Plasmodium malariae jest jednym z czterech gatunków pasożytów związanych z chorobą człowieka zwaną malarią lub malarią, występującą endemicznie na szerokościach geograficznych tropikalnych i subtropikalnych, gdzie rozmnażanie się owada będącego nosicielem jest możliwe.
Malaria lub malaria to choroba pasożytnicza, która atakuje ludzi i jest potencjalnie śmiertelna. Spowodowane jest zakażeniem jednym z czterech gatunków pasożytów z rodzaju Plasmodium: P. falciparum, P. vivax, P. ovale Y P. malariae.
Z tych czterech gatunków, P. falciparum Y P. vivax są zdecydowanie najbardziej niebezpieczne. P. falciparum, Do 2017 roku był to gatunek powodujący ponad 99% przypadków w Afryce i ponad 62% przypadków w Azji, natomiast w Azji P. vivax spowodowało ponad 74% przypadków na kontynencie amerykańskim.
W 2018 roku oszacowano, że na świecie było prawie 230 milionów osób dotkniętych tą chorobą, przy średniej liczbie zgonów w tym samym roku około 400 tysięcy, z czego ponad 60% stanowiły dzieci poniżej 5 roku życia..
Cykl życiowy tych pasożytów obejmuje wektor owadów (komary Widliszek) i ssaka-gospodarza (zasadniczo człowieka), spośród których rozróżnia się kilka etapów życia.
Diagnoza kliniczna polega między innymi na wykrywaniu pasożytów we krwi, a ich leczenie może zapobiegać śmiertelności i łagodzić objawy patologii. Jest to choroba, na którą można wyleczyć się, gdy zostanie wcześnie zdiagnozowana.
Indeks artykułów
Plasmodium malariae to gatunek pasożyta należący do grupy apikompleksów, czyli grupy jednokomórkowych mikroorganizmów charakteryzujących się tym, że są endopasożytami wielu zwierząt.
Klasyfikacja apikompleksów odbywa się w ten sposób dzięki obecności tzw. „Kompleksu wierzchołkowego” oraz rodzaju plastydu znanego jako „apikoplast” (niezbędny dla metabolizmu). Ten kompleks wierzchołkowy jest rodzajem adaptacji, która umożliwia tym pasożytom przenikanie do komórek ich żywicieli..
Podobnie jak reszta członków tej grupy, Plasmodium malariae jest jednokomórkowym pasożytem przetrwalnikującym i bezwzględnym pasożytem wewnętrznym gatunków zwierząt. Żywi się hemoglobiną zawartą w czerwonych krwinkach swoich gospodarzy i wytwarza barwnik zwany hemozoiną..
Inne jego cechy to:
- Ma 14 chromosomów, prawie zawsze w jednej kopii
- Jak wszystkie eukarionty, ma jądro, mitochondria, kompleks Golgiego i retikulum endoplazmatyczne.
- Mają wyspecjalizowane organelle wydzielnicze znane jako roptria, które mają kształt pałki i są zaangażowane w inwazję komórek gospodarza i ich wewnętrzną modyfikację.
- Mają również struktury wewnątrzkomórkowe zwane mikronemami, które zawierają białka niezbędne do ruchliwości, rozpoznawania i adhezji do komórek gospodarza.
- Posiadają wodniczkę pasożytniczą, która jest rodzajem przedłużenia błony komórkowej, która pokrywa pasożyta w komórkach żywiciela i chroni go przed degradacją przez fagolizosomy.
Pasożyt ten jest również szeroko rozpowszechniony, ponieważ występuje nie tylko w Ameryce Południowej, ale także na kontynentach azjatyckich i afrykańskich, chociaż występuje rzadziej niż jego bliski krewny. Plasmodium falciparum.
Morfologia pasożyta zależy w dużej mierze od etapu danego cyklu życiowego, dlatego poniżej opiszemy te, które są najbardziej widoczne, oraz te, które są wykorzystywane w klinicznej diagnostyce parazytologicznej..
Jest to forma, która rozwija się wewnątrz ludzkich erytrocytów (czerwonych krwinek) i charakteryzuje się "pierścieniowym" wyglądem. Są to komórki z dość „mocną” cytoplazmą i jądrem, które jest postrzegane jako duży punkt chromatyny.
Dojrzałe trofozoity Plasmodium malariae mają dość zwartą cytoplazmę, a także duży punkt chromatyny w jądrze. W niektórych przypadkach można znaleźć formy z „pasami” lub „koszyczkami” oraz z dużymi ciemnobrązowymi pigmentami..
Schizonci z Plasmodium malariae są to „struktury”, które zawierają od 6 do 12 merozoitów. Komórki te mają wyraźne jądra, a także gruby ciemnobrązowy pigment. Można je układać wewnątrz schizontów w formie rozety.
Komórki te są zwykle okrągłe lub owalne i mają w cytoplazmie rozproszone granulki brązowych pigmentów. Charakteryzują się „wypełnieniem” infekujących erytrocytów.
P. malariae Jest to pasożyt eukariotyczny należący do gromady apikompleksów (Apicomplexa), a jego klasyfikacja taksonomiczna według różnych źródeł jest następująca:
- Super królestwo: Eukaryota
- Królestwo: Protista
- Podkrólestwo: Pierwotniaki
- Brzeg: Apicomplexa
- Klasa: Aconoidasida
- Zamówienie: Haemosporida
- Rodzina: Plasmodiidae
- Płeć: Plasmodium
- Podgatunek: Plasmodium
- Gatunki: Plasmodium malariae
Plasmodium malariae ma digenetyczny cykl życiowy, to znaczy pasożyt potrzebuje dwóch żywicieli, aby zakończyć swój cykl: wektor bezkręgowy, taki jak komar z rodzaju Widliszek i ssaka-gospodarza, takiego jak naczelny z rodzaju Homo.
Jak jego bliscy krewni Plasmodium falciparum, Plasmodium vivax Y Plasmodium lub kupon, Plasmodium malaria W całym cyklu ma różne formy życia, które znane są jako: sporozoit, schizont, merozoit, trofozoit, gametocyty (makro i mikrogametocyt), ookinet i oocysta.
Podobnie jak wyżej wymienione gatunki, Plasmodium malaria jest przenoszona na swojego żywiciela ostatecznego (prawie zawsze człowieka) jako samica komara Widliszek zarażony żywi się krwią człowieka i zaszczepia sporozoitową formę pasożyta.
Sporozoity „wstrzyknięte” przez komara mogą dotrzeć do komórek wątroby (w wątrobie) i je zakażać; gdy dojrzewają, stają się schizontami, które niszczą komórki i są uwalniane jako merozoity.
Ta replikacja w wątrobie nazywana jest fazą schizogonii egzoerytrocytów i poprzedza fazę erytrocytów, do której kierowane są merozoity wytwarzane w wątrobie..
Faza schizogonii erytrocytów u pasożyta polega na jego bezpłciowym namnażaniu się w erytrocytach, czyli komórkach krwi przenoszących tlen do tkanek..
Aby to osiągnąć, merozoity pochodzące z fazy egzoerytrocytarnej infekują czerwone krwinki, gdzie stają się trofozoitami pierścieniowymi..
Te trofozoity mogą później dojrzewać do postaci schizontów, a ich namnażanie jest takie, że niszczą erytrocyty i są uwalniane jako merozoity. Pasożyty na tym etapie są odpowiedzialne za kliniczne objawy choroby.
Niektóre formy pasożyta infekującego czerwone krwinki można podzielić na tzw. „Erytrocytarne fazy płciowe” lub gametocyty męskie (mikrogametocyty) i żeńskie (makrogametocyty). Gametocyt jest komórką prekursorową gamet. Dzieje się tak nawet wewnątrz erytrocytów.
Komar Widliszek może odżywiać się krwią zakażonego żywiciela i połykać erytrocyty zawierające gametocyty. Faza namnażania się pasożyta w wektorze owadzim jest znana jako cykl sporogoniczny.
W żołądku komara mikrogamety utworzone przez mikrogametocyt przenikają do makrogamet pochodzących z makrogametocytów, tworząc liczne zygoty. Komórki te różnicują się w wydłużone, ruchome kształty zwane ookinetami..
Ookinety mogą zaatakować komórki ściany jelita środkowego komara i tam przekształcić się w oocysty. Te formy pasożyta rosną i niszczą komórki, które je zawierają, uwalniając kolejny etap zwany sporozoitem, zdolny do przedostania się do gruczołów ślinowych owada..
Jest to faza infekcyjna, podczas której komar może zaszczepić ssaków żywicieli żywiących się ich krwią, utrwalając w ten sposób cykl życiowy pasożyta..
Plasmodium malariae powoduje, podobnie jak pozostałe trzy gatunki wymienione powyżej, stan kliniczny u ludzi zwany malarią lub malarią. Istnieją jednak doniesienia, które sugerują również, że może on zawierać kły, powodując tę samą chorobę.
Jest to potencjalnie śmiertelna choroba, która dotyka tysiące ludzi na świecie, zwłaszcza w krajach słabiej rozwiniętych, o złych warunkach sanitarnych i gdzie kampanie profilaktyczne nie są promowane..
Malaria to choroba charakteryzująca się ostrą gorączką. Po „ugryzieniu” przez zakażonego wektora objawy mogą pojawić się w ciągu pierwszych 10 lub 15 dni u zdrowego, nieuodpornionego osobnika (który wcześniej nie chorował na tę samą chorobę).
Główne objawy nie różnią się zbytnio od niektórych przeziębień lub przejściowych chorób: gorączka, ból głowy, dreszcze, osłabienie, wymioty, biegunka itp. Jednak na przykład dzieci mogą mieć ciężką anemię i choroby układu oddechowego lub mózgu.
Objawy te różnią się nieco w zależności od gatunku i okazały się jednymi z najczęstszych powikłań klinicznych Plasmodium malariae występuje zespół nerczycowy, który polega na nadmiernym wydalaniu białka z moczem.
Należy również zauważyć, że istnieją przypadki bezobjawowych zakażeń w regionach, w których choroba ma charakter endemiczny, czyli w Afryce Subsaharyjskiej, Azji Południowo-Wschodniej i Ameryce..
Chociaż są to typowe objawy malarii lub malarii, należy zauważyć, że te wywoływane przez Plasmodium malaria nie są tak surowe, jak te, które produkują Plasmodium falciparum Y Plasmodium vivax.
Chociaż części świata najbardziej dotknięte chorobą wywołaną przez wspomnianą grupę pasożytów to te, w których wektory mogą się łatwiej rozmnażać i rozprzestrzeniać, istnieją pewne metody zapobiegania, które można wziąć pod uwagę, aby uniknąć zarażenia..
Ponieważ zarażenie zależy wyłącznie od kontaktu z komarem będącym nosicielem, Światowa Organizacja Zdrowia sugeruje:
- Stosowanie siatek nasączonych środkami owadobójczymi
- Zastosowanie moskitier w pomieszczeniach mieszkalnych, zwłaszcza w pomieszczeniach, w których śpimy
- Opryskiwanie pozostałościami insektycydów
- Eliminacja możliwych źródeł rozmnażania się komarów
- Spożycie leków przeciwmalarycznych jako profilaktyka dla osób podróżujących i kobiet w ciąży
Z drugiej strony istnieje terapia atakująca chorobę w jej najwcześniejszych stadiach, co jest bardzo przydatne, gdy diagnoza zostaje postawiona na czas, ponieważ zmniejsza się śmiertelność i zapobiega się przenoszeniu..
Najpowszechniej stosowany lek przeciwko malarii, który okazał się najbardziej skuteczny, zwłaszcza przeciwko malarii P. falciparum, który jest najbardziej „agresywnym” gatunkiem to artemizynina, zwana także qinghaosu.
Opracowano również szczepionki, ale zapewniają one jedynie częściową ochronę małych dzieci.
Jeszcze bez komentarzy