Plik narkolepsja to zaburzenie snu charakteryzujące się nagłymi napadami snu, które pojawiają się w każdej sytuacji i nie można im się oprzeć. Oprócz senności, osoba z tym zaburzeniem doświadcza katapleksji na jawie; nagła utrata napięcia mięśniowego.
Katapleksja może trwać od kilku sekund do kilku minut i może obejmować od osłabienia mięśni twarzy do całkowitego upadku ciała. Dwie inne główne cechy tego zaburzenia to paraliż senny i halucynacje hipnagogiczne..
Narkolepsja zwykle zaczyna się między 15 a 25 rokiem życia, ale może pojawić się w każdym wieku. W wielu przypadkach nie jest diagnozowany iw konsekwencji nie leczony.
Indeks artykułów
Senność dzienna występuje wtedy, gdy osoba z narkolepsją może nagle stać się senna i zasnąć. Te małe „drzemki” mogą trwać od kilku sekund do kilku minut i mogą występować kilka razy dziennie..
Taka sytuacja może wystąpić nawet podczas nocnego odpoczynku i często występuje w nieodpowiednich miejscach i porach. Wydaje się, że osoby z tym zaburzeniem nie mogą doświadczyć takiej ilości głębokiego, spokojnego snu, jaką mają normalni ludzie..
Chociaż „drzemki” działają regenerująco, to uczucie odpoczynku pojawia się tylko przez kilka godzin.
Wydaje się, że w katapleksji następuje nagły początek snu REM lub REM (sen z szybkimi ruchami gałek ocznych). Zwykle przed przejściem w fazę REM przechodzą przez 4 poprzednie etapy. Jednak osoba z narkolepsją przechodzi bezpośrednio do REM.
Na tym etapie neurony ruchowe nie są stymulowane przez aktywność mózgu, a mięśnie ciała nie poruszają się, co prowadzi do katapleksji..
Paraliż senny to zaburzenie snu, które występuje, gdy w przejściu między snem a czuwaniem jesteś w pełni świadomy snów, ale nie możesz się poruszać.
Ponieważ dzieje się to w stanie pośrednim między snem a czuwaniem, możliwe są halucynacje słuchowe lub wzrokowe, które powodują intensywne wrażenie obecności i ruchu wokół ciała.
Halucynacja hipnagogiczna to halucynacja słuchowa, wzrokowa lub dotykowa, która pojawia się na krótko przed zasypianiem..
Mogą być przerażające i bardzo realistyczne. Przykładami są latanie lub iluzja uwięzienia w ogniu.
Szacuje się, że nawet 40% osób z narkolepsją doświadcza automatycznych zachowań podczas epizodów snów.
Polega na tym, że osoba nadal funkcjonuje (mówi, robi różne rzeczy) podczas epizodów snu, chociaż po przebudzeniu nie pamięta, że robiła te rzeczy.
Pierwszym objawem, który pojawia się w większości przypadków, jest nagły i nadmierny sen w ciągu dnia. Inne objawy mogą pojawić się same lub w połączeniu kilka miesięcy po drzemkach w ciągu dnia.
Około 20-25% osób z narkolepsją doświadcza wszystkich czterech objawów. Senność w ciągu dnia zwykle utrzymuje się przez całe życie, chociaż paraliż senny i halucynacje hipnagogiczne są rzadsze.
U ludzi sen narkolepsyjny występuje, gdy nagle przechodzi ze stanu czuwania do snu REM, omijając fazy snu inne niż REM.
Podczas snu REM neurony ruchowe w kręgosłupie i pniu mózgu wytwarzają prawie całkowitą atonię. Taka sytuacja ma miejsce w katapleksji.
Allel HLA-DQB1 ludzkiego genu HLA-DQB1 stwierdzono u 90% pacjentów.
Badanie z 2009 roku wykazało związek z polimorfizmami w locus genu TRAC.
Innym locus związanym z narkolepsją jest EIF3G.
Istnieje korelacja między tymi ludźmi a zmiennością genetyczną kompleksu MHC (główny kompleks zgodności tkankowej).
Różnice w tym kompleksie mogą zwiększać ryzyko odpowiedzi autoimmunologicznej na białka wytwarzające neurony w mózgu..
Osoby z narkolepsją mają zwykle zmniejszoną liczbę neuronów wytwarzających białko hipokretynę, które są odpowiedzialne za kontrolowanie apetytu i wzorców snu.
Tylko 10 000 do 20 000 komórek mózgowych wydziela cząsteczki hipokretyny.
Narkolepsja może być ewolucyjnym atawizmem; pojawienie się zachowania przodków. Zgodnie z tą teorią sen REM jest ewolucją mechanizmu obronnego znanego jako toniczna bezruch..
Ten odruch jest również znany jako hipnoza zwierząt lub symulacja śmierci i działa jako ostatnia linia obrony przed drapieżnikiem. Polega na całkowitym unieruchomieniu zwierzęcia.
Neurofizjologia i fenomenologia tej reakcji ma pewne podobieństwa do snu REM, co może ujawnić podobieństwo ewolucyjne: paraliż, aktywacja współczulna, zmiany termoregulacyjne, kontrola pnia mózgu.
Rozpoznanie narkolepsji może wymagać noclegu w placówce medycznej, gdzie przeprowadzana jest dokładna analiza snu..
Zwykle stosowane metody to:
A) Napady spokojnego snu, którym nie można się oprzeć, pojawiają się codziennie przez minimum 3 miesiące.
B) Obecność jednego lub obu z następujących objawów:
C) Zmiana nie jest spowodowana bezpośrednimi fizjologicznymi skutkami substancji lub ogólnym stanem zdrowia.
Chociaż nie ma lekarstwa na narkolepsję, leczenie lekami i zmiana stylu życia mogą pomóc kontrolować objawy..
Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem przed przyjęciem któregokolwiek z tych leków, ponieważ mogą wystąpić interakcje z innymi lekami lub inne schorzenia, takie jak nadciśnienie lub cukrzyca..
Inne leki, takie jak leki przeciwhistaminowe lub leki na przeziębienie, mogą powodować senność.
Obecnie badane terapie obejmują: zastępowanie hipokretyny, terapię genową hipokretyny, komórki macierzyste, manipulację temperaturą ciała i immunoterapię.
Wprowadzenie pewnych zmian w stylu życia może pomóc kontrolować objawy narkolepsji:
Osoby z narkolepsją mogą cierpieć na depresję, izolację społeczną i zakłócenia normalnego funkcjonowania. Znalezienie psychologa lub grupy wsparcia może pomóc w lepszym radzeniu sobie i znalezieniu wsparcia społecznego.
Spotkanie z innymi ludźmi, którzy mają ten sam problem, zmniejsza poczucie izolacji i zapewnia wsparcie społeczne. Ponadto dzielenie się doświadczeniami i uczenie się, jak inni ludzie radzą sobie z objawami, może być wyzwalające..
A jakie masz doświadczenia z narkolepsją?
Jeszcze bez komentarzy