Plik filozofowie przedsokratejscy byli prawdopodobnie jednym z najważniejszych pokoleń myślicieli w historii. Wśród jej przedstawicieli można znaleźć takich światłych filozofów jak Tales z Miletu, Pitagoras czy Heraklit..
Filozofia przedsokratejska jest definiowana jako ta, która rozwinęła się przed i równocześnie z Sokratesem. Arystoteles nazywał wszystkich myślicieli z tej grupy physikoi, ponieważ szukali naturalnego wyjaśnienia obserwowanych przez siebie zjawisk..
Filozofowie przedsokratejscy odrzucili tradycyjny mitologiczny pogląd na ówczesne czasy, aby zapewnić bardziej racjonalne wyjaśnienie rzeczy..
Może Cię również zainteresować ta lista filozofów ze starożytności lub ze średniowiecza.
Tales z Miletu (624 pne - 546 pne), urodzony w Milecie (obecnie Turcja), jest tradycyjnie uznawany za pierwszego zachodniego filozofa i matematyka. Był w stanie dokładnie przewidzieć zaćmienie słońca, które miało miejsce 28 maja 585 rpne. i był znany jako wielki astronom, geometrysta, mąż stanu i mędrzec.
Mówi się, że Thales był pierwszym, który zastanawiał się nad podstawowym składem wszechświata i ustalił, że Pierwszą Przyczyną była woda. Ma zdolność zmiany kształtu i poruszania się, pozostając nienaruszona w substancji..
Nie są znane żadne pisma autorstwa Talesa, a wszystko, co wiadomo o jego życiu i pracy, pochodzi z tego, co napisali o nim inni..
Heraklit z Efezu (535 pne - 475 pne), urodzony w Efezie (dzisiejsza Turcja), był przez współczesnych znany jako mroczny filozof, ponieważ jego pisma były dość trudne do zrozumienia.
Najbardziej znany jest ze swoich doktryn, że rzeczy ciągle się zmieniają (uniwersalny przepływ), przyciąganie przeciwieństw i że ogień jest podstawowym materiałem świata. W swojej kosmologii argumentuje, że świat nie został stworzony przez Boga lub człowieka, ale zawsze istniał i będzie istniał sam.
Pitagoras z Samos (570 pne - 495 pne) był greckim filozofem i matematykiem oraz założycielem ruchu znanego jako Pitagorejczycy. Wniósł wielki wkład w filozofię i religię, ale jest najbardziej znany z tego, że opracował twierdzenie Pitagorasa, nazwane jego imieniem..
Jako uczeń Anaksymandera, jego wizja astronomii była taka sama jak jego nauczyciela. Wiele przypisywanych mu osiągnięć zostało w rzeczywistości dokonanych przez jego kolegów i następców.
Nie ma żadnych znanych jego pism, a większość informacji, które są o nim znane, została opracowana przez innych ludzi na przestrzeni wieków.
Parmenides z Elea (ur. 515 pne) był greckim filozofem urodzonym w kolonii Elea w południowych Włoszech. Znany jest z tego, że jest założycielem Eleatycznej Szkoły filozofii, która uczy ściśle monistycznego spojrzenia na rzeczywistość..
Zasada ta opiera się na przekonaniu, że świat jest jeden w swej istocie, nie został stworzony i jest niezniszczalny. W jego wizji zmiana nie jest możliwa, a istnienie jest wieczne, jednolite i niezmienne. Parmenides był uczniem Ksenofanesa z Kolofonu, ale zostawił swojego nauczyciela, aby podążać za własną wizją.
Anaksymander (610 pne - 545 pne) był przedsokratejskim filozofem greckim, który mieszkał w Milecie we współczesnej Turcji. Należał do szkoły w Milecie i był uczniem Talesa.
Z czasem został nauczycielem w tej samej szkole i zaliczał Anaksymenesa i Pitagorasa do swoich uczniów. Był zwolennikiem nauki i próbował obserwować różne aspekty wszechświata, w szczególności jego pochodzenie.
Uważał, że natura jest kontrolowana przez prawa, tak samo jak ludzkie społeczeństwa, a jakiekolwiek zakłócenie jej równowagi nie może trwać długo.
Empedokles (490 pne - 430 pne) był filozofem i poetą urodzonym w Acagras na greckiej Sycylii. Był jednym z najważniejszych filozofów, który pracował przed Sokratesem i poetą o wielkich umiejętnościach i wpływach na późniejsze postacie, takie jak Lukrecjusz..
Najbardziej znany jest z tego, że jest twórcą klasycznej kosmogonicznej teorii czterech żywiołów, a także zaproponował, że siły miłości i konfliktu mieszają się i oddzielają od siebie każdy z elementów. Pod wpływem pitagorejczyków Empedokles był wegetarianinem i popierał teorię reinkarnacji.
Anaksagoras (510 pne - 428 pne) był przedsokratejskim filozofem greckim urodzonym w Clazomenae w Azji Mniejszej. Mieszkał i nauczał w Atenach przez ponad 30 lat. Jego wizja opisywała świat jako mieszaninę niezniszczalnych podstawowych składników..
Zmiana nigdy nie była spowodowana absolutną obecnością określonego składnika, ale przewagą jednego z nich nad innymi. Wprowadził koncepcję Nous (Umysłu) jako siły porządkującej, która porusza i oddziela oryginalną mieszaninę, która miała jednorodne cechy.
Demokryt (460 pne - 370 pne) był przedsokratyckim filozofem greckim urodzonym w Abdera w Tracji. Najbardziej znany jest ze sformułowania atomowej teorii Wszechświata, która jest dość podobna do struktury atomowej zaproponowanej w XIX wieku..
Jego wkład jest trudny do odróżnienia od wkładu jego mentora Leucippusa, ponieważ oba są wymieniane razem w różnych tekstach..
Mówi się, że Platon miał z nim rywalizację i spalił wszystkie jego książki, tak że dziś znane są tylko fragmenty jego twórczości. Demokryt jest przez wielu uważany za ojca współczesnej nauki.
Zenon z Elea (490 pne - 430 pne) był filozofem przedsokratejskim, który był członkiem szkoły eleatyckiej założonej przez Parmenidesa. Znany jest wyłącznie z propozycji wielu genialnych paradoksów, zwłaszcza dotyczących ruchu.
Był również nazywany wynalazcą dialektyki i przypisuje się mu położenie podstaw nowoczesnej logiki. Arystoteles był w sprzeczności z poglądami Zenona na temat ruchu i nazwał je błędami..
Jednak wielu myślicieli i filozofów przez tysiąclecia podtrzymuje swoje myśli, próbując to wyjaśnić..
Protagoras (490 pne - 420 pne) był przedsokratyckim filozofem greckim urodzonym w Abdera w Tracji. Uważa się, że jest pierwszą osobą, która promuje filozofię subiektywizmu, argumentując, że interpretacja rzeczywistości jest relatywna do każdej jednostki w doświadczeniu, osądzie i interpretacji..
Protagoras jako pierwszy uczył tego punktu widzenia jako sofista. Sofista był mistrzem retoryki, polityki i logika, który służył jako prywatny nauczyciel młodym ludziom z zamożnych klas.
Anaksymenes z Miletu (585 pne - 528 pne) był przedsokratejskim filozofem greckim, uważanym za trzeciego ze Szkoły Miletu i ucznia Anaksymandra. Anaksymenes jest najbardziej znany ze swojej doktryny, że powietrze jest źródłem wszystkich rzeczy, różni się od swoich poprzedników, takich jak Tales, który uważał wodę za źródło..
Na podstawie tego pomysłu zbudował teorię, która wyjaśnia pochodzenie przyrody, ziemi i otaczających ją ciał niebieskich. Anaksymenes wykorzystał również swoje obserwacje i rozumowanie, aby podać przyczyny zjawisk naturalnych, takich jak trzęsienia ziemi, błyskawice i tęcza..
Leucippus z Miletu (V wiek pne) uważany jest za jednego z pierwszych filozofów, który rozwinął teorię atomizmu. Opiera się to na przekonaniu, że wszystkie rzeczy składają się całkowicie z kilku niepodzielnych i niezniszczalnych jednostek zwanych atomami..
Leucippus stale pojawia się jako nauczyciel Demokryta, któremu również sformułował teorię atomową.
Od dawna toczy się debata na temat istnienia Leucippusa, ponieważ jego rzekomy wkład w teorię atomową jest trudny do odróżnienia od wkładu Demokryta..
Ksenofanes z Kolofonu (570 pne - 475 pne) był greckim filozofem, teologiem, poetą i krytykiem. Niektóre z jego pism opisują sceptycyzm, w którym tradycyjne poglądy religijne zostały wyszydzone jako ludzkie projekcje..
Ustalono, że ludzie są istotami niezależnymi od bogów i że odkrycia w nauce i innych dziedzinach są wynikiem ludzkiej pracy, a nie boskich łask..
Jeśli chodzi o świat fizyczny, Ksenofanes napisał, że świat składa się z dwóch przeciwieństw: mokrego i suchego. Wierzył także w istnienie nieskończonej liczby światów, które nie były zestawiane z czasem..
Gorgiasz z Leontino (485 pne - 380 pne) był sycylijskim filozofem, mówcą i retorykiem. Uważany jest za jednego z twórców sofistyki, tradycyjnego ruchu związanego z filozofią, który kładzie nacisk na praktyczne zastosowanie retoryki w życiu politycznym i obywatelskim..
Podobnie jak inni sofiści, Gorgiasz był wędrowcem, który praktykował w różnych miastach, dając publiczne wystawy i pobierając opłaty za instrukcje i prywatne rozmowy. Ich występy zawierały spontaniczne pytania publiczności o zaimprowizowane odpowiedzi..
Euclid (ur. 300 pne) był greckim matematykiem najbardziej znanym jako „ojciec geometrii”. Żył i tworzył w Aleksandrii za panowania Ptolemeusza I. „Żywioły” to jedno z jego najbardziej wpływowych dzieł z zakresu historii matematyki, które służyło jako podręcznik do nauczania tego przedmiotu od jego publikacji do początku wieku XX..
W tej książce Euclid wyprowadza zasady tego, co jest obecnie znane jako geometria euklidesowa, na podstawie szeregu aksjomatów..
Filolaus (470 pne - 385 pne) był greckim filozofem pitagorejskim i współczesnym Sokratesowi. Był jedną z trzech najważniejszych postaci w tradycji pitagorejskiej, pisząc retoryczny traktat o filozofii..
Filolaus jako pierwszy oświadczył, że Ziemia nie jest stacjonarnym centrum kosmosu, ale krąży wokół centralnego ognia wraz z gwiazdami stałymi, pięcioma planetami, Słońcem, Księżycem i tajemniczą równoległą Ziemią..
Twierdził, że kosmos i całość składa się z dwóch podstawowych rodzajów rzeczy: rzeczy ograniczone i nieograniczone..
Alcmeon z Crotona (510 pne) był jednym z najważniejszych filozofów przyrody i teoretyków medycyny starożytności. Jako pierwszy potwierdził znaczenie mózgu jako podstawy świadomości i inteligencji. Przyjechał także ćwiczyć sekcję ludzkich ciał w celach badawczych.
Dla Alcmeona dusza była źródłem życia. Ustalił również, że kosmiczna harmonia to harmonia między przeciwstawnymi parami, a zatem zdrowie człowieka polega na równowadze przeciwstawnych związków w organizmie..
Archelaus (n.V wiek pne) był greckim filozofem, uczniem Anaksagorasa i możliwym nauczycielem Sokratesa. Najbardziej znany jest z tego, że ustalił zasadę, że ruch polega na oddzieleniu ciepła od zimna i na podstawie której próbował wyjaśnić powstanie Ziemi oraz stworzenie zwierząt i ludzi..
Archelaus uważał, że powietrze i nieskończoność są początkiem wszystkiego. Stwierdził również, że Ziemia jest płaska, ale powierzchnia jest obniżona w środku. Del Sol powiedział nawet, że to największa ze wszystkich gwiazd.
Brontinus z Metaponto (VI wpne) był filozofem pitagorejskim i uczniem samego Pitagorasa. Nie wiadomo, czy był ojcem czy mężem filozofa Theano. Rozpoznawane są także niektóre wiersze orfickie. Ponadto przypisuje się mu punkt widzenia, w którym monada, czyli pierwsza przyczyna, przekroczyła wszelkie typy rozumu i istoty władzy i godności..
Damo (ur. 500 pne) był pitagorejskim filozofem urodzonym w Crotonie, uważanym za córkę Pitagorasa i Theano. Ze względu na to, że w szkole założonej przez jej ojca przejął autorstwo prac jej członków, przypisywano mu wiele stworzonych przez nią wkładów.
Według jednej historii Pitagoras odziedziczył swoje pisma po Damo, a ona zatrzymała je, odmawiając ich sprzedaży, z mocnym przekonaniem, że przechowywana w nich wiedza jest cenniejsza niż złoto..
Diogenes z Apollonii (ur. 425 pne) był greckim filozofem urodzonym w greckiej kolonii Apollonia w Tracji. Wierzył, że powietrze jest jedynym źródłem wszelkiego istnienia i jako główna siła posiada inteligencję.
Wszystkie inne substancje we wszechświecie pochodzą z powietrza w wyniku kondensacji i rozrzedzenia. Diogenes utrzymywał również, że istnieje nieskończona liczba światów, a także nieskończoność pustki..
Jeśli chodzi o Ziemię, wierzył, że jest okrągła, a jej kształt jest wynikiem wirowania na niej gorących oparów..
Hermotimus z Clazómenas (nr 6 wpne) był filozofem, który twierdził, że byty fizyczne są statyczne, a umysł jest przyczyną zmian. Hermotimus należy do klasy filozofów, którzy za przyczyny wszechświata uważali podwójną teorię zasady materialnej i zasady aktywnej..
Hipopotam (n.V wiek pne) był przedsokratyckim filozofem greckim i jest spokrewniony z tym, że urodził się w Regius, Metaponto, Samos lub Crotona. Możliwe też, że istniało więcej niż jeden filozof o tym nazwisku.
Chociaż był filozofem przyrody, Arystoteles odmówił umieszczenia go razem z innymi filozofami przedsokratejskimi z powodu „nieistotności jego myśli”. Został oskarżony o ateizm, ale ponieważ nie ma zapisów jego tekstów, nie wiadomo dlaczego.
Wierzył, że woda i ogień to pierwiastki pierwotne, a woda jest źródłem ognia, a ten rozwój stał się początkiem wszystkich rzeczy. Wykazał również zainteresowanie biologią i stwierdził, że wszystkie żywe istoty mają odpowiedni poziom wilgotności, aby funkcjonować..
Melizos z Samos (V wiek pne) był trzecim i ostatnim członkiem eleatyckiej szkoły filozoficznej. Wiadomo, że był dowódcą floty statków tuż przed wojną peloponeską.
Podobnie jak Parmenides, Meliso ustalił, że rzeczywistość zawsze istniała, jest niezniszczalna, niepodzielna i pozostaje niezmieniona. Przyszedł, aby zaproponować, że istnienie jest nieograniczone i rozciąga się w nieskończoność we wszystkich kierunkach.
Jego myśli zostały napisane prozą, a nie poezją, jak zrobił to Parmenides, z których zachowało się tylko 10 fragmentów.
Metrodoro z Chios (nr 4 wpne) był greckim filozofem należącym do szkoły Demokryta i poprzednikiem Epikura. Uważa się, że był uczniem Nessusa z Chios lub niektórzy uważają, że samego Demokryta.
Metrodoro był uważany za sceptyka i między swoimi koncepcjami umieścił teorię atomów i pustkę oraz wielość światów. Potwierdził również teorię, że gwiazdy powstawały dzień po dniu przez wilgoć w powietrzu z ciepła Słońca..
Przypisuje mu się, że miał zaawansowaną kosmologiczną wizję swoich czasów, twierdząc, że „pojedynczy kawałek pszenicy na dużym polu jest tak dziwny, jak pojedynczy świat w nieskończonej przestrzeni”.
Metrodoro de Lámpsaco (331 pne - 277 pne) był greckim filozofem szkoły epikurejskiej. Wierzył, że doskonałe szczęście pochodzi z posiadania i utrzymywania dobrze zbudowanego ciała. Znalazł konflikt ze swoim bratem, ponieważ nie przyznał, że łono było testem i miarą rzeczy, które należały do szczęśliwego życia.
Myia (ur. 500 pne) była pitagorejską filozofką, córką Theano i Pitagorasa. Była żoną Milo de Crotona, sportowca. List z II wieku pne. Jest przypisywany Myia i adresowany do jednej Phyllis. Opisuje, jak należy zaspokajać potrzeby noworodka zgodnie z zasadami harmonii..
Według niej dziecko naturalnie chce rzeczy z umiarem, a osoba, która się nimi opiekuje, powinna z takim samym umiarem zająć się tymi potrzebami..
Freécides de Siros (n. 6 wpne) był greckim myślicielem urodzonym na wyspie Syros. Jego głównym wkładem jest kosmogonia wywodząca się z trzech boskich zasad znanych jako Pentemika: Zas (Zeus), Cthonie (Ziemia) i Chronos (Czas).
Stanowiło to związek między mitologiczną myślą Hezjoda a filozofią przedsokratejską. Nie zachowały się żadne bezpośrednie przykłady jego prac, ale wspominają o tym filozofowie okresu hellenistycznego.
Był pierwszym myślicielem, którego uznano za komunikowanie swoich filozoficznych refleksji w stylu prozaicznym.
Prodicus z Ceos (465 pne - 395 pne) był greckim filozofem znanym z przynależności do pierwszego pokolenia sofistów. Przyjechał do Aten jako ambasador Ceos i szybko stał się znany jako mówca i nauczyciel..
Platon odnosi się do Prodicusa z wielkim szacunkiem w stosunku do innych sofistów, aw jego dialogach Sokrates pojawia się jako jego przyjaciel. Jest uznawany za swój wpływ na teorię językową i nacisk na prawidłowe użycie słów.
Podobnie jak inni sofiści, Prodicus interpretował religię jako personifikację Słońca, Księżyca, rzek, fontann i każdego innego elementu, który zapewnia komfort życiu..
Antyfona (480 pne - 411 pne) był greckim mówcą i filozofem, który mieszkał w Atenach. Jeden z jego tekstów o teorii politycznej ma znaczenie jako prekursor teorii praw naturalnych.
Jego wizja wyraża zasady równości i wolności związane z demokracją. Natura jest postrzegana jako byt, który wymaga spontaniczności i wolności, w przeciwieństwie do ograniczeń narzucanych przez instytucje..
Antiphon był również matematykiem i jako pierwszy wyznaczył górną i dolną granicę wartości pi.
Jeszcze bez komentarzy