit..
Ci, którzy należeli do szkoły Elea, nie byli zwolennikami materialistycznych podejść filozoficznych szkoły Miletu i otwarcie sprzeciwiali się podejściu „uniwersalnego przepływu” zaproponowanemu przez greckiego filozofa Heraklita..
Według Eleatyków wszechświat sam w sobie jest niezmienną całością, nieskończoną w czasie i przestrzeni, której nie można zrozumieć ludzkim zmysłem ani wiedzą..
Sam wszechświat można zrozumieć jedynie poprzez refleksję filozoficzną, która pozwala dotrzeć do jedynej i ostatecznej prawdy..
Zwolennicy szkoły Elei uważali, że obserwacje sensoryczne były ograniczone i nieostre, co uniemożliwiało dokładne zrozumienie rzeczywistości..
W ten sposób można powiedzieć, że cała doktryna eleatycka podniesiona przez Parmenidesa była metafizyczna.
Heraklit z Efezu, Heraklit Ciemny lub po prostu Heraklit, przez niektórych uważany jest za wyznawcę szkoły Elei. Jednak jego postać była zawsze arbitralna, a jego rozważania enigmatyczne, dlatego nazywano go „mrocznym”.
Heraklit żył w Efezie w VI i V wieku pne. C. Pochodził z arystokratycznej rodziny, jednak postanowił wyrzec się wszystkich swoich majątków, aby żyć w samotności i poświęcić się filozofii.
Mówi się, że był twórcą unikalnego przedsokratejskiego stylu filozoficznego, znanego jako „aforyzmy”. Aforyzmy to krótkie stwierdzenia, które mają na celu jasne i terminowe zdefiniowanie lub wyjaśnienie tematu. Próbują one zająć się tematem bez pozostawiania miejsca na wątpliwości iw sposób zamknięty, bez chodzenia w bawełnę.
Wśród jego podejść jest rozważanie ognia jako materii, z której bierze początek wszystko na świecie.
Heraklit wskazał również, że rozum należy uznać za jedynego sędziego prawdy, a zmysły należy uważać za świadków prawdy, których sądy są wątpliwe, dopóki rozum je potwierdzi..
Jeszcze bez komentarzy