Plik niekonwencjonalne środki to te, które są wykonywane bez stosowania norm akceptowanych przez większość ludzi, czyli standardowych standardów pomiarowych.
Istoty ludzkie zawsze miały potrzebę podejmowania wszelkiego rodzaju działań, wymiany towarów, wyznaczania granic ziemi, budowania budynków i wytwarzania różnych przedmiotów. A do tego konieczne są pomiary, które w wielu przypadkach muszą być staranne i precyzyjne..
Na przykład metr (m) jest najczęściej używanym standardem do pomiaru długości, ale zanim został zaakceptowany przez wszystkich, istniały inne sposoby pomiaru, wszystkie oparte na ciele człowieka, na przykład cale, łokcie, stopy, span i wiele innych.
Te wzory mają tę zaletę, że można je nosić wszędzie. Również w wielu codziennych sytuacjach nie jest konieczny dokładny pomiar, ale wystarczy dobre przybliżenie, aby osiągnąć cel..
Z drugiej strony oczywistą wadą pomiaru częściami ciała, takimi jak cal, jest to, że zawsze będą występować różnice w zależności od rozmiaru palca osoby wykonującej pomiar..
Jednak ludzie nadal podejmują niekonwencjonalne działania, gdy potrzebują rozsądnego przybliżenia o jakiejś skali, podobnie jak ci, którzy żyją w odległych społecznościach i nadal zachowują wiele zwyczajów swoich przodków..
Istnieje kilka sposobów mierzenia długości za pomocą części ciała, w zależności od rozmiaru, który chcesz zmierzyć. Wadą jest zmienność wielkości u ludzi, jednak są to pomiary, które zapewniają dobre przybliżenia, gdy nie jest potrzebna duża precyzja..
Najbardziej znane zostały pokrótce opisane poniżej:
Jest to odpowiedni wzór dla krótkich odcinków, który wykorzystuje pierwszą falangę kciuka do wykonania żądanego pomiaru. Stąd pochodzi jego imię.
Używały go prawie wszystkie narody świata, z niewielkimi różnicami. Cal jest nadal używany w Stanach Zjednoczonych do dziś, z akceptowaną wartością 2,54 cm.
Inne wartości cala, które były używane w przeszłości, to rzymski 2,46 cm i hiszpański: 2,32 cm
To jest nazwa długości między łokciem a końcem otwartej dłoni lub między łokciem a zaciśniętą pięścią..
Wiele starożytnych ludów używało łokcia, chociaż oczywiście istnieje duża zmienność w tej mierze. Budowniczowie starożytnego Egiptu próbowali ustalić miarę miary, w ten sposób powstał egipski krótki łokieć i łokieć królewski:
Cztery palce prawej lub lewej ręki, nie licząc kciuka, łączy się ze sobą i umieszcza na mierzonym obiekcie. Miara ta jest często używana do wskazania, jak bardzo chcesz przyciąć włosy lub dopasować brzegi odzieży.
Nazywany również czwartym, wykorzystuje dłoń wyciągniętej dłoni, bardzo dobrze nadaje się do przedmiotów średniej wielkości, takich jak arkusze papieru, książki, zeszyty lub stoły.
Jest to odległość, którą pokonuje się z całkowicie wyciągniętymi ramionami i zaciśniętymi pięściami.
Wzór ten składa się z rozmiaru stopy osoby, która mierzy, od pięty do czubka palca, określa mierzoną długość. Anglosaski system pomiarów nadal wykorzystuje stopę, ustawiając jej długość na 12 cali.
Użyj szerokości kroku, aby oszacować odległości od jednego punktu do drugiego. Służy do mierzenia większych długości, na przykład odległości między dwoma drzewami lub między drzwiami domu a kioskiem ze słodyczami.
Ten dobrze znany pomiar opiera się na odległości między łokciami podczas prostowania ramion i krzyżowania dłoni na klatce piersiowej. W niektórych tekstach pojawia się równoważność ze stopami i łokciami: 1 pręt to 3 stopy lub 2 łokcie.
Jest to szacunkowa odległość, jaką można pokonać pieszo w godzinę, idea, która z pewnością zrodziła się z potrzeby znajomości odległości między miastami i tym samym oszacowania czasu dojazdów i wyjazdów, w czasach, gdy większość ludzi szła tymi trasami pieszo..
Przed ustaleniem dziesiętnego systemu metrycznego, w którym centralną jednostką wagi była gram-siła (lub po prostu gram), stosowano wagi dwuszalkowe..
W jednym ze spodków umieszczono przedmiot, którego wagę należało określić, aw drugim przedmiot, którego waga służyła jako odniesienie. To była dobra metoda porównywania obiektów do średnich rozmiarów.
Można też porównać wagę dwóch przedmiotów, trzymając je w dłoniach, jakby były to szalki wagi, w ten sposób mogą wskazać, który z nich jest najcięższy.
Niektóre niekonwencjonalne pomiary wagi, które można zastosować do części ciała i przy użyciu małych przedmiotów, takich jak nasiona i ziarna, to:
Jest to porcja jakiejś niepłynnej substancji, którą można wziąć między kciuk a palec wskazujący.
Podobnie jak w przypadku palca, jest to ilość materiału, jaką człowiek jest w stanie pokryć rękami.
Środek ten wykorzystuje ziarna zbóż, zwykle pszenicy. Obecnie ziarno jest ustawione na 64,8 miligrama i jest odpowiednie do odmierzania małych ilości.
W starożytności, aby uniknąć konfliktów przy zakupie lub wymianie, władze lokalne miały oficjalne wzorce, z którymi można porównać inne peso, gdyby ktoś miał wątpliwości co do dobrej wiary drugiego.
Nakłada się je na płyny za pomocą pojemnika, który pełni rolę standardu, np. Filiżanki. Dzięki zawartości kubka możesz napełniać większe pojemniki, takie jak butelki i słoiki, i wiedzieć, ile trzymają kubków. To jest pojemność pojemnika, a metoda tego nazywa się przenoszeniem..
W przeszłości naczynia z pewnymi środkami były wykorzystywane do komercjalizacji wina, oliwy z oliwek, esencji i innych ważnych płynów.
Archeolodzy znaleźli naczynia z pozostałościami wina o pojemności od 30 do 70 litrów, pochodzące z V tysiąclecia pne, w górach Zagros, obecnie w Iraku i Iranie..
Beczka może być również niekonwencjonalnym sposobem pomiaru pojemności. W przypadku ropy naftowej ten wzór jest obecnie utrzymywany, co odpowiada 42 galonom lub 159 litrom..
Zdarza się, że aż do XIX wieku w Stanach Zjednoczonych różne rodzaje żywności były przechowywane w beczkach o pojemności 42 galonów, środek wywodzący się ze średniowiecznej Anglii, który stał się standardem legalnego użytku w transakcje w Stanach Zjednoczonych, w tym w koloniach.
Kiedy rozpoczęto wydobycie ropy na dużą skalę i produkcja gwałtownie wzrosła, producenci nie mieli innego wyboru, jak tylko użyć 42-galonowych pojemników, które były bliżej ręki, do szybkiego przechowywania i sprzedaży produktu. Od tego czasu 42-litrowa beczka stała się standardem i pozostała do dziś.
Czas nie jest namacalną wielkością, dlatego mierzy się go, porównując go z innym wydarzeniem, które ma regularność, takim jak wschód i zachód słońca..
Następnie przedział czasu, w którym występuje światło słoneczne, jest podzielony zgodnie z pozycją, jaką Słońce zajmuje na niebie, na przykład, gdy Słońce wschodzi rano, może to być pierwsza godzina, w południe o szóstej godzinie i tak dalej..
W ten sposób dzień można podzielić na poranek, popołudnie i noc. Wadą jest to, że liczba godzin w ciągu dnia zmienia się w zależności od pory roku i lokalizacji..
Podstawowy zegar słoneczny można wykonać, wbijając słupek w płaski teren i obserwując ewolucję cienia w ciągu dnia. Jedna godzina to 15º. Przez długi czas ludzie mieli tylko te zegarki i bardzo starannie je budowali, aby uzyskać dużą precyzję.
Innym sposobem mierzenia krótszych odstępów czasu jest użycie świecy, wzór czasowy można ustawić jako interwał, w którym świeca jest całkowicie zużyta, ale należy ustawić jeden rozmiar świecy.
Jeszcze bez komentarzy