Plik zwężenie źrenic To skurcz źrenicy oka. Jest to normalna reakcja, która ogranicza ilość światła wpadającego do gałki ocznej w jasnych warunkach oświetleniowych. Jest to końcowy wynik odruchu fotomotorycznego, który odpowiada za skurcz źrenicy (zwężenie źrenicy), gdy w otoczeniu jest dużo światła, będącego normalnym skurczem źrenic obu oczu w odpowiedzi na warunki oświetlenia..
Jednak nie we wszystkich przypadkach zwężenie źrenicy jest normalne, w rzeczywistości, gdy występuje w warunkach słabego oświetlenia, towarzyszą mu inne objawy (takie jak senność lub dezorientacja). Gdy występuje tylko w jednym oku, należy go uznać za patologiczny.
Ustalenie przyczyny jest niezwykle ważne, ponieważ zwykle jest to spowodowane poważnymi warunkami, które mogą zagrozić życiu osoby.
Ocena zwężenia źrenicy jest bardzo prosta, wystarczy bezpośrednio obserwować oko osoby i określić średnicę źrenicy; tak długo, jak ma 2 mm lub mniej, będzie mówić o zwężeniu źrenicy.
Indeks artykułów
Mioza jest w większości przypadków normalną reakcją na zewnętrzne warunki oświetlenia i stanowi widoczny kliniczny objaw aktywacji odruchu fotomotorycznego..
W przypadku zmiany odruchu, czy to przez zmiany organiczne, czy w wyniku działania substancji toksycznych lub leków, mówi się, że jest to zwężenie źrenicy patologicznej, wymagające pełnego badania fizykalnego w celu ustalenia przyczyny i możliwości jej skorygowania. ..
Aby dobrze zrozumieć zwężenie źrenicy, konieczne jest poznanie jej mechanizmu (fizjologii); kiedy to zostanie zrobione, łatwiej będzie zidentyfikować różne patologie, które powodują patologiczną zwężenie źrenicy.
Odruch fotomotoryczny rozpoczyna się, gdy światło wpada do gałki ocznej i pobudza komórki fotoreceptorowe znajdujące się w siatkówce (czopki, pręciki, fotoreptorowe komórki zwojowe), przekształcając światło w impuls elektryczny, który przechodzi przez włókna czuciowe drugiego nerwu do czaszki (nerw oczny) do śródmózgowia.
W tym obszarze impuls dociera do jądra przedtektalnego znajdującego się w górnym wzgórku, bez przechodzenia przez boczne jądro kolankowate lub korę wzrokową, dlatego odruch jest zintegrowany wyłącznie w śródmózgowiu bez udziału struktur wyższych.
Gdy impuls czuciowy dotrze do jądra przedtektalnego, stymuluje neurony, które łączą je z jądrem trzewno-motorycznym Edingera-Westphala, skąd odchodzą przywspółczulne włókna motoryczne towarzyszące trzeciemu nerwowi czaszkowemu (nerw okoruchowy).
Gdy trzeci nerw czaszkowy wejdzie na orbitę, towarzyszące mu włókna przywspółczulne wchodzą do zwoju rzęskowego, skąd wychodzą postganglionowe włókna motoryczne zwane krótkimi nerwami rzęskowymi, które ostatecznie będą odpowiedzialne za skurcz mięśnia rzęskowego w odpowiedzi na światło..
Znany jest jako bezpośredni odruch fotomotoryczny na skurcz źrenicy (zwężenie źrenicy) w odpowiedzi na bezpośredni bodziec światła w tym samym oku; to znaczy światło wpada do prawego oka, a prawa źrenica zwęża się.
Oprócz bezpośredniego odruchu fotomotorycznego istnieje tak zwany odruch konsensualny, który obejmuje kontralateralne skurcze źrenicy w odpowiedzi na bodziec świetlny w oku przeciwległym; na przykład światło pobudza prawe oko, a źrenica lewego oka kurczy się.
Odruch konsensualny jest odpowiedzialny za to, że oboje źrenice mają ten sam stopień zwężenia źrenicy, dlatego oczekuje się, że w normalnych warunkach źrenice będą symetryczne. Gdy tak się nie dzieje, należy rozważyć uszkodzenie ścieżki integracji odruchów..
Jeśli zwężenie źrenicy występuje w warunkach słabego oświetlenia, jest asymetryczne (jedno oko jest tak, a drugie nie) lub towarzyszą mu inne objawy kliniczne, takie jak splątanie, dezorientacja lub zmieniony stan świadomości, należy rozważyć patologiczne zwężenie źrenicy.
Przyczyny miozy patologicznej są wielorakie i bardzo zróżnicowane, będąc przedmiotem obszernych rozpraw medycznych, jednak z ogólnego punktu widzenia można rozważyć dwie duże grupy przyczyn:
- Uszkodzenia szlaku integracji odruchu fotomotorycznego.
- Skutki substancji toksycznych, lekarstw lub narkotyków.
Ogólnie rzecz biorąc, wywiad kliniczny pacjenta, wyniki badania przedmiotowego i badań uzupełniających (tomografia, badania toksykologiczne lub inne w zależności od przypadku) pozwalają na precyzyjne ustalenie przyczyny patologicznej miozy, która jest bardzo istotna. znaczenie, ponieważ W zależności od przyczyny, należy zdecydować o leczeniu.
Łańcuch odruchów fotomotorycznych i odruchów konsensualnych może mieć wpływ w różnych punktach, od zmian w siatkówce, które uniemożliwiają bodziec świetlny stanie się bodźcem elektrycznym, po zmiany w nerwach ruchowych, które zapobiegają skurczowi mięśnia rzęskowego w odpowiedzi na światło.
Istnieje niezliczona liczba patologii i zmian chorobowych, które mogą zmienić odruch fotomotoryczny wywołujący patologiczne zwężenie źrenic, z których najczęstsze to niektóre rodzaje krwotoków mózgowych (takie jak krwotoki mostowe), zespół Hornera, guz trzustki i klasterowy ból głowy, by wymienić tylko niektóre z najczęstszych przyczyn..
W zespole Hornera dochodzi do zajęcia włókien współczulnych odpowiedzialnych za rozszerzenie źrenic (rozszerzenie źrenicy), dlatego równowaga między miażdżycą a rozszerzeniem źrenic zostaje utracona w odpowiedzi na różne warunki oświetlenia otoczenia..
Kiedy to nastąpi, unerwienie neurowegetatywne oka jest sterowane wyłącznie przez układ przywspółczulny, który nie mając nikogo, kto by mu przeciwdziałał, wytwarza trwałą i patologiczną zwężenie źrenicy oka, której droga współczulna jest upośledzona..
Rzadką, ale bardzo poważną przyczyną zwężenia źrenicy jest guz Pancoasta, rodzaj raka płuc, który obejmuje wierzchołek narządu poprzez naciekanie sąsiednich struktur, w tym węzłów współczulnych szyjnych. W takim przypadku dochodzi do zajęcia włókien współczulnych, jak to ma miejsce w przypadku zespołu Hornera.
Z drugiej strony, w klasterowym bólu głowy następuje przejściowe zniesienie rozszerzenia źrenic ze względu na nie do końca zdefiniowaną patologiczną zmianę szlaku współczulnego, pozostawiając ponownie unerwienie neurowegetatywne sterowane przez układ przywspółczulny, który wywołuje trwałe zwężenie źrenic, ponieważ brakuje mu naturalnego antagonizmu. Współczulny system.
Leki, leki i toksyny, które mogą wywierać wpływ na układ przywspółczulny, są liczne i różnego rodzaju, jednak istnieje wspólny mianownik, który pozwala podejrzewać toksyczne działanie jakiejś substancji odpowiedzialnej za zwężenie źrenicy: powiązane objawy neurologiczne.
Objawy neurologiczne, takie jak osłupienie, splątanie, senność, pobudzenie, zaburzenia czucia lub niepełnosprawność ruchowa, będą na ogół występować u każdego pacjenta z miozą wywołaną lekami lub lekami.
Wszystko zależy od rodzaju substancji zaangażowanej w zwężenie źrenicy, jest to najbardziej oczywista różnica w stosunku do zmian organicznych, jednak nigdy nie należy lekceważyć możliwości wystąpienia krwotoków mózgowych, które czasami mogą być bardzo podobne do zatruć.
Substancje powodujące zwężenie źrenicy obejmują:
- Wszystkie pochodne opioidów
- Środki cholinergiczne (takie jak acetylocholina)
- Inhibitory acetylocholinoesterazy (neostygmina, fizostygmina)
- Nikotyna
- Leki parasympatykomimetyki (takie jak pilokarpina, lek powszechnie stosowany w leczeniu jaskry)
- Leki przeciwpsychotyczne (takie jak haldol i rysperydon)
- Niektóre leki przeciwhistaminowe, takie jak difenhydramina
- Imidazoliny, w tym przeciwnadciśnieniowa klonidyna
Leczenie zwężenia źrenicy będzie zależało w dużej mierze od przyczyny, w rzeczywistości zwężenie źrenic fizjologicznych nie wymaga żadnego leczenia, a także tego, co występuje jako efekt uboczny leku stosowanego w leczeniu znanej patologii (pilokarpina, klonidyna itp.).
W przypadkach, w których wymagane jest leczenie, na ogół konieczne będzie zidentyfikowanie przyczyny i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia z określonej przyczyny, pod warunkiem, że jest ono dostępne; Oznacza to, że sama zwężenie źrenicy nie jest leczone, ponieważ stanowi objaw, więc podstawowa choroba, która za nią odpowiada, musi zostać zaatakowana..
Jeszcze bez komentarzy