Plik bezkomórkowy pięciowartościowy to szczepionka, która uodparnia osobę, która ją otrzyma, przeciwko chorobom wywoływanym przez wirusa polio, wirus polio Haemophilus influenzae typ B, plik Coryne-bakteria diphtheriae, the Clostridium tetani i Bordetella pertussis.
Ta szczepionka nie zawiera komórek, ale raczej części bakterii, wirusów lub toksyn, które zawierają antygeny zdolne do indukowania w organizmie, w którym jest podawana, przeciwciał przeciwko wspomnianym bakteriom, wirusom lub toksynom..
Według WHO, szczepionka jest rozumiana jako „każdy preparat przeznaczony do wytworzenia odporności przeciwko chorobie poprzez stymulację produkcji przeciwciał”. Odporność jest definiowana jako stan naturalnej lub nabytej odporności na jakiś czynnik zakaźny lub toksynę.
Przeciwciało to substancja syntetyzowana i wydzielana przez limfocyty (komórki krwi) w celu zwalczania infekcji wywołanej przez bakterie lub wirusy lub w celu zneutralizowania toksyny. Substancje te są bardzo specyficzne.
Indeks artykułów
Historia szczepionek zaczyna się w Wielkiej Brytanii około 200 lat temu. Tam Edward Jenner zauważył, że niektóre kobiety, które doiły krowy i które zostały zakażone wirusem wywołującym ospę krowią, wydają się być chronione przed ludzką ospą..
W 1796 roku Jenner przeprowadził eksperyment: po raz pierwszy zeskrobał ramię 8-letniego chłopca materiałem z opryszczki krowiej pobranej od zakażonej kobiety..
Następnie powtórzył ten sam eksperyment z tym samym dzieckiem, ale tym razem zaszczepił materiał z ludzkiej krosty ospy. Miał nadzieję, że procedura uodporni dziecko na śmiertelną infekcję ospą i faktycznie tak się stało.
Eksperyment Jennera, choć niemoralny, zapoczątkował erę szczepionek. Prawie 100 lat później dr Louis Pasteur wykazał, że chorobom zakaźnym można zapobiec, zarażając ludzi atenuowanymi lub osłabionymi zarazkami..
W 1885 roku Pasteur z powodzeniem zastosował szczepionkę, aby zapobiec wściekliźnie u dziecka, które zostało ugryzione przez psa z wścieklizną. Około połowy XX wieku dr Jonas Salk i Albert Sabin opracowali szczepionkę przeciwko polio.
Szczepionka przeciwko polio, znana również jako Sabin (doustna), uratowała niezliczoną liczbę dzieci na całym świecie przed chorobą, która często pozostawia dzieci na wózkach inwalidzkich lub używające kul do końca życia.
Bezkomórkowa pięciowalentna szczepionka chroni przed krztuścem, błonicą, polio, tężcem i chorobami wywoływanymi przez Haemophilus influenzae typ b, taki jak zapalenie opon mózgowych, zapalenie nagłośni, septyczne zapalenie stawów, zapalenie płuc i zapalenie tkanki łącznej.
Haemophilus influenzae Typ B lub Hib to bakteria, która została odkryta w 1892 roku w grupie pacjentów podczas epidemii grypy, zanim odkryto, że grypa (grypa) została wywołana przez wirusa. Dlatego w tamtym czasie uważano, że jest to spowodowane przez Hiba, stąd pomieszanie nazwy.
Plik Haemophilus influenzae Typ B może powodować ciężką chorobę inwazyjną u małych dzieci. Należą do nich zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie płuc, septyczne zapalenie stawów (zakażenia stawów), zapalenie nagłośni (zakażenie i zapalenie nagłośni, które może powodować zamknięcie tchawicy) i zapalenie tkanki łącznej (zakażenie skóry).
Bakteria ta jest przenoszona przez zdrowych nosicieli lub przez osoby chore przez bliski kontakt przez kropelki śliny, które wydostają się z kaszlu. Bakterie nie przeżywają w środowisku.
Corynebacterium diphtheriae to bakteria wywołująca błonicę, wysoce zaraźliwą chorobę przenoszoną przez kropelki śliny lub krople „flügge” emitowane podczas kaszlu lub kichania osoby zakażonej lub zdrowego nosiciela.
Błonica atakuje głównie nos i gardło i na tych obszarach wytwarza szarawą lub czarnawą, włóknistą i twardą rzekomobłonę, która pokrywa zakażony obszar i może powodować niedrożność dróg oddechowych..
Bakterie wytwarzają również szereg toksyn, które mogą powodować znaczne uszkodzenia różnych narządów, takich jak porażenie nerwu czaszkowego i zapalenie mięśnia sercowego (zapalenie mięśnia sercowego lub mięśnia sercowego)..
Tężec to choroba zakaźna wywoływana przez bakterie beztlenowe, Clostridium tetani. Bakteria ta wytwarza neurotoksynę zwaną toksyną tężcową, która zmienia funkcję ośrodkowego układu nerwowego, powodując skurcze mięśni lub bolesne skurcze..
Skurcze te rozpoczynają się w szczęce i żuchwie, a następnie w mięśniach szyi i grzbietu w odcinku piersiowym i lędźwiowym. Powoduje to charakterystyczne łukowate położenie. Może również powodować problemy z oddychaniem i połykaniem (przełykaniem), drażliwość, gorączkę, między innymi..
Bakterie żyją w glebie, odchodach i pyskach zwierząt. Może pozostawać nieaktywny przez dziesięciolecia w postaci zarodników, które mogą być aktywowane przez kontakt z otwartymi ranami i w ten sposób generować infekcję.
Był częstą przyczyną śmierci matki i jej noworodka z powodu przeniesienia dziecka przy porodzie bez warunków higienicznych.
Bakterie Bordetella pertussis Jest to czynnik wywołujący krztusiec. Chińczycy nazywają to „kaszlem 100-dniowym”. Jest to wysoce zaraźliwa bakteryjna choroba zakaźna, która powoduje silne ataki kaszlu, które mogą powodować zaburzenia oddychania..
Napadom kaszlu mogą towarzyszyć wymioty i zaczerwienienie lub niebieskawe przebarwienie twarzy. Choroba trwa od 6 do 10 tygodni.
Polio lub porażenie dziecięce to choroba zakaźna wywoływana przez wirusa. Zidentyfikowano trzy wirusy polio, które nazwano wirusami I, II i III. Jest to choroba, która zaczyna się od ogólnego złego samopoczucia, bólu głowy oraz sztywności szyjnej i grzbietowej.
W ciężkich przypadkach powoduje paraliż mięśni dobrowolnych, najlepiej kończyn dolnych. Gdy poliomyelitis atakuje rdzeń przedłużony, jego śmiertelność sięga nawet 60% zakażonych pacjentów.
Choroba ta występuje na całym świecie, ale masowe szczepienia znacznie ograniczyły kazuistykę. Wiele krajów nie zarejestrowało przypadków od co najmniej dekady. Pentavalent zawiera antygeny ze wszystkich trzech typów wirusów.
Zwykle podstawowy schemat szczepień u dzieci składa się z czterech dawek podawanych domięśniowo w prawe udo (dla osób poniżej 18 miesiąca życia) lub w lewy mięsień naramienny (dla osób powyżej 18 miesiąca życia), pod warunkiem odpowiedniego rozwoju mięśni.
Pierwszą dawkę podaje się po 2 miesiącach, następnie po 4 i 6 miesiącach trzecią dawkę. W wieku 18 miesięcy umieszcza się kolejną dawkę, a po 6 latach podaje się dawkę uzupełniającą. Osobom dorosłym, które nie zostały zaszczepione, podaje się trzy dawki.
Służy do zapobiegania tężcowi, polio, błonicy, krztuścowi i ciężkim chorobom wywoływanym przez Haemophilus influenzae Typ B. Jako pięciowalentna szczepionka jest wskazana dla dzieci poniżej 7 roku życia..
Szczepionki mogą powodować skutki uboczne, tak jak każdy lek. Niepożądana reakcja na szczepionkę jest efektem ubocznym wynikającym z umieszczenia szczepionki..
Większość skutków ubocznych szczepień jest łagodna. W miejscu wstrzyknięcia może pojawić się dyskomfort, obrzęk lub zaczerwienienie. Czasami występuje gorączka, wysypka skórna i miejscowy ból.
Poważne skutki uboczne są rzadkie, ale mogą obejmować ciężkie reakcje alergiczne lub napady drgawkowe zagrażające życiu..
Nie należy ich szczepić:
- Pacjenci, którzy mieli reakcje alergiczne na szczepionkę.
- Przypadki pacjentów z aktywną chorobą neurologiczną.
- Gorączka w momencie podania szczepionki lub proces zakaźny z gorączką około 40 stopni w dniach poprzedzających szczepienie.
- Pacjenci z wrodzonym lub nabytym niedoborem odporności lub otrzymujący leczenie immunosupresyjne, takie jak steroidy lub radioterapia. Może to zmniejszyć odpowiedź immunologiczną na szczepionkę. W przypadku krótkotrwałego leczenia, podanie szczepionki należy odroczyć, aby zapewnić dobrą odpowiedź immunologiczną..
Jeszcze bez komentarzy