Luis Miguel Sánchez Cerro (1889–1933) był wojskowym i politykiem urodzonym w Peru w 1889 r. Po kilku latach kariery wojskowej, w wyniku zamachu stanu w 1930 r., Został prezydentem kraju. rok następny, jeśli chodzi o sytuację gospodarczą i reakcję społeczną.
W tym samym roku Sánchez Cerro wziął udział w wyborach prezydenckich. Pomimo tego, że jego rywale potępili popełnienie oszustwa i nie znali wyniku, wojsko odzyskało prezydenturę w kraju, tym razem w sposób konstytucyjny.
Mandat Sáncheza Cerro miał dwie całkowicie przeciwne twarze. Z jednej strony ustanowił represyjny reżim wobec opozycji politycznej, znosząc wiele swobód publicznych. Z drugiej strony cieszył się pewną popularnością i promulgował szereg posunięć sprzyjających klasom ludowym. Wielu historyków opisuje go jako wyznawcę faszyzmu.
Prezydentowi nie udało się dokończyć kadencji. W 1933 roku sympatyk opozycyjnej partii APRA zamordował Sáncheza Cerro w Limie. Jedną z bezpośrednich konsekwencji było zakończenie konfliktu, który Peru rozpoczęło z Kolumbią w kwestiach terytorialnych..
Indeks artykułów
Luís Miguel Sánchez Cerro urodził się 12 sierpnia 1889 roku w peruwiańskim mieście Piura w rodzinie z klasy średniej.
Jego metizo, czyli cholo, fizjonomia była jednym z powodów, dla których zyskał popularność wśród dużych grup ludności, chociaż niektóre teorie utrzymują, że był Afro-Peruwiańcem..
Ta ostatnia hipoteza pochodzi z miejskiej legendy, która głosiła, że urodził się w La Mangacheria, dzielnicy zamieszkanej przez potomków niewolników..
W wieku siedemnastu lat, w 1906 roku, młody Luis Miguel wyjechał do Limy, aby wstąpić do Wojskowej Szkoły Chorrillos. W 1910 roku uzyskał licencję podporucznika piechoty.
Jego pierwszym celem była Sullana, w pułku chroniącym granicę z Ekwadorem. W tym czasie stosunki między oboma krajami były bardzo napięte i nie wykluczono wojny. Ostatecznie tak się nie stało i Sánchez Cerro został przeniesiony najpierw do Sicuani w 1911 r., A rok później do Limy..
W 1914 r. Wziął udział w zamachu stanu, który zakończył prezydenturę Guillermo Billinghursta. W czasie powstania doznał poważnych obrażeń, tracąc dwa palce prawej ręki. Dzięki temu zyskał przydomek „el mocho”.
Następnie Sánchez został awansowany do stopnia kapitana, chociaż został przydzielony do Sztabu Generalnego. Eksperci zwracają uwagę, że dowódcy nie ufali mu i nie chcieli powierzyć mu dowództwa nad wojskami. W 1915 r. Przez kilka miesięcy mieszkał w Stanach Zjednoczonych, pełniąc funkcję zastępcy wojskowego..
Po powrocie do Peru przejeżdżał przez różne cele wojskowe: Arequipę, Carabaya i wreszcie do garnizonu Loreto. Tam, w pobliżu granicy z Ekwadorem, wyróżniał się powstrzymaniem, prawie bez pomocy, natarcia 50 ekwadorskich żołnierzy.
Sánchez Cerro został awansowany do stopnia majora i ponownie przydzielony do Arequipy, a później do Sicuani w 1921 r. W tym czasie odkryto, że uczestniczył w konspiracyjnych działaniach przeciwko rządowi Leguíi. Dzięki temu został oddzielony od swojego pułku i wysłany jako sędzia wojskowy do Cuzco..
W tym mieście Sánchez zagrał w oświadczeniu przeciwko rządowi, które zostało łatwo stłumione. Żołnierz przebywał w więzieniu, a po wyjściu został wyrzucony z wojska.
Sánchez Cerro poniósł w tym okresie kilka kar finansowych. Aby przeżyć, poświęcił się sprzedaży węgla drzewnego.
Jednak prezydent Leguía zgodził się, że wróci do wojska, pod warunkiem, że zrezygnuje z prób obalenia go. W ten sposób w 1924 r. Sánchez powrócił jako asystent w Ministerstwie Wojny, a później został mianowany szefem batalionu saperów, który powstał na Pampasie z misją dyscyplinowania jednostki..
Sánchez udał się na Pampas sam, bez posiłków. Wbrew przewidywaniom osiągnął wyznaczony cel. Jednak podejrzenia polityczne spowodowały, że został oddzielony od dowództwa batalionu..
Po odrzuceniu stanowiska wodza prowincji w Cajatambo, Sánchez został wysłany do Europy w sierpniu 1825 roku na wojskową misję badawczą. Do 1929 roku przebywał we Francji i Włoszech, gdzie zetknął się z faszyzmem.
W styczniu 1929 r. Wrócił do Peru i według historyków natychmiast rozpoczął przygotowania do nowego powstania przeciwko rządowi Leguíi, który był u władzy przez prawie dziesięć lat..
Przez kilka miesięcy Sánchez zachowywał się jak urzędnik lojalny wobec rządu, przyjmując różne awanse i różne zadania. Wkrótce jednak rozpoczął się zamach stanu, który miał zakończyć prezydenta.
Przewrót rozpoczął się 22 sierpnia 1930 r. Tego dnia pod dowództwem garnizonu Arequipy Sánchez Cerro wystąpił przeciwko rządowi Augusto Leguíi. W krótkim czasie powstanie zyskało poparcie w innych częściach kraju, w tym w stolicy Limie..
Leguía próbował stworzyć wojskowy gabinet, aby ratować sytuację, ale garnizon w Limie zażądał jego rezygnacji o świcie 25. Prezydent przyjął i złożył rezygnację z dowodzenia..
Początkowo władzę sprawowała wojskowa junta, aż 27 czerwca Gómez Cerro przybył do Limy samolotem. Zaraz potem utworzył nową Rządową Juntę Wojskową, której przewodniczył.
Junta, której przewodniczył Sánchez, pozostała na czele kraju do 1 marca 1931 r. Zmiana rządu nie zdołała ustabilizować kraju, pogrążyła się w kryzysie gospodarczym, który narodził się po Wielkim Kryzysie w 1929 r. Ceny stale rosły, a liczba bezrobotnych nie przestali rosnąć.
To spowodowało, że zaczęły się demonstrować różne sektory społeczne. Partie lewicowe wezwały robotników do mobilizacji, a rząd zareagował surowymi represjami. Podczas jednej z demonstracji wiele osób zginęło z rąk policji.
W Ayacucho konfrontacja wstrząsnęła policją i rdzenną ludnością, a studenci również wyszli na ulice, aby zaprotestować, okupując Uniwersytet San Marcos.
Do tego wszystkiego należy dodać próby przejęcia władzy przez innych przywódców wojskowych biorących udział w zamachu stanu na Leguíę. W lutym 1931 r. W Callao wybuchło powstanie policyjne i wojskowe, które zostało jednak pokonane.
Sánchez Cerro, mimo wszelkich prób utrzymania władzy, musiał ustąpić po powstaniu ludowym w Arequipie. Tym samym wojsko opuściło prezydenturę 1 marca 1931 roku.
Powołane później Zarządy oraz ich prezesi nie zdołali uspokoić sytuacji. Wreszcie presja ludzi zmusiła Davida Samaneza Ocampo do objęcia funkcji przewodniczącego Krajowej Rady Zarządzającej. Spacyfikowało to kraj, a Samanez skorzystał z okazji, aby rozpisać wybory na 11 października 1931 r.
Zwycięzcą wyborów został Luis Miguel Sánchez Cerro, który został zaprzysiężony we wrześniu tego samego roku..
Wielkimi przegranymi byli kandydaci na APRA. Oskarżyli Sáncheza o oszustwo wyborcze, choć nie ma na to żadnych dowodów. Biorąc to pod uwagę, Apristas nie znali wyniku i udali się do opozycji.
Aby konkurować w wyborach, Sánchez stworzył partię polityczną: Unię Rewolucyjną. To, uważane przez wielu historyków za ideologię faszystowską, uzyskało większość w parlamencie.
Rząd Sáncheza Cerro objął urząd 8 grudnia 1931 roku. Jedną z jego pierwszych decyzji było rozpoczęcie prac nad projektem nowej konstytucji. Zostało to ogłoszone 9 kwietnia 1933 roku.
Opozycja Apristas i bardzo represyjny charakter rządu sprawiły, że niestabilność stała się główną cechą charakterystyczną tego okresu..
Krwawe wydarzenia, które miały miejsce w Peru w 1932 roku, spowodowały, że został on nazwany „Rokiem Barbarzyństwa”. Poważny kryzys polityczny i gospodarczy pogrążył kraj w niestabilności.
Biorąc to pod uwagę, Kongres przyjął ustawę nadzwyczajną, zestaw środków legislacyjnych, które nadały rządowi specjalne uprawnienia do represjonowania przeciwników.
Wśród wydarzeń z tamtego roku jedno jest bezpośrednio związane z prezydentem Sánchezem Cerro. 6 sierpnia młody członek APRA próbował zastrzelić polityka. Pomimo poważnego urazu płuc, lider wyzdrowiał w ciągu zaledwie miesiąca.
Delikatna sytuacja, przez którą przechodził ten kraj, pogorszyła się jeszcze bardziej, gdy incydent w Kolumbii spowodował stan wojny między tymi dwoma krajami..
Peruwiańczycy zmobilizowali swoje wojska i doszło do kilku odizolowanych bitew. Wojna totalna wydawała się nieunikniona. Dopiero śmierć Sáncheza Cerro zapobiegła konfliktowi.
Prezydent przebywał w Limie rankiem 30 kwietnia 1933 r., Przeglądając oddziały przeznaczone do walki z armią kolumbijską. Kiedy skończył, zaczął opuszczać miejsce zdarzenia swoim kabrioletem. W tym momencie Abelardo Mendoza, bojownik Apristy, oddał do niego kilka strzałów..
Chociaż Sánchez Cerro zdołał dostać się do szpitala żywy, o 13:10, po dwóch godzinach agonii, jego śmierć została potwierdzona.
Charakterystyka rządów Sáncheza Cerro była związana z osobowością samego prezydenta. Ze względu na swoje popularne i metysowe pochodzenie udało mu się zdobyć sporą popularność wśród części populacji. Jednak jego autorytarny charakter spowodował, że stracił poparcie.
Ponadto nigdy nie udało się ustabilizować kraju. Podczas jego kadencji jako prezydenta nieustannie występowały kryzysy polityczne, społeczne i gospodarcze.
Luis Miguel Sánchez Cerro był pierwszym z prezydentów okresu zwanego III militaryzmem. Ten etap historii Peru charakteryzuje przemoc polityczna i represje.
Najważniejszymi partiami były APRA i Unia Rewolucyjna, stworzona przez samego Sáncheza Cerro, by kandydować w wyborach 1931 roku..
Represje wobec przeciwników, głównie Apristas i komunistów, oznaczały kadencję prezydencką Sáncheza Cerro. Ponadto zawiesił imigrację z Japonii.
Prezydent uchwalił tzw. Prawo nadzwyczajne, prawne narzędzie represji wobec obywateli. Już w momencie uchwalenia ustawy w parlamencie jedenastu parlamentarzystów APRA było oburzonych.
Chociaż kryzys gospodarczy zaczął się już przed zamachem stanu Sáncheza Cerro, jego środki nigdy nie mogły go złagodzić. Peru, podobnie jak reszta świata, zostało dotknięte pęknięciem 29 i zobaczyło, jak eksportowane przez nie surowce straciły część na wartości.
Pomimo faktu, że Sánchez Cerro skontaktował się z misją w Kemmerer, krajowa waluta straciła znaczną część swojej wartości, a wpływy podatkowe znacznie spadły. W obliczu tego bezrobocie gwałtownie wzrosło.
Niestabilność polityczna była stała w całym rządzie Sáncheza Cerro. Partia Komunistyczna i APRA ogłosiły liczne strajki i próby rewolucji. Prezydent poniósł próbę zamachu, a statki zakotwiczone w Callao zbuntowały się.
W lipcu 1932 roku miała miejsce rewolucja Trujillo, brutalnie stłumiona. Później, w lipcu następnego roku, w Cajamarca wybuchło powstanie z takim samym skutkiem..
1 września 1932 r. Grupa Peruwiańczyków zamieszkała w Leticii, terytorium oddanym Kolumbii przez Peru na mocy traktatu Salomón-Lozano z 1922 r., Wystąpiła przeciwko kolumbijskim władzom miasta. W mgnieniu oka opanowali całe miasto.
Oba rządy były zaskoczone tym wydarzeniem. Kolumbia zaprotestowała przeciwko temu, co się stało, a Peru zareagowało, wspierając swoich obywateli. Ponadto Peruwiańczycy chcieli odzyskać teren scedowany przez rząd Leguía..
Oba kraje rozpoczęły szereg wysiłków dyplomatycznych, ale jednocześnie przygotowywały się do wojny. Choć nie w sposób uogólniony, na granicy doszło do starć zbrojnych.
Sánchez Cerro rozkazał zmobilizować i skierować do granicy 30 000 żołnierzy. Na czele wojsk postawił Oscara R. Benavidesa, który pokonał Kolumbijczyków już w 1911 roku..
Kiedy wydawało się, że całkowity konflikt jest nieunikniony, zabójstwo Sáncheza Cerro zmieniło sytuację i wojna nigdy nie wybuchła.
Pomimo całej niestabilności i autorytaryzmu, rząd Sáncheza Cerro był w stanie przeprowadzić kilka ważnych prac.
Konstytucja z 1933 r. Była głównym dziedzictwem legislacyjnym pozostawionym przez Sáncheza Cerro. Nowa Magna Carta została ogłoszona 9 kwietnia 1933 roku i zdaniem ekspertów była dość umiarkowana i łączyła system prezydencki i parlamentarny.
Wśród najważniejszych artykułów znalazło się ograniczenie kadencji prezydenta do 6 lat oraz zakaz natychmiastowych reelekcji.
Izby ustawodawcze miały prawo obalenia rządu, a nawet usunięcia prezydenta.
Z drugiej strony przyznał gminom pewną autonomię administracyjną, choć zachował centralizm.
Na froncie społecznym Konstytucja zadeklarowała wolność wyznania, przyjęła habeas corpus i ustanowiła karę śmierci za niektóre przestępstwa.
Jak wspomniano powyżej, światowy kryzys 1929 r. Mocno uderzył w Peru. W styczniu 1932 r. Sytuacja była, według samego ministra finansów, tragiczna: waluta prawie nic nie była warta, bezrobocie było bardzo wysokie, a handel i przemysł zostały uduszone..
Rząd próbował złagodzić sytuację, zakazując przewalutowania, stosując nowe podatki bezpośrednie i ujednolicając podatek dochodowy.
Poza tym misja Kemmerer zaleciła utworzenie kilku instytucji. Rząd wysłuchał ekspertów i założył banki górnicze i przemysłowe, aby promować produkcję importowanych produktów..
Rząd próbował ograniczyć migrację ze wsi do miast. W tym celu opracowała szereg projektów, aby miasta mogły zobaczyć, jak zaspokojone są ich potrzeby.
Wśród tych środków administracja zainicjowała projekty kolonizacyjne w dżungli i rozszerzyła ustawodawstwo na korzyść ludów tubylczych..
Pod innymi względami rząd Sáncheza Cerro przyznał pracownikom płatny dzień odpoczynku 1 maja. Ponadto ustanowiono letni harmonogram dla pracowników, zbudowano prawo do wakacji pracowniczych i popularne restauracje.
W tym okresie nastąpiła poprawa infrastruktury sanitarnej, policyjnej i wojskowej. Z drugiej strony wybudowano wiele ciągów komunikacyjnych i wybrukowano centralną autostradę..
W styczniu 1933 roku Kongres Amerykanistów ogłosił Cuzco „Archeologiczną Stolicą Ameryki”..
W dziedzinie edukacji powstało około 90 nowoczesnych szkół, z których każda może pomieścić tysiąc uczniów. W całym kraju otwarto także szkoły praktyczne i specjalistyczne..
Jednak działalność polityczna prowadzona przez studentów i profesorów Universidad Nacional Mayor de San Marcos spowodowała zamknięcie go przez rząd w 1932 roku. Przerwa trwała do 1935 roku..
Jeszcze bez komentarzy