Plik chód parkinsonowski lub uczta to typowy chód obserwowany w późnym stadium choroby Parkinsona. Festinante pochodzi od łacińskiego „festinare”, co oznacza szybko lub szybko..
Charakteryzuje się skróceniem kroków i ich przyspieszeniem. Ta forma chodzenia może być szkodliwa, ponieważ może przeszkadzać w codziennych czynnościach, a także w pracy lub ćwiczeniach fizycznych..
Chód parkinsonowski może być ważnym wskaźnikiem istnienia choroby Parkinsona. To zaburzenie neurodegeneracyjne, co oznacza, że stopniowo uszkadza różne obszary mózgu. Zwykle wiąże się ze sztywnością i drżeniem, chociaż powoduje więcej afektów. Na przykład demencja, zaburzenia poznawcze, depresja, problemy ze snem itp..
Chorobie Parkinsona towarzyszy niedobór dopaminy w obwodach motorycznych mózgu. W szczególności neurony dopaminergiczne istoty czarnej ulegają degeneracji. W rzeczywistości te neurony uczestniczą w innych procesach poza dobrowolnym ruchem. Podobnie jak uwaga, pamięć, poczucie nagrody, humor itp..
Głównym sposobem leczenia chodu parkinsonowskiego jest fizjoterapia i strategie pielęgnacyjne.
Indeks artykułów
Jednym z najbardziej zauważalnych objawów choroby Parkinsona jest chód parkinsonowski, który ma następujące cechy:
- Trudność w rozpoczęciu marszu lub przerwaniu go po rozpoczęciu.
- Na początku chodzenia tułów jest pochylony do przodu, kolana lekko ugięte, biodra i łokcie częściowo zgięte..
- Kroki są bardzo krótkie i szybkie, przypominające rodzaj kłusa, który nasila się w miarę stępu. Jeśli nie przestaniesz, możesz upaść. Zaobserwowano również, że przeciągają nogi.
- Ogólnie rzecz biorąc, ruch jest równie powolny (hipokinezja) i może doprowadzić do całkowitej utraty ruchu w ciężkich przypadkach (znanej jako akinezja).
- W chodzie parkinsonowskim obserwuje się znaczną sztywność kończyn, ponieważ występuje hipertonia mięśniowa, czyli wysokie napięcie mięśniowe.
- W normalnym chodzie pięta dotyka podłoża najpierw niż palce. Jednak w chodzie parkinsonowskim cała stopa jest jednocześnie umieszczona na ziemi..
Możliwe jest również, że w bardziej zaawansowanych stadiach choroby najpierw palce stóp, a potem pięta. Jednak jest to rzadsze.
Z drugiej strony pacjenci ci mają zmniejszone uniesienie stopy podczas fazy wahadłowego chodu..
W miarę postępu choroby podpiera się coraz mniej pięty. Ponadto mają tendencję do przenoszenia obciążenia w przedniej części stopy, czemu towarzyszą zmiany obciążenia w kierunku środkowej części stopy..
Ta zmiana obciążenia ciała pomaga im zrekompensować brak równowagi, który powoduje ten chód..
- Zdrowi ludzie mają zwykle dużą zmienność w rzeźbie bieżnika. Jednak pacjenci z chorobą Parkinsona mają do siebie zadziwiająco podobne chody.
- Blokada chodu: jest to epizod krótkotrwały (trwający mniej niż minutę), w którym chód ustaje, a pacjent czuje, że jego stopy są przyklejone do podłoża. Po upływie tego czasu wykonują kilka wahających się ruchów przed wznowieniem marszu.
Blokada chodu pojawia się zwykle, gdy pacjent musi przejść przez wąskie przestrzenie, takie jak drzwi. Pojawia się również w sytuacjach, gdy osoba musi szybko zareagować, np. Gdy dzwoni dzwonek do drzwi lub telefon..
Jednak wraz z postępem choroby ta blokada może pojawić się w dowolnym kontekście.
- Upadki: nie są bardzo częste we wczesnych stadiach choroby Parkinsona, ale stają się częstsze w miarę postępu choroby. Powstają przede wszystkim w wyniku nagłych zmian postawy, takich jak skręcenie tułowia.
Pojawiają się również przy próbie wykonania zadania jednocześnie podczas chodzenia. Są również powszechne podczas wstawania lub siadania. Spadki są zwykle do przodu o około 45% i poprzecznie o 20%.
- W ciężkich stadiach choroby Parkinsona można zaobserwować niestabilność postawy. W związku z tym pacjent nie może dłużej utrzymywać równowagi podczas codziennych czynności, takich jak chodzenie, stanie czy siedzenie. Wynika to z braku elastyczności wynikającego ze sztywności mięśni..
- Wydaje się, że pacjent nie ma kontroli nad swoim chodem i może czuć się wyczerpany, ponieważ jest to chód nieefektywny..
Najlepszym sposobem leczenia chodu parkinsonowskiego jest interwencja w chorobę podstawową, czyli chorobę Parkinsona. Jednak na to zaburzenie nie ma lekarstwa, ale istnieją sposoby na zmniejszenie dyskomfortu i złagodzenie objawów tego stanu..
Leczenie L-DOPĄ jest często stosowane w celu zwiększenia poziomu dopaminy w mózgu. Jednak ma różnorodne skutki w ruchu. Na przykład lek ten nie zmienia długości kroku ani jego prędkości, chociaż zmniejsza częstotliwość blokowania chodzenia i upadania..
Z drugiej strony L-DOPA zwiększa kołysanie postawy, więc ten lek nie jest wysoce zalecany w celu zmniejszenia chodu parkinsonowskiego.
Najlepszym zabiegiem jest fizjoterapia (fizjoterapia), która poprzez określone ćwiczenia ma na celu poprawę chodu i zmniejszenie hipertoniczności.
Specjaliści mogą również używać sygnałów wizualnych lub dźwiękowych, aby pomóc pacjentom poprawić chód. Na przykład można narysować linie na ziemi, aby zwiększyć długość kroku.
Z drugiej strony, sygnały słuchowe to zwykle rytmiczne dźwięki wytwarzane przez metronom, które pomagają pacjentowi w utrzymaniu regularnego chodu bez przyspieszania..
Szeroko stosowane są również strategie opieki, w ramach których uczy się pacjenta skupiać się na własnych krokach..
Innym sposobem leczenia, który okazał się skuteczny, jest głęboka stymulacja mózgu. Polega na wszczepieniu elektrody do mózgu pacjenta. W szczególności w jądrze szypułkowo-mostowym, które bierze udział w planowaniu motorycznym. Jeśli jest to zrobione w jądrze podwzgórza, zmniejsza długoterminową blokadę chodu.
Jeszcze bez komentarzy