Plik główni przedstawiciele modernizmu należą do nurtu artystycznego i literackiego, który dążył do przekształcenia literatury poprzez innowacje i krytykę poprzednich struktur epoki wiktoriańskiej.
Powstały na przełomie XIX i XX wieku w Ameryce Łacińskiej i Europie, twórcy tego ruchu chcieli wpłynąć na materialistyczne i wulgarne społeczeństwo tamtych czasów oraz zdetronizować twórców i poetów realistów i przyrodników..
Indeks artykułów
Modernizm, karmiony ideami promowanymi przez parnasizm i symbolizm, miał charakter buntowniczy, skupiony na realizacji artystycznych dzieł literackich o głębokim znaczeniu i opracowanych dla czystej przyjemności tworzenia „sztuki dla sztuki”..
Mając dużą swobodę twórczą, starał się zbliżyć do piękna codziennych rzeczy, sprzyjać eksperymentowaniu i indywidualizmowi, pozwalając, aby prace były wolne w ich formacie, strukturze i odczuciu..
Literatura modernistyczna charakteryzuje się fragmentaryczną narracją, postaciami, fabułą i obrazami, w których niekoniecznie występuje liniowa struktura czasowa, stąd jej głównym atrybutem jest spontaniczność i skoki w czasie..
Stara się opisać różne sposoby postrzegania rzeczywistości, pokazując, że nic nie jest statyczne, zwłaszcza pismo.
Ten typ literatury bawi się narracją, wykorzystując różne postacie literackie i ironię krytykując ówczesne konwencje społeczne..
Modernizm to kult piękna i doskonałości, będący ruchem eksplorującym nowe formy ekspresji.
Uważany za inicjatora i maksymalnego przedstawiciela modernizmu latynoamerykańskiego, urodził się 18 stycznia 1867 roku w Nikaragui.
Jego twórczość otworzyła literackie drzwi Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej za granicą, osładzając cały świat inną prozą, otwartą, prostą i pełną symboli i metafor..
Jego główne modernistyczne i znane dzieła to: niebieski (1888), Proza profana (1896), Pieśni życia i nadziei (1905) i Wędrująca piosenka (1907).
Z piękną i kulturalną poezją, niebieski Jest klasyfikowany jako pierwsze wielkie dzieło modernistyczne ze względu na ciągłą krytykę burżuazyjnych struktur społecznych. Jest to praca będąca połączeniem kultury amerykańskiej i francuskiej z malowniczym i delikatnym stylem..
Autor zmarł 6 lutego 1916 r. W Nikaragui, pozostawiając otwartą drogę dla wielu europejskich przedstawicieli modernistów, którzy będą za nim podążać..
Urodzony na Kubie w 1853 roku wierny zwolennik ruchu modernistycznego, jest wybitnym autorem propagującym literaturę modernistyczną o charakterze nacjonalistycznym i politycznym..
Martí, polityk i pisarz, był organizatorem kubańskiej wojny o niepodległość oprócz napisania następujących dzieł modernistycznych: Wolne wersety (1878–1882), Ismaelillo (1882), Proste wersety (1891) i słynny esej „Nasza Ameryka” (1891).
Swoją pracą Wolne wersety, Autor woła o prawdziwą poezję, oryginalnego typu, pochodzącą z wnętrzności i najgłębszej części bytu, będącą jednym z głównych dzieł modernistycznych w Ameryce Łacińskiej..
Autor zmarł w 1899 roku na Kubie, zapamiętany jako jedna z najważniejszych kubańskich postaci literackich swoich czasów..
Chilijski pisarz urodzony w 1904 r., Zmarł w 1973 r., Otrzymał literacką Nagrodę Nobla w 1971 r. I jest wymieniany jako jeden z najczęściej czytanych poetów latynoamerykańskich na świecie..
Jego najsłynniejsze dzieła, w tym Zmierzch (1923), Dwadzieścia wierszy miłosnych i rozpaczliwa piosenka (1924), Miejsce zamieszkania na ziemi (1933), Ogólne śpiewanie (1950) i Ody żywiołów (1954-1957), zostały uznane za wielkie dzieła modernistyczne.
Jego poezję cechuje wywyższanie wrażliwości nad rozum, przejmowanie elementów francuskiego parnasizmu, przy jednoczesnym stosowaniu wielu porównań, metafor i symboli, zarówno naturalnych, jak i mitologicznych..
Ponadto ma nutę klasycznej zmysłowości, co pozwoliło mu być częścią prekursorów ruchu modernistycznego..
Ekwadorski pisarz urodzony w Guayaquil w 1889 roku. Należy do „pokolenia ze ściętymi głowami” i jest uważany za jedną z największych ikon literatury latynoamerykańskiej..
Przeklęty poeta, cierpiał na nerwicę, co spowodowało, że uzależnił się od różnych narkotyków, takich jak morfina. Jego styl narracji był wrażliwy, pełen smutku i udręki, porównywalny do stylu Edgara Allana Poe..
Jego przedwczesna śmierć z powodu narkotyków pozostawiła nam tylko jedną kompilację: Romans z godzin (1922).
Jeden z klasyków literatury latynoamerykańskiej XX wieku. Wenezuelczyk uprawiał politykę, ale bardziej wyróżniał się powieściami i esejami.
Na Panna Barbara (1929), jedno z jego najbardziej cenionych dzieł, Gallegos rozwija swoją prozę pod wpływem modernizmu.
Ważnym przedstawicielem anglosaskiego modernizmu był amerykański dziennikarz i pisarz urodzony 21 lipca 1899 r., Zmarł 2 lipca 1961 r..
Laureat nagrody Pulitzera w 1953 r. I literackiej Nagrody Nobla w 1954 r., Jego prace mają pewne charakterystyczne cechy modernistyczne, takie jak fakt posługiwania się zwięzłą i prostą prozą, dążącą do uzyskania maksimum minimum językowego..
Z jego pracami Żegnajcie broń (1929), Komu bije dzwon (1946), Stary człowiek i morze (1952) i Paryż był imprezą (1964) obserwuje się, jak jego uprzywilejowanymi tematami były miłość, wojna i natura.
Zawsze starał się krytykować społeczeństwo XX wieku, które, jak powiedział Hemingway, było pokoleniem straconym przez wojny, materializm i burżuazję przemysłową..
Amerykański pisarz powieści i opowiadań, eseista i aktywista urodził się 15 maja 1890 roku i zmarł w 1980 roku.
Uważany za jednego z głównych autorów modernizmu za zajmowanie się mrocznymi tematami, takimi jak zło, zdrada i śmierć.
Zrywa z romantycznym schematem, zachowując modernistyczne cechy, takie jak prosta proza pełna symboliki i ciągła krytyka ówczesnego społeczeństwa południowego Stanów Zjednoczonych, jego struktur, a także różnic społecznych i dyskryminacji płci..
Jego najsłynniejsze dzieła to Zebrane opowiadania (1965), Statek głupców (1962), Krzywa Wieża (1944), Kwitnący Judasz i porzucenie babci Weatherall (1930). Porter otrzymał nagrodę Pulitzera i National Book Award w 1966 roku.
Amerykański poeta, malarz i eseista urodzony 14 października 1894 r., Zmarły 3 września 1962 r., Uważany jest za jednego z największych przedstawicieli modernizmu w Stanach Zjednoczonych..
Jego prozę cechuje ciągłe eksperymentowanie z językiem, w którym autor stara się bawić nim nie respektując formalnych struktur pisarskich, zaprzestając umieszczania w swoich wierszach wielkich i małych liter, a nawet znaków interpunkcyjnych..
W swoim pisaniu autor przejawia ironię i wielką wyobraźnię, zasłynął z pisania nowoczesnych satyr. Jego prace obejmują Ogromny pokój (1922), Tulipany i kominy (1923) i Bajki (1965).
Amerykański pisarz urodzony w 1897 roku, laureat literackiej Nagrody Nobla, nagrody Pulitzera i National Book Award, publikował różnorodne zbiory dzieł aż do swojej śmierci w 1962 roku..
Jest uznawany za eksperymentalizm językowy i narracyjny, po uwzględnieniu w swoich pracach dużych skoków w czasie i jednoczesnym stosowaniu różnych typów narracji..
Autorowi udało się przedstawić inny sposób opowiadania historii, odchodząc od normalnej racjonalnej struktury, stąd jego pisma, oprócz tego, że są pełne ironii, mają przeplatane rozdziały, których celem jest zabawa z umysłem czytelnika, coś typowego dla modernizmu..
Jego najsłynniejsze dzieła to Zapłata żołnierzy (1926), Hałas i wściekłość (1929), Światło sierpnia (1932), Sanktuarium (1931) i Wieczny sen (1946).
Urodzony w 1883 roku w Stanach Zjednoczonych, praktykował jako pediatra, ale najbardziej znany był z własnych dzieł modernizmu i wyobraźni.
Jego najbardziej znanym dziełem jest Paterson, seria epickich wierszy wyprodukowanych w latach 1946-1958, w których odbija się amerykańskie społeczeństwo tamtych czasów. Bardzo widoczny jest w nich wpływ Jamesa Joyce'a..
Amerykanin urodzony w 1888 roku w Nowym Jorku. Jeden z najważniejszych pisarzy amerykańskiej prozy i laureat literackiej Nagrody Nobla w 1936 roku.
Większość jego prac utrzymana jest w stylu pesymistycznym, pełnym tragedii i rozczarowań. Prawdopodobnie pod wpływem braku sukcesów O'Neilla w jego wczesnym teatrze. Podróż przez długi dzień w noc (1957) i Księżyc dla drania (1957), to dwa z jego najbardziej modernistycznych dzieł.
Hiszpański poeta i dramaturg, należący do nurtu modernistycznego ze względu na nadmierne i wyraźne użycie symboliki w swoich dziełach.
W połączeniu z użyciem różnych metafor i elementów literackich, aby upiększyć jego pisma. Jego twórczość stanowi doskonałe połączenie tego, co kulturalne i popularne.
Irlandzki pisarz, ceniony za swoje słynne dzieło Ulises (1922) ze względu na wprowadzenie nowych form literackich do jego prozy i użycie czystej egzotycznej narracji, która stara się opisać codzienne życie każdego z jego bohaterów.
Istnieje wiele przypadków wewnętrznych monologów, które wyjaśniają świadomość postaci, które tworzą życie w dziele, stąd genialne użycie języka.
Polski prozaik, uważany za jednego z najciekawszych przedstawicieli modernizmu ze względu na odmienny styl jego twórczości.
W swoich pismach autor bada niestabilność człowieka, opisując i odzwierciedlając jego indywidualną świadomość w języku.
Wykorzystanie metafor, symboliki, zagadek oraz nieregularna struktura narracyjna, która wyjaśnia codzienne fizyczne i psychiczne codzienne życie ludzi, czyni go częścią grona głównych przedstawicieli modernizmu..
Dzisiejszy symbol feminizmu, Woolf, jest również uważany za jednego z wielkich pisarzy ubiegłego wieku i jednego z najwybitniejszych modernistów..
Urodzona w Londynie, jej powiązania z Bloomsbury Circle, gdzie poznała intelektualistów, którzy poruszali się w anglosaskim modernizmie, sprawiły, że jej pisarstwo skupiało się na stylu tak głęboko zakorzenionym w Wielkiej Brytanii.. Koniec podróży (1915), Orlando (1928) lub Lata (1937) należą do jego najwybitniejszych dzieł.
8 wierszy modernizmu wielkich autorów.
Bibliografia
Jeszcze bez komentarzy