Plik lidokaina to lek stosowany do znieczulenia miejscowego lub blokady nerwu tułowia. Jego głównym efektem jest zmniejszenie lub blokowanie wrażliwości na ból, oprócz wpływu na aktywność skurczową mięśnia sercowego. Lek jest przydatny w zabiegach chirurgicznych, jako uzupełnienie leków przeciwbólowych i leków przeciwarytmicznych..
Na początku XIX wieku kokaina była używana jako środek znieczulający. W 1904 roku pojawiła się pierwsza pochodna kokainy - prokaina - stosowana w pierwszych dekadach wieku. Lidokaina jest pochodną prokainy, która została użyta po raz pierwszy podczas II wojny światowej, w 1943 roku. W tym samym roku została zsyntetyzowana przez szwajcarskiego chemika Nilsa Lofgrena..
Pod względem chemicznym lidokaina jest amino-amidem, małą cząsteczką, a jej postać ma postać chlorowodorku lidokainy. Działanie lidokainy jest krótkie w porównaniu z innymi środkami znieczulającymi, takimi jak bupiwakaina i mepiwakaina. Jego działanie rozpoczyna się przed 2 minutami, a jego działanie utrzymuje się od 30 do 60 minut.
Dziś lidokaina jest uważana za niezbędny, skuteczny i bezpieczny lek. Znajduje się na liście leków podstawowych WHO, jest szeroko stosowany i dostępny.
Środki znieczulające są podstawowym narzędziem zmniejszającym dyskomfort i ból pacjenta podczas wykonywania zabiegów chirurgicznych.
Indeks artykułów
Receptory bólu - nociceptory - zlokalizowane są praktycznie w całym ciele; to zakończenia czuciowe, które przekazują wrażliwość na ból do doprowadzających włókien nerwowych odpowiedzialnych za przekazywanie informacji do ośrodkowego układu nerwowego. Impuls nerwowy występuje z powodu zmian potencjału czynnościowego włókien czuciowych.
Depolaryzacja na poziomie włókien nerwowych zależy od wymiany jonowej na poziomie błony. Sód, główny kation zewnątrzkomórkowy, musi dostać się do komórki nerwowej, aby wyzwolić impuls nerwowy. To przejście sodu odbywa się przez wyspecjalizowane błonowe kanały jonowe, powodując zmianę potencjału.
Mechanizm działania lidokainy jest stosunkowo prosty. Znieczulenie dyfunduje i dociera do aksonów neuronów, stabilizując błonę i zapobiegając depolaryzacji; Dzieje się to poprzez hamowanie wnikania sodu do komórki poprzez blokowanie kanałów jonowych. W tym przypadku nie dochodzi do depolaryzacji i przenoszenia bólu na układ nerwowy.
Jeśli chodzi o serce, lidokaina powoduje spowolnienie akcji serca; Skurcz mięśnia sercowego następuje z powodu wejścia sodu do miocytu, co sprzyja kurczliwości włókien mięśniowych. Zablokowanie kanałów jonowych powoduje zmniejszenie częstotliwości skurczów, ponieważ sód nie dostaje się do komórki.
Częste jest połączenie adrenaliny ze środkiem znieczulającym. Epinefryna powoduje zamknięcie naczyń włosowatych, zapobiegając przedostawaniu się lidokainy do krwiobiegu.
W konsekwencji działanie znieczulające przedłuża się dzięki trwałości leku w miejscu wstrzyknięcia. Znajduje zastosowanie w znieczuleniu nasiękowym podczas rozległych zabiegów chirurgicznych.
Ze względu na jej właściwości, lidokaina ma wiele zastosowań. Szybki początek działania, stosunkowo krótki efekt i niewiele skutków ubocznych pozwala na jego zastosowanie w wielu procedurach medycznych. Stosowany jest między innymi w znieczuleniu miejscowym - topikowym i naciekowym, blokadach regionalnych oraz jako lek przeciwarytmiczny.
Lidokaina może występować jako roztwór do wstrzykiwań, spray, preparaty w postaci żelu lub kremu do stosowania miejscowego oraz jako plastry. Prezentacje te pozwalają na stosowanie go na błonę śluzową, skórę i miejscowe nacieki w przypadku drobnych zabiegów chirurgicznych.
Znieczulenie miejscowe nie wymaga łączenia z innymi lekami, z wyjątkiem adrenaliny do użytku dentystycznego. Jego typowe zastosowania to:
- Drobna operacja.
- Techniki chirurgiczne, takie jak umieszczenie sond moczowych lub nosowo-żołądkowych.
- Infiltracja w celu umieszczenia cewników linii centralnej.
- Ulga w bólu po urazach i urazach.
- Zabiegi stomatologiczne, takie jak usuwanie lub naprawa zębów.
- Zabiegi endoskopowe: gastroskopia, kolonoskopia, bronchofibroskopia.
- Nacieki śródstawowe stosuje się w procesach zapalnych na tym poziomie. Zwykle łączy się go z długo działającymi środkami znieczulającymi i steroidowymi lekami przeciwzapalnymi. W niektórych krajach stosowanie dostawowe jest przeciwwskazane.
- W położnictwie służy do wykonywania nacięcia krocza i poszerzania kanału rodnego.
Znieczulenie miejscowe polega na zastosowaniu leków znieczulających na pniach nerwowych. Celem tej techniki jest zablokowanie bólu na dużym obszarze.
Zwykle konieczne jest łączenie go z innymi środkami znieczulającymi, takimi jak bupiwakaina, oprócz adrenaliny. Często stosowany często w blokadzie splotu ramiennego.
Jest to rodzaj znieczulenia regionalnego, które polega na wstrzyknięciu lidokainy i bupiwakainy albo poza błony wyściełające rdzeń kręgowy, albo bezpośrednio do kanału szpikowego. Musi być wykonany przez anestezjologa i jest przeznaczony do operacji planowych lub niepowikłanych:
- Wycięcie ślepej kiszki.
- cesarskie cięcie.
- Leczenie żylaków powrózka nasiennego.
- Plastyka przepukliny pachwinowej.
- Operacja kończyny dolnej.
- Prostatektomia.
Hamujący wpływ pobudliwości komór sprawia, że lidokaina jest użytecznym lekiem przeciwarytmicznym. W odpowiednich dawkach działa poprzez blokowanie kanałów sodowych - bez wpływu na czynność węzła przedsionkowego - tym samym zmniejszając częstość akcji serca bez innych skutków. Wysokie dawki lidokainy mogą powodować depresję układu krążenia.
Lidokaina jest lekiem przeciwarytmicznym klasy 1b. Jest substytutem innych leków przeciwarytmicznych, takich jak amiodaron, gdy są one niedostępne. Wskazaniem dożylnym jest leczenie częstoskurczu komorowego lub migotania komór wywołanego wieloma przyczynami:
- Resuscytacja krążeniowo-oddechowa.
- Arytmia po ostrym zawale mięśnia sercowego.
- Tachykardia po kardiowersji elektrycznej.
- Zatrucie naparstnicy.
- Procedury hemodynamiczne, takie jak cewnikowanie.
- Objawowe złagodzenie reaktywnego lub drażniącego kaszlu. W tym celu lidokainę w aerozolu z solą fizjologiczną do inhalacji..
- Opisywano jego zastosowanie w nawracających napadach padaczki..
Pomimo skuteczności i bezpieczeństwa, jakie zapewnia lidokaina, niektóre warunki u pacjentów ograniczają lub uniemożliwiają jej stosowanie. Istnieją zarówno bezwzględne, jak i względne przeciwwskazania do stosowania tego leku..
- Wykazana nadwrażliwość lub alergia na lidokainę lub jej nośnik.
- Zaburzenia rytmu serca objawiające się blokadami, takie jak blok zatokowo-przedsionkowy lub blok drugiego i trzeciego przedsionkowo-komorowego.
- Zespoły Wolfa-Parkinsona-White'a i Adama-Stokesa.
- Stosowanie leków przeciwarytmicznych klasy 1, takich jak prokainamid lub chinidyna.
- Wcześniejsze podawanie amiodaronu.
- Leczenie innymi lekami, takimi jak sól sodowa fenytoiny lub paracetamol.
- Choroba wątroby lub niewydolność wątroby.
- Niedociśnienie niezwiązane z arytmią.
- Bradykardia.
- Niedobór pseudocholinesterazy.
- Porfiria.
- Starsi.
Jeszcze bez komentarzy