Słowo "leptosomalny„Odnosi się do rodzaju tekstury fizycznej, która ma szczególne cechy, zgodnie z klasyfikacją dokonaną przez Ernsta Kretschmera. Termin ten jest używany głównie w dziedzinie zdrowia, przy czym najczęściej cytują go odżywianie, psychologia i psychiatria.
Kiedy mówimy o „leptosomach”, mamy na myśli biotyp. To znaczy ogólny wygląd osoby zgodnie z jej cechami somatycznymi lub morfologicznymi, na podstawie danych dostarczonych przez jej budowę ciała. Tymczasem psychotyp odnosi się do grupy danych psychologicznych osoby.
Indeks artykułów
W ramach klasyfikacji typów ciał i cech temperamentu, które były próbowane w historii, klasyfikacja niemieckiego psychiatry i neurologa Ernsta Kretschmera jest jedną z najbardziej dokładnych i używanych..
Łączy biotyp i psychotyp. Jej twórca opracował ją, badając pacjentów szpitali psychiatrycznych cierpiących na różne schorzenia. W szczególności rozpoczął te badania od zauważenia, że osoby cierpiące na schizofrenię miały bardzo różne ciała niż osoby z depresją maniakalną..
W ten sposób stworzył swoją typologię, która łączy typ somatyczny i psychologiczny, wyróżniając ludzi na trzy typy, jeden z nich to „leptosomalny” lub „asteniczny”, a pozostałe dwa to „piknikowy” i „atletyczny”..
Opisał ciało „leptosomów” jako „donkiszotyczne”, odnosząc się do fizycznego wyglądu postaci w popularnej książce Don Kichot z La Manchy. To znaczy chudy, chudy, o wydłużonej sylwetce i wdzięcznym szkielecie z wyraźną obecnością osi pionowej; podczas gdy jego głowa jest raczej mała i ma wydłużony nos.
Jak opisuje Kretschmer, skóra „leptosomów” jest blada i sucha, łopatki wąskie, szyja długa i cienka, a kończyny wydłużone o słabo rozwiniętej muskulaturze. Jego dłonie są duże i mają bardzo wyraźne kości. Klatka piersiowa jest wydłużona, a żebra dość dobrze widoczne.
Jeśli chodzi o temperament, to ten z „leptosomików” doskonale pasuje do schizotymii, osoby te są bardziej nieśmiałe lub powściągliwe, więc trudno jest im nawiązać relacje międzyludzkie. W tym sensie „leptosomiczne” są podobne do tych z „atletycznym” ciałem, ponieważ oba są uważane za bardzo złożone z natury..
Zwykle nie mają nagłych zmian nastroju, chociaż są to ludzie, którzy zwykle są zimni, jeśli chodzi o okazywanie uczuć. Są posiadaczami wielkiej wrażliwości, logicznymi, nieśmiałymi, a także realistycznymi.
Wreszcie, słowo „leptosomalny” nie występuje w słowniku Królewskiej Akademii Hiszpańskiej, więc dość często można je znaleźć w podręcznikach lub książkach z zakresu medycyny, psychologii lub psychiatrii. Jego zastosowanie jest zarówno męskie, jak i żeńskie („leptosomalne”).
Chociaż trudno jest rozpatrywać wszystkie zawiłości osobowości człowieka z perspektywy jednego czynnika (np. Ciała osoby), te typologie, ponieważ są proste, zostały przyjęte przez różne dziedziny.
Wyraźny przykład można dostrzec w sztuce, takiej jak kreskówki, które są oparte na tych biotypach i przedstawiają ludzi. Coś podobnego dzieje się w kinie, podkreślając filmy animowane, w których służą one do myślenia i określania postaci zgodnie z ich temperamentami.
Niektóre słowa podobne do „leptosomiczny” to „chudy”, „chudy”, „ssany”, „chudy”, „chudy”, „chudy”, „cienki”, „rozciągnięty”, „kolczasty”, „delikatny”, „leniwy” „,„ Chory ”,„ zjedzony ”,„ razem ”,„ suchy ”,„ chudy ”,„ wychudzony ”,„ ziemisty ”,„ mały ”,„ wychudzony ”lub„ popielaty ”.
Tymczasem słowa, które oznaczają przeciwieństwo słowa „leptosomiczny”, to „gruby”, „gruby”, „szeroki”, „otyły”, „pulchny”, „pulchny”, „pulchny”, „pulchny”, „pulchny”, „pulchny” „,„ kapusta ”,„ puszysta ”,„ przysadzista ”,„ kwadratowa ”,„ mofletón ”,„ pulchna ”,„ obszerna ”lub„ pulchna ”.
-„Kiedy poszedłem do dietetyka, powiedziała mi, że mam typ ciała leptosémic”.
-„Leptosemia jest jak mój brat, który jest raczej wysoki i szczupły”.
Jeszcze bez komentarzy