Plik Park Narodowy Komodo Znajduje się w centrum archipelagu indonezyjskiego, pomiędzy wyspami Sumbawa i Flores. Został założony w 1980 roku w celu ochrony smoka z Komodo (Varanus komodoensis) i jego siedliska..
Jednak z biegiem lat cel parku rozszerzył się, aby chronić wszystkie gatunki zamieszkujące ten obszar i są dla niego endemiczne. Obejmuje to bioróżnorodność zarówno morską, jak i lądową. W 1986 roku park został uznany przez UNESCO za miejsce światowego dziedzictwa i rezerwat biosfery, dzięki swojemu biologicznemu znaczeniu..
W parku znajduje się jedno z najbogatszych terytoriów morskich na świecie, w tym przybrzeżne rafy, namorzyny, dna trawy morskiej, góry podmorskie i półzamknięte zatoki. Siedliska te są siedliskiem wielu gatunków koralowców, gąbek, ryb, mięczaków, gadów morskich i wodnych..
Obecnie szacuje się, że na terenie parku mieszka około 4 000 osób, a wokół niego co najmniej 17 000 mieszkańców. Osoby te znajdują się w czterech osadach (Komodo, Rinca, Papagarán, Kerora) i zajmują się głównie rybołówstwem. Mają niski poziom wykształcenia (do czterech klas szkoły podstawowej).
W Parku Narodowym Komodo występuje wiele gatunków fauny i flory, z których wszystkie są zagrożone wzrostem populacji ludzkiej na terenie rezerwatu..
Populacja ta wzrosła o 800% w ciągu ostatnich 60 lat, pochłaniając dużą część zasobów występujących na terenie Parku.
Indeks artykułów
Park Narodowy Komodo znajduje się w centrum archipelagu indonezyjskiego w regionie Wallacea wspomnianego regionu.
Znajduje się pomiędzy wyspami Sumbawa i Flores, na granicy z prowincjami Nusa Tenggara Timur (NTT) i Nusa Tenggara Barat (NTP).
Całkowita powierzchnia parku to 1817 km2. Badana jest jednak możliwość rozszerzenia parku o 25 km2 na terytorium wyspy Banta i 479 km2 na terytorium morskie, mając na celu uzyskanie łącznej powierzchni 2321 km2 (Park, 2017)..
Park Narodowy Komodo obejmuje trzy główne wyspy: Komodo, Rinca i Padar, a także liczne mniejsze wyspy..
Wszystkie są domem dla smoka z Komodo. Park ma być ostoją dla smoka i innych gatunków ptaków, gryzoni i ssaków, takich jak jeleń timorski.
W parku znajduje się jedno z najbogatszych terytoriów morskich na świecie, w tym przybrzeżne rafy, namorzyny, dna trawy morskiej, góry podmorskie i półzamknięte zatoki..
Terytoria te są domem dla ponad 1000 gatunków ryb, około 260 gatunków struktur koralowych i 70 gatunków gąbek..
Z drugiej strony Park Narodowy Komodo jest domem dla krów morskich, rekinów, płaszczek, co najmniej 14 gatunków wielorybów, delfinów i żółwi morskich (Komodo., 2013).
Topografia parku jest zróżnicowana, z nachyleniami od 0 ° do 80 °. Nie ma dużo płaskiego terenu (tylko na plaży). Wysokość waha się od 0 do 735 metrów nad poziomem morza. Najwyższym szczytem jest Gunung Satalibo na wyspie Komodo.
Wyspy Parku Narodowego Komodo są pochodzenia wulkanicznego. W okolicy zbiegają się dwie płyty kontynentalne: Sunda i Sahul.
Tarcie między tymi dwoma płytami doprowadziło do licznych erupcji wulkanów, powodując pojawienie się licznych raf koralowych..
Chociaż w parku nie ma aktywnych wulkanów, powszechne są wstrząsy z Gili Banta i Gunung Sangeang..
W Parku Narodowym Komodo opady deszczu są niewielkie, spędzając około 8 miesięcy w roku w porze suchej, a później dotykają go deszcze monsonalne..
Wysoki poziom wilgotności występuje tylko w półmglistym regionie leśnym, na szczytach gór i ich grzbietach. Zakres temperatur od 17 ° C do 34 ° C przy wilgotności względnej 36%.
Od listopada do marca wiatry wieją z zachodu, powodując pojawienie się dużych fal, które uderzają w wyspę Komodo. Od kwietnia do października wiatr jest suchy, a silne fale uderzają w południowe plaże wysp Rinca i Komodo..
Park Narodowy Komodo został założony w 1980 roku i został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Przyrodniczego i Rezerwatu Biosfery UNESCO w 1986 roku.
Park został początkowo założony w celu ochrony smoka z Komodo (Varanus komodoensis), unikalnego gatunku gadów odkrytego po raz pierwszy przez naukowca J.K.H. Van Steyn w 1911 roku.
Od tego czasu cele ochrony i ochrony morskiej i lądowej różnorodności biologicznej tego obszaru rozszerzyły się, obejmując wszelkie formy życia (Conservation, 2000).
Większość ludzi w parku i wokół niego to rybacy z Bima (Sumbawa), Manggarai, południowego Flores i południowego Sulawesi. Ci, którzy pochodzą z Południowego Sulawesi, należą do grup etnicznych Suku Bajau lub Bugis.
Suku Bajau byli pierwotnie nomadami, przemieszczającymi się z miejsca na miejsce w regionie Sulawesi, Nusa Tenggara, Maluku i jego okolicach..
Potomkowie tych plemion to pierwotni mieszkańcy Komodo, znanego jako Ata Modo, z tego powodu nadal żyją na wyspach, zachowując swoją kulturę, język i dziedzictwo kulturowe..
Dziś niewiele wiadomo o historii mieszkańców Komodo. Byli to poddani sułtana Bimy, chociaż wyspy są położone daleko od terytorium Bimy, prawdopodobnie ich sułtan zażądał daniny od mieszkańców wysp Komodo.
Szacuje się, że na terenie parku, położonego w czterech osadach (Komodo, Rinca, Papagarán, Kerora) mieszka około 4000 osób.
Osady te to wsie, które istniały zanim park został uznany za rezerwat przyrody w 1980 roku. W 1928 roku we wsi Komodo mieszkało tylko 30 osób, a około 250 na wyspie Rinca..
Liczba ludności na tych terenach gwałtownie wzrosła i do 1999 r. Mieszkało tam 281 rodzin, a Komodo zamieszkiwało 1169 osób, co oznacza, że populacja tego obszaru rosła wykładniczo..
Wiadomo, że wieś Komodo miała najbardziej znaczący wzrost liczby mieszkańców w parku. Było to spowodowane głównie migracją ludzi pochodzących z Sape, Madury, Południowego Sulawesi i Manggarai.
Liczba istniejących budynków w Kampung również znacznie wzrosła, z 39 domów w 1958 r. Do 194 w 1994 r. I 270 w 2000 r..
Wioska Papagaran jest podobna wielkością do Komodo, z 258 rodzinami i 1078 mieszkańcami. W 1999 roku Rinca liczyła 835 mieszkańców, a Kerora 185 osób.
Obecnie szacuje się, że na terenie parku mieszka około 4000 osób, a wokół niego mieszka prawie 17000 osób (UNESCO, 2017).
Średni poziom wykształcenia ludności zamieszkującej wnętrza Parku Narodowego Komodo sięga czwartej klasy szkoły podstawowej. W każdej wiosce rezerwatu jest szkoła podstawowa, ale nie każdego roku rekrutuje się nowych uczniów.
Przeciętnie w każdej wiosce są cztery klasy i czterech nauczycieli. Większość dzieci na małych wyspach Komodo (Komodo, Rinca, Papagarán, Kerora i Mesa) nie kończy szkoły podstawowej.
Mniej niż 10% osób kończących szkołę podstawową przechodzi do szkoły średniej, gdyż największe możliwości ekonomiczne w regionie daje działalność rybacka, która nie wymaga formalnego wykształcenia.
Większość willi położonych wokół parku ma dostępne źródła wody pitnej, których w porze suchej jest niewiele. W tym sezonie jakość wody ulega pogorszeniu iz tego powodu wiele osób choruje.
Choroby takie jak malaria i biegunka mają ogromny wpływ na mieszkańców wysp. Na wyspie Stołowej nie ma wody pitnej dla 1500 mieszkańców. Woda pitna jest dostarczana łodzią w plastikowych pojemnikach z Labuan Bajo.
Prawie we wszystkich wioskach znajdują się siedziby służb medycznych z personelem paramedycznym. Jednak jakość usług medycznych jest niska.
Tradycyjne społeczności Komodo, Flores i Sumbawa uległy wpływom kultur zewnętrznych, dla których ich tradycje w większym stopniu zanikły..
Obecność telewizji, radia i mediów mobilnych odegrała ważną rolę w utracie tradycji kulturowej..
Większość rybaków zamieszkujących wyspy Komodo i okoliczne sektory to muzułmanie. Hadżi mają silny wpływ na dynamikę rozwoju społeczności.
Rybacy z Południowego Sulawesi (Bajau, Bugis) i Bima to głównie muzułmanie. Jednak społeczności Manggarai są głównie chrześcijanami..
Park zamieszkuje różne kultury, szczególnie na wyspie Komodo. Kultury te nie są dobrze udokumentowane, stąd mieszkańcy wysp budzą wiele wątpliwości. Językiem używanym w większości społeczności jest indonezyjski bahasa.
W Parku Narodowym Komodo znajduje się wiele gatunków fauny i flory. Gatunki te są zagrożone wyginięciem ze względu na wzrost populacji ludzkiej na terenie rezerwatu, który zużywa zasoby wodne i drewno na tym obszarze. W ciągu ostatnich 60 lat populacja ta wzrosła o 800%.
Ponadto populacja jeleni timorskich (ulubiona zdobycz smoków z Komodo) została poważnie dotknięta przez kłusownictwo..
Niszczycielskie praktyki połowowe, takie jak łowienie dynamitu, cyjanku i kompresorów, dramatycznie wpłynęły na zasoby morskie parku, niszcząc zarówno siedliska (rafy koralowe), jak i zasoby (ryby i bezkręgowce)..
Obecną sytuację parku charakteryzuje powolne, ale ciągłe niszczenie ekosystemu.
Praktyki połowowe prowadzone głównie przez zagranicznych rybaków oraz wysoki popyt na spożycie homarów, ostryg, grupkowców i innych gatunków morskich doprowadziły do zatapiania chemikaliów w tym obszarze i zagrażają przyszłości rezerwatu..
Obecnie różne parki w rejonie Komodo pomagają rezerwatowi zachować jego zasoby, mając na celu ochronę bioróżnorodności (lądowej i morskiej) tego obszaru (Komodo, 2015).
Fauna lądowa parku jest stosunkowo uboga w różnorodność w porównaniu z fauną morską. Liczba gatunków zwierząt lądowych występujących w Parku jest niewielka, ale obszar ten jest ważny z punktu widzenia jego ochrony, ponieważ większość z tych gatunków ma charakter endemiczny..
Większość ssaków jest pochodzenia azjatyckiego (renifery, świnie, makaki i gumbos). Niektóre gady i ptaki są pochodzenia australijskiego, w tym homar rudy, kakadu galerita i krzyczący filemon..
Najbardziej reprezentatywnym zwierzęciem tego parku jest smok z Komodo. Są to duże jaszczurki, ponieważ mogą mierzyć do 3 metrów długości. Ich waga może dochodzić do 9 kilogramów i charakteryzują się tym, że są świetnymi drapieżnikami.
Osobliwością tych gadów jest to, że ich ślina zawiera trujące związki, które zabijają ofiarę, gdy zetknie się z nią. Zwykle chronią się przed upałami w wykopanych przez siebie norach..
Ta kobra występuje endemicznie w Indonezji i jest uważana za dość niebezpieczną, ponieważ jest bardzo trująca. Może mierzyć do 1,80 metra i chociaż częściej występuje w środowiskach lasów tropikalnych, dostosowuje się również do bardziej suchych siedlisk.
Żywi się głównie ssakami, choć może też zjadać żaby czy jaszczurki. Kobra plująca Java jest jedną z ulubionych ofiar smoka z Komodo.
Jest również znany jako wąż łańcuchowy. Występuje w całej Azji i bardzo często zamieszkuje miejsca zamieszkane przez ludzi. Z tego powodu jest uważana za jedną z głównych przyczyn ukąszeń u ludzi.
Jad tej żmii może być śmiertelny, gdy zostanie wystawiony na działanie od 40 do 70 mg tej żmii.
Ten ssak pochodzi z wysp Timoru, Bali i Jawy, z tego powodu jest również znany jako jawajski sambar.
Jelenie timorskie są powszechnie spotykane w otwartych siedliskach, takich jak sawanny. Często spotyka się je również w gęstszych lasach.
To niezbyt duży ssak i jest jednym z głównych pokarmów smoków z Komodo.
To zwierzę jest również endemiczne dla Indonezji. Uważany jest za gatunek w stanie wrażliwości, chociaż możliwe jest, że pozostaje poza zagrożeniem dzięki doskonałej zdolności adaptacji do nowych siedlisk.
Często spotyka się tego gryzonia w ogrodach populacji ludzkiej, a także ma tendencję do schronienia się w skałach w pobliżu rzek.
To największy istniejący krokodyl: samiec może ważyć do 1500 kilogramów, samice do 500 kilogramów.
Gady te są szybkie zarówno w wodzie, jak i na lądzie i charakteryzują się większym wchodzeniem do morza niż inne krokodyle.
Krokodyl morski jest zdolny do połykania zwierząt tak dużych jak bawoły, a nawet może zjadać inne krokodyle.
Ta małpa była szeroko stosowana w eksperymentach medycznych. Charakteryzuje się szczególnie zasiedleniem południowo-wschodniej Indonezji i uważany jest za gatunek zagrażający bioróżnorodności.
Zagrożenie to powstało, ponieważ makak zjadający kraby został wprowadzony przez ludzi do siedlisk, które nie odpowiadają mu w naturalny sposób..
Mogą mierzyć do 55 centymetrów i ważyć do 9 kilogramów. Ich ogon jest dość długi, dlatego nazywane są również makakami długoogonowymi..
Żywią się głównie owocami, choć mogą też jeść bezkręgowce, nasiona, a nawet grzyby.
Jednym z najważniejszych gatunków ptaków w Parku jest homar zwyczajny. Na obszarach sawann żyje 27 różnych gatunków ptaków. Na obszarach siedlisk mieszanych żyje 28 różnych gatunków ptaków.
Park Narodowy Komodo ma jeden z najbogatszych ekosystemów morskich na świecie. W tym 260 gatunków koralowców, 70 rodzajów gąbek, 1000 gatunków Ascidianów, robaków morskich, mięczaków, szkarłupni, skorupiaków, ryb chrzęstnych i ryb.
Z drugiej strony jest domem dla gadów i ssaków morskich (delfinów, wielorybów i krów morskich) (Nature Conservancy, 2004).
Park Narodowy Komodo charakteryzuje się suchym klimatem, dzięki któremu przeważają siedliska sawann. W tych przestrzeniach panuje gorące i suche środowisko.
Na terenie parku znajdują się również lasy mgliste; są one mniej liczne, ale są domem dla dużej ilości fauny występującej w parku.
W ten sam sposób można znaleźć namorzyny w zatokach parku, które są chronione w celu zachowania bioróżnorodności obszaru..
Poniżej opisano 6 najważniejszych przedstawicieli flory Parku Komodo..
Większość parku ma suchy klimat z małymi drzewami. To są podstawowe cechy ekosystemu sawanny.
W tym ekosystemie często spotyka się trawy, rośliny o wysokim poziomie adaptacji, dlatego są jednymi z najbardziej rozpowszechnionych na naszej planecie..
Na najwyższych wzniesieniach parku można znaleźć las bambusowy. Gatunek ten jest częścią traw i charakteryzuje się wzrostem w klimacie tropikalnym. Bambus jest dość rozpowszechniony na kontynencie azjatyckim.
Bambusowy las znajdujący się w Parku Komodo jest uważany za starożytny, ponieważ uważa się, że powstanie tej wyspy powstało około miliona lat temu.
Jest to bardzo specyficzne drzewo, które wyróżnia się tym, że w połączeniu z metalem zachowuje swoją jakość.
To, dodane do piękna drewna, uczyniło go jednym z drzew najczęściej wykorzystywanych do produkcji mebli..
Drzewo to rośnie na glebach o wysokim stopniu drenażu i obfitym w wapń. Ponieważ bardzo dobrze dostosowuje się do suchego klimatu, drzewo tekowe często występuje na Komodo.
Lasy eukaliptusowe występują obficie w całej Azji. Pomimo faktu, że roślina ta pochodzi z Australii i Azji Południowo-Wschodniej, została umieszczona w różnych obszarach planety.
To drzewo rośnie szybko i ma ponad 300 różnych gatunków. Jego wysokość może dochodzić do 70 metrów.
Charakteryzuje się wchłanianiem wystarczającej ilości wody z gleby, dla której w niektórych przypadkach sadzi się ją w określonych populacjach, aby uniknąć rozwoju komarów i wywoływanych przez nie chorób..
Jest również znany jako borassus flabellifer. Jest to duże drzewo, osiągające 30 metrów wysokości.
Palma azjatycka ma sok, który jest używany jako środek przeczyszczający, a jego korzeń jest uważany za częściowo trujący..
Owoc palmy azjatyckiej jest czarny. Pod tą skórką znajduje się bardzo miękka i mięsista biaława miazga.
Mech jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych roślin na naszej planecie, dzięki temu, że może występować w wilgotnych siedliskach o bardzo zróżnicowanej charakterystyce.
Na Komodo występują różne gatunki mchów. Mogą mierzyć do 10 centymetrów i znajdują się w wilgotnych obszarach parku.
Jeszcze bez komentarzy