Tam są sławni pianiści którzy wyróżniali się jakością swoich kompozycji, rozwiniętą techniką i pięknem swojej muzyki. Do największych należą między innymi Franz Liszt, Fryderyk Chopin, Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven..
Fortepian jest jednym z głównych instrumentów muzycznych, używanym w całej historii w różnych stylach i gatunkach. Swoją nazwę zawdzięcza skrótowi słowa pianoforte, które w języku włoskim zostało użyte do opisania różnorodności głośnych i cichych dźwięków..
Historia fortepianu to historia rozwoju różnych instrumentów, począwszy od cytry (pochodzącej z Afryki i Azji Południowo-Wschodniej w 3000 rpne) i Monochorda. Jego ewolucja była kontynuowana w Saterio, Clavichord i Harpiscordios, wszystkie z tym samym systemem wstawiania mechanicznych urządzeń między strunami i palcami..
To Włoch Bartolomeo Cristófori w 1700 roku (dokładna data nie jest znana ze względu na brak rejestracji czasu) nadał fortepianowi ostateczny kształt, choć później przeszedł pewne zmiany konstrukcyjne..
Uważany za instrument strunowy, składa się z 88 klawiszy, 36 czarnych i 52 białych oraz trzech pedałów, które szarpią 224 strun. Ponadto zawiera skrzynkę rezonansową, która wzmacnia i moduluje jego szczególny i niepowtarzalny dźwięk.
Wielcy mistrzowie muzyki poświęcili swoje życie fortepianowi, nie tylko w muzyce klasycznej, ale także w rocku i jazzie.
Uważany za jednego z pierwszych wielkich mistrzów fortepianu, uznawany był za talent muzyczny i zdolności kompozytorskie. Anarchiczny, buntowniczy i nieprzewidywalny, wyróżniał się w klasycyzmie i był jednym z najbardziej wpływowych muzyków w historii.
Swoją karierę zaczynał jako tłumacz i był znany ze swojego wielkiego słuchu muzycznego, ale był też twórcą owocnym. Jego twórczość to sonaty, symfonie, muzyka kameralna, koncerty i opery, a wszystko to naznaczone żywymi emocjami i wyrafinowaną fakturą..
Innowacyjny i utalentowany Beethoven zaczął grać na pianinie pod ścisłym rozkazem ojca, który na zajęciach poddał chłopca wielkim mękom. Jeszcze jako dziecko dał swój pierwszy koncert.
Szkolną edukację przeszedł z dużymi trudnościami, bo jak powiedział: „Muzyka przychodzi do mnie łatwiej niż słowa”. W wieku dorosłym musiał walczyć z głuchotą, nawet niektóre z jego najważniejszych dzieł powstały w ciągu ostatnich 10 lat jego życia, kiedy nie słyszał już..
Uznawany jest za jednego z najbardziej znanych kompozytorów w historii, z arcydziełami stylu klasycznego i absolutnym mistrzostwem formy i ekspresji. Był jednym z prekursorów romantyzmu.
Dzieło Schuberta wyróżniało się niezwykłą melodią i harmonią, uważane za jednego z ostatnich wielkich kompozytorów klasycznych i jednego z pionierów romantyzmu..
Fortepian, wybitny skrzypek, organista i śpiewak, był jego najlepszym sprzymierzeńcem w dziedzinie kompozycji. Pozostawił w spadku 600 kompozycji w postaci pieśni, 21 sonat, 7 mszy i 9 symfonii..
Był jednym z cudownych dzieci muzyki i nazywano go „Mozartem XIX wieku”. Zadebiutował na scenie w wieku dziewięciu lat i zaczął komponować w wieku 10 lat, pozostawiając po sobie obszerne dzieło, w tym 11 symfonii..
Uważany za jednego z ojców romantyzmu, jego siostra Fanny była jego wielką inspirującą muzą. Kiedy zmarła w 1947 roku, kariera Mendelssohna zaczęła się pogarszać, aż do jej śmierci sześć miesięcy później..
Wyrafinowany, subtelny, z doskonałą techniką i wyjątkowym opracowaniem harmonicznym, Chopin swoimi kompozycjami dał fortepianowi nowe życie w muzyce romantycznej.
Zaczął zaskakiwać publiczność zaledwie sześcioma latami wirtuozerii przed klawiszami, ale także kompozycji. Zmarł w 1949 roku, jego ciało zostało pochowane na cmentarzu Père Lachaise w Paryżu, ale jego serce zostało złożone w kościele w Warszawie, niedaleko miejsca jego urodzenia..
Nazywany jednym z paradygmatów romantyzmu, pomimo swojej wirtuozerii, jego kariera pianisty została szybko przerwana przez kontuzję prawej ręki..
Od tego momentu zaczął komponować, będąc jednym z najbardziej płodnych kompozytorów fortepianowych w historii..
Posiadający duże zdolności interpretacyjne, przez rówieśników uważany był za najbardziej zaawansowanego pianistę swoich czasów. Jednak w wieku 36 lat porzucił grę na fortepianie i rzadko występował publicznie..
Od tego momentu poświęcił się reżyserii, nauczaniu i kompozycji, pozostawiając po sobie ponad 350 prac..
Był jednym z najwybitniejszych pianistów XX wieku i jednym z ostatnich wielkich romantycznych kompozytorów muzyki europejskiej. Uczeń fortepianu Liszta i muzyki Czajkowskiego, wyróżniał się zdolnościami technicznymi i rytmicznością.
Rachmaninow miał bardzo duże dłonie, co pozwalało mu łatwiej chwytać fortepian. Ale to dzięki swojej twórczości jest uważany za jednego z najbardziej wpływowych muzyków swojego pokolenia..
Uczeń Chopina i interpretator twórczości Beethovena, Cortot wyróżniał się jako uczeń fortepianu. Uznany za nauczyciela i reżysera (a także pianistę), był autorem książki „Racjonalne zasady techniki fortepianowej”, która zmieniła sposób nauczania od czasu jej publikacji w 1928 roku..
Technicznie nienaganny, był bojownikiem swobodnej interpretacji, nie przejmował się najbardziej szczegółową dokładnością muzyczną, ale kompletnym ukończonym dziełem..
Wielbiciel Beethovena, Schnabel dużą część swojej kariery oparł na upowszechnianiu twórczości austriackiego autora. Był interpretatorem swoich utworów i jest ceniony za nagranie wszystkich swoich dzieł.
Cnotliwy, ale pozbawiony charyzmy, jego wielki nauczyciel, wirtuoz Teodor Leschetizky, naznaczył jego karierę. „Przez lata powtarzał mi wielokrotnie w obecności wielu innych osób:„ Nigdy nie będziesz pianistą, jesteś muzykiem ”. I tak się stało, Schnabel pozostawił po sobie dziedzictwo z ponad pięćdziesięcioma kompozycjami.
„Najważniejsze jest, aby pamiętać o publiczności, dobrze ją traktować i być zawsze dostępnym” - powiedział Rubinstein, który żył w przekonaniu, że jego życie było szczęśliwe i powinien się tym cieszyć..
Posiadacz pięknego i oryginalnego brzmienia, jego interpretacje Chopina cieszyły się wyjątkową świeżością, jakby improwizował grając utwory słynnego polskiego pianisty..
Zaskoczył świat, gdy w wieku dziewięciu lat grał dla Georgesa Schumanna i pokazał cały swój talent przed jedną z muzycznych wybitnych czasów. Oprócz tego, że był pianistą, był pedagogiem i kompozytorem, pozostawiając po sobie cztery opery, dwie symfonie i dziesięć utworów orkiestrowych, instrumentalnych i kameralnych..
Z klarownym, szlachetnym stylem, strukturalną klarownością i klarownym i lirycznym tonem, Kempff miał płodną karierę nagraniową z wydawnictwami aż do 80 lat..
Posiadając unikalny repertuar kolorów, tonów i dynamiki w swoich nagranych wykonaniach studyjnych, Horowitz używał wszelkiego rodzaju dźwięków do wyrażania i przekazywania emocji..
Miał szczególną technikę, z mało zalecanym ułożeniem dłoni, w którym prawie nie było ruchu jego ciała. Ten bezruch został przekształcony w eksplozje dźwięków na fortepianie, które sprawiły, że został uznany za jednego z najważniejszych pianistów wszechczasów..
Uważany za pierwszego wielkiego pianistę południowoamerykańskiego, gry na fortepianie uczył się od matki, aw wieku 5 lat dał swój pierwszy koncert. Wyróżniał się jako interpretator klasyczno-romantycznego repertuaru i był uznawany za awangardowe kompozycje współczesne..
Cnotliwy, wrażliwy, pełen temperamentu i posiadający bardzo kantabryjską tonację, Cherkassky wyjaśnił, że: „Ponad techniką jest wyczucie artysty, jest muzykalność, głębia i wnętrze”. Tą frazą zdefiniował swoją muzykę.
Koledzy wyróżnili go własnym stylem, który nadał nowe znaczenie temu, co grał. Był jednym z ostatnich przedstawicieli świętej romantycznej szkoły wirtuozerii fortepianu.
Jego uznanie tkwi nie tyle w jego wybitnym talencie muzycznym, ile w historii wytrwałości w obliczu przeciwności. Film „Pianista” Romana Polańskiego i piosenka „Pianista getta warszawskiego” Jorge Drexlera są nim zainspirowane.
Uratował go przed śmiercią członek rodziny żydowskiej, dzięki pomocy przyjaciela, który wyprowadził go z pociągu wiozącego wszystkich jego rodziców i rodzeństwo do obozu koncentracyjnego. Przeżył wojnę, ale szczegółowo opowiedział o okrucieństwach, jakich doświadczył podczas schwytania, i nigdy nie zrezygnował z muzyki..
Jako muzyk zyskał uznanie przed II wojną światową, a po jej zakończeniu założył Warszawski Kwintet Fortepianowy, z którym podróżował po świecie. Jego spuściznę uzupełnia ponad 500 dzieł jego autorstwa.
„Nauka jest jak wiosłowanie pod prąd: jak tylko się zatrzymasz, cofasz się”, brzmiało jego nagłówkowe zdanie i najlepiej opisujące jego karierę.
Pilny i utalentowany, zaczął grać na fortepianie od najmłodszych lat, ale zanim umarł ojciec, zajął się kompozycją, aby utrzymać się przy życiu. Jego uznanie było takie, że był pierwszym muzykiem lub kompozytorem, który otrzymał tytuł szlachecki w Anglii..
Wszechstronny, głęboki i złożony, Richter był uważany przez swoich rówieśników za jednego z największych pianistów XX wieku. Zaczął grać na fortepianie wraz z ojcem jako nauczyciel iw wieku 8 lat robił to już doskonale..
Rozpoczynając swoją karierę zawodową wyróżniał się jako świetny interpretator dzieł różnych gatunków i autorów, ale zawsze opierał się nagrywaniu. Zaprzeczenie, które wybuchło w 1971 roku.
Mimo swojej sprawności nie był idealnym muzykiem, ale potrafił przegapić wiele nut, kiedy nie miał dobrego dnia. Uważał jednak, że dominuje duch muzyki.
Urodzony w rodzinie muzyków, rozpoczął naukę według ścisłej metody, którą przyjął jako sposób na doskonalenie swojej techniki, aż stała się doskonała..
To uczyniłoby go jednym z najbardziej rozpoznawalnych pianistów XX wieku aż do śmierci, w wyniku przypadkowego morderstwa podczas badań lekarskich..
Znany ze swojego świetnego stylu, wywarł wielki wpływ na całe pokolenie nowych pianistów. Jego kariera została naznaczona II wojną światową i białaczką, ale nic nie powstrzymało jego palców przed fortepianem.
Karierę rozpoczął w wieku czterech lat, dając koncerty charytatywne. Jego analityczne rozumienie i szczególne ekspresyjne wnętrze uczyniły go muzykiem kultowym..
Jego niechęć do ujawnienia aspektu swojego życia prywatnego uczyniła go tajemniczą istotą, której jedynym publicznym aspektem był talent muzyczny.
Wyróżniał się zorientowaniem na szczegóły, ale także klarownością, luksusowym tonem, paletą kolorów i odcieni oraz brakiem szacunku, który skłonił go do odwoływania koncertów na krótko przed ich rozpoczęciem..
Pokornego pochodzenia, od dziecka był samoukiem, dzięki czemu zdobył wielki talent do improwizacji, nadając utworom osobisty charakter i wywołując odrzucenie purystów fortepianu..
Karierę rozpoczął w wieku 5 lat jako numer cyrkowy, który musiał opuścić z powodu choroby. W wieku 9 lat zaimponował profesorom akademii Franciszka Liszta, ale znowu musiał zostawić fortepian, aby służyć w wojsku podczas II wojny światowej, dopóki nazistowski generał go nie usłyszał i nie zabrał go z niebezpieczeństwa, aby poświęcić się muzyce..
Został jednak schwytany przez wojska wroga i odniósł kilka obrażeń rąk. Kiedy odzyskał wolność, stał się międzynarodową gwiazdą. Zapuścił się w różne gatunki, takie jak muzyka klasyczna, folklorystyczna, a nawet jazz.
Zdobywczyni najwyższych nagród artystycznych w swoim kraju, de Larrocha zaczęła grać na fortepianie w wieku 3 lat, ale dopiero w wieku 20 lat rozpoczęła karierę zawodową..
Była preferowaną interpretatorką dwóch największych hiszpańskich kompozytorów: Izaaka Albéniza i Enrique Granadosa. Jego repertuar był szeroki pod względem jakości i gatunków.
Zapamiętany jako mistrz jazzu, był najwybitniejszym pianistą gatunku. Nieśmiały, powściągliwy iz surowym gestem, z którego nigdy się nie poddał, Evans był wyjątkowym pianistą jak na swój styl.
Posiadacz wyjątkowej magii muzycznej, o doskonałej i słabej kadencji, wyważonej i wyczerpująco wymodelowanej, olśniewał prostotą swojego pulsu..
Został uznany za interpretatora twórczości Johanna Sebastiana Bacha, ale jego sława tkwi w ekscentryczności jego osobowości.
Gould odniósł kontuzję jako dziecko, kiedy spadł z rampy dla łodzi. To skłoniło jego ojca do zbudowania mu krzesła o regulowanej wysokości, którego używał bardzo blisko ziemi (garbił się nad klawiszami) i którego nie porzucił do końca życia..
Ponadto Gould uważał koncerty z publicznością za „siłę zła”, co doprowadziło go do porzucenia występów na wiele lat w tym, co żartobliwie określił jako „Plan Goulda na zniesienie oklasków i demonstracji wszelkiego rodzaju”..
„To, co dzieje się między moją lewą a prawą ręką, jest sprawą prywatną, o którą nikt nie dba” - wyjaśnił później. Odszedł ze sceny w wieku 34 lat, ale pozostawił po sobie obszerną spuściznę nagrań studyjnych.
Pionier rocka, jego wirtuozeria i występy na scenie uczyniły go jednym z najbardziej znanych pianistów w historii. Potrafi wciskać klawisze zarówno stopą, jak i rękami, Lewis jest nazywany „Zabójcą” za zachowanie na pianinie..
Nie jest wielkim kompozytorem, ponieważ jego stylem jest interpretacja, która potrafi nadać oryginalny charakter każdej pieśni z szerokiego i zróżnicowanego repertuaru..
Barenboim jest znany zarówno ze swojej sztuki gry na fortepianie, jak i ze swoich umiejętności dyrygenta i swoich wysiłków na rzecz pokoju na świecie. Zadebiutował w wieku 7 lat i od pierwszego koncertu wzbudził zainteresowanie głównych akademii.
Był mentorem Arthura Rubinsteina, dyrygował świetnymi orkiestrami na całym świecie i zdobył sześć nagród Grammy. Dla niego muzyka jest najlepszym narzędziem do budowania mostów między narodami.
To przekonanie doprowadziło go do zjednoczenia muzyków izraelskich, palestyńskich, jordańskich i libańskich, aby poprzez muzykę zjednoczyć Arabów, Żydów i Palestyńczyków..
Buntownik nowoczesności i przeciwnik nowych technologii, potrafi przerwać koncert na dźwięk telefonu. Zaczął grać na pianinie od dziecka i dopiero w wieku 6 lat zrozumiał, że nie we wszystkich domach jest.
Utalentowany jak niewielu innych w swoim pokoleniu, był zwycięzcą większości konkursów, w których brał udział jako dziecko.
Uważany za jednego z najlepszych pianistów na świecie, charakteryzuje się cnotliwym stylem gry i wyjątkową umiejętnością pokonywania trudnych technicznych pułapek z prostotą..
Był cudownym dzieckiem, które w wieku zaledwie 13 lat zaskoczyło świat wykonaniem dwóch Koncertów Chopina na fortepian i orkiestrę..
To kolejny z najlepszych współczesnych pianistów, cieszący się światową sławą i uznaniem kolegów, dyrygentów i kompozytorów. Jest jednym z najbardziej cenionych przez publiczność muzyków i jedną z nowych twarzy klasycznego repertuaru.
Jeszcze bez komentarzy