Plik pseudo kod Jest to słowo, które jest obsługiwane w obszarach związanych z algorytmami i programowaniem komputerowym. Jest to metoda, która umożliwia każdemu programiście łatwe ustalenie konstrukcji algorytmu.
Jak sama nazwa wskazuje, jest to fałszywy kod lub reprezentacja kodu, który może być łatwy do zrozumienia nawet dla kogoś, kto ma tylko pewne pojęcie o programowaniu na poziomie podstawowym.
Algorytmy są pisane wielokrotnie przy wsparciu pseudokodu, gdyż w ten sposób będą mogły zostać rozszyfrowane przez programistów, niezależnie od doświadczenia czy wiedzy jaką posiadają w programowaniu..
Dlatego pseudokod to nic innego jak implementacja algorytmu w postaci tekstów informacyjnych i adnotacji, napisanych prostym językiem..
Algorytm to procedura, która jest implementowana w celu rozwiązania problemu zgodnie z wykonywanymi czynnościami i kolejnością, w jakiej te działania są ustalane. Dlatego jest to zorganizowana logiczna sekwencja działań lub kroków, które należy podjąć, aby rozwiązać określony problem..
Indeks artykułów
Pseudokod jest nieformalnym sposobem odwoływania się do programowania, ponieważ nie musi mieć precyzyjnej konstrukcji, jaką posiadają języki programowania, ani głębokiej wiedzy specjalistycznej..
Ponieważ nie ma składni podobnej do języka programowania, nie może być kompilowany ani interpretowany jako program wykonywalny przez komputer. Dlatego służy do tworzenia prostego zarysu programu. Pseudokod zagęszcza ogólny przepływ programu.
Analitycy komputerowi używają pseudokodu, aby ci, którzy programują poprawnie zinterpretowali to, co zostało wskazane w projekcie i mogli wygenerować kod zgodnie z tymi wymaganiami..
Najpierw zsyntetyzowany jest opis algorytmu. Następnie za pomocą pseudokodu ustalane są deklaracje, które sprawią, że schemat przyniesie zamierzony efekt.
Pseudokod jest szczegółowo badany i sprawdzany przez programistów w celu potwierdzenia, że jest zgodny ze specyfikacjami projektowymi..
Na koniec pseudokod jest zapisywany z powrotem, tym razem przy użyciu poleceń i struktury języka programowania..
Pseudokod to nieformalny język używany przez programistów do tworzenia algorytmów. Jest to narzędzie do projektowania algorytmów w oparciu o teksty.
Użycie pseudokodu ma na celu zwiększenie skuteczności algorytmu. Służy do wyobrażenia sobie algorytmu za pomocą schematu, jako poprzedni krok do jego kodowania w języku programowania.
Pseudokod można zapisać w dowolnym formacie. Można na przykład wykorzystać format akademicki, który jest bardzo szczegółowy i ustrukturyzowany, obejmujący dużo matematyki..
Z drugiej strony można go również napisać jako proste podsumowanie tego, czego oczekuje się od kodu..
Pseudokod tak naprawdę nie jest językiem programowania. Aby napisać tego rodzaju kod, używana jest prosta składnia w języku hiszpańskim, która zostanie następnie przekształcona w poprawną składnię określonego języka programowania..
Ma to na celu rozpoznanie błędów w przepływie i wyobrażenie sobie przepływu danych, z którego będzie korzystał program końcowy..
To bardzo sprzyja marnowaniu czasu podczas właściwego programowania, ponieważ błędy koncepcyjne zostaną już poprawione.
Reguły pseudokodów są dość proste. Instrukcje są zwykle sekwencjami, selekcjami lub iteracjami. Wszystkie instrukcje, które mają „zależność”, muszą być wcięte.
Na przykład w języku C deklaracje sekwencji są konieczne. Wybór to instrukcja „if-then-else”, a iteracja jest zadowalająca z zestawem instrukcji, takich jak „while”, „do” lub „for”. Stwierdzenie „W przypadku” jest zadowalające z poleceniem „przełącznik”.
Są to wskazówki wskazane komputerowi, aby mógł wykonać określoną czynność. Podczas pisania pseudokodu instrukcje te są traktowane jako deklaracje.
Przyjmuje się, że kolejność wykonywania wyciągów jest od góry do dołu. Jednak zmienia się to, gdy używasz struktur kontrolnych i funkcji. Deklaracje danych nie powinny być zawarte w pseudokodzie.
Operacje matematyczne są integralną częścią tworzenia rozwiązań. Pozwalają na operowanie wartościami, które zostały zapisane.
Są to słowa, które program chroni, ponieważ mają wyłączne znaczenie. Słowa kluczowe mogą być poleceniami lub parametrami, ale nie mogą być używane jako nazwy zmiennych.
Każdy język programowania ma swoje własne zastrzeżone słowa. W pseudokodzie służą do wskazania wspólnych operacji wejścia-wyjścia i przetwarzania. Są pisane wielką literą.
Używane są słowa kluczowe, takie jak Enter, Print, Multiply, Add, Set, Increment itp..
Podczas opracowywania algorytmu należy oceniać wyrażenia i wykonywać instrukcje w zależności od tego, czy wyrażenie zostało ocenione jako prawda czy fałsz. Niektóre często używane warunki warunkowe to:
Ten warunek jest używany do wykonywania określonych instrukcji, gdy zostanie spełniony określony warunek. Dotyczy to również wielu warunków i różnych zmiennych.
Warunek „Tak” z sekcją „Jeśli nie” umożliwia wykonanie innych instrukcji, gdy warunek „Tak” nie jest spełniony..
Struktura „In Case” jest używana, jeśli chcesz porównać pojedynczą zmienną z różnymi warunkami. Warunki są zwykle liczbami lub znakami.
Iterate polega na powtórzeniu zestawu instrukcji w celu wygenerowania sekwencji wyników. Powtórzenia są wykonywane, aby osiągnąć określony cel.
Iteracja „Do” pobiera grupę wartości i wykonuje kod w ramach iteracji dla każdej wartości.
Iteracja „While” to sposób na powtórzenie bloku kodu, o ile predefiniowany warunek pozostaje spełniony.
W przeciwieństwie do pętli „Do”, iteracja „While” jest oceniana na podstawie warunku, który pozostaje prawdziwy.
Aby uniknąć scenariusza, w którym iteracja przebiega w nieskończoność, dodawana jest operacja obsługująca wartość warunkową w ramach każdej iteracji. Może to być poprzez wzrost, spadek itp..
Aby rozwiązać niektóre zaawansowane zadania, konieczne jest podzielenie ich na różne bloki instrukcji zlokalizowane gdzie indziej. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy dane stwierdzenia mają określony cel..
Aby ponownie użyć tego kodu, tworzone są funkcje. W ten sposób funkcje te można wywoływać za każdym razem, gdy są wymagane do wykonania..
Najpierw należy uporządkować kolejność zadań do wykonania, aby na podstawie tej sekwencji utworzyć pseudokod.
Rozpoczyna się stwierdzeniem, które określa główny cel lub cel. Na przykład: Ten program pozwoli użytkownikowi sprawdzić, czy wprowadzona liczba jest liczbą pierwszą, czy nie.
Ostrożne wcięcie będzie zachęcać do pożądanego pseudokodu. Sposób wcięcia pętli „If-If”, „Stop” i „While” w programie spowoduje, że instrukcje będą wcięte w ten sam sposób..
Pomoże to lepiej zrozumieć kontrolę decyzji i mechanizm wykonywania. Znacznie poprawi też czytelność.
Wszystko, co ma zostać umieszczone jako pseudokod, musi być wykonane w prawdziwym języku. Nie twórz pseudokodu, który jest nieokreślony.
Używana nomenklatura musi być zgodna z odpowiednimi konwencjami. Jeśli programista czyta pseudokod, będzie kierował się tym, co obserwuje, więc nazewnictwo musi być specyficzne i naturalne.
Należy użyć odpowiedniej czcionki, wielkich liter w przypadku stałych i małych liter w przypadku zmiennych.
Ważne jest, aby używać standardowych struktur programowania, takich jak „jeśli-to”, „dla”, „podczas gdy”, „przypadek”, używanych w językach programowania.
Sprawdź, czy wszystkie struktury pseudo-kodu są kompletne, mają zakończenie i są zrozumiałe.
Nie pisz pseudokodu w całkowicie programowy sposób. Musi być łatwa do zrozumienia nawet dla kogoś, kto nie zna tematu lub klienta. Dlatego nie używaj zbyt wielu terminów technicznych.
Pseudokod nie jest napisany z zasadami technicznymi. Jego funkcją jest po prostu przekazywanie znaczenia i przepływu danych, które są czytelne dla człowieka..
Ponieważ pseudokod jest czytelny, analitycy i programiści mogą go wspólnie zbadać, aby upewnić się, że kodowanie jest zgodne z proponowanymi specyfikacjami..
Wykrywanie błędów podczas analizowania pseudokodu jest mniej kosztowne niż wykrywanie ich w kolejnych cyklach.
Pseudokod może być używany jednocześnie z różnymi technikami inżynierii oprogramowania.
Prawie każdą pracę wykonywaną przez język programowania można wyjaśnić za pomocą pseudokodu.
Działa równie dobrze dla HTML i JavaScript do projektowania stron internetowych, a także dla procedury bankowej COBOL lub aplikacji do gier Java.
Prototyp to pierwsza kopia produktu, która jest wprowadzana z zamiarem pokazania zarysu gotowego produktu oraz w celach edukacyjnych.
Ułatwiają oświecenie się bez konieczności pełnego wdrażania rozwiązania. Gdy opracowywane są interfejsy użytkownika dla aplikacji, przed renderowaniem ostatecznego interfejsu powstaje kilka prototypów..
Niektóre przykłady prototypów to obwody elektryczne, projekty graficzne i makiety..
Prototyp jest również używany podczas pisania kodu technicznego. Pisanie kodu dla dużych projektów naraz może być stratą czasu. Obejmuje to wszystko, od niewłaściwych algorytmów po niejednoznaczne przepływy programów. Aby tego uniknąć, używany jest pseudokod.
Służy jako rodzaj dokumentacji. Z tego powodu podczas pisania pseudokodu program wykonany przez programistę może być bez trudu zinterpretowany..
W branży niezbędna jest dokumentacja. W tym sensie pseudokod okazuje się bardzo cenny.
Istnieje kilka alternatyw dla pseudokodu, takich jak schematy blokowe, diagramy Drakon i diagramy UML (Unified Modeling Language). Będą one również służyć temu samemu celowi, ale będą wymagały stosunkowo większych zasobów..
Pseudokod jest rozumiany przez programistów dowolnego typu języka programowania, co poprawia czytelność każdej propozycji. Dlatego jest to jedno z najlepszych podejść do rozpoczęcia implementacji algorytmu..
Chociaż nie można go skompilować w działający program, jest znacznie łatwiejszy do zrozumienia. Na przykład w kodzie Java: if (h> 20) i -;, aw pseudokodzie: Jeśli h jest większe niż 20, odejmij h o 1.
Celem pseudokodu jest wyrażenie tego, co powinna robić każda instrukcja w programie, ułatwiając w ten sposób cykl tworzenia kodu.
Pisząc pseudokod, analityk naprawdę koncentruje się na problemie do rozwiązania. Będziesz mógł pracować nad przepływem programu i logiką jako taką, bez zastanawiania się, jak kod zostanie wykonany.
Interweniuje jako wiadukt między programem a jego algorytmem. Pozwala programiście skupić się tylko na tej części algorytmu, która jest używana do programowania kodu.
Dodawanie adnotacji do pseudokodu przed użyciem języka programowania umożliwia wcześniejsze sfinalizowanie projektów. Można to potraktować tak, jakby to był plan, ponieważ z góry będzie wiadomo, gdzie wszystko powinno zostać umieszczone i jak będzie współpracować.
Tak więc, kiedy osiągnięty zostanie faktyczny etap budowy, nie będziesz miał zbyt wiele do myślenia, ponieważ już zastanawiałeś się, co robić..
Jedną z najbardziej sprytnych zalet jest możliwość współdzielenia pseudokodu z innymi programistami. Ta specyficzna logika może być używana w kilku projektach, nawet jeśli są one w różnych językach programowania.
Ponieważ pseudokod nie jest zgodny z żadnym językiem programowania, każdy programista będzie mógł przyjąć tę zapisaną logikę i przekonwertować ją na wybrany przez siebie język. Pozwala to na ponowne wykorzystanie w celu ulepszenia struktury każdego tworzonego programu..
Pseudokod nie może zostać skompilowany ani wykonany i nie ma rzeczywistej formacji składni z regułami. Jest to po prostu ważny krok w tworzeniu ostatecznego kodu programistycznego.
Pseudokod nie zapewnia wizualnej reprezentacji logiki programowania, jak robią to schematy blokowe.
Chociaż pseudokod jest bardzo łatwy do odczytania, nie daje programiście pełnej mapy, tak jak robi to schemat blokowy. Nie obejmuje pełnej logiki proponowanego kodu.
Nie ma uznanych standardów pisania pseudokodów. Programiści mogą używać własnych stylów pisania pseudokodów.
Będąc z natury bardzo podstawowym kodem, pseudokod może powodować błędną interpretację złożoności projektu informatycznego przez osoby nie będące programistami.
Pseudokod jest z natury nieustrukturyzowany, więc czytelnik może nie być w stanie zobaczyć na pewnym etapie logiki sekwencyjnej.
Poniżej znajdują się cztery przykłady algorytmów utworzonych za pomocą pseudokodu dotyczących ocen uczniów.
Jeszcze bez komentarzy