Plik rozwój neurologiczny To nazwa nadana naturalnemu procesowi tworzenia się układu nerwowego od urodzenia do dorosłości. To wyjątkowa konstrukcja morfologiczno-funkcjonalna, doskonale zaprojektowana przez dwóch fundamentalnych architektów: geny i doświadczenie..
Dzięki nim rozwiną się połączenia neuronowe. Będą one zorganizowane w złożoną sieć, która będzie odpowiedzialna za funkcje poznawcze, takie jak uwaga, pamięć, zdolności motoryczne itp..
Geny i środowisko, w którym rozwija się jednostka, często oddziałują na siebie i wspólnie wpływają na rozwój. Jednak stopień uczestnictwa każdego z nich wydaje się różnić w zależności od etapu rozwoju, na którym się znajdujemy.
Tak więc podczas rozwoju embrionalnego główny wpływ ma genetyka. W tym okresie geny będą decydować o prawidłowym tworzeniu i organizacji obwodów mózgowych. Zarówno te związane z funkcjami życiowymi (pień mózgu, wzgórze, podwzgórze ...), jak i te, które stanowią obszary kory mózgowej (obszary czuciowe, motoryczne czy asocjacyjne).
Z licznych badań wiadomo, że neurorozwój trwa do końca okresu dojrzewania lub wczesnej dorosłości. Jednak dziecko już się urodziło z zaskakująco rozwiniętym mózgiem w swojej organizacji.
Z wyjątkiem niektórych określonych jąder neuronalnych, prawie wszystkie neurony powstają przed urodzeniem. Ponadto powstają w innej części mózgu niż ich ostateczne miejsce zamieszkania..
Później neurony muszą podróżować przez mózg, aby dostać się na należne im miejsce. Ten proces nazywa się migracją i jest zaprogramowany genetycznie.
Jeśli w tym okresie wystąpią niepowodzenia, mogą wystąpić zaburzenia neurorozwojowe, takie jak agenezja ciała modzelowatego lub lissencephaly. Chociaż jest również powiązany z zaburzeniami, takimi jak schizofrenia czy autyzm.
Po zlokalizowaniu neurony ustanawiają między sobą wiele połączeń. Dzięki tym połączeniom wyłonią się funkcje poznawcze, społeczno-emocjonalne i behawioralne, które będą stanowić tożsamość każdej osoby..
Środowisko zaczyna wywierać swoje skutki już po urodzeniu dziecka. Od tego momentu jednostka będzie narażona na wymagające środowisko, które zmodyfikuje część jej sieci neuronowych.
Ponadto pojawią się nowe połączenia, aby dostosować się do kontekstu historycznego i kulturowego, w którym się znajdujesz. Te plastyczne zmiany w mózgu są wynikiem interakcji między genami neuronowymi a środowiskiem, znanej jako epigenetyka..
Ta wypowiedź Sandry Aamodt i Sama Wanga (2008) pomoże ci zrozumieć ideę:
„Niemowlęta nie są gąbkami czekającymi, aby wchłonąć wszystko, co im się przydarza. Przychodzą na świat z mózgami gotowymi do poszukiwania pewnych doświadczeń na określonych etapach rozwoju ”.
Ogólnie można zdefiniować dwie specyficzne fazy rozwoju neurologicznego. Są to neurogeneza lub tworzenie układu nerwowego i dojrzewanie mózgu.
Jak wspomniano, proces ten wydaje się kończyć we wczesnej dorosłości, wraz z dojrzewaniem przedczołowych obszarów mózgu..
W pierwszej kolejności rozwijają się najbardziej prymitywne i podstawowe części układu nerwowego. Stopniowo powstają te o większej złożoności i ewolucji, takie jak kora mózgowa.
Ludzki układ nerwowy zaczyna się rozwijać około 18 dni po zapłodnieniu. W tym czasie zarodek ma trzy warstwy: epiblast, hipoblast i owodnię..
Epiblast i hypoblast stopniowo powodują powstanie dysku złożonego z trzech warstw komórek: mezodermy, ektodermy i endodermy..
Około 3 lub 4 tygodnia ciąży zaczyna się tworzyć cewy nerwowe. W tym celu opracowuje się dwa zgrubienia, które łączą się, tworząc rurkę.
Jeden z jego końców spowoduje powstanie rdzenia kręgowego, podczas gdy mózg wyłoni się z drugiego. Zagłębienie w rurce stanie się komorami mózgowymi.
W 32 dniu ciąży utworzy się 6 pęcherzyków, które zapoczątkują znany nam układ nerwowy. To są:
- Rdzeń kręgowy
- Mózgowiec, z którego wyrasta rdzeń przedłużony.
- Metancephalon, który da początek móżdżkowi i mostowi.
- Śródmózgowie, które stanie się nakrywką, blaszką czworoboczną i szypułkami mózgowymi.
- Międzymózgowie, które przekształcą się we wzgórze i podwzgórze.
- Kresomózgowia. Z którego powstanie część podwzgórza, układ limbiczny, prążkowie, zwoje podstawy i kora mózgowa.
Około 7 tygodni półkule mózgowe rosną, a bruzdy i zwoje zaczynają się rozwijać.
W trzecim miesiącu ciąży półkule te można wyraźnie odróżnić. Pojawią się opuszka węchowa, hipokamp, układ limbiczny, zwoje podstawy i kora mózgowa.
Jeśli chodzi o płaty, najpierw kora rozszerza się rostralnie, tworząc płaty czołowe, a następnie płaty ciemieniowe. Następnie rozwiną się kości potyliczne i skroniowe.
Z drugiej strony dojrzewanie mózgu będzie zależało od procesów komórkowych, takich jak wzrost aksonów i dendrytów, synaptogeneza, programowana śmierć komórki i mielinizacja. Zostały one wyjaśnione na końcu następnej sekcji.
Istnieją cztery główne mechanizmy komórkowe odpowiedzialne za tworzenie i dojrzewanie układu nerwowego:
Chodzi o narodziny komórek nerwowych. Powstają w cewie nerwowej i nazywane są neuroblastami. Później będą różnicować się w neurony i komórki glejowe. Maksymalny poziom proliferacji komórek występuje od 2 do 4 miesięcy ciąży.
W przeciwieństwie do neuronów, komórki glejowe (wspierające) nadal rozmnażają się po urodzeniu.
Uformowana komórka nerwowa jest zawsze w ruchu i ma informacje o jej ostatecznym położeniu w układzie nerwowym..
Migracja zaczyna się od komór mózgowych, a wszystkie migrujące komórki są nadal neuroblastami.
Poprzez różne mechanizmy neurony docierają do odpowiedniego miejsca. Jeden z nich przechodzi przez glej radialny. Jest to rodzaj komórki glejowej, która pomaga neuronowi w migracji przez „druty” wspierające. Neurony mogą również poruszać się poprzez przyciąganie do innych neuronów.
Maksymalna migracja występuje między 3 a 5 miesiącem życia wewnątrzmacicznego.
Po dotarciu do celu komórka nerwowa zaczyna przybierać charakterystyczny wygląd. Neuroblasty mogą rozwinąć się w różne typy komórek nerwowych.
W jakim typie ulegną przekształceniu, będzie zależało od informacji, które posiada komórka, a także od wpływu sąsiednich komórek. W ten sposób niektórzy mają wewnętrzną samoorganizację, podczas gdy inni potrzebują wpływu środowiska neuronowego, aby się wyróżnić..
Zaprogramowana śmierć komórki lub apoptoza to genetycznie naznaczony naturalny mechanizm, w którym zbędne komórki i połączenia są niszczone.
Na początku nasze ciało tworzy o wiele więcej neuronów i połączeń, niż powinno. Na tym etapie resztki są odrzucane. W rzeczywistości ogromna większość neuronów w rdzeniu kręgowym i niektórych obszarach mózgu umiera, zanim się urodzimy..
Niektóre kryteria, które nasz organizm musi eliminować neurony i połączenia to: istnienie nieprawidłowych połączeń, wielkość powierzchni ciała, konkurencja w tworzeniu synaps, poziom substancji chemicznych itp..
Z drugiej strony dojrzewanie mózgu Jego głównym celem jest kontynuacja organizacji, różnicowanie i łączność komórkowa. W szczególności te procesy to:
Aksony to przedłużenia neuronów, podobne do przewodów, które umożliwiają połączenia między odległymi obszarami mózgu.
Rozpoznają swoją ścieżkę po chemicznym powinowactwie z docelowym neuronem. Posiadają markery chemiczne w określonych fazach rozwoju, które znikają po połączeniu się z pożądanym neuronem. Aksony rosną bardzo szybko, co widać już na etapie migracji.
Podczas gdy dendryty, małe gałęzie neuronów, rosną wolniej. Zaczynają się rozwijać w 7 miesiącu ciąży, kiedy komórki nerwowe już osiadły na swoim miejscu. Rozwój ten trwa po urodzeniu i zmienia się w zależności od otrzymanej stymulacji środowiskowej..
Synaptogeneza dotyczy tworzenia synaps, czyli kontaktu między dwoma neuronami w celu wymiany informacji.
Pierwsze synapsy można zaobserwować około piątego miesiąca rozwoju wewnątrzmacicznego. Na początku powstaje o wiele więcej synaps niż to konieczne, które później są eliminowane, jeśli nie są potrzebne.
Co ciekawe, liczba synaps maleje wraz z wiekiem. Zatem niższa gęstość synaptyczna jest związana z bardziej rozwiniętymi i wydajnymi zdolnościami poznawczymi..
Jest to proces charakteryzujący się powłoką mielinową aksonów. Komórki glejowe to te, które wytwarzają tę substancję, która służy do tego, że impulsy elektryczne przemieszczają się szybciej przez aksony i zużywa się mniej energii.
Mielinizacja to powolny proces, który rozpoczyna się trzy miesiące po zapłodnieniu. Następnie występuje w różnych okresach w zależności od obszaru układu nerwowego, który się rozwija.
Jednym z pierwszych obszarów mielinizacji jest pień mózgu, a ostatnim obszar przedczołowy.
Mielinizacja części mózgu odpowiada poprawie funkcji poznawczych tego obszaru.
Na przykład zaobserwowano, że gdy obszary mózgu języka są pokryte mieliną, następuje udoskonalenie i poprawa zdolności językowych dziecka..
Wraz z postępem naszego neurorozwoju nasze zdolności się rozwijają. Tym samym nasz repertuar zachowań poszerza się..
Pierwsze 3 lata życia będą niezbędne do opanowania dobrowolnych umiejętności motorycznych.
Ruch jest tak ważny, że komórki, które go regulują, są szeroko rozmieszczone w całym układzie nerwowym. W rzeczywistości około połowa komórek nerwowych w rozwiniętym mózgu zajmuje się planowaniem i koordynacją ruchów..
Noworodek będzie prezentował tylko odruchy motoryczne ssania, szukania, chwytania, moro itp. W wieku 6 tygodni dziecko będzie mogło obserwować obiekty oczami.
W wieku 3 miesięcy może trzymać głowę, dobrowolnie kontrolując chwytanie i ssanie. Natomiast w wieku 9 miesięcy będzie mógł samodzielnie siedzieć, czołgać się i podnosić przedmioty.
Do 3 lat dziecko będzie mogło samodzielnie chodzić, biegać, skakać oraz wchodzić i schodzić po schodach. Będą również w stanie kontrolować swoje wnętrzności i wyrazić swoje pierwsze słowa. Ponadto już zaczyna być obserwowana ręczna preferencja. To znaczy, jeśli jesteś praworęczny lub leworęczny.
Po tak przyspieszonym rozwoju od urodzenia do 3 roku życia postęp zaczyna zwalniać do 10 roku życia. W międzyczasie nadal tworzone są nowe obwody nerwowe i mielinizowanych jest więcej obszarów..
W tych latach język zaczyna się rozwijać, aby rozumieć świat zewnętrzny, budować myślenie i odnosić się do innych..
Od 3 do 6 lat następuje znaczące poszerzenie słownictwa. W tych latach liczy od około 100 słów do około 2000. Podczas gdy od 6 do 10 rozwija się myślenie formalne.
Chociaż stymulacja środowiskowa jest niezbędna dla prawidłowego rozwoju języka, nauka języka wynika głównie z dojrzewania mózgu.
Od 10 do 20 roku życia w organizmie zachodzą poważne zmiany. A także zmiany psychologiczne, autonomia i relacje społeczne.
Podstawą tego procesu jest okres dojrzewania, który charakteryzuje się głównie dojrzewaniem płciowym wywołanym przez podwzgórze. Hormony płciowe zaczną wydzielać, wpływając na rozwój cech płciowych.
Jednocześnie stopniowo definiuje się osobowość i tożsamość. Coś, co może trwać praktycznie przez całe życie.
W ciągu tych lat sieci neuronowe reorganizują się i wiele z nich nadal ulega mielinizacji. Obszar mózgu, który zakończył rozwój w tej fazie, to obszar przedczołowy. To właśnie pomaga nam podejmować dobre decyzje, planować, analizować, zastanawiać się i powstrzymywać niewłaściwe impulsy lub emocje..
W przypadku jakichkolwiek zmian w rozwoju lub wzroście układu nerwowego często pojawiają się różne zaburzenia.
Te zaburzenia mogą wpływać na zdolność uczenia się, uwagę, pamięć, samokontrolę ... które stają się widoczne wraz z rozwojem dziecka.
Każde zaburzenie jest bardzo różne w zależności od tego, jakie wystąpiło niepowodzenie oraz na jakim etapie i procesie rozwoju neurologicznego nastąpiło.
Na przykład istnieją choroby, które występują na etapach rozwoju embrionalnego. Na przykład te spowodowane słabym zamknięciem cewy nerwowej. Zwykle dziecko rzadko przeżywa. Niektóre z nich to bezmózgowie i przepuklina mózgowa.
Zwykle wiążą się z poważnymi zmianami neurologicznymi i neuropsychologicznymi, zwykle z napadami.
Inne zaburzenia odpowiadają niepowodzeniom w procesie migracji. Ten etap jest wrażliwy na problemy genetyczne, infekcje i zaburzenia naczyniowe.
Jeśli neuroblasty nie zostaną umieszczone we właściwym miejscu, mogą pojawić się nieprawidłowości w bruzdach lub zakręcie mózgu, prowadzące do mikro-poligyrii. Nieprawidłowości te są również związane z agenezą ciała modzelowatego, zaburzeniami uczenia się, takimi jak dysleksja, autyzm, ADHD czy schizofrenia.
Natomiast problemy z różnicowaniem neuronalnym mogą powodować zmiany w tworzeniu kory mózgowej. Doprowadziłoby to do niepełnosprawności intelektualnej.
Ponadto wczesne uszkodzenie mózgu może osłabić jego rozwój. Kiedy tkanka mózgowa dziecka jest uszkodzona, nie ma nowej proliferacji neuronów, która mogłaby zrekompensować utratę. Jednak u dzieci mózg jest bardzo plastyczny i przy odpowiednim leczeniu ich komórki zreorganizują się, aby złagodzić deficyty.
Chociaż nieprawidłowości w mielinizacji są również związane z pewnymi patologiami, takimi jak leukodystrofia.
Inne zaburzenia neurorozwojowe obejmują zaburzenia motoryczne, tiki, porażenie mózgowe, zaburzenia językowe, zespoły genetyczne lub zaburzenia alkoholowe u płodu..
Jeszcze bez komentarzy