Plik Literatura XVIII wieku Wyróżniał się przede wszystkim myślą, że ludzkość jest szczęśliwa poprzez kontakt z kulturą i postępem. W tym czasie narodził się etap Oświecenia, zwany także „Wiekiem Oświecenia”, w którym najważniejszy był rozum, a teksty miały cele moralne, obywatelskie i dydaktyczne..
Zaczęło się od tak zwanej wojny o sukcesję w 1701 r., Która wybuchła w wyniku śmierci hiszpańskiego króla Karola II, który nie pozostawił spadkobierców. Śmierć monarchy zapoczątkowała konflikt między rodami królewskimi o tron, w którym zwyciężyła dynastia Burbonów, a do władzy doszedł Filip V..
Do tzw. Okresu Oświecenia dołączyły także ruchy postbarokowe, neoklasycyzm i przedromantycyzm. Trójka zgodziła się zachować kulturalny język, trzeźwy i daleki od emocji. Ogólnie rzecz biorąc, literatura nie była związana z osobistymi odczuciami, ale była ukierunkowana na wiedzę społeczności.
Jeśli chodzi o gatunki literackie, literatura XVIII wieku była nastawiona na rozwój teatru, poezji i prozy. Co ważne, powieść nie została uznana za gatunek, więc esej miał większą wartość. Do najwybitniejszych autorów należą Gaspar Melchor de Jovellanos, Benito Feijoo, José Caldaso, Rousseau i Voltaire.
Indeks artykułów
Literatura XVIII wieku toczyła się między różnymi konfliktami wojennymi, które miały miejsce w Europie z powodu dominacji burżuazji i monarchii. Spór o tron w Hiszpanii po śmierci Karola II przyniósł w konsekwencji wojnę o sukcesję, która z kolei spowodowała, że Francuzi wygrali, a Felipe V został królem..
Później pojawiły się inne serie konfliktów politycznych i społecznych, które naznaczyły bieg historii, wśród nich Rewolucja Francuska w 1789 r. Dowodzona przez Napoleona Bonaparte..
Jednocześnie w krajach takich jak Anglia wzrost gospodarczy przyspieszył wraz z nadejściem rewolucji przemysłowej. Tymczasem terytorium Ameryki Łacińskiej pozostawało w rękach Hiszpanów.
W tym czasie o rozwoju Nowego Świata dyskutowano między interesami korony a korzyściami, do których dążyli Kreole. W rezultacie kontynent amerykański przez długi czas pozostawał w tyle gospodarczo i politycznie w stosunku do doniosłych zmian, jakie zaszły w Europie..
Odwołując się do cech literatury XVIII wieku, należy wspomnieć o najwybitniejszych cechach nurtów: ilustracyjności, neoklasycyzmie i przedromantyce. Najważniejsze aspekty opisano poniżej:
Autorzy tamtych czasów stwierdzili, że rozum powinien być ponad uczuciami i wyobraźnią. W taki sposób, że teksty stały się materiałem dydaktycznym o treści społecznej, politycznej i moralnej. Jednocześnie były skierowane ogólnie do społeczeństwa. Przykładem są eseje Fray Benito Feijoo.
Oświecenie udało się osiągnąć ideał, że powód był główną bronią społeczeństw w rozwijaniu ich potencjału kulturowego i postępu gospodarczego. W tym sensie intelektualiści poszukiwali w swoich pracach podejścia myśli reformistycznej, aby wywołać przemiany.
Jednym z najbardziej reprezentatywnych dzieł w tym sensie był Emilio Francuza Jean-Jacques Rousseau.
Dzieła literackie epoki Oświecenia charakteryzowały się krytycznością, analizą i kwestionowaniem roli Kościoła w zachowaniu społeczeństwa. Z drugiej strony pisarze zgłębili zwyczaje i zwyczaje, które nabywał człowiek. Jednocześnie debatowali o absolutyzmie monarchii.
Do tego dochodzi znaczenie, jakie intelektualiści przywiązywali do prawa ludzi do udziału w życiu politycznym. Jednym z najbardziej reprezentatywnych autorów zajmujących się tego typu tematem był hiszpański Gaspar Melchor de Jovellanos.
Literaturę okresu Oświecenia charakteryzowało stosowanie dobrze opracowanego, trzeźwego i kulturalnego języka. W tamtym czasie twórcy wyrażali swoje pomysły bez przesady i przepełnienia emocji. Jeśli chodzi o kanony estetyczne, przeważały te narzucone przez akademie.
Jednak dominacja rozumu odebrała przestrzeń ideom przepełnionym fantazją, podczas gdy autorzy uciekali się do użycia sarkazmu i parodii jako narzędzi potępiania i krytykowania przedstawicieli burżuazji i potężnych klas. Dzieła Voltaire'a i Rousseau są tego wyraźnym przykładem.
Charakterystyka ruchu neoklasycznego była związana z przykazaniami obecnego lub zjawiska Oświecenia. Oto najważniejsze cechy tego trendu:
Twórcy neoklasycyzmu rozwijali swoje prace zgodnie z wytycznymi ustanowionymi i kontrolowanymi przez działające w XVIII wieku akademie. W ten sposób pominięto kreatywność i wyobraźnię. Przykładem są eseje José Cadalso czy sztuki Leandro Fernández de Moratín.
Gatunki literackie, które rozwinęły się w neoklasycyzmie, miały cechy uniwersalne, to znaczy odzwierciedlały tematy ogólnospołeczne. W tym sensie prace powstały z zamiarem pozostawienia jakiejś wiedzy masom.
Rozproszenie i rekreacja nie były uważane za elementy. Przykładem tego są bajki Félixa Marii Samaniego.
Literatura XVIII wieku w ramach ruchu neoklasycznego rozwinęła poezję, teatr i prozę. Esej był dominującym podgatunkiem u prozaików. Teraz poezja nie była zbyt wyrazista, a teatr udał się na spacer po tradycyjnych i szanowanych jednostkach czasu, przestrzeni i akcji..
Z drugiej strony ówczesne normy akademickie nie pozwalały na mieszanie tragedii z komiksem w teatrze. We wspomnianych już gatunkach wyróżniali się tacy autorzy jak Ramón de la Cruz, Alberto Lista, José Marchena i Tomás de Iriarte..
Gatunki literackie neoklasycyzmu charakteryzowały się głównie zastosowaniem rozumu. Stąd byli trzeźwi, dydaktyczni, formalni i pozbawieni emocjonalności. Sztuka teatralna Stary człowiek i dziewczyna Wyraźnym przykładem jest Leandro Fernández de Moratín.
Ruch przedromantyczny charakteryzował się manifestacją emocji i uczuć, które ustąpiły miejsca intymnym wyrazom. W konsekwencji autorzy odeszli od utartych norm i przyjęli swobodę twórczą. W tym sensie gatunki przestały być dydaktyczne, a stały się rekreacyjne.
Korzystając z wolności, pisarze urozmaicali tematykę tekstów i zaczęli pisać o miłości, samotności, końcu istnienia, rozczarowaniu i innych punktach, które utorowały drogę romantyzmowi..
W odniesieniu do języka twórczość pisemna stała się bardziej wyrazista dzięki wykorzystaniu różnorodnych zasobów literackich. Dzieła Alberto Lista i Nicasio Álvarez Cienfuegos stanowią tego wyraźny przykład w Hiszpanii.
„Ostra zima uciekła,
iw ciepłej sferze
na skrzydłach delikatnego favonio
świeci wiosna;
i jego piękną girlandę
uśmiechnięta defoliacja,
białej lilii i ognistej róży
Las Vegas sieje.
Nie ma już zamarzniętego śniegu
zadaszona łąka leży,
ani nie kocham rozebranej dżungli,
ani smutna i sztywna góra ... ".
„W moim biednym łóżeczku,
potrzebujące dziecko,
między niewinnymi snami
Pozowałem spokojnie,
kiedy do mnie, bez strzał,
nadeszła roześmiana miłość
a wokół niego gra
kolejny tysiąc ukochanych ... ”.
Tematyka dzieł literackich XVIII wieku zmieniała się wraz z wprowadzaniem opisanych powyżej prądów. Tak więc na początku autorzy pisali o aspektach społecznych, politycznych, religijnych, moralnych, edukacyjnych i obywatelskich.
Jednak wraz z nadejściem preromantyzmu treść opierała się na odczuciach człowieka, co pozwoliło pisarzom na większą swobodę..
- Solaya lub Czerkiesi (1770).
- Don Sancho Garcia (1771).
- Ponure noce (Publikacja pośmiertna, 1789-1790).
- Litery marokańskie (Publikacja pośmiertna, 1789).
- Uczciwy przestępca (1774).
- Pochwała pogrzebowa markiza de los Llanos de Alguazas (1780).
- Zaplanuj organizację studiów uniwersyteckich (1798).
- Raport o przyczynach upadku społeczeństw gospodarczych (1786).
- Historia Antigui lub Baja California.
- Z kolonii Tlaxcalans.
- Krótki opis prowincji Meksyku w 1767 roku.
- Cursus filozoficus.
- Listy od Amerykanina do hiszpańskiego.
- Historia nowej rewolucji hiszpańskiej.
- Wspomnienia (Przeprosiny i relacje z jego życia).
- Wspomnienia. Meksykański zakonnik wygnany do Europy.
- „Owoce szlachetnego drzewa” (1791).
- „Listy od Amerykanina do jego przyjaciela”.
- „Reprezentacja przed królem kilku amerykańskich osób z kontynentu i Ameryki Południowej zamieszkałych w Kadyksie”.
- Tłumaczenie Deklaracji Praw Człowieka.
- Noce Zachariasa Geussora.
- Lamentacje Pubana.
- „Śpiewam Bolívarowi”.
- „Do generała Floresa, zwycięzcy w Miñarica”.
- „Alfabet dla dziecka”.
- "Drzewo".
- Nowenna do św. Efigenii.
- Kurs filozoficzny.
- Arka listów. Teatr uniwersalny.
- Codziennie (1771-1792).
Jeszcze bez komentarzy