Plik psychastenia Jest to zaburzenie psychologiczne charakteryzujące się występowaniem fobii, obsesji, kompulsji i lęku. Termin ten został ukuty przez Janet w 1903 roku w celu zdefiniowania obrazów klinicznych, w których przeważały obsesje i kompulsje..
Chociaż te dwa objawy są głównymi objawami psychastenii, zmiana obejmuje inne objawy, takie jak tiki, fobia i depersonalizacja. Zaburzenie to interpretuje się jako deficyt napięcia psychicznego, który może mieć charakter przewlekły, zwyrodnieniowy i dziedziczny.
Obecnie psychastenia nie jest już częścią psychopatologii zaliczanych do zaburzeń psychicznych i nie pojawia się w podręcznikach diagnostycznych. Jednak nadal stanowi jedną z dziesięciu podskal Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI), jednego z najczęściej stosowanych testów osobowości w dziedzinie zdrowia psychicznego.
Indeks artykułów
Psychastenia to termin pochodzący z języka greckiego, gdzie „psyche” oznacza duszę, a „astenia” oznacza słabość. Z najbardziej etymologicznego punktu widzenia psychastenię można określić jako obraz osłabienia psychicznego.
Termin został ukuty przez Pierre Janet podczas analizy i ustalania jednego z różnych zaburzeń i zaburzeń emocjonalnych i psychicznych, które badał przez całą swoją karierę zawodową.
Psychastenia to zmiana, która jest zwykle zaliczana do zaburzeń osobowości i definiuje różne formy obsesji, lęku lub fobii. Osoby, które na to cierpią, charakteryzują się niewystarczającą kontrolą nad świadomym myśleniem i pamięcią, co prowadzi ich do bezcelowego błądzenia i zapominania o tym, co robili..
Myśli podmiotu z psychastenią są zwykle rozproszone i źle zorganizowane. Jednostka zwykle konstruuje zdania, które nie odpowiadają temu, co chce powiedzieć i są niezrozumiałe dla innych ludzi.
Z drugiej strony osoba cierpiąca na psychastenię może odczuwać intensywny i irracjonalny lęk przed problemami z koncentracją, wyrażaniem niedogodności i działaniem bez nieuzasadnionych wątpliwości, co może wywołać obraz intensywnego stresu i niepokoju..
Pojawienie się psychastenii jako zaburzenia psychicznego sięga 1903 roku, kiedy Janet opracowała obraz kliniczny charakteryzujący się typowymi elementami tego zaburzenia. Psychastenia jest dziś uważana za starożytny stan psychiczny, który pojawił się przed początkiem psychologii eksperymentalnej.
Pierre Janet oparł konceptualizację psychastenii na podziale nerwic na histerie i psychastenię, a także odrzucił termin neurastenia, ponieważ ta zmiana implikowała neurologiczną teorię choroby, która nie istniała..
Główna różnica, jaką Janet uczyniła między histeryczkami a psychastenią, leży w źródle obu zmian. Innymi słowy, histerie u swoich początków stanowią zawężenie pola świadomości, podczas gdy psychastenia wychodzą z zaburzenia poczucia rzeczywistości..
Dlatego psychastenia określa rodzaj słabości, która zmniejsza zdolność jednostki do zajmowania się zmieniającymi się doświadczeniami, dostosowywania się do nich i uzyskiwania o nich właściwego wyobrażenia..
Inny ówczesny autor odniesień, filozof Karl Jasper, zachował termin neurastenia, definiując ją jako drażliwą słabość, która zapoczątkowała objawy takie jak drażliwość, podatność, bolesna przeczulica czy uczucie zmęczenia u badanego..
Podobnie Karl Jaspers zdefiniował psychastenię, kierując się wytycznymi Pierre'a Janeta, jako różnorodne zjawiska powiązane teoretyczną koncepcją spadku energii psychicznej..
Według niemieckiego filozofa osobie z psychastenią brakuje pewności siebie, skłonność do obsesyjnych myśli, bezpodstawnych lęków, samokontroli i niezdecydowania..
Z drugiej strony psychastenia zmniejsza zdolność osoby do integracji własnego życia i pogłębiania jego różnych doświadczeń, przez co nie jest w stanie ukonstytuować swojej osobowości i przeprowadzić trwałych procesów osobistych..
Zarówno postulaty Pierre'a Janeta, jak i poglądy Karla Jaspersa na temat psychastenii, definiują zmianę jako serię stanów lęku i fobii, które charakteryzują sposób bycia osoby..
Poza aspektami określającymi „osobowość psychasteniczną”, zmiana ta charakteryzuje się pochodzeniem szeregu objawów i przejawów u jednostki, która na nią cierpi..
Objawy psychastenii to głównie lęk, w tym przejawy takie jak fobia, obsesja, kompulsja, depersonalizacja lub tiki.
Objawy związane z psychastenią są zwykle ciężkie i intensywne, poważnie wpływając zarówno na funkcjonowanie, jak i samopoczucie jednostki..
Fobia to zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się doświadczaniem intensywnego, nieproporcjonalnego i irracjonalnego lęku przed określonymi przedmiotami lub sytuacjami.
Ten strach prowadzi do doświadczania klinicznie istotnego lęku za każdym razem, gdy podmiot jest wystawiony na jego przerażające elementy, a także do wyraźnego unikania bodźców fobicznych..
Psychastenia zwykle generuje u jednostki dużą skłonność do doświadczania fobii wobec różnych przedmiotów lub sytuacji, co modyfikuje jej wzorzec zachowania i obniża jej stan dobrego samopoczucia.
Obsesje to zaburzenia psychiczne spowodowane utrwaloną ideą (obsesją), która nieustannie pojawia się w umyśle danej osoby.
Osoby z obsesjami prezentują uporczywe myśli o określonych elementach. Poznanie to generuje dyskomfort u osoby, ponieważ nie może pozbyć się niechcianych myśli..
Osoby z psychastenią mają tendencję do częstego prezentowania różnego rodzaju obsesji, co zmienia ich normalny proces poznawczy.
Kompulsja to objaw, który jest ściśle powiązany z obsesją i odnosi się do wykonywania szeregu zachowań (fizycznych lub psychicznych) w sposób ciągły i uporczywy.
Osoby cierpiące na kompulsje wykonują powtarzalne zachowania w celu złagodzenia lęku spowodowanego obsesją. W tym sensie kompulsje są elementami, które pozwalają żyć z obsesją i zmniejszają dyskomfort, jaki powodują..
Zarówno obsesje, jak i kompulsje są cechami charakterystycznymi zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Jednak psychastenia postuluje patologiczny sposób bycia, który zwykle występuje przy tych dwóch przejawach.
Główną symptomatologią psychastenii jest lęk. Osoby z psychastenią zwykle wykazują trwale podwyższony stan lęku i napięcia, co prowadzi ich do regularnego niepokoju i niepokoju..
Tiki to mimowolne i pozbawione motywacji ruchy różnych grup mięśni. Rezultatem są drgawki, nieodpowiednie i nadmierne ruchy.
Związek między tikami a psychastenią wydaje się nieco bardziej zagmatwany, jednak Pierre Janet postulował te objawy jako przejawy, które mogą pojawić się w zmianie.
Depersonalizacja to zmiana percepcji lub doświadczenia siebie w taki sposób, że czuje się „oddzielony” od procesów mentalnych lub ciała, jakby był dla nich zewnętrznym obserwatorem.
Stan psychiczny, który powoduje psychastenię, prowadzi do pojawienia się depersonalizacji w sposób częsty i przemijający.
Biorąc pod uwagę cechy opisowe i definiujące elementy psychastenii, dziś tę zmianę interpretuje się jako zaburzenie osobowości.
Psychastenia określa sposób bycia lękowym, biernym, fobicznym i obsesyjnym, który jest patologiczny i ma negatywny wpływ na stan i funkcjonowanie jednostki.
W obecnym katalogowaniu zaburzeń osobowości psychastenia nie pojawia się jako diagnoza, głównie ze względu na brak dowodów naukowych, które mogłyby stanowić obraz kliniczny.
Jednak konstrukcja postulowana przez Janet nie została dziś całkowicie zdezaktualizowana. Obecnie psychastenia nadal jest skalą oceny w Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI), jednym z najczęściej stosowanych testów oceniających osobowość w zakresie zdrowia psychicznego.
Podskala 7 w Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI) opisuje psychastenię jako zaburzenie związane z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym.
Jego główne cechy to nadmierne wątpliwości, kompulsje, obsesje i irracjonalne lęki. Osoba z psychastenią nie jest w stanie oprzeć się pewnym działaniom lub myślom.
Podobnie skala psychastenii MMPI wskazuje na obecność nienormalnych lęków, samokrytyki, trudności z koncentracją i nawracającego poczucia winy.
Skala instrumentu nie pozwala na opracowanie diagnozy psychastenii, ale działa poprawnie jako określenie długotrwałego lęku-cechy. Pozwala też na ustalenie indywidualnej reakcji na stres.
Ogólnie rzecz biorąc, skala psychastenii MMPI pozwala na zdefiniowanie osoby z niewielką kontrolą nad świadomymi myślami i pamięcią, a także z zauważalną skłonnością do lęku, lęku, obsesji, nawracającego poczucia winy i trudności z koncentracją.
Jeszcze bez komentarzy