Termin częstotliwość odnosi się do wzrostu całkowitej liczby oddawanych moczu dziennie bez zwiększenia ilości wydalanego moczu. W rzeczywistości najczęstsze jest to, że diureza występuje rzadko podczas każdej wizyty w łazience. Nie należy mylić z wielomoczem, czyli zwiększeniem ilości oddawanego moczu.
Słowo polaquiuria ma greckie korzenie. Część początkowa pochodzi z leksykonu kogutki, co oznacza „często” lub „często”; Y ouron, wymawiane „oura”, należy rozumieć jako odniesienie do moczu; przyrostek „ia” jest dodawany w celu wskazania jakości. Oficjalne tłumaczenie to „częste oddawanie moczu” lub „częste oddawanie moczu”.
Istnieje kilka przyczyn częstotliwości. Najliczniejsze są ściśle związane z układem moczowym, ale nie są z nim wyłączne. Niektóre choroby ogólnoustrojowe lub odległe mogą generować ten stan, ale istnieją również zjawiska związane z płcią i grupą wiekową, które wyjaśniają niektóre przypadki częstości..
Częstość leczenia zależy od etiologii choroby. Jak to często bywa w świecie medycyny, istnieją terapie farmakologiczne i chirurgiczne, ale należy dodać oddzielną część dla terapii behawioralnej i psychologicznej, która odgrywa fundamentalną rolę w leczeniu wielu przypadków częstości występowania..
Indeks artykułów
Chociaż częstotliwość ma szczególne cechy, nie jest właściwe nadawanie jej własnych objawów, ponieważ sama częstotliwość jest objawem. Wchodzi w skład syndromowych elementów różnych patologii układu moczowego i wielu innych ogólnoustrojowych. Wśród jego najważniejszych cech mamy:
Jego etymologia tak to definiuje; wzrasta liczba oddawanych moczu. Niektórzy autorzy uważają, że chodzenie do łazienki 8 lub więcej razy dziennie można już uznać za częstość, niezależnie od całkowitej ilości diurezy, która występuje w ciągu doby..
Chociaż liczba wizyt w łazience wzrasta, to samo nie dzieje się z ilością wydalanego moczu; wręcz przeciwnie. Pacjent zgłasza, że wiele razy idzie do łazienki, ale oddaje niewielką ilość moczu.
Inną częstą skargą pacjentów jest to, że wzrost liczby oddawanych moczu występuje częściej w nocy. Ten stan jest znany jako częstość nocna i jest diagnostyczny z diagnostycznego punktu widzenia..
Częstotliwość zwykle nie pojawia się samodzielnie. Towarzyszą mu inne objawy ze strony układu moczowego, takie jak bolesne oddawanie moczu (bolesne oddawanie moczu) lub parcie naglące (pilna i stała potrzeba oddania moczu, nawet gdy pęcherz został już opróżniony). Obecność innych objawów, takich jak krew w moczu, wysoka gorączka, dreszcze i ból brzucha, może oznaczać infekcje lub guzy..
Istnieje wiele chorób, których częstość jest objawem nawykowym lub przypadkowym. Jak już wspomniano, większość z nich wpływa na układ moczowo-płciowy, ale nie wyłącznie. Najczęściej wymieniane są poniżej:
Jest to najczęstsza przyczyna częstotliwości. Każdy miejscowy obraz zakaźny, który zmienia normalne funkcjonowanie układu moczowego, może powodować wzrost liczby codziennych oddawanych moczu.
W takich przypadkach często występuje również dysuria. Dotyka więcej kobiet niż mężczyzn i może mu towarzyszyć wysoka gorączka, dreszcze oraz ból brzucha lub dolnej części pleców.
W badaniach laboratoryjnych podwyższone białe krwinki i neutrofilia można znaleźć w pełnej hematologii i obecności bakterii, leukocytów, azotynów i krwi w analizie moczu..
Zapalenie pęcherza, zakaźne lub nie, jest również częstą przyczyną częstości występowania. Obecność moczu wewnątrz podrażnionego pęcherza nie jest dobrze tolerowana, dlatego organizm stara się często go opróżniać. Dysuria, krwiomocz i ból podbrzusza są częstymi towarzyszącymi zapaleniem pęcherza.
Infekcja, reaktywne stany zapalne, nieprawidłowy wzrost i rak prostaty to przyczyny częstości występujące wyłącznie u mężczyzn. Bliskość gruczołu krokowego do dróg moczowych, a zwłaszcza bliski związek z cewką moczową, sprzyja jego zmianom mającym wpływ na funkcję oddawania moczu.
Jednym z najwcześniejszych objawów u chorego na cukrzycę jest częstość występowania. W rzeczywistości jest to jeden z pierwszych powodów do konsultacji, dla których osoba, o której jeszcze nie wiadomo, jest cukrzykiem, udaje się do lekarza. Początkowo objawia się wielomoczem, a później staje się częsta z powodu postępującego pogorszenia przesączania kłębuszkowego..
Jedną z ciągłych dolegliwości kobiet w ciąży jest konieczność częstego chodzenia do łazienki. W czasie ciąży wywoływanych jest kilka zjawisk fizjologicznych, które sprzyjają zwiększeniu przepływu krwi przez nerki i ciągłemu opróżnianiu pęcherza moczowego..
Fizycznie rzecz biorąc, nacisk wywierany przez rosnący płód na narządy miednicy zapobiega całkowitemu wypełnieniu pęcherza i zmusza go do wielokrotnego rozładowywania jego zawartości. Podobnie występuje efekt zwany fizjologicznym nawilżaniem moczu kobiety ciężarnej, z powodu rozszerzenia dróg moczowych, zwiększającego częstość oddawania moczu.
Wreszcie u kobiet w ciąży dochodzi do nadmiernego wydzielania różnych hormonów. Niektóre z nich powodują wzrost filtracji kłębuszkowej nawet o 50%, co natychmiast przekłada się na większą produkcję moczu, a tym samym częstotliwość.
Wiele leków, które działając na układ nerkowy, powoduje wzrost liczby oddawanych moczu. Najbardziej oczywiste są diuretyki.
Leki te, między innymi powszechnie stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego, powodują wielomocz lub częstość występowania, w zależności od stanu nerek pacjenta..
Inne leki, które mogą powodować częstotliwość, to leki przeciwdrgawkowe, lit i difenhydramina. Niektóre substancje masowego spożycia związane ze zwiększonym oddawaniem moczu to kofeina, alkohol oraz niektóre napary lub herbaty.
Do początku częstości mogą przyczyniać się choroby naczyniowo-mózgowe, niedokrwienne lub krwotoczne. Wydaje się, że mechanizm, przez który to zachodzi, jest związany z uszkodzeniem komórek w obszarach mózgu odpowiedzialnych za produkcję i uwalnianie hormonów i neuroprzekaźników kierujących procesem oddawania moczu..
Niektóre urazy rdzenia kręgowego - wrodzone, nowotworowe lub urazowe - uszkadzają nerwy kontrolujące pęcherz i zmieniają jego funkcję. Jedną z konsekwencji tego urazu jest zespół pęcherza nadreaktywnego, który powoduje częste i skąpe oddawanie moczu, nietrzymanie moczu oraz nadreaktywność mięśnia wypieracza pęcherza..
Choroby psychiczne, takie jak lęk i depresja, zaliczają się do objawów związanych z zaburzeniami oddawania moczu. W rzeczywistości zespół oddawania moczu, którego objawy obejmują częstość, ma wśród swoich możliwych przyczyn zaburzenia psychologiczne lub psychiatryczne.
Obecność kamieni nerkowych, które mogą utrudniać normalny przepływ moczu, jest częstą przyczyną częstości występowania. To samo dzieje się ze zwężeniem cewki moczowej, ponieważ stan ten nie pozwala na normalne wydzielanie z pęcherza, pozostawiając uczucie niepełnego oddawania moczu i zmuszając pacjenta do częstszego chodzenia do łazienki..
Jak wspomniano powyżej i we wcześniejszych publikacjach, objawy nie są leczone, leczone są przyczyny. Oznacza to, że nie zajmuje się szczególnie częstotliwością, ale raczej jej etiologią. Istnieją jednak ogólne środki terapeutyczne, które łagodzą te zaburzenia układu moczowego, w tym:
Ponieważ infekcje dróg moczowych są głównymi przyczynami częstości występowania, oczywiste jest, że ich leczenie poprawia się. Bakterie wywołujące infekcje dróg moczowych to zwykle bakterie Gram-ujemne, zwłaszcza Enterobacteriaceae, które reagują na terapie makrolidami, cefalosporynami trzeciej lub czwartej generacji oraz chinolonami..
W przypadku, gdy bakterie są wielooporne i wywołują istotny wpływ na stan ogólny, z wyboru są karbapenemy. Uzupełnieniem zabiegu są środki antyseptyczne i przeciwskurczowe układu moczowego, takie jak nitrofurantoina i flawoksat..
Kontrola glikemii jest niezbędna w postępowaniu z chorymi na cukrzycę i unikaniu częstości. Dlatego doustne środki hipoglikemizujące i insulina są bardzo przydatnymi lekami do kontrolowania tego stanu. Muszą być wskazane przez lekarza specjalistę po dokładnym badaniu fizykalnym i laboratoryjnym.
Łagodne choroby prostaty są również leczone lekami. Wzrost prostaty jest leczony inhibitorami 5-alfa-reduktazy i alfa-blokerami, rozluźniającymi mięśnie gładkie pęcherza. Zapalenie gruczołu krokowego może wymagać antybiotyków, leków przeciwzapalnych i czasami steroidów.
Raka prostaty należy leczyć w połączeniu z usługami urologicznymi i onkologicznymi. Leczenie początkowe obejmuje chemioterapię, radioterapię i inhibitory hormonów, które zapobiegają szybkiemu rozwojowi guza i mogą niszczyć komórki rakowe..
Jest wskazany w niektórych typach raka gruczołu krokowego, gdy odpowiedź na leczenie podstawowe jest niewystarczająca lub gdy jest to część protokołu onkologicznego choroby. Inne rodzaje nowotworów - takie jak nowotwory ginekologiczne lub żołądkowo-jelitowe, które mogą pośrednio wpływać na drogi moczowe - można również korygować chirurgicznie..
Częściowa prostatektomia jest opcją, gdy rozrost gruczołu krokowego bardzo utrudnia oddawanie moczu i pogarsza jakość życia pacjenta. Można to zrobić brzusznie lub przez moczowód.
Niektóre choroby pęcherza również dobrze reagują na operację, takie jak śródmiąższowe zapalenie pęcherza. To samo dzieje się z kamieniami nerkowymi, których nie można wydalić z moczem i które utknęły w moczowodzie.
Nadreaktywny pęcherz można leczyć lekami, takimi jak tolterodyna lub imipramina, ale konieczne jest ponowne przeszkolenie pęcherza: pacjent musi ponownie nauczyć się oddawać mocz.
W takich przypadkach terapia psychologiczna jest bardzo cenna. Niektóre zabiegi fizjoterapeutyczne są również cenione u kobiet w ciąży z dużą częstotliwością..
Akupunktura była stosowana od czasów starożytnych w leczeniu zaburzeń oddawania moczu. Chociaż nie wiadomo dokładnie, jak to działa, wyniki są zachęcające, zwłaszcza u kobiet z nietrzymaniem moczu i parciem na mocz..
Chociaż wszystko, co wyjaśniono w poprzednich rozdziałach, może mieć wpływ na dziecko, z oczywistymi wyjątkami, w pediatrii istnieje szczególny obraz kliniczny, który pojawia się z częstotliwością. Ten stan jest znany jako łagodna częstotliwość w dzieciństwie i pomimo niepokoju, jaki wywołuje u rodziców i lekarzy, nie jest poważny..
Pacjenci ci, głównie w wieku od 4 do 8 lat, są zabierani przez swoich rodziców do lekarza pediatry ze względu na pilną potrzebę skorzystania z toalety. To parcie na mocz pojawia się w dowolnym miejscu i czasie, wpływając na wyniki w szkole i codzienne czynności..
Chociaż jest to wykluczona diagnoza, autorzy sugerują psychologiczną etiologię schorzenia. Jest to związane z presją wywieraną przez osoby starsze na naukę chodzenia do łazienki, która zbiega się z wiekiem zachorowania. Dlatego leczenie opiera się na terapii behawioralnej, odpowiednim przeszkoleniu i wyeliminowaniu presji na dziecko..
Jeszcze bez komentarzy