Tam są sławni alchemicy którzy wykonali ważną pracę w rozwoju wiedzy naukowej, zwłaszcza w dziedzinie chemii, gdzie byli kluczem do osiągnięcia nowoczesnej ewolucji.
Człowieka zawsze interesowało to, co ukryte, pochodzenie i skład rzeczy. Alchemia to nie tylko praktyka protonaukowa, ale dyscyplina filozoficzna, która próbowała zrozumieć skład rzeczy, a tym samym móc odtworzyć cenne przedmioty, takie jak złoto na bazie ołowiu..
Pierwsze oznaki praktyk alchemicznych można znaleźć w Egipcie i Mezopotamii. Celem alchemików było stworzenie kamienia filozoficznego, który, jak wierzono, mógł nie tylko zamienić metale w złoto, ale także pomóc człowiekowi osiągnąć długowieczność lub życie wieczne.
Od czasów starożytnych sławne stały się takie metale jak złoto, rtęć, ołów, miedź, żelazo i cyna. Wtedy ludzie uwierzyli, że na Ziemi przeszli naturalną przemianę, której ostatecznym produktem było złoto. Dlatego alchemicy chcieli zdobyć klucz do tej transformacji.
Może Cię również zainteresować ta lista najważniejszych naukowców.
Mityczny Hermes Trismegistus jest uważany przez większość alchemików za ojca tej nauki. Ponadto uważany jest również za konesera historii sprzed potopu.
Ta mityczna postać powstała w wyniku połączenia egipskiego boga Thota, boga mądrości i greckiego boga Hermesa, posłańca bogów olimpijskich..
To Hermes Trismegistus sformułował zasady alchemii: zasady płci, przyczyny i skutku, rytmu, biegunowości, korespondencji, wibracji i duchowości..
Grecy, tacy jak Arystoteles, Platon i Empedokles, rozwinęli koncepcję, że wszystkie rzeczy składają się z czterech elementów: powietrza, wody, ognia i ziemi oraz trzech podstawowych zasad: soli, rtęci i siarki..
Filozoficzny postulat Arystotelesa, że wszystkie pierwiastki i rzeczy dążą do doskonałości, został zinterpretowany przez alchemików jako zasada idealnej proporcji tych pierwiastków, to znaczy, gdy pierwiastki zmieszane są w idealnej proporcji, stają się złotem i innymi metalami, którymi są mieszanki, w przypadku których nie przestrzegano idealnej proporcji.
Najbardziej znanym alchemikiem świata arabskiego był filozof Abu Musa al-Sufi, znany na Zachodzie jako Geber. Ten mędrzec urodził się w Kufa (Irak) i mieszkał w Tus (Chorasan, Iran), gdzie założył laboratorium naukowe.
Prace Gebera są kompilacją wszystkiego, co do tej pory było znane o chemii. Geber uważał, że metale są wykonane z siarki i rtęci.
Wielu naukowców kwestionuje istnienie Gebera, ponieważ nie wiadomo, gdzie mieszkał, chociaż niektórzy uważają, że mogło to być w Sewilli.
Jego najważniejsza książka to Suma doskonałości Urzędu Nauczycielskiego, ponieważ dzięki niemu odkryto azotan srebra. Inne wybitne dzieła filozofa to Siedemdziesiąt książek, Księga równowagi, Wschodnia rtęć, Księga chwały, Książka spotkań Y Czysta książka.
Innym słynnym arabskim alchemikiem był Al-Razí, który mieszkał w Bagdadzie w IX i X w. Razí klasyfikował materiały na ciała i duchy. Ciała to kamienie, szkło, sole i inne. Duchy to rtęć, siarka, amoniak itp..
Celem jego badań było ustalenie formuły tworzenia złota poprzez reakcje katalityczne. Ar Razí napisał książkę o roztworach soli.
Uważa się, że jest to związane z tendencją Arabów do stosowania środków mineralnych, a nie środków roślinnych, jak gdzie indziej w Azji..
W starożytnych Chinach równolegle rozwijała się alchemia. Badacze uważają, że III wiek p.n.e. jako początek rozwoju alchemii w Niebiańskim Imperium, w czasach, w których żył słynny alchemik Ko Hung.
Inni uważają, że tylko dokument historyczny, taki jak edykt cesarski z 144 rpne, w którym zakazano tworzenia złota, można uznać za dowód praktyk alchemicznych..
W ciele pani z Tai, odkrytym podczas ekspedycji archeologicznej i pochodzącym z II wieku p.n.e., można znaleźć pozostałości czystego cynobru, który według chińskich tekstów alchemicznych.
W starożytnych Indiach, według wspomnień perskiego lekarza z XI wieku, Al-Biruniego, Hindusi praktykowali naukę podobną do alchemii, którą nazywano rasayana..
Wieki później Marco Polo opowiada o praktykach ascetycznej sekty hinduskiej, która praktykowała spożywanie siarki i rtęci.
w Sarva-darśana-samgraha, Hinduski traktat filozoficzny opisuje naukę o rtęci jako jedną z praktyk, dzięki którym można osiągnąć wyzwolenie.
Najbardziej znany jako lekarz alchemik Abū Ali al-Husayn, znany na Zachodzie jako Awicenna, napisał słynny Księga środków zaradczych.
Ta książka przedstawia klasyfikacyjne badanie minerałów, skał i metali. Avicenna ustalił, że istnieją cztery typy: kamienie, siarczki, substancje topliwe i sole.
Był krytykowany przez innych alchemików, ponieważ uważał, że transmutacja nie może wpłynąć na wewnętrzną naturę metali, a jedynie na ich wygląd..
Ważnym XII-wiecznym europejskim alchemikiem był Theophilus Presbyter, o jego życiu niewiele wiadomo. Jego główny traktat Schedula diversarum artium Była to ważna kompilacja całej ówczesnej wiedzy alchemicznej.
W tym traktacie Prezbiter szczegółowo opisuje procesy chemiczne mające na celu uzyskanie lekarstw i mikstur, szczegółowy opis rozmieszczenia witraży i instrumentów oraz opisy, jak w tym czasie wytwarzano różne metalowe przedmioty..
Uważa się, że francuski alchemik, także pisarz i kopista, Nicolas Flamel posiada zdolność tworzenia Kamienia Filozoficznego.
Według uczonych jego życia, podczas wojny stuletniej Flamel zdobył starożytny manuskrypt alchemii i od tego czasu poświęcił się studiowaniu go i rozszyfrowywaniu jego tajemnic..
Jego cel skłonił go do podróży do Hiszpanii i spotkania z najważniejszymi znawcami starożytnej Grecji oraz Kabały, która jest szkołą ezoterycznej myśli judaizmu..
Postać ta wywarła duży wpływ w kulturze popularnej i jest często wspominana w studiach i powieściach z zakresu alchemii, np Wahadło Foucaulta lub w Harry Potter i kamień filozoficzny.
Jego książka Księga figur hieroglificznych jest uważany za najsłynniejszy zachodni tekst dotyczący Alchemii. W nim Flamel opowiada o swoich staraniach o zdobycie Kamienia Filozoficznego i tworzeniu homunkulusów. Homunkulus to agent lub kopia istoty ludzkiej.
Uważa się, że szwajcarski astrolog, lekarz i alchemik Paracelsus dokonał transmutacji z ołowiu w złoto. Imię Paracelsus zostało przyjęte przez lekarza na cześć rzymskiego lekarza Celsusa (I AD).
Po uzyskaniu doktoratu z medycyny na Uniwersytecie w Ferrarze, Paracelsus poświęcił się badaniu minerałów, a jego celem było znalezienie sposobu na wyleczenie wszystkich ludzkich chorób..
Jego główną książką była Wielka operacja, w którym bronił znaczenia alchemii w medycynie. Dzięki swoim badaniom Paracelsus zidentyfikował objawy wielu chorób i jako pierwszy zidentyfikował chorobę spowodowaną przepracowaniem.
W epitafium Paracelsusa w kościele San Sebastián jest powiedziane, że leczył on wszelkiego rodzaju straszne choroby.
Filozof, geograf i teolog święty Albert Wielki wyróżniał się studiami nad alchemią. W 1250 roku odkrył arszenik, który jest toksycznym metaloidem. Alberto Magno pracował na Uniwersytecie Paryskim, gdzie poświęcił się tłumaczeniu starożytnych tekstów na łacinę.
Jego praca była bardziej encyklopedyczna, odpowiadał nie tylko za klasyfikowanie i opisywanie eksperymentów innych alchemików oraz dodawanie własnych przemyśleń na ich temat. Jego dzieło położyło podwaliny pod pracę jego ucznia, św. Tomasza z Akwinu..
Święty Tomasz z Akwinu był filozofem i teologiem, który wyróżniał się w różnych dziedzinach wiedzy. W swoim Traktat o sztuce alchemii, podzielony na osiem rozdziałów, Aquino zajmuje się takimi tematami, jak manipulowanie materią i jej zmiana stanu (ciało stałe w ciecz) oraz skład rtęci i sposób jej przygotowania w laboratorium. Ten traktat zachował się w całości do dnia dzisiejszego.
Naukowiec, teolog i alchemik Roger Bacon, lepiej znany jako `` Doktor Mirabilis '', rzekomo napisał Treatise Alchemy Speculum Alchemiae. Ten traktat jest podzielony na 7 rozdziałów, w których jest wyjaśniony od definicji alchemii do tego, jak zastosować wiedzę alchemiczną w medycynie..
Uważany jest również za autora Rękopis Voynicha. Ponieważ manuskrypt jest w nieznanym języku, jego ewentualna treść jest zakładana tylko na podstawie zawartych w nim obrazów. Jego najbardziej znanym dziełem jest Opus tertium, jest również znany Opus minum.
Słynny poszukiwacz przygód Trevisano żył w XV wieku. Ten wenecki alchemik został wprowadzony przez swojego ojca do nauk alchemicznych i studiował al-Razí i Geber.
Podróżował po Europie i Azji przez sześćdziesiąt lat w poszukiwaniu tajemnicy Kamienia Filozoficznego. Uważa się, że w wieku 82 lat, zanim umarł na wyspie Rodos, odkrył tajemnicę transmutacji.
George Ripley, autor Kompendium alchemika, Dwanaście bram, które prowadzą do odkrycia kamienia filozoficznego Y Liber Duodecem Portarum.
Wszystkie jego prace, oprócz hojnych darowizn, doprowadziły ówczesne społeczeństwo do przekonania, że Ripley naprawdę odkrył sekret transmutacji.
Mówi się, że Ripley przekazał hojne sumy rycerzom wyspy Rodos, aby mogli walczyć z Imperium Osmańskim. Dzięki jego eksperymentom antymon stał się popularnym lekarstwem w Europie..
Wybitny lekarz Arnau de Vilanova leczył ważne osobistości duchowieństwa i monarchii swoich czasów, zdobywając łaskę tej ostatniej. Jest autorem prac Wziernik Medicinalium Introductionum, Regimen Sanitatis ad regum Aragonum i inne traktaty.
Jego Traktat o winach sztucznych i farmaceutycznych, Uważa się, że jego stosowanie alkoholu w medycynie i wiele innych innowacji jest związanych z jego eksperymentami alchemicznymi. Przetłumaczył traktaty Awicenny.
Zakonnik Juan de Peratallada poświęcił dużą część swojego życia na wypracowanie doskonałej formuły kwintesencji, która jest piątym żywiołem lub eterem rzeczy..
Według Peratallady ten pierwiastek można znaleźć w duchu wina, gdy jest ono kilkakrotnie destylowane..
Jego badania pomogły w opracowaniu metody destylacji alkoholu. Uważany jest za jednego z prekursorów latrochemii.
Historiograf Enrique Cornelio Agrippa de Nettesheim był czołowym badaczem okultyzmu. W jego pracy De occultaosophia libri tres Agrippa szczegółowo opisuje różne praktyki okultystyczne, takie jak magia i alchemia. Ze względu na swoje pomysły był nieustannie prześladowany w Europie.
Astrolog, nawigator, matematyk i konsultant królowej Elżbiety I John Dee również celował w alchemii. Spędził wiele lat swojego życia, próbując porozumieć się z aniołami. Jego celem było zrozumienie języka stworzenia i osiągnięcie przedapokaliptycznej jedności narodów..
Pomimo studiowania różnych nauk i praktyk okultystycznych, Dee wierzył, że wszystkie jego działania pomagają mu odkryć i zrozumieć „czyste prawdy” życia i istoty ludzkiej..
W ciągu swojego życia Dee zgromadził największą bibliotekę w Anglii i jedną z największych w ówczesnej Europie. Po jego śmierci ukazała się niezwykle popularna w Anglii praca o jego kontaktach z aniołami. Jego przyjaźń z Edwardem Kelleyem, znanym medium tamtych czasów, jest również przedmiotem spekulacji..
Alchemik i średni Edward Kelley, przyjaciel Johna Dee, jest jedną z najwybitniejszych postaci alchemii.
Niektórzy uważają, że dzięki swojej zdolności kontaktowania się z duchami i współpracy z Johnem Dee odkrył tajemnice transmutacji.
Według naocznych świadków Kelley był w stanie zamienić metale w złoto za pomocą czerwonych proszków i mikstur. Francuski alchemik Nicolas Barnaud napisał, że kiedy Kelley pojawił się przed praskim królem Rudolfem II, przemienił pół kilograma rtęci w złoto.
Jeszcze bez komentarzy