Plik leseferystyczne przywództwo Jest to styl przywództwa charakteryzujący się dużą swobodą, jaką cieszą się podwładni. W przeciwieństwie do tego, co dzieje się w innych modelach, lider ufa swojemu zespołowi i pozwala swoim członkom robić to, co uważają za najbardziej odpowiednie w każdej sytuacji.
Termin „laissez faire” pochodzi z języka francuskiego i oznacza „puścić”. W tym stylu przywództwa głównym celem jest stworzenie zespołu zdolnego do zarządzania sobą, bez potrzeby jakichkolwiek wskazówek czy ingerencji ze strony szefa. Dlatego też ufamy, że pracownicy będą postępować w sposób, który ma dla nich sens..
Podstawą tego stylu przywództwa jest przekonanie, że pozostawieni sami członkowie zespołu będą działać w sposób korzystniejszy zarówno dla nich samych, jak i dla projektu. Z tego powodu rola szefa bardzo różni się od innych modeli, zwłaszcza stylu autorytarnego.
Przywództwo laissez faire lub liberalne jest wysoce kontrowersyjne w kręgach menedżerskich i ma zarówno krytyków, jak i zagorzałych obrońców. W tym artykule zobaczymy jego główne cechy, a także najważniejsze zalety i wady.
Indeks artykułów
W większości stylów przywództwa to szef jest odpowiedzialny za podejmowanie wszystkich decyzji, mówienie swoim pracownikom, co mają robić i ogólnie przejmowanie stery firmy lub zespołu. Dzieje się tak niezależnie od tego, czy opinie podwładnych są w mniejszym czy większym stopniu brane pod uwagę..
Wręcz przeciwnie, w stylu laissez faire lider nie podejmuje żadnych decyzji ani nie mówi swoim pracownikom, na co mają spędzać czas. Przeciwnie, nadrzędny cel jest wyznaczany wcześnie i powierza się podwładnym, że będą działać w możliwie najbardziej korzystny sposób, aby go osiągnąć..
W ten sposób lider w tym stylu pełni rolę wspierającą, dając swoim podwładnym narzędzia potrzebne do samodzielnego rozwiązania każdego problemu..
Potrafi również rozwiązywać wątpliwości lub udzielać pomocy, gdy jest to konieczne, ale zawsze szanując decyzje tych, którzy są pod nim..
W firmie leseferystycznej pracownicy ponoszą znacznie większą niż zwykle odpowiedzialność za to, jakie zadania mają wykonywać i jak je wykonywać.
Dlatego liderzy mają obowiązek szkolić, uczyć i zapewniać wszystkie zasoby, których potrzebują, aby dobrze wykonywać swoją pracę..
W tym sensie liberalny przywódca pełni bardziej rolę wychowawcy i pomocnika niż przywódca w tradycyjnym znaczeniu tego słowa. Ponadto wiele zasobów firmy będzie przeznaczonych na podnoszenie kwalifikacji pracowników, aby mogli prawidłowo wykonywać swoją pracę..
Aby poprawnie zastosować styl leseferyzmu, przywódca musi mieć pełne zaufanie do swoich podwładnych..
Mają pełną swobodę przy podejmowaniu decyzji, popełnianiu błędów i uczeniu się na własnych błędach oraz podejmowaniu działań, które uważają za najwygodniejsze dla osiągnięcia celów firmy..
Aby to osiągnąć, liberalni przywódcy muszą bardzo ostrożnie wybierać wszystkich członków swojego zespołu. Gdy to nastąpi, mogą się zrelaksować, wiedząc, że wszyscy pracownicy są wystarczająco utalentowani, aby prawidłowo wykonywać swoją pracę. Ponadto sam lider musi mieć możliwość delegowania innych i ufania innym.
Z drugiej strony podwładni muszą wiedzieć, że nie zostaną ukarani, jeśli popełnią błąd lub zrobią coś, co nie jest dokładnie tym, czego chciałby lider..
Tylko w ten sposób mogą rozwinąć całą swoją kreatywność i osiągnąć najlepsze długoterminowe rezultaty, choć aby się tam dostać, muszą popełniać błędy kilka razy..
Pomimo tego, że styl laissez faire jest skrajnie odmienny od tradycyjnych modeli przywództwa, ma wiele cech, które czynią go bardzo atrakcyjnym dla określonych grup i firm. Następnie zobaczymy niektóre z jego najwybitniejszych zalet.
Według wielu opracowań na ten temat jednym z aspektów, który najbardziej obniża morale pracowników w tradycyjnych firmach, jest to, że nie mogą oni samodzielnie podejmować decyzji i muszą zawsze wykonywać te same czynności w podobny sposób. Tak się jednak po prostu nie dzieje w przypadku liberalnego przywództwa..
Badania nad przywództwem laissez faire wydają się wskazywać, że pracownicy, którzy mają większą autonomię w swojej pracy, stają się również bardziej zmotywowani niż zwykle..
Z tego powodu Twoja produktywność może wzrosnąć, a wyniki będą lepsze, chociaż pewne czynniki mogą temu zapobiec..
Jedną z najważniejszych korzyści płynących z przywództwa leseferystycznego jest to, że pracownicy mogą rozwijać swoje pełne możliwości i próbować wprowadzać innowacje bez obawy o porażkę. Ponieważ ich szefowie dają im całą wolność na świecie, mogą wymyślać nowe pomysły i poprawiać wyniki firmy..
Chociaż kreatywność nie jest ważna dla wszystkich firm, te z bardziej innowacyjnego sektora mogą znacznie skorzystać na tej funkcji. Tak więc, na przykład, w branżach takich jak marketing, reklama czy projektowanie, przywództwo laissez faire okazało się bardzo skuteczne..
Lider kierujący się autorytarnym modelem lub chcący osobiście nadzorować wszystkie działania swoich pracowników, praktycznie nie będzie miał czasu na nic innego..
Zamiast więc znajdować nowe cele biznesowe, zajmować się klientami lub opracowywać nowe pomysły, spędzisz cały swój czas na zarządzaniu podwładnymi..
Wręcz przeciwnie, kiedy stosuje się model leseferyzmu, szef może mieć pewność, że jego pracownicy wykonają swoją pracę poprawnie, nawet jeśli nie są nadzorowani. Dzięki temu możesz się zrelaksować i poświęcić innym, ważniejszym zadaniom, w których Twój czas będzie lepiej spędzony..
Chociaż leseferyzm model przywództwa może mieć wiele zalet, prawdą jest również, że nie nadaje się do wszystkich sytuacji. W tej sekcji zobaczymy, jakie są jego główne wady.
Chociaż wolność przywództwa leseferystycznego może być bardzo pozytywna, może dojść do sytuacji, w której pracownicy nie będą mieli pewności, czego się od nich oczekuje..
Jeśli zaczynasz pracę nad nowym projektem, na przykład podwładni w firmie stosującej ten model mogą nie wiedzieć, co robić..
Może to powodować frustrację pracowników, ponieważ nie wiedzą dokładnie, co mają osiągnąć. Dlatego przywództwo laissez faire jest najbardziej przydatne, gdy role każdej osoby zostały już jasno określone..
Nie wszyscy pracownicy są w stanie być naprawdę produktywni, mając całkowitą swobodę. Niektórzy z nich mogą wykorzystać brak nadzoru, aby pracować mniej niż powinni; inni mogą się rozpraszać i zapomnieć o terminach, powodując różnego rodzaju problemy.
Z tego powodu liberalni liderzy mogą pracować tylko z ludźmi, którzy mają bardzo specyficzne cechy i czują się komfortowo w tym układzie. Dlatego przed zatrudnieniem nowego pracownika konieczna jest bardzo intensywna selekcja wstępna..
Widzieliśmy już, że kreatywność i wolność mogą znacznie zwiększyć zyski firmy. Jednak pracując w grupie, każda z osób, które do niej należą, będzie miała własne wyobrażenie o tym, jak należy wykonać każde zadanie; a bez twardych wytycznych prawdopodobnie pojawią się konflikty.
Dlatego w firmach, które stosują model laissez faire, bardzo często członkowie grupy roboczej lub nawet różnych działów często spierają się o najlepszy sposób rozwiązania problemu lub wykonania zadania..
W takich przypadkach lider musi mieć możliwość mediacji, ale może się to bardzo skomplikować, ponieważ nie może narzucić swojego punktu widzenia; wręcz przeciwnie, będziesz musiał wysłuchać obu stron i pomóc im znaleźć rozwiązanie, które zadowoli wszystkich..
Chociaż model leseferyzmu nadal nie jest zbyt powszechny w naszym społeczeństwie, istnieje kilka przykładów osób, które z powodzeniem go przyjęły. Następnie zobaczymy dwa najważniejsze przypadki.
Warren Buffet jest jednym z najbogatszych ludzi na świecie. Jej sukcesy gospodarcze są bardzo dobrze udokumentowane; Niewiele osób jednak wie, że ten pracodawca daje swoim pracownikom maksymalną swobodę robienia tego, co wydaje im się najwygodniejsze..
Tak więc jedną z tajemnic jego sukcesu jest to, że Buffet otoczył się ludźmi, którym może zaufać, którzy twórczo wykonują swoje zadania bez konieczności ciągłego ich nadzorowania. W związku z tym ich praca zwykle ogranicza się do interwencji, gdy sytuacja staje się niekorzystna..
Jeśli istnieje zdanie, które uczyniło Gandhiego sławnym, to była to „zmiana, którą chcesz zobaczyć w świecie”. Ten indyjski działacz polityczny miał bardzo jasne wyobrażenie o tym, jak chciał zmienić swoje otoczenie; ale zamiast się narzucać, stał się po prostu przykładem do naśladowania dla milionów ludzi na całym świecie.
W ten sposób, bez konieczności użycia siły lub narzucenia własnego punktu widzenia, Gandhi zdołał wyzwolić swój kraj spod jednego z najpotężniejszych imperiów w całej historii..
Jeszcze bez komentarzy