Plik język formalny to zbiór znaków językowych do wyłącznego użytku w sytuacjach, gdy język naturalny nie jest odpowiedni. Ogólnie język dzieli się na naturalny lub nieformalny i sztuczny. Pierwsza jest używana w typowych sytuacjach w życiu codziennym. Tymczasem sztuczny jest używany w określonych sytuacjach poza zakresem życia codziennego.
W ten sposób język formalny zalicza się do grupy języków sztucznych. Jest to stosowane zwłaszcza w naukach formalnych (takich, których polem działania nie są realia świata fizycznego, ale świata abstrakcyjnego). Niektóre z tych nauk obejmują logikę, matematykę i programowanie komputerowe..
W tym sensie ten rodzaj języka używa kodów językowych, które nie są naturalne (nie mają zastosowania w komunikacji w zwykłym świecie). W dziedzinie nauk formalnych język formalny to zbiór łańcuchów symboli, które mogą być regulowane przez prawa specyficzne dla każdej z tych nauk..
Teraz ten typ języka używa zestawu symboli lub liter jako alfabetu. Z tego powstają „łańcuchy językowe” (słowa). Te, jeśli są zgodne z zasadami, są uważane za „dobrze sformułowane słowa” lub „dobrze sformułowane formuły”.
Indeks artykułów
Język formalny ma na celu wymianę danych w warunkach środowiskowych innych niż w innych językach. Na przykład w języku programowania celem jest komunikacja między ludźmi a komputerami lub między skomputeryzowanymi urządzeniami. To nie jest komunikacja między ludźmi.
Więc to jest język doraźnie, stworzone z konkretnym celem i funkcjonujące w bardzo specyficznych kontekstach. Nie jest też szeroko stosowany. Wręcz przeciwnie, jego użycie jest ograniczone do tych, którzy znają zarówno cel języka, jak i jego szczególny kontekst..
Język formalny powstaje z ustanowienia a priori reguł gramatycznych, które dają mu podstawę. W ten sposób najpierw projektuje się zbiór zasad, które będą rządzić kombinacją elementów (składnią), a następnie generowane są formuły.
Z drugiej strony rozwój języka formalnego jest świadomy. Oznacza to, że ich nauka wymaga ciągłego wysiłku. W tym samym duchu jego stosowanie prowadzi do specjalizacji w przepisach i konwencjach o naukowym zastosowaniu.
Składnik semantyczny w języku formalnym jest minimalny. Dany ciąg należący do języka formalnego sam w sobie nie ma znaczenia.
Obciążenie semantyczne, które mogą mieć, pochodzi częściowo od operatorów i relacji. Niektóre z nich to: równość, nierówność, łączniki logiczne i operatory arytmetyczne.
W języku naturalnym powtórzenie kombinacji „p” i „a” w słowie „papa” ma wartość semantyczną rodzica. Jednak w języku formalnym tak nie jest. W praktyce znaczenie lub interpretacja strun tkwi w teorii, którą próbuje się zdefiniować za pomocą tego formalnego języka.
Tak więc, gdy jest używany do liniowych układów równań, ma teorię macierzy jako jedną z jej wartości semantycznych. Z drugiej strony ten sam system ma obciążenie semantyczne projektów obwodów logicznych w obliczeniach.
Podsumowując, znaczenia tych łańcuchów zależą od obszaru nauk formalnych, w których są stosowane..
Język formalny jest całkowicie symboliczny. Tworzą go elementy, których misją jest przekazywanie relacji między nimi. Elementy te są formalnymi znakami językowymi, które, jak wspomniano, same nie generują żadnej wartości semantycznej..
Forma konstrukcji symboliki języka formalnego pozwala na obliczenia i ustalenie prawd w zależności nie od faktów, ale od ich relacji. Ta symbolika jest wyjątkowa i daleka od jakiejkolwiek konkretnej sytuacji w świecie materialnym..
Język formalny ma charakter uniwersalny. W przeciwieństwie do naturalnego, który motywowany swoją subiektywnością pozwala na interpretacje i wiele dialektów, formalny jest niezmienny.
W rzeczywistości jest podobnie dla różnych typów społeczności. Jego wypowiedzi mają to samo znaczenie dla wszystkich naukowców, niezależnie od języka, którym się posługują.
Ogólnie język formalny jest precyzyjny i mało wyrazisty. Jego zasady tworzenia uniemożliwiają jego mówcom tworzenie nowych terminów lub nadawanie nowych znaczeń istniejącym terminom. Nie można go też używać do przekazywania przekonań, nastrojów i sytuacji psychologicznych.
Ponieważ poczyniono postępy w odkrywaniu aplikacji języka formalnego, jego rozwój był wykładniczy. Fakt, że można go obsługiwać mechanicznie bez zastanawiania się nad jego treścią (znaczeniami) pozwala na dowolne łączenie jego symboli i operatorów.
W teorii zakres ekspansji jest nieskończony. Na przykład niedawne badania w dziedzinie informatyki i informatyki odnoszą oba języki (naturalny i formalny) do celów praktycznych..
W szczególności grupy naukowców pracują nad sposobami poprawy równoważności między nimi. Ostatecznie dąży się do stworzenia inteligencji, która może używać języka formalnego do tworzenia języka naturalnego.
W łańcuchu: (p⋀q) ⋁ (r⋀t) => t, litery p, q, r, t symbolizują zdania bez konkretnego znaczenia. Z drugiej strony symbole ⋀, ⋁ i => reprezentują łączniki, które łączą zdania. W tym konkretnym przykładzie używane złącza to „i” (⋀), „lub” (⋁), „wtedy” (=>).
Najbliższe tłumaczenie do ciągu to: jeśli którekolwiek z wyrażeń w nawiasach jest prawdziwe lub nie, to t jest prawdziwe lub nie. Łączniki są odpowiedzialne za ustalanie relacji między zdaniami, które mogą reprezentować wszystko ...
W tym przykładzie matematycznym A = ❴x | x⦤3⋀x> 2❵, mamy do czynienia z zestawem o nazwie „A”, który zawiera elementy o nazwie „x”. Wszystkie elementy A są powiązane symboliką ❴, |, ⦤, ⋀,>, ❵.
Wszystkie z nich służą tutaj do zdefiniowania warunków, jakie muszą spełniać elementy „x”, aby pochodziły ze zbioru „A”.
Wyjaśnieniem tego łańcucha jest to, że elementy tego zbioru to wszystkie te, które spełniają warunek bycia mniejszym lub równym 3 i jednocześnie większym niż 2. Innymi słowy, ten łańcuch definiuje liczbę 3, która jest jedyny element spełniający warunki.
Linia programowania JEŻELI A = 0, TO GOTO 30, 5 * A + 1 ma zmienną „A” poddaną przeglądowi i procesowi decyzyjnemu przez operator znany jako „jeśli warunkowy”.
Wyrażenia „IF”, „THEN” i „GOTO” są częścią składni operatora. Tymczasem pozostałe elementy to wartości porównawcze i działania „A”.
Znaczenie tego jest następujące: komputer jest proszony o oszacowanie bieżącej wartości „A”. Jeśli jest równe zero, przejdzie do „30” (kolejna linia programowania, w której będzie inna instrukcja). W przypadku, gdy jest różna od zera, zmienna „A” zostanie pomnożona (*) przez wartość 5, a wartość 1 zostanie dodana (+).
Jeszcze bez komentarzy