Krok od nomadyzmu do siedzącego trybu życia Była to jedna z najważniejszych zmian w historii ludzkości: pociągnęła za sobą całkowitą epistemologiczną modyfikację w sferze kulturowej i społecznej. Dzięki siedzącemu trybowi życia pierwsi mężczyźni mogli poświęcić się innym zajęciom, co doprowadziło ich do wynalezienia pisarstwa i innych aspektów człowieczeństwa.
W pierwszych okresach prehistorii człowiek zachowywał postawę koczowniczą, gdyż nie znał metod uprawy roli i budownictwa. Jednak ten styl życia zmienił się, gdy pojawiły się pierwsze narzędzia i technologie, ponieważ pozwoliły im na osiedlenie się, uprawianie rolnictwa i tworzenie większych społeczności.
Koczownicy żyli głównie z polowania oraz zbierania zwierząt i owoców. Jednak ta metoda zmusiła ich do ciągłego przemieszczania się w poszukiwaniu większej ilości pożywienia; tylko poprzez zbieranie towarów bez uzupełniania zapasów w miejscu, w końcu na ziemiach danego regionu zabrakło zapasów do zaoferowania.
Siedzący tryb życia był kluczowym procesem w ewolucji człowieka, ponieważ zjawisko to pozwoliło poprawić jakość życia powstających społeczności: siedzący tryb życia pozwolił na wzrost demograficzny, a także nowe techniki i zasoby zasiedlania ziemi oraz powstanie pierwszych rozgraniczenia.
Biorąc pod uwagę te ostatnie czynniki, można być pewnym, że siedzący tryb życia doprowadził do narodzin pierwszych miast, które na początku były bardzo małe, ale rozrastały się z biegiem lat. Jednak przejście od nomadyzmu do siedzącego trybu życia nie nastąpiło szybko, ale zajęło wiele dziesięcioleci..
W rzeczywistości istnieją zapisy archeologiczne wskazujące na kontakt między społecznościami koczowniczymi i osiadłymi; dlatego wspólnoty nie osiedlały się w tym samym czasie, ale stopniowo. Relacje między siedzącym trybem życia a koczownikami miały charakter wymiany handlowej, co uzależniało tę drugą od tej pierwszej.
Pierwsza wzmianka o osiadłych społeczeństwach pochodzi z okresu neolitu, szczególnie na Bliskim Wschodzie, około 10 000 lat temu. Po tej pierwszej osadzie siedzący tryb życia rozprzestrzenił się na inne regiony, w tym Chiny, Afrykę i Amerykę; rekordy znaleziono również w Nowej Gwinei.
Indeks artykułów
Nomadyzm jest najstarszym sposobem osadnictwa na całym świecie i był używany przez większość prehistorii; tymczasowo trwa to od dwóch milionów lat do pojawienia się rewolucji rolniczej.
W konsekwencji, zgodnie z tymi obliczeniami, istoty ludzkie żyją na Ziemi dłużej jako koczownik niż prowadzący siedzący tryb życia..
Chociaż koczownictwo jest obecnie postrzegane jako pozostałość po społeczeństwach prymitywnych i marginalnych, to dzięki tej metodzie zasiedlono różne regiony planety..
Dzięki temu plemiona zamieszkujące stepy Syberii przeszły przez most Beringia około pięćdziesiąt tysięcy lat temu, co pozwoliło im zamieszkać na kontynencie amerykańskim..
Według tej teorii kontynent amerykański pozostałby niezamieszkany do 1492 roku, kiedy to Hiszpanie odkryli te ziemie..
Obecnie nadal istnieją społeczności koczownicze. Uważa się, że grupy te składają się z około 40 milionów ludzi, którzy decydują się na relokację z powodu ekstremalnego klimatu lub niekorzystnych warunków życia..
Pomimo pozytywnych aspektów, jakie przyniósł ze sobą nomadyzm (podobnie jak ludność kontynentów), system ten charakteryzował się niestabilnością ekonomiczną, ponieważ wiązał się z ciągłym wydatkiem zasobów, głównie roślinności, wody i zwierząt..
Ponadto jednym z czynników, które koczownicy mieli przeciwko nim, był klimat, ponieważ każdy obszar miał swoje odmiany i osobliwości.
Chociaż spowodowały spustoszenie w społecznościach koczowniczych, czynniki klimatyczne lub zmiany klimatyczne można rozwiązać w społecznościach osiadłych, ponieważ pozostając w jednym miejscu, jednostki mogłyby poznać osobliwości środowiskowe i przystosować się do nich.
Jedną z głównych przyczyn pojawienia się siedzącego trybu życia było odkrycie rolnictwa, które jest uważane za jeden z najważniejszych wynalazków w historii ludzkości..
Pod względem archeologicznym przed rolnictwem istniała faza, w której niektóre plemiona zdołały zmagazynować zebraną żywność w celu jej zachowania..
Podobnie, zanim rolnictwo stało się koncepcją i działalnością ludzką, społeczności prehistoryczne musiały przejść wiele procesów, zanim zdołały się pomyślnie zadomowić; istnieją nawet zapisy o niektórych plemionach, które powróciły do nomadyzmu w wyniku nieudanych praktyk kultywacyjnych.
Jednym z powodów, dla których można było przejść z trybu koczowniczego do osiadłego, była zmiana klimatu. Nastąpiło to wraz z ostatnią epoką lodowcową - dziesięć tysięcy lat temu - kiedy temperatura planety wzrosła.
Oznacza to, że dzięki globalnemu ociepleniu, które miało miejsce na Ziemi dziesięć tysięcy lat temu, wiele społeczności lub plemion zdecydowało się osiedlić w określonych miejscach, ponieważ pozwoliły na to warunki klimatyczne. To dało początek dobrze znanym cywilizacjom starożytności.
Najbardziej bezpośrednią konsekwencją siedzącego trybu życia było powstanie pierwszych miast. W wyniku rozwoju rolnictwa plemiona mogły osiedlić się, aby poświęcić się procesowi siewu oraz udomowieniu i hodowli zwierząt. Tego typu czynności wymagały nie tylko dużego nakładu pracy, ale także długiego czasu oczekiwania.
W tym czasie oczekiwania ludzie mogli poświęcić się tworzeniu innej ludzkiej wiedzy, takiej jak rejestrowanie czasu, pisanie, matematyka i obserwacje astronomiczne; udało im się również zorganizować handel międzyetniczny.
Ponadto pojawienie się rolnictwa oznaczało również początek istnienia majątku, więc każda społeczność musiała zapewnić sobie ochronę tego, co do niej należało. Od tego momentu zaczęto budować mury i twierdze..
Jeszcze bez komentarzy