Plik przygotowanie pożywek hodowlanych jest to rutynowa metodologia stosowana w laboratoriach do namnażania pożądanych mikroorganizmów. Pożywki hodowlane to stałe, płynne lub półstałe preparaty, które zawierają wszystkie składniki odżywcze niezbędne do rozwoju populacji drobnoustrojów..
Ogólnie rzecz biorąc, środki do hodowli mikroorganizmów są bogate w białka i aminokwasy i zwykle zawierają składniki sprzyjające rozwojowi badanego organizmu, takie jak między innymi witaminy, krew, surowica..
Nie ma ogólnej ani uniwersalnej pożywki hodowlanej, ponieważ jej skład różni się w zależności od potrzeb interesującego mikroorganizmu. Niektóre bakterie mogą rosnąć w dowolnej pożywce, ale inne mają specjalne wymagania..
Indeks artykułów
Mikroorganizmy, takie jak grzyby i bakterie, nie mogą być badane indywidualnie ze względu na ich niewielki rozmiar. Z tego powodu muszą być uprawiane sztucznymi środkami, które pozwalają na znaczny wzrost populacji..
Na przykład, jeśli chcemy badać bakterie, musimy zapewnić im odpowiednie warunki, aby mogły się rozmnażać i tworzyć kolonię (co można obserwować gołym okiem)..
Przygotowanie pożywek hodowlanych różni się znacznie w zależności od rodzaju mikroorganizmu, który ma być hodowany. Przed jego przygotowaniem konieczne jest poznanie podstawowych potrzeb żywieniowych organizmu pracującego.
Poniżej opisano najbardziej powszechne składniki stosowane w pożywkach hodowlanych, aby uzyskać ogólne pojęcie o ich przygotowaniu:
Jest stosowany w kulturach jako środek żelujący i jest dodawany w przypadku poszukiwania podłoża stałego lub półstałego. Pierwszym środkiem zestalającym użytym do przygotowania podłoży była żelatyna, jednak w 1883 roku agar wprowadził do świata bakteriologii W. Hesse..
Głównym składnikiem agaru bakteriologicznego jest polisacharyd ze złożonymi rozgałęzieniami pozyskiwanymi z alg. Związek ten jest stosowany jako zagęszczacz w popularnych produktach spożywczych, takich jak lody i dżemy..
Jest to bardzo cenny element mikrobiologii z kilku powodów. Głównie dlatego, że mikroorganizmy nie mogą go degradować, upłynnia się w temperaturze 100 ° C i pozostaje w stanie ciekłym, aż osiągnie około 45 ° C lub mniej.
W przypadku chęci przygotowania stałego podłoża stężenie agaru powinno wynosić około 1,5%, natomiast półstałe należy przygotować od 0,3 do 0,5%..
Hodowla organizmów chorobotwórczych wymaga płynów ustrojowych, aby mogły rozwijać się tak, jak w swoim naturalnym środowisku. Z tego powodu dodawana jest pełna lub defibrylowana krew. Płyn jest pobierany od zdrowego zwierzęcia i po wysterylizowaniu jest dodawany do pożywki hodowlanej.
Otrzymywane są z różnych części zwierzęcych (takich jak mięso lub wątroba) lub warzyw (nasiona) i są przetwarzane na stały koncentrat w postaci pasty lub proszku. Najpopularniejsze to drożdże, słód i mięso.
Te związki organiczne są otrzymywane przez enzymatyczną lub chemiczną hydrolizę tkanek zwierzęcych lub roślinnych. Celem jest dodanie zawartości bogatej w aminokwasy, które są podstawowymi jednostkami białek..
Bufory lub systemy buforowe zapobiegają nagłym zmianom pH i pomagają utrzymać optymalny zakres tolerowany przez organizm..
Większość organizmów może dobrze się rozwijać przy pH 7, chociaż niektóre bakterie preferują pożywki zasadowe. Istnieją jednak bakterie, które są odporne na zmiany pH między wartościami 6 i 9.
W gatunkach wrażliwych na pH uszkodzenie nie jest spowodowane nadmierną ilością wodoru lub jonów hydroksylowych, ale wzrostem słabych kwasów lub zasad, które mogą przeniknąć do komórki.
Podobnie, wskaźniki, że pH są dodawane, aby móc je monitorować i uniknąć odchyleń spowodowanych fermentacją lub innymi procesami..
Głównym celem podczas przygotowywania pożywki hodowlanej jest dodanie wszystkich niezbędnych składników, aby umożliwić pomyślny rozwój organizmu. Aby uzyskać pożądane podłoże, należy zidentyfikować najbardziej efektywną kombinację składników i składników odżywczych..
Zarówno przygotowanie, jak i przechowywanie pożywki są krytyczne dla zapewnienia pomyślnego wzrostu, ponieważ skład pożywki i dostępność składników odżywczych zależą od tych etapów..
Należy wziąć pod uwagę, że hodowla mikroorganizmów jest zadaniem, na które ma wpływ kilka czynników zewnętrznych w stosunku do pożywki, takich jak intensywność otrzymywanego światła, temperatura oraz poziom kwasowości lub zasadowości pożywki. Dlatego należy wziąć pod uwagę każdą z tych zmiennych.
W zależności od ich składu wyróżnia się trzy główne typy upraw: naturalne lub empiryczne, półsyntetyczne oraz zdefiniowane media syntetyczne lub chemiczne..
W środowisku naturalnym dokładny skład nie jest znany. Należą do nich takie składniki, jak mleko, rozcieńczona krew, soki warzywne, ekstrakty i napary z mięs i peptonów. Ze względów ekonomicznych często dodaje się niedrogie składniki, takie jak ekstrakt z soi, serwatka, melasa itp..
Nazywa się medium półsyntetyczne, jeśli jego skład jest częściowo znany. Każde podłoże zawierające agar staje się podłożem półsyntetycznym.
Wśród nich mamy między innymi agar ziemniaczano-dekstrozowy, agar czapek-dox, agar owsiany, agar z peptonem mięsnym..
W tym przypadku skład pożywki - pod względem ilości źródeł węgla, azotu, siarki, fosforu i wszelkich innych potrzebnych czynników wzrostu - jest w pełni znany. Jest to bardzo przydatne, jeśli chcesz uzyskać powtarzalne wyniki dla innych badaczy.
W przypadku tak zwanych „mikroorganizmów o specjalnych wymaganiach rozwojowych” konieczne jest dodanie niezbędnych składników. Przykładem tego typu są Lactobacillus.
Podobnie istnieje inna klasyfikacja pożywek hodowlanych w oparciu o rodzaj mikroorganizmu, który może na nich rosnąć. Kierując się tą zasadą, mamy następujące środki ogólne, wzbogacające, selektywne i różnicujące. Każdy z nich jest opisany poniżej:
Wspomagają one rozwój wielu różnych mikroorganizmów. Jeśli jakikolwiek organizm potrzebuje specjalnych warunków do swojego wzrostu, nie będzie w stanie pomyślnie się rozwijać w tego typu uprawie..
Pożywka wzbogacająca wspomaga wzrost pewnego rodzaju mikroorganizmu, ale nie została dodana żadna substancja zapobiegająca rozwojowi innych rodzajów drobnoustrojów.
Szukają specyficznego wzrostu drobnoustroju, nazywają go między innymi grzybami, bakteriami, pierwotniakami. Aby to zrobić, hamują rozwój innych.
Aby osiągnąć ten cel, można dodawać związki chemiczne, które są śmiertelne dla szerokiej grupy mikroorganizmów i nieszkodliwe dla organizmu będącego przedmiotem zainteresowania, lub dodając źródła energii, które mogą być przyswajane tylko przez poszukiwany drobnoustrój..
Pożywki selektywne stosuje się przy pobieraniu próbek medycznych w celu wyhodowania drobnoustroju chorobotwórczego. Tutaj konieczne jest promowanie wzrostu patogenu i hamowanie rozwoju normalnej flory bakteryjnej pacjenta.
Na przykład agar z siarczynem bizmutu nie pozwala na rozwój bakterii Gram-dodatnich i dużej liczby bakterii znajdujących się w jamie żołądkowo-jelitowej. Z tego powodu służy do hodowli bakterii Gram-ujemnych wywołujących dur brzuszny., Salmonella typhi w próbkach kału.
Ten typ wykorzystuje pewne cechy diagnostyczne interesującego organizmu (na przykład osobliwości metabolizmu), aby móc je zidentyfikować na tle innych gatunków, które rosną w tym samym środowisku..
Zarówno pożywki różnicujące, jak i pożywki selektywne są bardzo przydatne w obszarze mikrobiologii klinicznej i zdrowia publicznego, ponieważ dyscypliny te muszą wykrywać obecność określonych mikroorganizmów związanych z patologiami lub złymi warunkami higienicznymi..
Do kultury można dodać substancje wskaźnikowe, które nadają charakterystyczny charakter poszukiwanej kolonii. Na przykład laktozę i wskaźnik pH dodaje się do agaru-eozyny-błękitu metylenowego (w skrócie EMB) i agaru MacConkey..
Tak więc, gdy w tych pożywkach rozwija się kolonia ze zdolnością do fermentacji laktozy i produkcji aldehydów, można je zaobserwować w specjalnym kolorze.
Obecnie pożywki hodowlane można kupić w postaci liofilizowanej. Dzięki temu przygotowanie preparatu jest łatwiejsze i pozostaje nam jedynie ponowne nawodnienie produktu. Zawartość należy zważyć (biorąc pod uwagę końcową ilość do przygotowania) i rozpuścić w wodzie destylowanej zgodnie ze wszystkimi wskazaniami produktu.
Zawartość pożywki płynnej należy podzielić na odpowiednie pojemniki (szalki Petriego, probówki itp.) W celu dalszej sterylizacji. Aby rozprowadzić stałe podłoże, należy go stopić za pomocą kuchenki mikrofalowej lub poddać materiał kąpieli wodnej. Należy dostosować pH pożywki.
Zwykle agar jest używany w probówkach lub na szalkach Petriego. Jeśli agar zestala się w pozycji pochylonej, pod odpowiednim kątem, tak aby końcowa krawędź końcowa była ukośna, to takie ustawienie jest znane jako dziób żłobkowany lub skośne rurki. Kiedy agar zestala się w pozycji całkowicie pionowej, nazywa się go „głębokim”..
Po wysterylizowaniu mediów - w autoklawie - pozostawia się je do ostygnięcia. Należy się z nimi obchodzić w środowisku wolnym od mikroorganizmów, najczęściej jest to praca z zapaloną zapalniczką, która zapewnia aseptyczne środowisko w ich sąsiedztwie..
Jeszcze bez komentarzy