Charakterystyka wyjca, siedlisko, rozmnażanie, zachowanie

4463
Alexander Pearson

Plik wyjąca małpa czarna lub małpa saraguatoAlouatta palliata) jest naczelnym tropikalnym z rodziny Atelidae i podrodziny Alouattinae. Ta podrodzina obejmuje tylko rodzaj Alouatta. Bądź częścią platyrynowych małp nowego świata.

W ramach gatunku Alouatta Rozpoznano co najmniej dziewięć gatunków, ponieważ w tej grupie naczelnych nadal istnieją różnice taksonomiczne. Z kolei w obrębie wyróżnia się pięć podgatunków Alouatta palliata Czym oni są: A. p. palliata, A. p. meksykański, A. p. aequatorialis, A. p. coibensis Y A. p. trabeata.

Wyjce małpa Alouatta palliata, Charles J Sharp [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Te małpy są zasadniczo zajęciami w ciągu dnia. O świcie samce zaczynają wydawać głośne wokalizacje dzięki wysoko rozwiniętej kości gnykowej, która działa jak pudło rezonansowe..

W tym czasie gradienty temperatury w lesie i nad nim stwarzają warunki niezbędne do przemieszczania się dźwięku na duże odległości w dolnym okapie. Wycie tych tropikalnych małp dochodzi do 90 decybeli.

Ponadto grupy przesyłają informacje o swojej lokalizacji jako formę zdalnej komunikacji, aby nie powodować konfliktów. Ponadto tymi wyciem wyznaczają obszar działania każdej z grup podczas jej codziennych zajęć.

Odległość między grupami jest najwyraźniej szacowana na podstawie intensywności, z jaką wycie docierają między grupami. Małpy te mają różne zachowania społeczne w odpowiedzi na bodźce reprodukcyjne, stres i jako metody obronne.

Wyjec, podobnie jak inne gatunki naczelnych, bardzo skutecznie rozprowadza nasiona w siedliskach, które zajmują. Fragmentacja siedlisk w wyniku wylesiania i spadek populacji tych ssaków ma konsekwencje ekologiczne na wszystkich poziomach..

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka ogólna
  • 2 Siedlisko i rozmieszczenie
    • 2.1 Konserwacja
  • 3 Odtwarzanie
    • 3.1 Opieka położnicza
    • 3.2 Wydajność reprodukcyjna
  • 4 Odżywianie
  • 5 Zachowanie
    • 5.1 Społeczne
    • 5.2 Wokalizacje
    • 5.3 Mobilizacja
  • 6 Odnośniki

Ogólna charakterystyka

Małpy wyjec są jednymi z największych i największych naczelnych w neotropikach. Długość tych małp, bez ogona, wynosi średnio około 56 cm dla samców i 52 cm dla samic..

Z drugiej strony długość ogona jest dość zmienna i może wynosić od 55 do 65 cm, przy czym samce mają nieco krótszy ogon niż samice. Chwytna powierzchnia ogona jest bezwłosa i posiada solidną podkładkę ułatwiającą chwyt.

Istnieje wyraźny dymorfizm płciowy, ponieważ samce są silniejsze, ważą od 4,5 do 10 kg, podczas gdy samice ważą od 3 do 7,6 kg..

Ubarwienie tych zwierząt jest przeważnie czarne, mimo że okolice boków i łopatek mają brązowe lub lekko blond ubarwienie. Podobnie jak inne gatunki z rodzaju, kość gnykowa znajdująca się pod korzeniem języka i powyżej krtani jest silnie rozwinięta i tworzy rodzaj wybrzuszenia w gardle.

Siedlisko i dystrybucja

Juvenile Alouatta palliata spoczywająca na gałęzi autorstwa Cephas [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Małpy wyjec są szeroko rozpowszechnione w neotropikach, od Ameryki Środkowej po Południową.

W Ameryce Środkowej występują w Meksyku (Veracruz, Campeche, Chiapas, Tabasco i Oaxaca), Gwatemali, Hondurasie, Nikaragui, Kostaryce i Panamie. W Ameryce Południowej zajmują zachodnią Kolumbię, Ekwador i Peru w kierunku wybrzeża Pacyfiku.

Małpy wyjce zamieszkują różnorodne lasy deszczowe i lasy półlistne na zboczach gór. Są jednak mniej związane ze środowiskami z terenami zalanymi niż na przykład inne gatunki z rodzaju, Alouatta seniculus.

Gatunek ten występuje głównie w zimozielonych lasach nizinnych, ale można go spotkać także w lasach namorzynowych, suchych, liściastych, łęgowych oraz lasach wtórnych i subkserycznych..

W tych zalesionych siedliskach wyjce poruszają się po środkowym i górnym poziomie baldachimu. Ponadto, aby przemieszczać się między nadrzewnymi matrycami lub w poszukiwaniu wody w porze suchej, z łatwością zejdą na ziemię..

Ochrona

Małpy wyjec są szeroko rozpowszechnione w Ameryce Środkowej i Południowej, dlatego zgodnie z IUCN zostały zaliczone do kategorii najmniej niepokojących..

Jednak niektóre kraje, takie jak Kolumbia, klasyfikują ten gatunek jako wrażliwy (VU), a polowania i niszczenie siedlisk przyrodniczych są głównymi problemami, które wpłynęły na ich populacje. Gatunek jest również wymieniony w załączniku I CITES.

na szczęście, Alouatta palliata występuje w kilku parkach narodowych na całym ich zasięgu. Jednak fragmentacja naturalnych ekosystemów i izolacja grup stanowią poważne zagrożenie dla tego gatunku w przyszłości..

To ostatnie ma ogromne znaczenie dla długoterminowej ochrony gatunku. Jedynymi interwencyjnymi systemami, w których występuje obecność tego gatunku, są te, które chronią drzewa między innymi z rodziny Moraceae, Leguminosae, Anacardiaceae, Annonaceae, które są ważnym źródłem liści i owoców..

Na niektórych obszarach udokumentowano, że spadek populacji tych naczelnych, a co za tym idzie produkcja obornika, spowodował spadek liczebności i różnorodności chrząszczy gnojowych..

Reprodukcja

Dominujący samiec w grupie jest jedynym, który kopuluje z samicami. Samce osiągają dojrzałość płciową po ukończeniu czterech lat, a samice po trzech latach.

Działanie różnych hormonów płciowych wskazuje samcom na status rozrodczy samic. Mężczyźni często monitorują żeńskie narządy płciowe i badają mocz kobiet. Cykl płodny samicy trwa około 16 dni, podczas którego kilkakrotnie kojarzy się z dominującym samcem.

Ciąża trwa około 186 dni i nie ma określonego czasu porodu, więc krycie może odbywać się przez cały rok. Kiedy te małpy znajdują się w siedliskach o wyraźnej sezonowości, samice mają tendencję do synchronizowania swoich cykli rozrodczych.

Samica zwykle rodzi jednego młodego, którego ogon nie jest funkcjonalny. Przez pierwsze dwa lub trzy tygodnie po urodzeniu młode są trzymane w macicy matki i po tym okresie migrują w kierunku pleców.

Młode cielęta są bardzo zależne od matki przez pierwszy miesiąc, następnie zaczynają doświadczać pewnej niezależności, nie oddalając się zbytnio od matek.

Opieka położnicza

Opieka nad młodymi trwa około 18 miesięcy, kiedy młode są odsadzane, a samica przygotowuje się do nowego zdarzenia reprodukcyjnego, które nastąpi między 2 a 3 rokiem po urodzeniu młodego..

Generalnie matki unikają kontaktu z nimi w pierwszych miesiącach innych członków grupy, głównie nieletnich samic zainteresowanych młodymi. Samice te postrzegane są jako zagrożenie i agresywnymi zachowaniami przeganiają je matka.

Kiedy młodzi są stosunkowo niezależni, interakcje z innymi członkami grupy są częstsze. Z drugiej strony, na ogół odsetek samic, które przeżywają do pierwszego roku życia, jest wyższy niż samców..

Samica wyjca ze swoim młodym autorstwa Charlesa J Sharp [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Wydajność reprodukcyjna

Wydajność reprodukcyjna każdej grupy zależy zasadniczo od zachowania dominującego samca, a także od proporcji nieletnich i dorosłych w każdej grupie..

Ochronna rola samców przed drapieżnikami występującymi w baldachimie, takimi jak orzeł harpia i niektóre koty, wpływa na tempo wzrostu każdej grupy. Podobnie agresywne zachowania specyficzne dla członków grupy i rywalizacja o zasoby determinują strukturę wzrostu grupy..

Odżywianie

Te małpy są głównie roślinożercami. Dieta składa się głównie z liści i owoców. W okresie kwitnienia obserwuje się również, że konsumują kwiaty. Około 48% konsumowanej objętości to liście, 42% owoce, a reszta to głównie kwiaty.

Żywią się ponad 100 gatunkami roślin z różnych rodzin, wśród których najważniejsze są Leguminosae, Moraceae, Bignoniaceae, Bombacaceae, Anacardiaceae, Annonaceae i Apocynaceae..

Czas karmienia jest różny u różnych gatunków drzew, ale zwykle spędzają one dłuższy czas na drzewach z rodzaju Ficus, Brosimum alicastrum i w roślinach strączkowych, takich jak Inga sp Y Platypodium elegans.

Kiedy konsumują liście, wolą te młode, ponieważ mają większą ilość białka niż dojrzałe liście.

Kobiety mają zwykle nieco inną dietę w zależności od ich statusu rozrodczego i wieku. Kobiety w ciąży mają tendencję do spożywania pokarmów o większej zawartości tłuszczu i białka niż młode kobiety, które nie są w ciąży i kobiety, które już są młode i karmią piersią.

Zachowanie

Społeczny

Małpy wyjec mogą tworzyć grupy liczące od 2 do 23 osobników. Średnio są większe niż te wytwarzane przez inne gatunki, takie jak To seniculus. Każda grupa może zawierać od dwóch do trzech dorosłych samców i od 7 do 10 dorosłych samic.

Ogólnie rzecz biorąc, w grupie zachowują się bardzo spokojnie. Agresywne wydarzenia mają miejsce tylko wtedy, gdy zewnętrzni mężczyźni lub koalicje samców sateliców rzucają wyzwanie dominującemu samcowi o kontrolę nad grupą. Jeśli dominujący samiec zostaje wyparty, nowy dominujący samiec eliminuje wszystkie młode, aby przyspieszyć kopulację z samicami..

Wokalizacje

Małpy wyjec, podobnie jak inne gatunki z rodzaju, charakteryzują się wydawaniem głośnych „wycia”, które można usłyszeć w odległości od dwóch do trzech kilometrów. Tego typu wokalizacje służą do informowania innych grup o ich obecności na określonym obszarze i w ten sposób unikania konfrontacji o zasoby lub terytoria..

Samice i młode osobniki towarzyszą samcom wydającym pomruki. Ponadto istnieją inne wokalizacje, które obejmują krótkie pomruki mężczyzny przy każdym zakłóceniu i krótkie ryki z silnym zakończeniem po wydaniu wycie. Samice i młode osobniki również towarzyszą samcom, wydając głośne pomruki przed jakąkolwiek zmianą.

Z drugiej strony pojawia się szereg szczekania i jęków wydawanych przez samice, samce i młode w różnych sytuacjach..

Zakresy grup wyjców mogą być bardzo zmienne. Na ogół zajmują od 10 do 60 hektarów w zależności od wielkości grupy i siedliska. Natomiast w sektorach z interweniowanymi lub rozdrobnionymi matrycami drzew można zaobserwować duże zagęszczenie grup, z terytoriami od 3 do 7 hektarów..

Zagęszczenie w niektórych fragmentach może przekraczać 1000 osobników na kmdwa. Jednak normalną rzeczą w lasach bez interwencji jest to, że na kilometr przypada od 16 do 90 osobnikówdwa.

Wyjce zawieszone na ogonie przez Cephas [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Mobilizacja

W zależności od dostępności zasobów na terytorium tych naczelnych mogą one codziennie przemieszczać się w głąb lasu od kilku metrów do ponad kilometra..

W ciągu dnia małpy te spędzają około 60% czasu na zajęciach wypoczynkowych, 15% na przemieszczaniu się między nadrzewnymi matrycami, 15% na czynnościach karmienia i około 10% na zajęciach towarzyskich, które obejmują między innymi interakcje między członkami grupy lub pielęgnację..

Podczas przemieszczania się z miejsca na miejsce poruszają się po czworakach i zwykle nie skaczą między drzewami. Podczas karmienia często obserwuje się je wiszące za chwytne ogony lub w stanie spoczynku siedzące lub odchylane na gałęziach..

Lokomocja czworokątna jest obserwowana przez około 50% czasu, wspinaczka lub wspinaczka 37% lub zawieszenie lub zawieszenie przez resztę czasu. W nocy naczelne spędzają noc na drzewach średniej wielkości, zwykle w pobliżu jednego z miejsc żerowania..

Kobiety Alouatta palliata wolą poruszać się po cienkich gałęziach środkowego czaszy, a także bardziej wspinać się w porównaniu do mężczyzn.

Samica Alouatta palliata poruszająca się z łydką Autor: Steve Harbula [CC BY 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]

Bibliografia

  1. Arroyo-Rodríguez, V., & Mandujano, S. (2006). Fragmentacja lasów wpływa na jakość siedlisk Alouatta palliata. International Journal of Primatology, 27(4), 1079-1096.
  2. Clarke, M. R., Glander, K. E., & Zucker, E. L. (1998). Interakcje niemowlę-nie matka wolno wychodzących płaszczowych wyjców (Alouatta palliata) w Kostaryce. International Journal of Primatology, 19(3), 451-472.
  3. Cuarón, A.D., Shedden, A., Rodríguez-Luna, E., de Grammont, P.C., Link, A., Palacios, E., Morales, A. & Cortés-Ortiz, L. 2008. Alouatta palliata . Czerwona lista gatunków zagrożonych IUCN 2008: e.T39960A10280447. http://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T39960A10280447.en. Pobrano 28 grudnia 2019 r.
  4. Defler, T. R. (2010). Historia naturalna kolumbijskich naczelnych. Narodowy Uniwersytet Kolumbii.
  5. Estrada, A., Anzures D, A., & Coates-Estrada, R. (1999). Fragmentacja lasów tropikalnych, wyjce (Alouatta palliata) i chrząszcze gnojowe w Los Tuxtlas w Meksyku. American Journal of Primatology: Dziennik Urzędowy Amerykańskiego Towarzystwa Prymatologów, 48(4), 253-262.
  6. Gebo, D. L. (1992). Zachowania lokomotoryczne i posturalne w Alouatta palliata i Cebus capucinus. American Journal of Primatology, 26(4), 277-290.
  7. Glander, K. E. (1980). Rozmnażanie i wzrost populacji wolno żyjących małp w płaszczu. American Journal of Physical Anthropology, 53(1), 25-36.
  8. Mendel, F. (1976). Zachowanie posturalne i lokomotoryczne Alouatta palliata na różnych podłożach. Folia prymatologiczna, 26(1), 36-53.
  9. Ryan, S. J., Starks, P. T., Milton, K. i Getz, W. M. (2008). Konflikt interseksualny i wielkość grupy w Alouatta palliata: 23-letnia ocena. International Journal of Primatology, 29(2), 405-420.
  10. Serio - Silva, J. C., Hernández - Salazar, L. T., & Rico - Gray, V. (1999). Skład odżywczy diety Alouatta palliata mexicana samice w różnych stanach rozrodczych. Zoo Biology: opublikowane we współpracy z American Zoo and Aquarium Association, 18(6), 507-513.
  11. Treves, A. (2001). Konsekwencje rozrodcze różnic w składzie wyjcy (Alouatta spp.) grupy. Ekologia behawioralna i socjobiologia, pięćdziesiąt(1), 61-71.
  12. Whitehead, J. M. (1987). Wokalna wzajemność między sąsiednimi grupami wyjących małp w płaszczu, Alouatta palliata palliata. Zwierzęce zachowanie, 35(6), 1615-1627.

Jeszcze bez komentarzy