Gage Fineasza (1823-1861) był znanym człowiekiem w dziedzinie neuronauki z powodu dziwnego charakteru wypadku, którego doznał, jego zaskakującego wyzdrowienia i wiedzy, która została wyniesiona z jego przypadku.
Dzięki sprawie Phineasa odkryto aspekty mózgu, które wcześniej były tajemnicą. W szczególności stał się typowym przykładem zmian w płacie czołowym i zaburzeń funkcji wykonawczych..
Phineas Gage urodził się w 1823 roku. Kiedy zdarzył się poważny wypadek, miał zaledwie 25 lat. Był zdrowym, aktywnym, energicznym i silnym mężczyzną. Był znany z tego, że był odpowiedzialny, skuteczny w swojej pracy, inteligentny i wytrwały w dążeniu do celu. Charakteryzował się tym, że był osobą godną zaufania, rozsądną, przyjazną i jowialną..
Pracował jako brygadzista dla załogi robotników w przedsiębiorstwie kolejowym; Byli odpowiedzialni za wysadzenie ścieżki na skalistych powierzchniach, tak aby linia kolejowa mogła przejść.
Indeks artykułów
Kiedy zdarzył się wypadek, Gage był w pobliżu Cavendish w stanie Vermont w Stanach Zjednoczonych. Jak zwykle robili to Gage i jego pracownicy, wywiercili dziurę w skale, wypełnili ją prochem i wcisnęli żelaznym prętem..
Tego pamiętnego popołudnia 13 września 1848 roku Gage próbował postawić żelazny pręt, gdy jeden z jego ludzi zawołał go, rozpraszając go. Przypadkowo żelazny pręt został szybko odłączony i wbity w jego twarz. Wniknął przez jego lewy policzek i przebił przednią część czaszki.
Pręt przeszedł za jego lewym okiem i zniszczył część prawego płata czołowego, wychodząc w pobliżu wierzchołka czaszki. Mimo to sztanga była na tyle mocna, że pokonała kolejne 25 metrów, zanim uderzyła w ziemię pełną krwi i tkanki mózgowej..
Według świadków, żelazny pręt miał około 105 centymetrów długości, 3 centymetry średnicy i 7 kilogramów wagi..
Phineas Gage upadł na ziemię na plecach i doznał konwulsji, chociaż nie stracił przytomności. Niespodziewanie Gage zdołał usiąść i po kilku minutach mógł rozmawiać i chodzić.
W rzeczywistości on sam zwrócił się do lekarza w wozie ciągniętym przez woły. Ponadto był w stanie opowiedzieć obecnym, co się stało.
Kiedy dotarł do wioski, pozdrowił niektórych po imieniu i z niewielką pomocą dotarł do pokoju w najbliższym hotelu, gdzie czekał na pomoc lekarską. Kiedy więc zobaczył lekarza, Gage powiedział: „Doktorze, oto praca dla ciebie”. Lekarzem, który go leczył i pomagał w całym procesie rekonwalescencji, był John Martyn Harlow.
Mógł obserwować bicie mózgu, podczas gdy pacjent bez trudu relacjonował to zdarzenie. Ponadto odpowiadał w sposób racjonalny i spójny na zadawane pytania..
Co ciekawe, lekarz nie znalazł żadnego problemu w swojej pamięci, w ruchach, percepcji zmysłowej, równowadze czy języku. Pierwszą rzeczą, jaką zrobił Harlow, było zatrzymanie krwawienia i usunięcie fragmentów kości osadzonych w ranie..
Tydzień później gazety ogłosiły zaskakujący wypadek. Podczas gdy trzy miesiące później Harlow również opublikował tę sprawę w Boston Medical and Surgical Journal, pod nazwą "Przebijanie przez głowę żelaznego pręta".
Zwróciło to uwagę dr Henry'ego Bigelowa, wybitnego profesora chirurgii Uniwersytetu Harvarda. Zaprosił Phineasa do Bostonu, aby go obserwować, publikując artykuł, który szybko przyciągnął społeczność naukową..
Proces powrotu do zdrowia Phineasa Gage'a był trudny, długi i burzliwy. Drugiego dnia wydawało się, że stracił zdrowie psychiczne. Natomiast czwartego dnia znowu wyglądał racjonalnie i rozpoznawał swoich przyjaciół.
Po tygodniu ulepszeń wszyscy zaczęli myśleć, że Gage może wyzdrowieć. Jednak ten pomysł był krótkotrwały. Kilka dni później Gage walczył między życiem a śmiercią. Miał okresy głębokiej śpiączki i lekarz zdał sobie sprawę, że zaraził się silną infekcją.
Jego towarzysze i bliscy zaczęli tracić nadzieję, nabierając pewności, że wkrótce umrze. Jednak Harlow wyleczył infekcję najlepiej, jak potrafił, ratując życie Gage'a..
Nawet dziś zaskakujące jest, jak ten pacjent przeżył. Harlow uznał to za cud, mówiąc: „Zaopiekowałem się nim i Bóg go uratował”..
Phineas Gage wyzdrowiał i kontynuował życie bez poważnych problemów fizycznych, z wyjątkiem utraty wzroku w dotkniętym chorobą oku. Dziesięć tygodni później był w stanie wrócić do domu w Libanie w New Hampshire..
W połowie 1849 roku Fineasz czuł się gotowy do powrotu do pracy. Jednak jego osobowość gwałtownie się zmieniła i jego rówieśnicy odłożyli go na bok. Po wypadku Gage stał się lekceważący, niecierpliwy, gwałtowny, nieodpowiedzialny, okrutny, kapryśny itd..
W przeciwieństwie do swojej poprzedniej osobowości, nie była teraz w stanie zrealizować ustalonych planów, zaczęła zaniedbywać swoje osobiste przyzwyczajenia i ciągle narzekała na spadek popędu seksualnego..
Ponadto bez zahamowań mówił o seksie i używał wulgaryzmów i wulgaryzmów. Kiedy o nim rozmawiali, towarzysze powtarzali: „ten człowiek nie jest już Gage”. Nawet jego kontrahenci musieli go zwolnić.
Problem nie tkwił w jego zdolnościach fizycznych, ale raczej w zdolności dostrzegania wpływu jego działań na innych. Odpowiadałoby to znakomitemu opisowi tego, co jest dziś uważane za typowy zespół przedczołowy..
Gage przechodził z pracy do pracy. Są autorzy, którzy mówią, że stał się częścią Barnum Circus, jakby to był kolejny pokaz.
W latach 1852-1860 więcej szczegółów z jego życia nie jest dokładnie znanych. Wydaje się, że w tamtych latach był w Valparaíso i Santiago de Chile, pracując jako woźnica.
Około czerwca 1859 roku wrócił do Stanów Zjednoczonych, a konkretnie do San Francisco. Wkrótce zaczął cierpieć na serię ataków. Te nawracające napady padaczkowe doprowadziły do jego śmierci 21 maja 1860 roku.
Po około 5 latach Harlow przekonał rodzinę Gage'a, aby pozwolił mu ekshumować ciało. Tak więc w 1867 roku czaszka i metalowy pręt zostały wysłane do doktora Harlowa.
W 1868 roku Harlow napisał krótką książkę o życiu Phineasa Gage'a. Dzięki współpracy świadków i wywiadom z rodziną opisuje głównie przeżycia pacjenta z 12 lat, 6 miesięcy i 8 dni po wypadku.
Nadal rozważa się najlepszy opis zmiany zachowania spowodowanej zmianą w korze przedczołowej. Trzeba jednak powiedzieć, że nie wszyscy zaakceptowali niesamowitą historię Gage'a. Wielu zaczęło myśleć, że to fałsz.
Osobą, która uchroniła tę historię przed zapomnieniem, był dr David Ferrier, który w 1870 roku ogłosił, że przypadek Phineasa Gage'a był dowodem na to, że kora przedczołowa jest funkcjonalnym obszarem mózgu. Dzięki temu zaczęto badać nieznane funkcje tego obszaru..
Czaszka Phineasa Gage'a i żelazny pręt, który ją przebił, znajdują się w Muzeum Warren w Harvard Medical School. Późniejsze badania zostały przeprowadzone nad możliwymi uszkodzeniami mózgu Gage'a na podstawie jego czaszki i trójwymiarowych rekonstrukcji.
W 1990 roku Hanna Damasio et. do. zrekonstruowali mózg Gage'a i jego obrażenia w trójwymiarowy sposób. Pokazują, że uszkodzenie obejmuje obszar przedczołowo brzuszno-przyśrodkowy obu półkul mózgowych.
Jednak w 2004 roku zespół radiologów w Brigham and Women's Hospital w Bostonie przeprowadził nową rekonstrukcję. Wskazuje, że zmiany dotyczyły tylko lewego płata czołowego, pozostawiając ważne struktury naczyniowe w stanie nienaruszonym..
Historia Phineasa Gage'a była również kluczowa dla frenologii, dyscypliny, która w tamtym czasie rozwijała się pełną parą..
Frenolodzy uważali, że zdolności umysłowe znajdują się w określonych obszarach mózgu. Oparli się również na kształcie czaszki, głowy i twarzy, aby przeanalizować cechy charakteru i osobowości..
Obecnie wiadomo, że kora mózgowa odgrywa fundamentalną rolę w funkcjach umysłowych. Jednak przed XVIII wiekiem uważano, że ta część mózgu nie jest funkcjonalna, ale jej celem jest ochrona reszty mózgu. Oznacza to, że kora mózgowa była uważana za zwykłą powłokę komór mózgowych.
Obecnie, w przypadku Phineas Gage, wiadomo, że kora mózgowa jest powiązana z funkcjami wykonawczymi. Te funkcje pozwalają nam rozwiązywać problemy, hamować zachowania, samoregulować nasze zachowanie, aktywność poznawczą i emocje, tworzyć elastyczne strategie rozwiązywania problemów itp. Kora przedczołowa jest również uważana za miejsce, w którym zintegrowane są emocje i funkcje poznawcze..
Zakłócenia Phineasa Gage'a były po prostu zlokalizowane na poziomie emocjonalnym, opisując zewnętrzne zmiany w zachowaniu. Jednak poziom poznawczy nie jest omawiany, prawdopodobnie dlatego, że nie było narzędzi oceny, które mogłyby je mierzyć.
Na podstawie różnych badań stwierdzono, że uszkodzenie było większe na lewej półkuli niż na prawej i dotyczyło wyłącznie kory przedczołowej, zwłaszcza brzuszno-przyśrodkowej części tej kory..
Ten obszar jest niezbędny do podejmowania decyzji, ustalania planów na przyszłość, samoregulacji zgodnie z poznanymi regułami społecznymi i wyboru najbardziej odpowiednich zachowań.
Natomiast uwaga, elastyczność poznawcza i kalkulacja zostały zachowane, ponieważ te funkcje odpowiadają bocznej lub zewnętrznej części kory przedczołowej..
Dlatego kora przedczołowa jest obszarem o wielkiej złożoności, a każda jej część spełnia inne funkcje.
W przypadku Phineas Gage głównym składnikiem dotkniętym chorobą jest zdolność do socjalizacji, ponieważ uszkodzona część mózgu tworzy obwody z układem limbicznym, które są związane z emocjami. Obszary frontowe przyczyniają się w ten sposób do określenia afektywnego tonu relacji z innymi.
Sprawa Phineasa Gage'a wywołała liczne debaty między autorami na bardzo różne tematy. Po pierwsze, niektórzy twierdzą, że podczas pobytu Gage w Chile prawdopodobnie nastąpiła poprawa jego objawów. Dzieje się tak, ponieważ udało mu się długo pracować jako woźnica zaprzężony w konie..
Ponieważ praca ta wymaga pewnego planowania i udziału funkcji wykonawczych, niektórzy twierdzą, że był to wskaźnik ich poprawy.
Z drugiej strony różni autorzy bronią potrzeby rozpoznania w tym przypadku czynników społeczno-kulturowych Phineasa Gage'a..
Oznacza to, że krytykują neurobiologię, twierdząc, że fakt, że miał dziwny wygląd fizyczny po urazie, mógł przyczynić się do objawów Gage'a..
Jeszcze bez komentarzy