Symbol zastępczy dla Manuela Bulnesa, Urodzony w Concepción (Chile) w 1799 roku, był chilijskim politykiem i wojskowym, który sprawował urząd prezydenta kraju w latach 1841-1851. Był drugim prezydentem tak zwanej Republiki Konserwatywnej, okresu 30 lat, w którym rządzący należeli do tej ideologii..
Prezydencja Bulnes uważana jest za jedną z najważniejszych w XIX wieku. W ciągu 10 lat, w których sprawował urząd, Chile ustanowiło zasady reżimu republikańskiego i utworzono niektóre z jego głównych instytucji. Doszło też do ekspansji terytorialnej, którą promował prezydent.
Przed wejściem do polityki Bunes wyróżniał się swoją rolą w różnych konfliktach zbrojnych. Kiedy był bardzo młody, zaciągnął się do hiszpańskiej armii kolonialnej, choć wkrótce wstąpił w szeregi niezależnych. Co ciekawe, doprowadziło to go do zmierzenia się z własnym ojcem podczas oblężenia Chillán, ponieważ bronili przeciwnych stron.
Oprócz zlecenia budowy różnych infrastruktur i inauguracji Uniwersytetu Chile, Bulnes był również tym, który zamówił teksty narodowej piosenki Chile, hymnu reprezentującego kraj..
Indeks artykułów
Manuel Bulnes Prieto urodził się 25 grudnia 1799 roku w Concepción (Chile). Jego ojciec był wojskowym, w randze kapitana armii hiszpańskiej. Bulnes nie został wysłany do szkoły, ale pierwsze studia odbył we własnym domu.
Tradycja rodzinna zaważyła na ważnym wyborze małego Manuela. Mając zaledwie dwanaście lat wstąpił do wojska, stając się częścią batalionu piechoty w swoim mieście. Dwa lata później, za pośrednictwem ojca, został awansowany na zastępcę brygady.
Szybko wykazał rozbieżności z ojcem, ponieważ nie chciał wspierać Hiszpanów w walce o niepodległość..
Bulnes spędziła kilka miesięcy w Santiago, ucząc się. W 1814 roku Hiszpan zamknął szkołę, więc musiał wrócić do Concepción.
Jego sympatie do sprawy niepodległości doprowadziły go wraz z 200 innymi młodymi ludźmi z jego miasta na wyspę Quiriquina. W ten sposób hiszpańskie dowództwo w Concepción chciało uniemożliwić im dołączenie do Armii Wyzwolenia, która awansowała na pozycje.
Bulnes i reszta więźniów przebywali na wyspie przez kilka miesięcy. Kiedy wojna zbliżyła się do południa kraju, strażnicy musieli się wycofać, a młodzi ludzie skorzystali z okazji, aby uciec i przedostać się na kontynent. Na kilku słabych tratwach 30 z nich zginęło po drodze.
To na tym etapie historii Chile rozpoczęła się kariera wojskowa Manuela Bulnesa. W czerwcu 1817 wstąpił do Gwardii Narodowej w stopniu porucznika. Kilka miesięcy później wstąpił do Army of the Line.
Niektóre z bitew, w których brał udział, to bitwy o Quechereguas i Cancha Rayada, już w 1818 roku. Podobnie był obecny w jednej z najważniejszych bitew wojny o niepodległość: bitwie o Maipú..
Jeden z momentów, który naznaczył jego karierę wojskową, miał miejsce w lipcu 1818 r. Podczas oblężenia Chillán. Poinformowano Manuela, że jego ojciec, po stronie hiszpańskiej, był wśród oblężonych.
Natychmiast poszła z nim na pertraktację, próbując przekonać go, by przyłączył się do jej sprawy, ale bezskutecznie. Ostatecznie bitwa nie przyniosła zwycięstwa, ale jego ojciec wylądował na wygnaniu w Peru..
Wojska hiszpańskie szukały sojuszników do konfrontacji z niepodległościami. Niektórymi z tych, których napotkali, byli Mapuches, z którymi stali się silni w obszarze między rzekami Maule i Biobío..
Bulnes brał udział w niektórych bitwach przeciwko tej koalicji pod dowództwem Freire'a. Jego misja sprawiła, że w 1820 roku osiągnął stopień kapitana.
W następnym roku, w uznaniu jego czynów, generał Prieto Vial (jego wuj) powierzył mu podział armii. Bulnesowi udało się spacyfikować granicę i w marcu 1822 roku wrócił do Concepción.
W Concepción otrzymał chilijski Legion Zasługi od O'Higginsa i został mianowany sierżantem majorem.
Upadek O'Higgins dał dowództwo patriotom Freire, który zaproponował Bulnesowi stanowisko gubernatora Talca. W 1823 r. Został wybrany do Kongresu Ustawodawczego, chociaż jego obowiązki wojskowe nie pozwalały mu uczestniczyć w obradach..
Po latach Bulnes brał udział w rewolucji przeciwko rządowi, która miała miejsce w 1829 roku. To jego wujek José Joaquín Prieto przekonał go do zaangażowania się w to powstanie..
W 1830 roku był także obecny w decydującej bitwie pod Lircay, która oznaczała klęskę liberałów pod wodzą Freire'a..
Przed objęciem stanowiska prezydenta Manuel Bulnes brał udział w wojnie, w której Chile stanęło z konfederacją peruwiańsko-boliwijską. W latach 1838-1839 poprowadził wojska, pokonując swoich wrogów w bitwach takich jak Yungay. To przyniosło mu narodowe uznanie, awansując na generała dywizji.
Osobiście Bulnes ożenił się w 1841 roku z córką jednej z rodzin chilijskiej arystokracji. Poprzez swoją żonę, Enriquetę Pinto Garmendię, związał się z prezydentem Francisco Antonio Pinto, a także z innym przyszłym prezydentem, Aníbalem Pinto.
W tym samym roku José Joaquín Prieto, który sprawował wówczas prezydenturę, mianował go ministrem stanu. To był krok przed jego kandydaturą w następnych wyborach.
Po głosowaniu 18 września 1841 r. Na prezydenta Chile wybrano Manuela Bulnesa. Jego pierwszym krokiem była próba zakończenia podziałów w kraju i zarządził amnestię dla pokonanych w Lircay. Podobnie uczynił gesty pojednania z San Martinem i O'Higginsem.
Po 10 latach rządów - od czasu reelekcji w 46 roku - sytuacja w kraju zmieniała się. Tak zwana Republika Konserwatywna miała wśród swoich głównych cech autorytarny sposób sprawowania władzy, co powodowało pojawienie się przeciwników.
Ci, zwłaszcza liberałowie i część Kreolów, założyli Towarzystwo Równości, które dążyło do zwiększenia swobód publicznych. Władcy od początku postrzegali ją jako zagrożenie, więc przystąpili do jej eliminacji.
To tylko zmusiło wspomniane społeczeństwo do zejścia do podziemia. 20 kwietnia 1851 roku jego zwolennicy zorganizowali powstanie przeciwko rządowi, które zostało stłumione przez wojsko pod dowództwem Bulnesa..
Choć napięcie nie opadło, na prezydenta wybrano kolejnego konserwatywnego kandydata, Manuela Montta.
Koniec kadencji prezydenta nie oznaczał rezygnacji Bulnesa z życia publicznego. Powstania, które miały miejsce w różnych częściach kraju, zmusiły go do przewodzenia wojskom rządowym. Jako dowódca armii poświęcił się zakończeniu buntów.
Bulnes zachował stanowisko szefa Armii Południa do 1863 roku, po czym mógł przejść na emeryturę do życia prywatnego. Jednak powrócił do kandydowania na prezydenta w 1866 roku, choć został pokonany w wyborach. W tym samym roku, 18 października 1866 roku, w Santiago zmarł Manuel Bulnes.
Dwa okresy rządów Manuela Bulnesa zachowały wiele cech Republiki Konserwatywnej, chociaż prawdą jest, że próbował zakończyć konfrontacje, które miały miejsce w kraju. W tym celu udzielił amnestii liberałom i zrehabilitował wojskowych „pipiolos” zwolnionych przez swojego poprzednika.
Położył też podwaliny pod chilijski reżim republikański. To podczas jego prezydentury Hiszpania ostatecznie uznała niepodległość kraju, dzięki czemu Bulnes mógł wreszcie ustalić strukturę rządową, która zostanie skonsolidowana na przestrzeni lat..
Innym aspektem, który charakteryzował jego działalność polityczną, jest wielkie znaczenie, jakie przywiązywał do edukacji. Za jego prezydentury powstały liczne instytucje edukacyjne, które udostępniono wszystkim ludziom..
Chociaż Bulnes próbował pojednać i ustabilizować kraj, jego rząd miał również autorytarny wydźwięk typowy dla tego okresu historycznego. Wolności publiczne były bardzo ograniczone, a opozycja była represjonowana, choć nie tak bardzo, jak jej poprzedniczka.
Z drugiej strony system wyborczy sprawiał, że kandydat rządzący tak naprawdę nie miał problemu z wyborem. To samo stało się z innymi stanowiskami, takimi jak burmistrzowie lub gubernatorzy, których obsadził prezydent.
W tym czasie granice Chile nie były jasno określone, a rząd Bulnes jako jeden ze swoich priorytetów ustalił ostateczne ich ustalenie..
W tym celu nakazał na przykład budowę fortów w Cieśninie Magellana, aby jasno wyrazić swoją suwerenność. Na północy prowadził także wyprawy, aby odstraszyć Boliwijczyków z niektórych rejonów.
Najważniejszą kwestią gospodarczą rządu Bulnesa była próba zakończenia długu, jaki kraj miał u Brytyjczyków. To sprawiło, że Chile uzyskało większą stabilność gospodarczą i mogło przyciągnąć więcej inwestorów.
Rząd Manuela Bulnesa był bardzo płodny we wszystkich obszarach działań. Jednym z najważniejszych aspektów były działania na rzecz wzmocnienia terytorialnego kraju. Wraz z nim rozpoczęła się kolonizacja południowego Chile, oprócz uznania przez Hiszpanię niepodległości.
To ostatnie skłoniło go do zażądania nowego listu do hymnu narodowego, ponieważ poprzedni zawierał dość obraźliwą dla Hiszpanii część. Po raz pierwszy nowa pieśń narodowa zabrzmiała podczas świąt państwowych 1847 roku.
Inną kwestią, w którą Bulnes włożył więcej wysiłku, była edukacja. Oprócz reform edukacyjnych rząd zwrócił się do zagranicznych ekspertów o pomoc w jej modernizacji. Za jego kadencji powstały takie instytucje, jak University of Chile i School of Art and Crafts..
W gospodarce prezydent promował ustawę celną z filozofią opartą na liberalizmie. Z drugiej strony w 1843 r. Weszło w życie Prawo Wag i Miar, w którym zaczęto stosować system dziesiętny..
Inne osiągnięcia jego mandatu to Normalna Szkoła Preceptorów, Korpus Inżynierów i Urząd Statystyczny. W końcu Szkoła Wojskowa została ponownie otwarta i to on rozpoczął prace, które doprowadziły kolej do Chile.
Jeszcze bez komentarzy