Lynn margulis,której panieńskie nazwisko brzmiało Lynn Petra Alexander, była naukowcem urodzonym w Stanach Zjednoczonych w 1938 roku. Jej specjalizacją była biologia ewolucyjna, a jej wkład w tę dziedzinę uczynił ją jednym z najbardziej uznanych badaczy w chwili obecnej.
Wśród najważniejszych prac Margulisa wyróżnia się teoria endosymbiozy seryjnej i teoria symbiogenetyki. Jego wkład został początkowo przyjęty ze sceptycyzmem; otrzymał liczne odrzucenia, zanim mógł opublikować wyniki swoich dochodzeń, uważany za heterodoksyjny.
Margulis trzymał się również tak zwanej hipotezy Gaia, wcześniej opracowanej przez naukowca zajmującego się atmosferą, ekologa i chemika Jamesa Lovelocka. Podobnie Margulis bardzo interesował się upowszechnianiem nauki, wykonując świetną robotę.
Była profesorem uniwersyteckim w wielu instytucjach, a jej osiągnięcia zostały docenione m.in. nagrodami National Medal of Science, przyznanymi przez prezydenta USA Billa Clintona w 1999 roku; i na wizyty u lekarza honoris causa na uniwersytetach na całym świecie.
Lynn Margulis urodziła się 5 marca 1938 roku w amerykańskim mieście Chicago. Jego pierwsze studia odbyły się w miejskiej szkole publicznej.
Biorąc pod uwagę potencjał, jaki wykazywała, jej rodzice zdecydowali się przenieść ją do Laboratory School of the University of Chicago, raczej elitarnego prywatnego ośrodka..
Będąc tak młodą Margulis zaczęła pokazywać osobowość, która zawsze ją charakteryzowała i postanowiła wrócić do swojego publicznego ośrodka edukacyjnego, ponieważ nie czuła się komfortowo w prywatnym środowisku szkolnym..
Przyszła naukowiec bardzo wcześnie wyróżniała się wynikami akademickimi i bystrą inteligencją. Mając zaledwie 16 lat, wstąpił na program dla zaawansowanych studentów na miejskim uniwersytecie; cztery lata później ukończył szkołę.
Jak sam mówi, w tamtych latach uzyskał „tytuł, męża (Carl Sagan) i trwalszy krytyczny sceptycyzm”.
Margulis kontynuowała szkolenie na Uniwersytecie Wisconsin. Tam, mając zaledwie 20 lat, rozpoczął pracę nad tytułem magistra genetyki ogólnej i genetyki populacji. Jednocześnie pracowała jako asystentka dydaktyczna.
Jego doświadczenia z tych lat formacyjnych, wraz z jego zainteresowaniem bakteriami, były podstawą niektórych z jego najbardziej rewolucyjnych teorii..
Dwa lata później, w 1960 r., Uzyskał stopień magistra, przedstawiając badania nad RNA w Amoeba proteus. Kolejnym krokiem było rozpoczęcie przygotowań do doktoratu, tym razem na Uniwersytecie Kalifornijskim. Jego rozprawa doktorska, złożona w 1965 r., Nosiła tytuł Niezwykły wzór inkorporacji tymidyny w Euglenie.
Od tego momentu jego nazwisko często pojawiało się w prestiżowych czasopismach naukowych, mimo że jego prace niejednokrotnie zderzały się z hegemonicznymi teoriami chwili. Na przykład twoje badania O pochodzeniu komórki mitotycznej został odrzucony piętnaście razy, zanim został opublikowany w 1967 roku.
Margulis rozwiodła się ze swoim pierwszym mężem, astronomem, kosmologiem i astrofizykiem Carlem Saganem w 1965 roku. Dwa lata później wyszła ponownie za mąż za Thomasa Margulisa, krystalografa, od którego wzięła nazwisko..
Jego pierwsza ukończona książka została wydana w 1970 roku przez Uniwersytet Yale. Podobnie jak w przypadku jego artykułów, ta publikacja też nie była łatwa: pierwszy wydawca, do którego ją złożył, odrzucił projekt po analizowaniu go przez pięć miesięcy.
Lynn zyskiwał coraz większy prestiż dzięki badaniom takim jak badania nad wkładem mikroorganizmów w ewolucję.
To uznanie skłoniło ją do podróżowania po całym świecie, aby uczestniczyć w konferencjach i kongresach. Na przykład w 1975 r. Brał udział w Międzynarodowym Kongresie Botanicznym, który odbył się w Związku Radzieckim.
Jego teoria endosymbiotyczna, jedna z najważniejszych spośród przedstawionych przez niego, została ukształtowana w tamtych latach. W tej teorii badał ewolucyjne konsekwencje symbiozy.
Jednak praca Margulis obejmowała wiele dziedzin. Jako przykład tej różnorodności zainteresowań możemy wskazać jego badania nad możliwościami życia na innych planetach lub publikację w 1984 roku artykułu o ewolucji rozmnażania płciowego..
W latach 1984–1987 biolog pracował w Meksyku, szukając dowodów na interakcje biosfery i różnych systemów geologicznych.
Kariera Margulis została wielokrotnie nagrodzona. Została zaproszona do Narodowej Akademii Nauk Stanów Zjednoczonych, a także Rosyjskiej Akademii Nauk. Podobnie otrzymał Narodowy Medal Nauk Stanów Zjednoczonych w 1999 roku..
Ponadto pracowała jako mentor na Uniwersytecie Bostońskim i otrzymała liczne doktoraty. honoris causa z uniwersytetów na całym świecie.
Margulis nigdy nie przestawała pracować. W rzeczywistości zmarł 22 listopada 2011 r. W swoim laboratorium w Amherst w stanie Massachusetts..
Próbował znaleźć jedyny brakujący element, aby uzupełnić swoją teorię endosymbiotyczną, kiedy doznał udaru..
To jeden z najważniejszych wkładów Margulis w naukę. Według ich badań komórki eukariotyczne (zwierząt, roślin lub grzybów) pochodzą z inkorporacji komórek prokariotycznych (bakterii).
Według Margulis te prokarionty stają się częścią mitochondriów, chloroplastów i innych organelli.
Badaczka nie mogła całkowicie zamknąć swojej teorii, gdyż hipoteza o włączeniu krętków nie jest uznawana za udowodnioną. Właśnie to próbował udowodnić, kiedy umierał.
Jest to druga wielka teoria zaproponowana przez Margulisa i była dość kontrowersyjna w obliczu niektórych podejść ustalonych przez badaczy ewolucji..
Autor stwierdził, że złożone organizmy, które pojawiają się jako ostatnie kroki systemu ewolucyjnego, składają się ze społeczności mniej złożonych istot, które przeżywają.
W szczególności jego hipoteza wskazywała, że bakterie są odpowiedzialne za ostateczną złożoność organizmów..
Podczas gdy tradycyjnie organizmy wielokomórkowe (zwierzęta, rośliny itp.) Uważano za indywidualne istoty, Margulis potwierdził, że są zbiorowiskami komórek, które samoorganizują się, będąc prawdziwym motorem ewolucji..
Teoria ta stała w sprzeczności z bardziej ugruntowanymi badaniami nad syntezą ewolucyjną. Do klasycznych postulatów, które krytykował, należy stopniowalność, gdyż dla Margulisa procesy symbiogenetyczne były gwałtowne i zachodziły w stosunkowo krótkich okresach czasu..
Pomimo tego, że nie była jej twórczynią Margulis, wspierała i współpracowała przy rozszerzaniu tak zwanej hipotezy Gaia opracowanej przez Lovelocka. Ponadto przyczynił się do własnej wizji, wskazując na bakterie jako główną odpowiedzialną za przemiany chemiczne zachodzące w biosferze..
Ta hipoteza wskazuje, że to samo życie zmieniło warunki na Ziemi. Zamiast stosować klasyczne podejście, które wskazywało, że życie pojawiło się, ponieważ planeta miała pewne korzystne cechy, zwolennicy Gai potwierdzili, że żywe istoty są odpowiedzialne za zmiany, które czynią Ziemię wyjątkową w układzie słonecznym..
W ten sposób hipoteza utrzymuje, że środowisko i życie nieustannie oddziałują na siebie, tworząc całość niezależnie od tego, czy jest to materia organiczna, czy nieorganiczna..
Jeszcze bez komentarzy