Kraje rozwinięte i kraje słabo rozwinięte

ZA kraj rozwinięty To taki, który charakteryzuje się wysokim poziomem jakości życia i szerokim stopniem rozwoju przemysłowego i społeczno-gospodarczego. Policz do jednego wysoki dochód na mieszkańca oraz wysoki wskaźnik rozwoju społecznego.

ZA kraj słabo rozwinięty To taki, który charakteryzuje się niskim poziomem jakości życia w porównaniu z innymi krajami. Zależy to od sektora rolniczego, charakteryzującego się niewielkim rozwojem przemysłowym i przedstawia problemy społeczno-gospodarcze. Ponadto ma niski dochód na mieszkańca, jak niski wskaźnik rozwoju społecznego.

Kraje o najniższym dochodzie na mieszkańca i najniższym wskaźniku rozwoju społecznego nazywane są również krajami najsłabiej rozwiniętymi.

Co to jest kraj rozwinięty?

Ogólnie rzecz biorąc, za kraj rozwinięty uważa się każdy, kto charakteryzuje się wysokim poziomem jakości życia, intensywnym rozwojem przemysłowym i społeczno-gospodarczym. Są to kraje o wysokim produkcie krajowym brutto (PKB) na mieszkańca i wysokim produkcie narodowym brutto (PNB), a także wysokim wskaźniku rozwoju społecznego.

Sektor przemysłowy, handel i postępy gospodarcze są ważnymi czynnikami gospodarczymi w tych krajach. Pozwala to na aktywny rynek pracy. Ponadto duża część populacji ma dostęp do wyższego wykształcenia, a odsetek osób uczęszczających do szkoły jest wysoki.

Stabilność polityczna i społeczna to kluczowe elementy w tych krajach. Nie ma wewnętrznych konfliktów zbrojnych, a one zapewniają lepszą dystrybucję bogactwa i większą równość społeczną.

System opieki zdrowotnej jest silny, a większość populacji ma dostęp do zabezpieczenia społecznego. Śmiertelność niemowląt jest minimalna, a oczekiwana długość życia dłuższa niż w innych mniej rozwiniętych krajach.

Wskaźniki rozwoju krajów słabo rozwiniętych

Według Banku Światowego kraje o rocznym produkcie narodowym brutto na mieszkańca większym niż 12 056 USD są uznawane za kraje o wysokich dochodach. W 2018 r. Łączna liczba krajów powyżej tej liczby wyniosła 81.

Jeśli chodzi o wskaźnik rozwoju społecznego, Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju uznaje, że kraje, które osiągnęły poziom 0,80, mają wskaźnik rozwoju społecznego sklasyfikowany jako „bardzo wysoki”. Szacuje się, że w 2018 roku 58 krajów osiągnęło ten zakres.

Charakterystyka krajów rozwiniętych

• Wysoko rozwinięty sektor przemysłowo-usługowy.
• Wysoki poziom jakości życia.
• Stabilność polityczna.
• Silny system opieki zdrowotnej i społecznej.
• Wysoki produkt krajowy brutto per capita i produkt krajowy brutto per capita.
• Wysoki wskaźnik rozwoju społecznego.
• Wysoki poziom zatrudnienia.
• Niski poziom nierówności społeczno-ekonomicznych.
• Niska śmiertelność niemowląt i długa oczekiwana długość życia.
• Wysoki poziom nauczania.

Co to jest kraj słabo rozwinięty?

Kraj słabo rozwinięty lub rozwijający się jest znany jako kraj, który ma produkt krajowy brutto na mieszkańca, produkt narodowy brutto na mieszkańca i niski wskaźnik rozwoju społecznego w porównaniu z innymi bardziej rozwiniętymi krajami..

Niedorozwój tych krajów nie oznacza po prostu, że znajdują się one na etapie przedrozwojowym; że kraj jest słabo rozwinięty oznacza, że ​​w danym momencie znajduje się on w sytuacji, która nie pozwala mu osiągnąć lepszej jakości życia i standardów ekonomicznych.

Główne problemy w krajach słabo rozwiniętych

Kraje te wykazują większą lukę w dystrybucji bogactwa niż w krajach rozwiniętych. Jeśli chodzi o dostęp do zasobów, istnieje większy podział społeczny.

Niestabilność polityczna, utrudniony dostęp do zatrudnienia i słaba infrastruktura przemysłowa powodują problemy związane z ubóstwem, marginalizacją wewnętrzną i stałą dynamiką migracji.

Śmiertelność niemowląt jest wyższa niż w krajach rozwiniętych, a oczekiwana długość życia jest krótsza, ponieważ system opieki zdrowotnej nie jest tak silny.

Znaczna część dorosłej populacji nie ma wyższego wykształcenia, a odsetek osób przedwcześnie kończących naukę jest wysoki.

Na poziomie gospodarczym i handlowym kraje te są uzależnione od słabo uprzemysłowionego sektora podstawowego. Większość wytwarzanych produktów pochodzi z zagranicy.

Wskaźniki rozwoju krajów słabo rozwiniętych

Dla Banku Światowego kraj jest słabo rozwinięty lub rozwijający się, jeśli jego produkt krajowy brutto na mieszkańca wynosi od 996 do 12055 USD. W sumie 103 kraje mieszczą się w tym zakresie.

Jeśli chodzi o wskaźnik rozwoju społecznego, Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju uznaje, że kraje, które osiągają ocenę między 0,50 a 0,79, mają „średni” lub „wysoki” wskaźnik rozwoju społecznego. Szacuje się, że w 2018 r. 92 kraje mieściły się w tym przedziale.

Charakterystyka krajów słabo rozwiniętych

• Silna zależność od sektora rolnego i niewielki rozwój przemysłowy.
• Współistnienie gospodarki rynkowej i egzystencjalnej.
• Niski poziom jakości życia.
• Obecność pewnego stopnia niestabilności politycznej.
• Produkt krajowy brutto na mieszkańca i niski produkt krajowy brutto.
• Niski wskaźnik rozwoju społecznego.
• Wysoki współczynnik urodzeń i gęstość zaludnienia.

Kraje mniej rozwinięte

Kraje najsłabiej rozwinięte to te, które mają problemy strukturalne na tyle duże, że utrudniają ich rozwój społeczno-gospodarczy i tak dalej są bardzo podatne na katastrofy gospodarcze i środowiskowe. Kraje te są krajami słabo rozwiniętymi o bardzo niskim stopniu rozwoju.

Mają produkt krajowy brutto na mieszkańca, produkt narodowy brutto na mieszkańca i najniższy na świecie wskaźnik rozwoju społecznego.

Organizacja Narodów Zjednoczonych klasyfikuje 47 krajów jako najsłabiej rozwinięte. Tam są trzy czynniki decydujące o tym, które kraje są klasyfikowane jako najsłabiej rozwinięte, według Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Przede wszystkim produkt narodowy brutto na mieszkańca, który odnosi się do całkowitej produkcji towarów i usług przez mieszkańców danego kraju. ONZ uważa, że ​​limit produktu krajowego brutto na mieszkańca wynosi 1230 USD lub mniej z trzech lat.

Po drugie, plik Indeks HR, który mierzy kapitał ludzki kraju na podstawie różnych wskaźników związanych ze zdrowiem i wykształceniem ludności. Analizowany jest odsetek odżywiania się, zapisy na studia średnie, analfabetyzm dorosłych i śmiertelność niemowląt..

Po trzecie, plik wskaźnik podatności na zagrożenia gospodarcze, który mierzy strukturalną podatność kraju na radzenie sobie z katastrofami gospodarczymi lub środowiskowymi. Analizowane są m.in. wskaźniki niestabilności produkcji rolnej, niestabilności eksportu towarów i usług, gęstości zaludnienia i jego położenia geograficznego..

Wraz z tymi trzema czynnikami uważa się również, że w tych krajach maksymalny limit populacji wynosi 75 milionów mieszkańców.

Gdy kraj zostanie uznany za mniej rozwinięty, aby zdać tę klasyfikację (absolwent), kraj ten musi przekroczyć wymagany poziom w dwóch z tych trzech czynników. Mogą również przestać być traktowani w ten sposób, jeśli ich produkt narodowy brutto na mieszkańca osiągnie dwukrotność minimum ustalonego w tym okresie..

Główne problemy w krajach słabiej rozwiniętych

Struktura finansowa tych krajów jest marginalna. Oznacza to, że nie ma wystarczających środków, aby móc promować lokalną gospodarkę. Istnieje duże uzależnienie od sektora rolnego i gospodarki na własne potrzeby.

W krajach tych powszechne są niestabilność polityczna, silne napięcia społeczne oraz starcia obywatelskie i regionalne. Ponadto łamanie praw człowieka wpływa na mobilizację społeczną, przy czym powszechne jest to, że istnieje wielki podział między grupami i nierówności.

System opieki zdrowotnej jest bardzo słaby, a śmiertelność niemowląt jest bardzo wysoka. Średnia długość życia jest znacznie krótsza niż w innych bardziej rozwiniętych krajach.

Brakuje pracy zawodowej i dostępu do edukacji na poziomie podstawowym i średnim. To powoduje cykl skrajnego ubóstwa.

Wskaźniki rozwoju krajów najsłabiej rozwiniętych

W przypadku klasyfikacji Banku Światowego produkt narodowy brutto na mieszkańca krajów najsłabiej rozwiniętych wynosi 995 USD lub mniej. W tej grupie są łącznie 34 kraje.

Jeśli chodzi o wskaźnik rozwoju społecznego, Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju uznaje, że kraje, które osiągają ocenę między 0,20 a 0,50 mają „niski” wskaźnik rozwoju społecznego. Szacuje się, że w 2018 r. 38 krajów znajdowało się poniżej tego przedziału.

Charakterystyka krajów najsłabiej rozwiniętych

• Wysoka śmiertelność niemowląt.
• Niestabilność polityczna.
• Wysoka zależność od sektora rolnego i gospodarki na własne potrzeby.
• Brak infrastruktury przemysłowej.
• Niższe poziomy produktu narodowego brutto per capita i produktu krajowego brutto per capita na świecie.
• Niezdolność do reagowania na katastrofy ekologiczne i gospodarcze.
• Poważne problemy w służbie zdrowia i zabezpieczenia społecznego.
• Wysoki stopień nierówności społeczno-ekonomicznych i przemocy.
• Obecność lokalnych konfliktów zbrojnych.

Produkt krajowy brutto na mieszkańca

Produkt krajowy brutto (PKB) odnosi się do całkowitej produkcji dóbr i usług danego kraju w ujęciu pieniężnym w ciągu roku. Działa jako wskaźnik stanu gospodarki i uwzględnia to, co wytwarzają wszystkie podmioty produkcyjne w granicach tego kraju, niezależnie od pochodzenia podmiotu produkującego..

PKB na mieszkańca to wynik podzielenia PKB przez liczbę mieszkańców, czyli średni dochód osoby. Służy do pomiaru jakości życia danego kraju oraz pomiaru poziomu jego rozwoju..

Ideą PKB na mieszkańca jest rozważenie bogactwa, jakie każdy człowiek miałby w społeczeństwie, gdyby całość bogactwa była równomiernie rozłożona. Oznacza to, że koncentruje się na aspektach ekonomicznych związanych z dobrobytem materialnym obywateli..

Jednak wśród ograniczeń PKB na mieszkańca jest to, że nie uwzględnia nierówności społecznych i sposobu dystrybucji bogactwa, jeśli jest używany jako główny wskaźnik rozwoju kraju.

Różne organizacje międzynarodowe przeprowadzają obliczenia PKB na mieszkańca, które są oparte na danych dynamicznych, więc wyniki mogą się różnić. Organizacje te obejmują Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy..

Według MFW gospodarki rozwinięte mają PKB na mieszkańca w wysokości około 48 000 USD. Średnia światowa wynosi 11370 USD.

Wskaźnik Rozwoju Społecznego

Wskaźnik rozwoju społecznego (HDI) uwzględnia trzy podstawowe wymiary związane z jakością życia mieszkańców kraju. Te wymiary to długie i zdrowe życie, dostęp do wiedzy i utrzymanie przyzwoitego standardu życia..

Został przedstawiony w 1990 roku przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, a jego celem jest rozszerzenie sposobu oceny rozwoju kraju, wykraczające poza wskaźniki ekonomiczne. Ich celem jest lepsze zrozumienie możliwości, jakie ludzie mają w kraju (lub te, które ten kraj oferuje swoim mieszkańcom), co pozwoliłoby bezpośrednio poprawić ludzkie możliwości.

Zgodnie z Programem Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, rozwój człowieka osiąga się, gdy zostaną stworzone warunki promujące równość społeczną, prawa człowieka, bezpieczeństwo, równowagę środowiskową oraz prawo do udziału obywateli i społeczności..

Obecnie HDI ocenia również wskaźniki związane z brakiem dostępu do zdrowia, pozbawieniem nauki, bezrobociem, wykluczeniem społecznym i nierównością płci. Oprócz uwzględnienia poziomu zrównoważenia środowiskowego i wzmocnienia pozycji kobiet.

HDI dokonuje obliczeń, na podstawie danych uzyskanych według kraju, ilościowo pokazując stan każdego z wymiarów. Uzyskane pomiary mieszczą się w skali wartości od 0 do 1.

Wymiary wskaźnika rozwoju społecznego

Długie i zdrowe życie: wymiar ten wykorzystuje różne wskaźniki, takie jak oczekiwana długość życia w chwili urodzenia, średni wiek zgonów w kraju w danym roku, ochrona i ubezpieczenie społeczne, między innymi.

Wiedza, umiejętności: zastosowane wskaźniki dotyczą wskaźnika alfabetyzacji dorosłych oraz liczby zapisów do szkół w szkołach podstawowych, średnich i wyższych.

Przyzwoity standard życia: Stosuje się PKB na mieszkańca, stosując parytet siły nabywczej w dolarach amerykańskich. W ten sposób dochody i konsumpcja ludności danego kraju są analizowane wewnętrznie, aby następnie porównać tę siłę nabywczą z innymi krajami..