Plik 7 cudów starożytnego świata to siedem pomników i rzeźb pochodzących ze starożytności. Jego znaczenie leży w jego projektowaniu, architekturze i zaawansowanych technikach używanych przez człowieka do budowy wielkich pomników. Innymi słowy, są one wyrazem uznania dla ówczesnej pomysłowości człowieka..
Wyliczenie cudów przypisuje się greckiemu poecie Antypaterowi z Sydonu, który wyszczególnił pomniki i budowle godne podziwu wykonane w starożytności i wybrał liczbę siedem jako ważną dla Greków.
Siedem cudów starożytnego świata było znanych w średniowieczu i czasach nowożytnych dzięki opowieściom i legendom znalezionym w pismach greckich historyków i archeologów, ponieważ większość z nich obecnie nie istnieje.
Jednak teksty historyczne, które o nich wspominają, i ustalenia dokonane w miejscach, w których szacuje się, że zostały znalezione, dostarczyły wystarczających informacji, aby uznać je za imponujące struktury, które miały wielkie znaczenie w czasie, w którym stały..
Indeks artykułów
Przypuszcza się, że piramida została zbudowana około 2570 roku pne. Znajduje się w Gizie, mieście w Egipcie położonym na zachód od Nilu, jest pomnikiem grobowym zbudowanym w celu złożenia szczątków słynnego faraona Cheopsa, drugiego faraona czwartej dynastii Egiptu..
Była to największa konstrukcja na świecie, dopóki Wieża Eiffla nie została zbudowana w 1889 roku, a w 1979 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO..
Ta piramida jest jedną z trzech najbardziej znanych piramid w Egipcie. Pozostałe dwa to Khafre i Menkaure, imiona nadane na cześć pochowanych w nich faraonów. Z tej grupy piramid najlepiej zachowana jest Piramida Cheopsa.
Piramida Cheopsa ma wysokość 146 metrów i długość 52 metrów kwadratowych. Uważa się, że budowa trwała 30 lat, z czego pierwsze 20 lat to przygotowanie bloków, a pozostałe 10 na ich umieszczenie.
Szacuje się, że użyto 2 300 000 bloków wapienia i granitu o masie co najmniej 2 ton każdy; jednak są bloki, które ważą 60 ton.
Piramida wewnątrz zawiera 3 komnaty: komnatę króla, komnatę królowej i komnatę podziemną. Posiada również kanały wentylacyjne i sektor zwany Wielką Galerią..
Komnata króla ma kształt prostokąta. W nim znajduje się sarkofag faraona wykonany z granitu. Ściany tej komory wykonane są z granitowych płyt.
Komnata królowej również ma kształt prostokąta. Znajduje się w centrum piramidy, jej ściany są gładkie i nie posiada żadnych dekoracji. Przypuszcza się, że żadna królowa nie została tam pochowana.
Podziemna komnata, zwana także komorą chaosu, została pierwotnie zbudowana w celu pochowania tam szczątków faraona. Później zdecydowano, że nie będzie miał takiej funkcji.
Zestaw piramid został zbudowany przez architekta Hemiunu, który był kuzynem faraona. Zaskakującą rzeczą w budowie tych piramid była pomysłowość, wiedza techniczna i organizacja tych, którzy w tym czasie uczestniczyli w ich budowie..
Kolejny osobliwy fakt wiąże się z rozmiarem użytego kamienia i bloków granitowych. Niewiarygodną rzeczą w budowie tej piramidy jest waga każdego bloku, ponieważ nie ma dokładnych danych o tym, jak zrobili, aby je przesunąć.
Wiszące Ogrody Babilonu znajdowały się w starożytnym mieście Babilon. Były to zespoły ogrodów rozmieszczonych na powierzchni 37,16 m2, wznoszących się tarasami jeden nad drugim o wysokości do 107 metrów..
Szacuje się, że na szczyt prowadziły szerokie na 3 metry schody, którymi można było przejść.
Tarasy pokryto warstwami asfaltu, cegłami z cementem i blachą ołowianą, co zapobiegało przesączaniu się wody. Na tych tarasach sadzono krzewy, winorośle, drzewa, kwiaty i wiszące rośliny; dlatego oglądany z daleka był podobny do kwitnącego pola.
Uważa się, że te ogrody zostały zbudowane około 600 roku pne. króla Babilonu Nabuchodonozora II dla jego żony Amyhii, która tęskniła za zielonym krajobrazem Persji, gdzie pierwotnie była.
Są jednak tacy, którzy wątpią, że jego budowę wykonał Nabuchodonozor II ze względu na fakt, że odnaleziono dużą liczbę pism z tego czasu, nawet od samego króla, aw żadnym z nich nie ma wzmianki o ogrodzie. im. Ponadto nie uzyskano żadnych rozstrzygających dowodów z wykopalisk prowadzonych na tym terenie..
Istniejące informacje na temat budowy i lokalizacji tych ogrodów są skąpe i pochodzą od historyków starożytnej Grecji i Rzymu. Oznacza to, że nie ma danych z wiarygodnych źródeł, które bezpośrednio doceniłyby proces. Z tego powodu ogrody te są przez wielu uważane za legendę..
Niedawne badanie przeprowadzone przez badaczkę Stephanie Dalley (University of Oxford, Anglia) doprowadziło do wniosku, że Wiszące Ogrody Babilonu istniały na terenie dzisiejszego Iraku. Z tego badania wynika, że znajdowali się w pobliżu miasta o nazwie Hilla.
Miasto Hilla znajduje się w środkowym Iraku, nad brzegiem Eufratu, w dawnej Mezopotamii.
W tym badaniu Dalley ustalił, że ogrody zostały uznane za niewłaściwe położenie. Wskazał również, że zarówno jego konstruktor, jak i przypisany mu czas były błędne..
Dalley rozszyfrował starożytne pismo, które odnosiło się do życia Sennacheryba, króla Asyrii, dzisiejszej południowej części Turcji i Izraela, które istniało 100 lat przed Nabuchodonozorem II.
W tym piśmie opisano pałac i ogród, które zostały zbudowane, aby zadziwiać wszystkich ludzi. Uważa się, że opis ten odnosi się do dobrze znanych Wiszących Ogrodów Babilonu.
Posąg Zeusa znajdował się w świątyni zbudowanej na jego cześć w greckim mieście Olimpia. Ten niezwykle duży posąg został wykonany przez rzeźbiarza Fidiasza około 460 rpne..
Jest cudem zarówno ze względu na zastosowane materiały, jak i duży rozmiar. Miał 12 metrów wysokości i stał na podstawie z kości słoniowej i złota, na szczycie drewnianego cokołu..
Szaty posągu były z kości słoniowej, a jego broda była wyrzeźbiona w złocie. Przed rzeźbą znajdowała się studnia z oliwą z oliwek, którą smarowano ją, aby chronić kość słoniową przed wilgocią.
Siedząc na tronie, w płaszczu zakrywającym nogi, koroną oliwną, prawą ręką trzymając Nike (grecką boginię, która reprezentuje zwycięstwo), a lewą berło z orłem na czele; Tak wyglądał Zeus według opisu ówczesnych historyków greckich.
Wraz z nadejściem chrześcijaństwa, które potępiło kult greckich bogów, świątynie, w których czczono te starożytne bóstwa, zostały zamknięte. Świątynia Zeusa, w której znaleziono ten cud, została podpalona przez chrześcijańskich fanatyków.
Istnieją inne teorie na temat zniszczenia tego posągu. Jeden z nich wyjaśnia, że po zamknięciu świątyni Zeusa przez chrześcijan, posąg został przeniesiony przez greckich kolekcjonerów do dzisiejszego miasta Istambuł w Turcji, gdzie spłonął i został całkowicie zniszczony..
Inni twierdzą, że cesarz Teodozjusz II nakazał zniszczenie świątyni i posągu Zeusa, a szczątki zostały całkowicie utracone podczas trzęsień ziemi z 522 i 551 pne..
Świątynia Artemidy została zbudowana około 550 roku pne. w Efezie, w Azji Mniejszej, na terenie dzisiejszej Turcji. Ta świątynia została zbudowana na cześć bogini Artemidy, bogini lasów, polowań, zwierząt i obrończyni dziewictwa..
Jego budowę zlecił Krezus, król Lidii, a wykonali go architekci Chersifrón i Metagenes.
Miał około 115 metrów długości i 55 metrów szerokości. Jego kolumny były wykonane z marmuru; w sumie było ich 127, a każdy z nich miał 18 metrów wysokości. Wewnątrz świątyni można było zobaczyć pięknie wykonane posągi z brązu.
Należy zauważyć, że ta świątynia Artemidy była drugą zbudowaną w tym miejscu i że została wzniesiona na pozostałościach tej pierwszej świątyni, która została zniszczona w bitwie w 550 rpne..
21 lipca 356 roku p.n.e. wielki ogień pochłonął świątynię. Został sprowokowany bez wyraźnego powodu przez człowieka imieniem Erostrato; Szacuje się, że powodem była tylko próżność, aby osiągnąć sławę i uwiecznić się w historii. Ówczesne władze zabroniły używania jego nazwiska, aby nie osiągnął swojego celu.
Obecnie ruiny świątyni można docenić dzięki wykopaliskom archeologom w XIX wieku.
Słowo, które dziś znamy jako „mauzoleum”, pochodzi od imienia tego króla zwanego Mausolo, dla którego zbudowano świątynię grobową, która stała się częścią 7 cudów starożytnego świata..
Został zbudowany w starożytnym greckim mieście Halikarnas, położonym na Morzu Egejskim (południowy wschód od Turcji). Nie ma pewności, czy jego budowę zlecił sam król Mausolus, czy jego żona po jego śmierci, ale historycy greccy przypuszczają, że ze względu na wielkość jego budowa nie mogła trwać krócej niż 10 lat..
Miał prostokątną strukturę o szerokości około 30 metrów i długości 40 metrów i miał 117 kolumn w stylu jońskim, rozmieszczonych w dwóch rzędach, które podtrzymywały dach..
Była to piramida schodkowa, na której szczycie, na wysokości około 10 metrów, znajdowały się posągi króla i królowej. Wewnątrz mauzoleum znajdowały się złote trumny króla i królowej, ozdobione figurami i płaskorzeźbami.
Trzęsienia ziemi w XIII wieku skazały konstrukcję, prawie całkowicie ją niszcząc. Później, w XVI wieku, jego kamienie zostały użyte do naprawy zamku San Pedro de Halicarnaso.
Kolos z Rodos był posągiem poświęconym greckiemu bogu Helio, bogu słońca, wykonanym przez rzeźbiarza Cares de Lidos i znajdującym się na Rodos, wyspie znalezionej w Grecji.
Dziś wiemy o tym posągu dzięki pismom greckich historyków Strabona, Polibiusza i Pliniusza. Wskazują, że ludność Rodos wzniosła pomnik po pokonaniu wrogich sił króla Demetriusza z Macedonii, który przez rok nękał wyspę znaczną liczbą żołnierzy..
Aby sfinansować jego budowę, Rodos sprzedał broń sił Demetriusza i poprosił Caresa z Lido - który zbudował 22-metrową rzeźbę Zeusa z brązu - o zrobienie jednego z boga Helio o niesamowitych rozmiarach..
Cares podjął się wykonania posągu, ale nie przewidział dobrze kosztu użytych materiałów i ich ilości, ponieważ ze względu na duże rozmiary wymagał dużo brązu i żelaza. Ta inwestycja doprowadziła Cares do bankructwa.
Wiele dyskutowano o dokładnej lokalizacji tej ogromnej rzeźby. Początkowo sądzono, że znajduje się w porcie Rodos i że jest imponujący, z jedną stopą po każdej stronie mola, co sprawia, że statki przepływają pod nim. Uważa się jednak, że uniemożliwiłoby to łatwy tranzyt statków.
Inni historycy popierają teorię, że Kolos znajdował się na wzgórzu w pobliżu Zatoki Rodos, ponieważ posąg wymagał dużej podstawy skalnej, aby się podeprzeć ze względu na duży rozmiar i wagę..
Posąg został wykonany z brązu i żelaza, miał 32 metry wysokości i ważył 70 ton..
Jedną ręką trzymał pochodnię, a drugą włócznię. We włosach miała koronę podobną do tej, którą ma dziś słynna Statua Wolności w Stanach Zjednoczonych..
Trzęsienie ziemi, które miało miejsce na wyspie w 226 pne. była przyczyną zniszczenia posągu. Według wierzeń mieszkańców Rodos to bóg Apollo zarządził trzęsienie ziemi; Z tego powodu i aby nie rzucić wyzwania Apollowi, powiedzieli, że ludzie zdecydowali się nie odbudowywać posągu.
Przez 900 lat pozostałości tego cudu znajdowały się w tym samym miejscu, w którym upadły. W 654 r mniej więcej muzułmanie ukradli pozostałe materiały posągu i sprzedali je kupcom na Morzu Śródziemnym.
Został zbudowany w III wieku pne. i znajdował się na Wyspie Latarni Morskich w Aleksandrii, dzisiejszym Egipcie, obszarze wielkiego handlu. Była to duża latarnia morska, która kierowała statkami cumującymi w porcie tej wyspy.
Jego budowę zlecił Ptolemeusz. Władca ten uważał, że dostęp do portu był utrudniony, ponieważ wiele statków i statków zatonęło w tym obszarze.
Osobą odpowiedzialną za wykonanie jej budowy był Stratus z Cnido, ważny architekt i inżynier okresu hellenistycznego, który również zaprojektował Wiszące Ogrody Afrodyty, podobne do Wiszących Ogrodów Babilonu..
Stratum of Cnido potrzebowało 12 lat na budowę latarni morskiej. Zostało to zainaugurowane w 283 pne. przez syna Ptolemeusza, Ptolemeusza Filadelfusa.
Miał wysokość 134 metrów i był wykonany z wapienia i granitu. Ten ostatni rodzaj kamienia był używany w miejscach, w których potrzebne było większe podparcie, ponieważ jest bardziej wytrzymały.
Miał 3 kondygnacje: pierwszą czworokątną, drugą ośmiokątną i trzecią cylindryczną. Na pierwsze piętro wchodziło się przez 60-metrową rampę, która podnosiła się, aż dotarła do części środkowej..
Drugie piętro lub środek latarni morskiej posiadało w swojej wewnętrznej części klatkę schodową prowadzącą na trzecie i ostatnie piętro, wieżę o wysokości 20 metrów, na której szczycie znajdował się piec. Piec ten służył do oświetlania statków przybywających do portu.
Jego nazwa pochodzi od wyspy Pharo, na której się znajdował. Nazwa ta była od tego czasu używana jako określenie podobnych konstrukcji, w większości mniejszych, ale mających ten sam cel: służyć jako przewodnik dla żeglarzy..
Ten cud trwał do 1301 i 1374 roku pne. Wystąpiły dwa trzęsienia ziemi, które spowodowały upadek i zniszczenie latarni morskiej. Później, w 1480 roku p.n.e. egipski sułtan nakazał wykorzystać jego szczątki do budowy fortecy.
Jeszcze bez komentarzy