Legionella pneumophila jest gram-ujemną bakterią pleomorficzną, która powoduje legionellozę, która może obejmować chorobę legionistów lub gorączkę Pontiac. Nazwa bakterii pochodzi od pierwszego wybuchu choroby, który pojawił się podczas konwencji Legionu Amerykańskiego w Filadelfii w 1976 roku..
Znanych jest około 41 gatunków Legionellas, w których Legionella pneumophila jest to prototyp mikroorganizmu z tego rodzaju, ponieważ jest najczęściej izolowanym czynnikiem sprawczym legionellozy. Spośród nich znanych jest 16 serogrup, z których najliczniejsza jest grupa serologiczna 1, a następnie 2, 3 i 4.
Legionelloza atakuje głównie układ oddechowy, ale sama może wpływać na każdy narząd w ciele, z zapaleniem płuc lub bez. Chorobę tę można nabyć zarówno w społeczności, jak i na poziomie szpitala. Czynniki ryzyka obejmują palenie papierosów, immunosupresję i przewlekłą chorobę płuc.
Współczynnik zachorowalności i śmiertelności jest niedoszacowany w większości krajów z powodu braku podejrzeń lub trudności w rozpoznaniu z powodu braku odpowiednich metod laboratoryjnych.
Legionelloza jest chorobą podlegającą obowiązkowi zgłoszenia w Hiszpanii od 1997 r., Zgodnie z dekretem królewskim 2210/1995. W tym celu utworzono Krajową Sieć Nadzoru Epidemiologicznego w celu kontroli i badania tej patologii..
Indeks artykułów
Legionella pneumophila Jest to bakteria bardzo wymagająca żywieniowo, wymagająca do rozwoju L-cysteiny, α-ketoglutaranu i soli żelaza.
Bakteria ta jest ściśle tlenowa, posiada jedną lub więcej wici polarnej lub bocznej, która daje jej zdolność poruszania się, nie posiada otoczki i nie tworzy zarodników. Jest wrażliwy na wysychanie, więc nie utrzymuje się długo na powietrzu.
Gatunki Legionella nie wybarwiają się dobrze przy użyciu barwienia Grama, dlatego należy stosować inne techniki barwienia, takie jak barwienie Diff-Quick, Giensa, Gram-Weigert lub Dieterle.
Legionella pneumophila jest katalazy i oksydazy, upłynnia żelatynę i hydrolizuje hipuran. Ponadto nie utlenia ani nie fermentuje żadnych węglowodanów.
Formalnie L. pneumophila ma zewnętrzną błonę, cienką warstwę peptydoglikanu i membranę cytoplazmatyczną.
Istnieje różnica w składzie chemicznym lipopolisacharydu w porównaniu z innymi bakteriami Gram-ujemnymi. Ma łańcuchy boczne lub rozgałęzione o 14 do 17 atomach węgla, które stanowią homopolimer rzadkiego węglowodanu zwanego legioaminą..
Ta cecha nadaje powierzchni komórkowej właściwości wysoce hydrofobowe, ułatwiając jej przyleganie do komórek bakteryjnych, błon i ich koncentrację w aerozolach..
Głównym siedliskiem tej bakterii jest woda i wszystkie obiekty, które mają z nią kontakt lub mają wystarczającą wilgotność, głównie źródła wody stworzone przez człowieka..
Takich jak: prysznice z ciepłą wodą, instalacje grzewcze, instalacje klimatyzacyjne, instalacje wodne w hotelach i budynkach, urządzenia do magazynowania i dystrybucji wody.
Podobnie, znaleziono go między innymi w sondach nosowo-żołądkowych, nawilżaczach, sprzęcie do terapii oddechowej (maski tlenowe, nebulizatory)..
Ze środowiska naturalnego została odizolowana od cieków wodnych na całym świecie o temperaturze w zakresie od 5,7 do 63 ° C, takich jak jeziora, stawy, strumienie, woda morska i wewnątrz wolno żyjące ameby. Również z gorących źródeł wykorzystywanych do hydroterapii oraz z mokrej gleby (błota).
Legionella pneumophila ma upodobanie i większą zdolność koncentracji w wodzie gorącej niż w wodzie zimnej.
L. pneumophilamożna zobaczyć jako cienkie pałeczki Gram-ujemne lub pałeczki coccobacilli, o szerokości od 0,3 do 0,9 µm i długości od 1,5 do 2 µm, z widocznymi włóknami do 50 µm.
Kolonie na specjalnej pożywce hodowlanej dla Legionellas wyglądają na okrągłe, płaskie z nienaruszonymi krawędziami.
Kolor może być zróżnicowany i może być postrzegany jako półprzezroczysty, różowy lub opalizujący na niebiesko. Obserwowany kolor może się szybko zmieniać.
Niektórzy autorzy opisują kolonię jako wyglądającą jak zmielone szkło.
Królestwo: Bakteria
Gromada: Proteobacteria
Klasa: Gamma Proteobacteria
Zamówienie: Legionellales
Rodzina: Legionellaceae
Płeć: Legionella
Gatunki: pneumophila
Pacjent z ogólną immunosupresją pozyskuje bakterie poprzez wdychanie ich m.in. w aerozolach wytwarzanych przez systemy klimatyzacji, słuchawki natryskowe, systemy grzewcze, nebulizatory..
Legionella pneumophila jest to fakultatywny patogen wewnątrzkomórkowy. Po dotarciu do płuc ulega fagocytozie przez makrofagi pęcherzykowe, przylegając do niego przez pilusy i białka błony zewnętrznej (OMP)..
Z drugiej strony składnik dopełniacza C3 osadza się na bakteriach i wykorzystuje do przylegania receptory CR1 i CR3 komórek fagocytarnych..
W proces adhezji zaangażowane jest również inne białko błonowe zwane MIP (wzmacniacz inwazji makrofagów). Gdy makrofag ma inwazję, zatrzymuje proces niszczenia mikroorganizmu, a zamiast tego bakterie przejmują nad nim kontrolę, aby się rozmnażać..
Wreszcie makrofag wygładza i uwalnia bakterie, które zakażają inne makrofagi i komórki jednojądrzaste..
Okres inkubacji wynosi od 2 do 10 dni.
Legionella pneumophila Oprócz legionellozy może powodować odmianę choroby zwaną gorączką Pontiac, jak również może wpływać na pozapłucne obszary anatomiczne.
Charakteryzuje się przedstawieniem jako obraz martwiczego zapalenia płuc z wieloma ogniskami. Rozpoczyna się uczuciem dyskomfortu, który postępuje z czasem, łagodnym bólem głowy, bólami mięśni.
Pierwszego dnia może wystąpić wysoka gorączka (38,8 - 40 ° C lub wyższa), dreszcze i początkowo suchy kaszel, który później może stać się produktywny..
Niektórzy pacjenci mogą mieć objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak ból brzucha, nudności, wymioty i biegunka. Na poziomie płucnym obserwuje się zapalenie płuc, wysięk opłucnowy, aw niektórych przypadkach ropnie płuca..
Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej może ujawnić początkowe nacieki sektorowe, które mogą prowadzić do konsolidacji wszystkich pięciu płatów płucnych. W większości przypadków nacieki występują w obu płucach i widoczne są jamy ropnia.
Mogą również wystąpić zmiany pozapłucne, w tym niewydolność nerek z białkomoczem, azotemią i krwiomoczem. Można również zaobserwować umiarkowane zmiany w czynności wątroby.
Na poziomie ośrodkowego układu nerwowego rzadko obserwuje się senność, urojenia, dezorientację, splątanie, senność i drgawki..
Objawy na skórze są niezwykle rzadkie, ale gdy wystąpią, jest to wysypka plamkowa, nie swędząca i bolesna na poziomie nóg..
Odsetek śmiertelności wynosi 15-30%.
Gorączka Pontiac jest łagodną chorobą samoograniczającą się. Okres inkubacji wynosi od 1 do 2 dni.
Objawy są podobne do zwykłej grypy, z gorączką, dreszczami i bólami mięśni, może wystąpić kaszel, ból w klatce piersiowej lub opłucnej i splątanie.
Nie ma objawów wskazujących na zajęcie innych narządów. Śmiertelność z powodu tej patologii wynosi 0%
Legionella pneumophila nie rośnie na agarze z krwią ani na żadnym innym podłożu używanym w przypadku typowych patogenów układu oddechowego.
Dlatego do jego izolacji stosuje się specjalny węgiel aktywny buforowany ekstraktem drożdżowym buforowanym agarem (BCYEa) o pH 6,9, który zawiera substancje wymagane przez ten mikroorganizm..
Pożywkę hodowlaną można uzupełnić antybiotykami, aby pożywka była selektywna dla bakterii Legionella, ponieważ inne bakterie mogą rosnąć na tym podłożu, np. Francisella tularensis, Bordetella pertussis i pałeczki tworzące zarodniki.
Kolonie rosną powoli, a wzrost obserwuje się po 3 dniach inkubacji w 35 ° C i 90% wilgotności. W posiewach krwi wzrost może zająć do 2 lub więcej tygodni.
Aby zidentyfikować ogniska epidemii w społeczności, szczepy wyizolowane od pacjentów należy porównać ze szczepami wyizolowanymi z podejrzanego środowiska jako źródła zakażenia..
Jedną z technik stosowanych do porównywania szczepów klinicznych i środowiskowych jest Elektroforeza w polu pulsacyjnym (PFGE, elektroforeza w polu pulsującym).
Należy stosować antybiotyki, które mogą dostać się do komórek. Najlepsze opcje to: fluorochinolony, makrolidy i ryfampicyna.
Zwykle wskazana jest jedna tabletka lewofloksacyny 750 mg przez siedem do dziesięciu dni. U pacjentów po przeszczepach lek ten jest stosowany do 21 dni. Inną alternatywą jest podawanie pozajelitowe.
Można go również leczyć azytromycyną, 1 g pierwszego dnia, a następnie 500 mg raz dziennie przez siedem do 10 dni.
Do mycia, płukania i uzupełniania urządzeń medycznych i układów chłodniczych należy używać wody sterylnej.
Zalecana jest dezynfekcja światłem ultrafioletowym, podobnie jak jonizacja miedzi i srebra. Woda chlorująca nie jest skuteczna przeciwko Legionella pneumophila, ale jest nieaktywny, gdy woda jest podgrzewana powyżej 70 ° C.
Jeszcze bez komentarzy