Plastyczność mózgu, znana również jako neuroplastyczność lub neuroelastyczność, to zdolność naszego mózgu do zmiany i modyfikacji przez całe życie. Dzięki niemu niektóre funkcje mózgu mogą być realizowane przez obszary, które początkowo za nie nie odpowiadały, można tworzyć i eliminować synapsy między neuronami, a także modyfikować ilość istoty szarej obecnej w mózgu.
Według badań w tym zakresie głównym celem neuroplastyczności jest optymalizacja istniejących sieci neuronowych w mózgu. Ten proces jest szczególnie ważny w okresach, takich jak trening mózgu, nauka, nabywanie nowych czynności i po urazie mózgu..
Wcześniej sądzono, że plastyczność mózgu prawie całkowicie zniknęła w wieku dorosłym. Jednak dzisiaj wiemy, że chociaż mózg jest bardziej przystosowalny w dzieciństwie niż na późniejszych etapach, narząd ten jest zdolny do modyfikowania, regeneracji, a nawet tworzenia nowych neuronów przez całe życie.
Pojęcie neuroplastyczności jest bardzo szerokie i można je obserwować w różnych skalach. Na przykład można to zaobserwować od mikroskopijnych modyfikacji w określonym neuronie po ponowne mapowanie kory, które występuje, gdy obszar mózgu jest uszkodzony, a inne muszą przejąć jego funkcje..
Obecnie badanie plastyczności mózgu jest jednym z głównych celów dyscyplin takich jak neuronauka i psychiatria. Dzięki nowoczesnym technikom neuroobrazowania coraz więcej wiemy o tym, jak działa nasz mózg i jak rozwija się przez całe życie.
Plastyczność mózgu odnosi się do zdolności naszego mózgu do modyfikowania samego siebie, tworzenia nowych połączeń, a nawet generowania nowych neuronów. Aby jednak zrozumieć to zjawisko, konieczne jest zrozumienie, jak działa ten proces i dlaczego zachodzi każda z tych zmian..
Według najnowszych badań na ten temat, nasz mózg jest strukturalnie modyfikowany w zależności od naszych interakcji ze środowiskiem. W ten sposób przy urodzeniu mamy już utworzoną serię połączeń neuronowych; ale przez całe nasze życie są one modyfikowane w tym samym czasie, gdy tworzone są nowe, w zależności od naszych doświadczeń i tego, czym żyjemy.
Wbrew pozorom neuroplastyczność jest procesem nieustannie zachodzącym. Przez cały czas otrzymujemy informacje z naszego środowiska, a nasz mózg musi dostosowywać się do wszystkich nowych danych, które docierają do niego poprzez zmysły. To samo dzieje się, gdy wykonujemy czynność lub zdobywamy nową umiejętność.
Dziś nie znamy dokładnie granic plastyczności mózgu, ale w ostatnich latach odkryto, że zjawisko to jest znacznie bardziej rozległe, niż początkowo sądzono. Tak więc, chociaż wcześniej uważano, że może wystąpić tylko w dzieciństwie, teraz wiemy, że działa przez cały cykl życia.
Ale jak dokładnie powstaje neuroplastyczność? Jego podstawowym mechanizmem działania jest tworzenie i modyfikacja połączeń między różnymi neuronami naszego mózgu..
Jak odkrył Ramón y Cajal, mózg nie składa się ze zwartej sieci komórek, ale każda z nich działa oddzielnie i przekazuje informacje innym poprzez połączenia zwane synapsami..
Zrozumienie, jak działa synapsa, jest niezbędne do zrozumienia zjawiska plastyczności mózgu. Za każdym razem, gdy dwa neurony uruchamiają się w tym samym czasie, ich połączenie staje się silniejsze. Zatem w zależności od naszych doświadczeń i tego, czym żyjemy, struktura naszych synaps zmienia się w czasie. Poniżej możesz zobaczyć połączenie dwóch neuronów:
Na poziomie ewolucyjnym ma to szereg bardzo wyraźnych zalet. Najważniejsze jest to, że ten sposób interakcji z otoczeniem pozwala nam dostosowywać się do wszelkiego rodzaju zmian w nim, głównie poprzez naukę. Ta zdolność jest najbardziej widoczna w dzieciństwie, ale może nadal występować przez całe życie.
Neuroplastyczność nie działa tak samo we wszystkich sytuacjach. Wręcz przeciwnie, wiąże się z dużą liczbą różnych procesów, wśród których znajduje się neurogeneza, zmiana siły w transmisji, generowanie nowych synaps lub modyfikacja już istniejącej czy migracja komórek..
Jednocześnie plastyczność mózgu może występować na wielu różnych poziomach, od najmniejszych (takich jak tworzenie nowych neuronów) do bardzo dużych zmian, takich jak przejęcie przez jeden obszar mózgu szeregu funkcji które wcześniej znajdowały się w innym obszarze.
Ze względu na złożoność całego procesu istnieją różne klasyfikacje, które można wykorzystać do badania procesów neuroplastyczności. Następnie zobaczymy, które są najważniejsze.
Nie wszystkie zmiany w sposobie pracy mózgu następują w ten sam sposób. Podczas gdy niektóre z nich są po prostu oparte na różnicy w sposobie działania istniejących struktur, inne powodują zmiany w tych samych strukturach. W ten sposób można mówić o plastyczności strukturalnej i plastyczności funkcjonalnej..
Funkcjonalna plastyczność to taka, w której zmienia się sposób działania mózgu bez modyfikowania liczby neuronów, miejsca, w którym się znajdują, ich rozmieszczenia, gęstości lub całkowitego obszaru, na którym występują. Synapsy.
Wręcz przeciwnie, plastyczność strukturalna implikuje modyfikację jednego lub więcej z tych parametrów. Generalnie zmiany spowodowane plastycznością strukturalną są bardziej rozległe, ale nie zawsze tak musi być.
Klasyfikację, którą właśnie widzieliśmy, można również znaleźć w niektórych publikacjach naukowych, takich jak podział na plastyczność homeostatyczną i plastyczność Hebba. Pierwsza wiązałaby się ze zmianą struktur w mózgu, druga dotyczyłaby modyfikacji w wydajności przekazywania informacji między neuronami.
Tak więc, gdy zachodzi plastyczność Hebbów, główna zmiana zachodzi na poziomie siły połączenia synaptycznego między dwiema komórkami mózgowymi. W zależności od przypadku można to zwiększyć lub zmniejszyć. Zmiany, które zachodzą w tego typu plastyczności mózgu, są zwykle długotrwałe i czasami pojawiają się po kilku sekundach lub minutach..
Z drugiej strony plastyczność homeostatyczna występuje zwykle w znacznie dłuższym okresie, który może wynosić od kilku godzin do kilku dni. W tym przypadku zmiany zwykle pojawiają się w odpowiedzi na wzrost aktywności neuronalnej, zmniejszając łączność między komórkami..
Chociaż niewiele wiadomo jeszcze na temat różnych typów plastyczności mózgu, uważa się, że hebbowie i homeostatyki odgrywają różne role w modyfikowaniu mózgu. Hebrajczycy mają do czynienia ze zmianami, które trwają znacznie dłużej, takimi jak przechowywanie nowych wspomnień.
Z drugiej strony, wydaje się, że plastyczność homeostatyczna spełnia funkcję reorganizacji połączeń między neuronami w celu uniknięcia niestabilności w sieci. Aby to zrobić, ucieka się również do pewnych procesów zewnętrznych, takich jak regulacja pobudzenia komórek mózgowych lub powlekanie dendrytów warstwami mieliny..
Chociaż zdolność mózgu do samodzielnego modyfikowania się utrzymuje się przez całe życie, różne czynniki mogą powodować jej zmniejszenie lub zwiększenie. Następnie zobaczymy niektóre z najważniejszych.
Niedawno odkryto, że ćwiczenia fizyczne i spożywanie pokarmów bogatych w składniki odżywcze mogą sprzyjać nie tylko tworzeniu nowych synaps, ale nawet tworzeniu się neuronów u dorosłych, co do niedawna uważano za niemożliwe..
Z drugiej strony unikanie używania toksycznych substancji, takich jak alkohol, tytoń lub narkotyki, może również zwiększyć zdolność mózgu do modyfikowania się i tworzenia nowych połączeń..
Tradycyjnie uważano, że jedynym sposobem na utrzymanie zdolności mózgu do modyfikowania i przystosowywania się do środowiska jest uczenie się nowych umiejętności. Chociaż dziś wiemy, że nie jest to jedyny ważny czynnik, prawda jest taka, że nadal jest jednym z najbardziej wpływających na neuroplastyczność.
Tak więc zajęcia takie jak nauka gry na instrumencie muzycznym, opanowanie nowego języka, uprawianie sportu, w którym nigdy nie trenowaliśmy, czy nabycie jakichkolwiek innych nowych umiejętności, będą nie tylko sprzyjać zdrowiu naszego mózgu, ale także trenować jego plastyczność, sprawiając, że łatwiej nam przystosować się do nowych sytuacji.
Na poziomie psychologicznym możemy również wykonać określone czynności, które pomogą nam poprawić naszą neuroplastyczność. Chociaż moglibyśmy wymienić wiele różnych, jednym z najważniejszych jest elastyczność poznawcza; to znaczy promować naszą zdolność przystosowywania się do różnych sytuacji i skuteczniejszego kontrolowania naszych emocji.
Kiedy pracujemy nad naszą elastycznością poznawczą, uczymy nasz mózg patrzenia na codzienne sytuacje z nowego punktu widzenia. W ten sposób nie jest konieczne wykonywanie różnych czynności fizycznych, aby zmienić nasze połączenia nerwowe, ale możemy to osiągnąć na poziomie czysto umysłowym.
Neuroplastyczność jest najbardziej aktywna u dzieci ze względu na normalny proces rozwoju człowieka. Zwykle rozumie się, że ta zdolność jest niezbędna, aby zapewnić najmłodszym zdolność przystosowania się i odporność, czynniki, które na poziomie ewolucyjnym były bardzo ważne dla zagwarantowania przetrwania w pierwszych latach życia..
Obecność większej plastyczności mózgu w dzieciństwie można zaobserwować w takich zjawiskach, jak łatwość, z jaką dzieci przyswajają nowy język, opanowują złożone umiejętności, takie jak czytanie i pisanie, czy przystosowują się do wszelkiego rodzaju sytuacji życiowych bez tego..
Przez wiele dziesięcioleci uważano, że plastyczność mózgu prawie całkowicie zanika po osiągnięciu dorosłości. Tak więc tradycyjne teorie edukacyjne utrzymywały, że dorośli nie byli w stanie nauczyć się złożonych umiejętności, przynajmniej nie bez wielkich trudności..
Jednak w ostatnich dziesięcioleciach XX wieku odkryto kilka przypadków, w których mózg człowieka był w stanie przystosować się po wypadku, urazie lub udarze w taki sposób, że pierwotnie uszkodzone funkcje zaczęły wykonywane na obszarach mózgu, które były nadal nienaruszone.
Na podstawie tych pierwszych badań neuronauka odkrywała nowe formy plastyczności mózgu, które mogą wystąpić w dorosłym życiu. Prawdopodobnie najważniejsza jest neurogeneza, proces, w którym przez całe życie powstają nowe neurony.
Odkrycie, jak poprawić plastyczność mózgu u dorosłych, było jednym z najważniejszych celów w dziedzinie neuronauki w ostatnich latach. W tej sekcji zobaczymy niektóre czynności i ćwiczenia, które możemy wykonać, aby osiągnąć wyższy poziom neuroplastyczności.
Wykazano, że post przerywany (działanie polegające na ograniczaniu godzin w ciągu dnia, w których można jeść pokarm) jest bardzo skuteczny w poprawie plastyczności mózgu.
Według najnowszych badań w tym zakresie przyjęcie takiej strategii żywienia zwiększa adaptację synaptyczną, zmniejsza ryzyko chorób neurodegeneracyjnych oraz poprawia zdolności poznawcze.
Podróż do nowego miejsca, czy to we własnym kraju, czy za granicą, wystawia nasz mózg na nowe bodźce i środowiska. Zmusza to nasz umysł do adaptacji i tworzenia nowych połączeń neuronowych..
Muzyka okazała się jednym z najskuteczniejszych narzędzi poprawy neuroplastyczności. Zatem opanowanie gry na instrumencie muzycznym w dowolnym momencie życia może poprawić elastyczność poznawczą i aktywować tworzenie nowych neuronów i połączeń synaptycznych..
Czytanie, czy to beletrystyka, czy literatura faktu, może pomóc nam zdobyć nowy punkt widzenia, wykorzystać naszą wyobraźnię i nauczyć się czegoś nowego. Wszystkie te czynniki są niezbędne dla poprawy plastyczności mózgu.
Chociaż na pierwszy rzut oka może się to wydawać nieistotne, spanie przez odpowiednią liczbę godzin i robienie tego w środowisku, które pozwala na odpoczynek, jest niezbędne do promowania neuroplastyczności.
Jeszcze bez komentarzy