Plik neuropsychologia To dziedzina psychologii odpowiedzialna za badanie sposobu, w jaki układ nerwowy, a przede wszystkim mózg i jego funkcje, wpływają na myśli, emocje i zachowania jednostek. Generalnie koncentruje się na skutkach urazów mózgu, ale może również badać zdrowe funkcjonowanie tego narządu.
Neuropsychologia łączy praktyki kliniczne i eksperymentalne, próbując zrozumieć związek między umysłem a mózgiem. W wielu przypadkach jego badania koncentrują się na badaniu problemów neurologicznych (takich jak uszkodzenie mózgu lub choroby neurodegeneracyjne), aby lepiej zrozumieć funkcję każdego obszaru mózgu.
Podczas gdy klasyczna neurologia koncentruje się głównie na chorobach nerwów i ich leczeniu, a psychologia prawie całkowicie zapomina o mózgu, neuropsychologia służy jako pomost między tymi dwiema dyscyplinami. Jej podstawowe pojęcia wywodzą się zarówno z studiów obu przedmiotów, jak iz badań specjalistycznych.
Neuropsychologia może być wykorzystywana zarówno jako narzędzie badawcze, jak iw zastosowanych kontekstach. Tym samym specjalista z tego sektora może pracować np. W klinikach rehabilitacyjnych, z zakresu medycyny sądowej, czy w ośrodkach badawczych takich jak uczelnie czy laboratoria..
Indeks artykułów
Neuropsychologia to nowoczesna nauka, która rozwinęła się od połowy XX wieku. Termin „neuropsychologia” został po raz pierwszy zebrany w słownikach w 1893 r. Został zdefiniowany jako dyscyplina, która stara się połączyć psychologiczne obserwacje zachowania z neurologicznymi obserwacjami układu nerwowego..
Mimo to termin neuropsychologia był używany oszczędnie. Zaczęło się rozprzestrzeniać w 1930 roku, kiedy Hebb użył go w swojej książce Wyznaczniki zachowania. Analiza neuropsychologiczna.
Ale termin ten został bardziej ugruntowany, gdy Hans L. Teuber zaprezentował swoją pracę Neuropsychologia na Kongresie Amerykańskie Stowarzyszenie Psychologiczne (APA) o diagnozach i testach psychologicznych w 1948 r.
W latach 1950-1965 ludzka neuropsychologia osiągnęła wielki rozwój. Stało się to mocne wraz z pojawieniem się dwóch specjalistycznych magazynów międzynarodowych: „Neuropsychologia„Założona we Francji w 1963 r. Przez Henry'ego Hecaena i”Kora”, Założona przez Ennio de Renzi w 1964 roku we Włoszech.
Później powstały różne społeczeństwa, takie jak Międzynarodowe Towarzystwo Neuropsychologiczne (INS) oraz Wydział Neuropsychologii APA w Stanach Zjednoczonych.
Według Ardili i Roselli (2007) historię neuropsychologii możemy podzielić na cztery okresy:
Okres ten zaczyna się od pierwszych wzmianek o zmianach poznawczych związanych z uszkodzeniami mózgu zaobserwowanymi w Egipcie około 3500 roku pne, kończąc na wpływowych teoriach Franza Galla, ojca frenologii..
W 1861 roku prymitywna czaszka została przedstawiona Towarzystwu Antropologicznemu w Paryżu. Argumentowano, że istnieje bezpośredni związek między zdolnościami intelektualnymi a objętością mózgu.
W tym samym roku zmarł słynny pacjent „Tan”, badany przez Paula Broca. Ten naukowiec w sekcji zwłok wykazał, że uraz w przedniej części tylnej może wpływać na zdolność mówienia.
W tym okresie nastąpił kolejny fundamentalny postęp: opublikowanie rozprawy doktorskiej Karla Wernickego w 1874 r. Autor ten zaproponował istnienie obszaru mózgu, który pomógł nam zrozumieć język. Ponadto zauważył, że było to związane z obszarem Broki.
Okres ten rozpoczyna się po drugiej wojnie światowej. Ze względu na dużą liczbę rannych na wojnie pacjentów z urazami mózgu, do wykonywania procedur diagnostycznych i rehabilitacyjnych potrzebnych było więcej specjalistów.
Na tym etapie ukazała się książka A. R. Lurii Afazja pourazowa, opublikowany w 1947 roku. Zaproponował w nim kilka teorii na temat organizacji języka i jego patologii w mózgu, opartych na obserwacjach pacjentów rannych na wojnie..
Z drugiej strony warto zwrócić uwagę na prace Geschwinda, który zaproponował wyjaśnienie zespołów korowych w oparciu o anomalie w przekazywaniu informacji pomiędzy różnymi ośrodkami kory mózgowej..
W tym okresie istotny jest również rozwój badań w różnych krajach. We Francji wyróżnia się praca Henri Hécaena, podczas gdy w Niemczech Poeck wnosi wkład w kwestię afazji i apraksji.
We Włoszech, oprócz umiejętności przestrzennych i konstrukcyjnych, skupiają się również na zaburzeniach afazji De Renzi, Vignolo i Gainitti.
W 1958 roku powstał Montevideo Neurology Institute. W Anglii ważne są badania Weigla, Warringtona i Newcombe dotyczące problemów językowych i zaburzeń percepcyjnych.
W Hiszpanii utworzono grupę roboczą specjalizującą się w neuropsychologii, której przewodził Barraquer-Bordas. Podczas gdy we wszystkich krajach europejskich tworzą grupy robocze wokół neuropsychologii, stając się obszarem naukowym i funkcjonalnym.
Okres ten charakteryzuje się pojawieniem się obrazowania mózgu, takiego jak komputerowa tomografia osiowa (CT), która była rewolucją w neurobiologii.
Pozwoliło to na uzyskanie bardziej precyzyjnych korelacji anatomiczno-klinicznych oraz na przedefiniowanie i wyjaśnienie wielu pojęć. Dzięki postępom można było zweryfikować, że istnieją inne obszary, które nie są „klasyczne” w neuropsychologii i które uczestniczą w procesach poznawczych.
W latach 90. badania postępowały ramię w ramię z obrazami, które nie były już anatomiczne, ale funkcjonalne. Na przykład te uzyskane za pomocą funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) i pozytonowej tomografii emisyjnej (PET). Techniki te pozwalają obserwować aktywność mózgu podczas czynności poznawczych, takich jak mówienie, czytanie, myślenie słowami itp..
Uwzględniono również standardowe narzędzia oceny, mające na celu ustanowienie wspólnego języka w neuropsychologii. Niektóre z nich to: Bateria Neuropsychologiczna Halstead-Reitan, Bateria Neuropsychologiczna Lurii-Nebraski, Neuropsi, Skala Pamięci Wechslera, Test Bostoński do diagnozy afazji, Test Klasyfikacji Wisconsin, Złożona figura Rey-Osterrietha itp..
Neuropsychologia to bardzo szeroka dyscyplina i każdy specjalista może skupić się na innym obszarze studiów. Jednak choć każdy przypadek jest inny, możliwe jest ustalenie szeregu podstawowych kierunków studiów w ramach tej dyscypliny..
Percepcja była jednym z pierwszych kierunków badań w neuropsychologii. Konkretnie, pierwsi badacze zdali sobie sprawę, że istnieją określone obszary mózgu odpowiedzialne za przetwarzanie informacji pochodzących ze zmysłów.
W neuropsychologii percepcji zwykle bada się agnozje, które są zaburzeniami percepcji, które mogą wystąpić, gdy występuje pewien rodzaj uszkodzenia mózgu w obszarach związanych z interpretacją danych wzrokowych lub słuchowych..
Uwaga jest jedną z funkcji psychologicznych najczęściej badanych przez neuropsychologię. Chodzi o umiejętność skupienia się na najważniejszych informacjach przez cały czas, pomijając dane, które nie są istotne dla tego, co robimy..
Neuropsychologia odkryła kilka obszarów mózgu bezpośrednio związanych z uwagą, wśród których wyróżnia się Ascending Reticular Activating System (SARA). Z kolei badany jest również związek kory przedczołowej z tą funkcją poznawczą.
Jedną z funkcji poznawczych, które wcześniej badano z punktu widzenia mózgu, był język. Już na początku XX wieku znane były dwa najważniejsze obszary związane z tą umiejętnością: Broca i Wernickego..
Dziś wiemy, że rozumienie i tworzenie języka obejmuje wiele różnych obszarów i procesów mózgu. Neuropsycholodzy nadal badają dokładny proces, w którym przebiega ta funkcja, oprócz badania niektórych chorób z nią związanych, takich jak afazja..
Pamięć jest jedną z najczęściej badanych dziedzin w dziedzinie psychologii. Pomimo faktu, że wiele badań przeprowadzono wyłącznie w dziedzinie funkcjonalności, neuropsychologia nadal dokonuje nowych odkryć dotyczących obszarów mózgu zaangażowanych w tę zdolność umysłową.
Jedną z najważniejszych dziedzin badań neuropsychologii pamięci są choroby neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera. Eksperci w tej dziedzinie mają nadzieję na jak najszybsze wykorzenienie tych zaburzeń, aby polepszyć życie cierpiących na nie ludzi..
Wreszcie jedną z najszerszych dziedzin neuropsychologii jest ta, która bada funkcje wykonawcze. Obejmują one wiele zdolności umysłowych i zdolności, które pomagają nam osiągać cele, wyznaczać cele i regulować nasze zachowanie..
Zatem do umiejętności badanych w neuropsychologii funkcji wykonawczych należy pamięć robocza, hamowanie reakcji, elastyczność umysłowa i podejmowanie decyzji..
Widzieliśmy już, że neuropsychologia może badać wszystkie rodzaje różnych procesów. Niektóre z badań prowadzonych w tej dziedzinie mogą być bardzo złożone, ale większość dotyczy szeregu podstawowych zdolności, które są fundamentalne dla prawidłowego funkcjonowania naszego umysłu..
Do podstawowych procesów badanych przez neuropsychologię należą następujące.
Badanie tego procesu obejmuje zarówno umiejętność utrzymania skupienia uwagi, jak i umiejętność ignorowania zewnętrznych lub wewnętrznych bodźców, które mogą odwracać naszą uwagę od tego, co robimy..
Badanie pamięci obejmuje wiele procesów z nią związanych, od pamięci długotrwałej po zdolność retencji wzrokowej i werbalnej, czy pamięć roboczą..
Nauka języka jest jednym z najbardziej złożonych i wszechstronnych, ponieważ obejmuje wiele różnych podejść. Zatem zdolność tę można badać między innymi z punktu widzenia fonologicznego, morfologicznego, pragmatycznego lub semantycznego..
Badanie percepcji jest zwykle podzielone według tego, który sens jest badany. Tak więc są specjaliści z zakresu neuropsychologii wzroku czy słuchu i każdy z nich musi zmierzyć się z bardzo różnymi wyzwaniami.
Oprócz tych podstawowych dziedzin, neuropsychologia może również badać różne bardzo ważne zdolności umysłowe w naszym codziennym życiu. Niektóre z najczęstszych to elastyczność poznawcza, rozwiązywanie problemów, kontrola motoryczna i impulsów, zdolności akademickie, myślenie i szybkość przetwarzania informacji..
Metody stosowane przez neuropsychologię ewoluowały i dostosowywały się z biegiem czasu, gdy dokonano nowych odkryć w tej i pokrewnych dziedzinach. Tak więc nowoczesne techniki neuroobrazowania, odkrycia w dziedzinach takich jak psychologia poznawcza i ogólnie ewolucja neuronauki umożliwiły opracowanie coraz bardziej zaawansowanych metod pracy..
Początkowo neuropsychologia opierała się na badaniu mózgu ludzi, którzy po śmierci doznali obrażeń. Dzięki tym pierwszym badaniom udało się znaleźć obszary ważne dla określonych funkcji, jak w przypadku obszarów Broki i Wernickego..
Dzięki gromadzeniu tych danych współcześni neuropsycholodzy dysponują dużą ilością informacji, które pozwalają im zestawić zdolności umysłowe pacjenta z najbardziej typowymi problemami mózgu. Aby to osiągnąć, używają wszelkiego rodzaju standaryzowanych testów, wywiadów i testów klinicznych, które pozwalają im zagłębić się w specyficzne trudności, na jakie cierpi każda osoba..
Z drugiej strony neuropsychologia wykorzystuje również nowoczesne techniki neuroobrazowania, takie jak funkcjonalne rezonanse magnetyczne czy elektroencefalogramy, które pozwalają badać aktywność mózgu bezpośrednio, bez konieczności przeprowadzania jakiejkolwiek operacji.
Podobnie jak w większości dziedzin psychologii, profesjonaliści, którzy zajmują się badaniem wpływu mózgu na nasze zachowanie, mogą wykonywać swoją pracę w kilku różnych obszarach.
Z jednej strony neuropsycholodzy mogą pracować jako badacze, zbierając nowe dane o tym, jak działa nasz mózg i wykorzystując je do rozwijania istniejących teorii lub tworzenia nowych. Ta gałąź neuropsychologii jest zwykle praktykowana na uniwersytetach lub w prywatnych ośrodkach badawczych, chociaż może również występować w szpitalach.
Oprócz tego neuropsychologia może być stosowana w sposób praktyczny. W takich przypadkach eksperci ds. Mózgu współpracują z innymi pracownikami służby zdrowia w celu wykrycia problemów neurologicznych i opracowania odpowiedniego planu działania w celu ich rozwiązania lub złagodzenia poprzez rehabilitację..
Neuropsycholodzy mogą pracować z pacjentami z bardzo różnymi zaburzeniami poznawczymi. Oznacza to, że badane przez nich zaburzenia mogą się znacznie różnić, dlatego często każdy specjalista specjalizuje się w określonej dziedzinie pracy..
Większość zaburzeń neuropsychologicznych jest związanych z jakimś uszkodzeniem mózgu. Tak więc wśród najczęstszych chorób z tej kategorii znajdujemy Alzheimera, Parkinsona, afazję, epilepsję, alergię czy agnozję. W tym sensie przyczyny mogą być związane z zawałami mózgu, guzami tego narządu lub obecnością jakiejś choroby neurodegeneracyjnej.
Z drugiej strony, neuropsycholodzy mogą również pracować z osobami starszymi w celu maksymalnego zachowania ich zdolności poznawczych. W tym sensie jednym z celów tej dziedziny jest odkrycie sposobu zapobiegania lub leczenia demencji.
Oprócz tego istnieje wiele innych chorób, które nie są bezpośrednio związane z mózgiem, ale których objawy można leczyć z punktu widzenia neuropsychologii. W tej grupie znajdziemy patologie takie jak zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, schizofrenia, depresja czy choroba afektywna dwubiegunowa.
Neuropsychologia kliniczna jest jedną z najszerszych i najpowszechniejszych dziedzin zastosowań w tej dyscyplinie. W nim celem jest wykorzystanie wiedzy uzyskanej z badań do diagnozowania osób z problemami z mózgiem i opracowywania planów interwencji, które pozwolą im na rehabilitację.
Jedną z osobliwości neuropsychologii klinicznej jest to, że w swoich terapiach stosuje podejście dość psychologiczne, mając na celu zrozumienie, na czym polega interakcja między umysłem a mózgiem w skutkach problemów pacjentów..
Neuropsycholodzy kliniczni zwykle pracują w szpitalach i innych ośrodkach medycznych i są odpowiedzialni przede wszystkim za opracowywanie planów interwencji, które pozwalają pacjentom pracować nad ich rehabilitacją i odzyskiwać utracone umiejętności poznawcze tak dalece, jak to możliwe..
Ponieważ mózg wciąż się rozwija, mózg dziecka bardzo różni się od mózgu osoby dorosłej pod wieloma względami. Dlatego, gdy neuropsychologia zaczęła się rozwijać, niektórzy specjaliści zdali sobie sprawę z potrzeby prowadzenia badań z dziećmi, aby lepiej je zrozumieć.
W zakresie neuropsychologii dziecięcej wyróżniamy dwie specjalności: podstawową i kliniczną. Pierwsza jest odpowiedzialna za próbę zrozumienia procesu rozwoju mózgu dzieci i sposobu, w jaki działają ich wyższe funkcje mózgowe. Wręcz przeciwnie, druga opiera się na badaniu różnych patologii neurologicznych, które mogą wpływać na ludzi w dzieciństwie.
Dlatego neuropsycholodzy dziecięcy mogą współpracować z innymi pracownikami służby zdrowia, aby interweniować w przypadkach, w których pojawiają się choroby, takie jak guzy mózgu, porażenie mózgowe, epilepsja, zaburzenia językowe lub ze spektrum autyzmu, trudności w nauce, a nawet urazy głowy..
Podobnie jak w przypadku neuropsychologii ogólnej, odkrycia dokonane przez specjalistów z dziedziny podstawowej są uzupełniane przez tych, którzy koncentrują się na chorobach. W praktyce neuropsycholodzy dziecięcy współpracują, aby poprawić życie dzieci dotkniętych tymi patologiami.
W dziedzinie badań nad mózgiem możemy znaleźć dwie bardzo różne gałęzie: tę zajmującą się badaniem chorób i sposobami ich łagodzenia oraz tę, która stara się zrozumieć podstawowe procesy poznawcze. Ta druga gałąź jest znana jako podstawowa neuropsychologia..
Zatem podstawowa neuropsychologia jest odpowiedzialna za prowadzenie badań nad takimi zdolnościami, jak pamięć, uwaga, myślenie, percepcja czy wyobraźnia. Eksperci w tej dziedzinie na co dzień pracują na uczelniach lub w prywatnych ośrodkach badawczych, choć ze względu na związek tej branży z kliniką można ich znaleźć także w placówkach medycznych..
Odkrycia w zakresie podstawowej neuropsychologii są wzmacniane przez te w środowisku klinicznym. Z kolei badania przeprowadzone przez specjalistów z branży podstawowej mogą pomóc w lepszym zrozumieniu różnych istniejących chorób neurologicznych, a tym samym w opracowaniu dla nich interwencji i leków..
Jeszcze bez komentarzy