Plik morula (z łac. morum) to masa, która powstaje w wyniku kolejnego podziału zarodka, rozpoczynającego się od jednokomórkowej zygoty, podczas procesu zapłodnienia.
Zarodek po podzieleniu się na 16 komórek zaczyna przybierać kształt jeżyny, od której bierze swoją nazwę. Masa ta tworzy stałą kulę w warstwie przezroczystej (zewnętrzna wyściółka oocytu u ssaków) i dzieli się na wiele blastomerów, które są niezróżnicowanymi komórkami embrionalnymi..
Morula różni się od blastocysty tym, że ta pierwsza jest kulistą masą złożoną z 16 komórek, która pojawia się 3 lub 4 dni po zapłodnieniu..
Z drugiej strony blastocysta ma otwór w warstwie przezroczystej z masą wewnątrz i pojawia się 4 lub 5 dni po zapłodnieniu. Innymi słowy, jeśli morula pozostanie wszczepiona i nienaruszona, później przekształci się w blastocystę..
Kilka dni po nawożeniu rozpoczyna się zagęszczanie. W tej procedurze zewnętrzne komórki są ściśle związane desmosomami, które są strukturami, które utrzymują komórki razem..
Wewnątrz moruli powstaje wnęka w wyniku aktywnego transportu jonów sodu z komórek trofoblastów i procesu osmozy wody.
W wyniku tej transformacji powstaje pusta kula złożona z komórek, zwana blastocystą. Zewnętrzne komórki blastocysty będą pierwszym zarodkowym nabłonkiem zwanym trofektodermą..
Niektóre komórki pozostają wewnątrz blastocysty, przekształcają się w wewnętrzną masę komórkową (ICM) i są pluripotencjalne, to znaczy są komórkami macierzystymi zdolnymi do tworzenia wszystkich komórek ciała.
U ssaków, z wyjątkiem gatunku monotreme, wewnętrzna masa komórek będzie tą, która utworzy zarodek jako taki. Trofektoderma (komórki zewnętrzne) jest źródłem łożyska i tkanek pozazarodkowych.
U gadów wewnętrzna masa komórek jest inna, a etapy formacji są wydłużone i podzielone na cztery części.
Indeks artykułów
Zapłodnione jajo jest przenoszone do jajowodu w wyniku aktywności rzęskowej i mięśniowej. Pierwszy podział lub wycięcie następuje po 30 godzinach od zapłodnienia, drugi nastąpi pod kątem prostym do pierwszego.
Po zapłodnieniu jaja rozpoczyna się seria podziałów mitotycznych zwanych wycięciami. 40 do 50 godzin po zapłodnieniu komórka podzieliła się już na cztery komórki.
Pod koniec fazy 8-komórkowej komórka jajowa przedstawia mikrokosmki, a organelle komórkowe znajdują się na ich wierzchołku. Po tym podziale komórkowym w zarodku następuje różnicowanie.
Zarodek dociera do jamy macicy w fazie 8-komórkowej. Podziały odbywają się co 12 godzin i są określone w czasie. Następny podział daje 16-komórkową kulę: morulę.
Po osiągnięciu 16 komórek i już w ścianie macicy rośnie i tworzy jamę (coelom), w której utrzymuje zapas składników odżywczych.
Wnęka ta umożliwia tworzenie się: wewnętrznej masy komórkowej po jednej stronie moruli i zewnętrznej masy komórkowej pokrywającej komórkę.
Masa komórek wewnętrznych będzie pochodzić z tkanek zarodka, a masa zewnętrzna z tkanek trofoblastu. Później płyny będą przechowywane, a morula urośnie i przekształci się w blastocystę.
Całkowita wielkość blastocysty jest równa wielkości oocytu wtórnego, o średnicy około 100 µm milimikronów..
Komórki potomne pochodzące z wyciętego zarodka nazywane są blastomerami. Ten pierwszy podział jest kontrolowany przez RNA transkrybowane z DNA komórki jajowej, które jest izolowane w warstwie przezroczystej aż do chwili tuż przed implantacją..
Pojęcie biegunowości jest dość proste. Zalążek żeńskiej komórki, a następnie zapłodniony zalążek, może być postrzegany jako świat z własną geografią, w którym położenie wszystkich jej struktur jest z góry określone zgodnie z ich funkcjonalnością.
Przez ponad 20 lat badań Van-Blerkom poświęcił się badaniu zjawiska zwanego biegunowością..
Ten cud, znany jako biegunowość, może wyjaśnić, w jaki sposób ścieżka embrionu może zostać zmodyfikowana i przewidziana przez zdarzenia biologiczne, które poprzedzają poczęcie i które przeważają dni, tygodnie lub miesiące później..
Badania te podniosłyby możliwość, że żywotność życia można określić jeszcze przed zapłodnieniem..
Sposób, w jaki zarodek dzieli, zagęszcza się, opuszcza strefę pelcida, wytwarza cząsteczki, które pozwalają mu zagnieżdżać się w ścianie macicy, a później lokalizuje naczynia krwionośne, które odżywiają łożysko i płód, jest jedną z najbardziej imponujących przemian zachodzących w przyrodzie..
W badaniach ustalono, jak uzyskać komórki macierzyste z czterodniowego embrionu w fazie moruli. Do tej pory stosowaną techniką było używanie starszych wybuchów, ale podczas zabiegu ulegały one zniszczeniu..
Jednak badania przybrały nowy obrót, kiedy zdecydowano się na wykorzystanie pojedynczej komórki z moruli i zaobserwowano, że jest ona zdolna do przekształcenia się w normalny zarodek..
Wtedy istniałaby możliwość, że rodzice mogliby zdecydować, że ekstrakcja komórki z jej moruli spowoduje rozwój linii komórek macierzystych. Można je przechowywać do użytku w terapii lub badaniach.
Równolegle morula mogłaby kontynuować proces rozwoju i stać się embrionem nadającym się do implantacji.
Jeszcze bez komentarzy