Plik okres utajenia Jest to etap dziecięcego rozwoju psychoseksualnego, kiedy libido lub energia seksualna zatrzymuje się i pozostaje w stanie utajonym. Rozpoczyna się w wieku około 6 lat, równolegle z końcem rozwoju kompleksu Edypa.
Okres ten odpowiada etapowi rozwoju, w którym ewolucja seksualności wydaje się być zatrzymana, a jej kulminacją jest wejście w okres dojrzewania w wieku około 12 lat..
Na tym etapie libido lub energia seksualna wydaje się pozostawać nieaktywna lub utajona, zmniejszając zainteresowanie podmiotu seksualnością, osadzając go następnie w czynnościach aseksualnych..
Jest to okres utajenia, w którym rozwój psychoseksualny dziecka jest ukierunkowany i skoncentrowany na rozwoju umysłowym i afektywnym. Ten etap zbiega się z początkiem i pierwszymi klasami szkolnymi dziecka.
Wydaje się w tym okresie nabycie przez dziecko poczucia własnej wartości, poczucia przynależności do grupy rówieśniczej, a nie rodziców, a także przystosowanie się do regulowanej zabawy i nauki szkolnej..
To właśnie w trakcie i pod koniec okresu utajenia dziecko zaczyna kształtować cechy właściwe dla jego osobowości, które wyraża poprzez swoje zachowania i zachowania w stosunku do innych, w tym przypadku do swoich rówieśników..
Indeks artykułów
Ten okres to moment w życiu podmiotu, w którym zachodzą ważne przemiany na poziomie psychicznym. Jest to etap rozwoju, na którym jednostka będzie pod większym wpływem otaczającego kontekstu, stając się bardziej istotna niż na poprzednich etapach lub etapach..
W tym okresie podmiot rozwija swój intelekt, interesuje się nauką i relacjami społecznymi. Energia seksualna, obecna w całym rozwoju psychoseksualnym dziecka, nie znika, lecz podlega represji. Zainteresowanie zwraca się teraz ku czynnościom aseksualnym.
Libido nie jest nastawione na żadną strefę erogenną dziecka, nie mając określonego celu. Należy to rozumieć jako utajony stan energii seksualnej, główną cechę okresu utajenia..
Główne cechy tego okresu to:
-Język staje się głównym środkiem komunikacji i ekspresji.
-Zwiększa się produkcja fantazji i refleksyjnego myślenia, aby ograniczyć natychmiastową satysfakcję impulsów.
-Ustanowione zostaje superego, które działa jako autorytet narzucający bariery etyczne. Przy jego utrwaleniu pojawiają się między innymi poczucie samokrytyki, wstydu czy skromności.
-Seksualność dzieci jest tłumiona.
-Kultura i porządek społeczny nabierają znaczenia w tym okresie, tworząc możliwy kanał, przez który podmiot może symbolizować lub kierować wszystko, co mu się przydarza..
W tym okresie, który obejmuje około sześć lat w rozwoju dziecka, można znaleźć dwa dobrze zróżnicowane momenty, które odpowiadają przemianom i postępowi psychiki człowieka w całym jej rozwoju..
Na tym podetapie okresu utajenia psychika nie jest jeszcze w pełni rozwinięta. Jego działanie jest słabe, ponieważ kontrola impulsów jest nadal niestabilna. Powoli następuje tłumienie pragnień seksualnych i psychika zaczyna się zmieniać.
W tym samym czasie I (instancja psychiczna związana ze świadomością) rozwija się i stopniowo opóźnia się potrzeba natychmiastowego zaspokojenia impulsów..
Świadczyć o tym może zachowanie dzieci, które w swoich działaniach będą wykazywać zachowania opóźniające i kontrolujące, koncentrując się głównie na kontroli zdolności motorycznych..
Aktywność ruchowa zaczyna się rozwijać i za każdym razem praktykować poprzez regulowane gry i sporty, które pełnią funkcję regulatorów, unikając jej przepełnienia..
To właśnie w tym okresie dzieci rozpoczynają naukę czytania i pisania, wchodząc do systemu szkolnego. Często zdarza się, że dziecko jest zestresowane i domaga się obecności osoby dorosłej.
Oczekuje się również, że w tym podetapie dzieci zdecydują się dołączyć do dzieci tej samej płci, z wyłączeniem dzieci płci przeciwnej..
W odniesieniu do posłuszeństwa pojawiają się ambiwalentne zachowania uległości i buntu, będąc w stanie wykazać w tym ostatnim poczucie winy wynikające z genezy Superego..
Przejście od wczesnej do późnej latencji następuje w wieku około 8 lat.
W tym podetapie pojawiają się cechy okresu utajenia. Wśród nich pojawia się większa równowaga i większa stabilność między różnymi psychicznymi instancjami aparatu psychicznego. Zostało to wymyślone przez Zygmunta Freuda w jego psychoanalitycznej teorii rozwoju osobowości i rozwoju psychoseksualnego dziecka..
To właśnie w tym momencie utajenia utrwala się rozwój ego i superego (instancji psychicznych, które są składnikami aparatu psychicznego). W rezultacie pojawia się skuteczniejsza kontrola impulsów.
Rozwija się samokontrola i poczucie własnej wartości nabyte dzięki doświadczeniom osiągnięć, uznania i ocen przez rodzinę i środowisko szkolne.
Samokrytyka wydaje się bardziej dotkliwa, więc poczucie własnej wartości jest zwykle mniej podatne na zranienie. Dziecko zaczyna postrzegać siebie bardziej realistycznie, rozpoznając swoje mocne i słabe strony.
Rozpoznając i różnicując różne role, jakie odgrywają w różnych przestrzeniach społecznych, których jest częścią, dziecko zyskuje bardziej zintegrowaną i złożoną perspektywę siebie, wzmacniając poczucie tożsamości.
Oprócz tego nabywa umiejętność rozwijania różnych umiejętności i uczuć, będąc ich świadomym. Udaje mu się oddzielić racjonalne myślenie od fantazji. I w wyniku tego wszystkiego tworzy piętno na tym, jakie będą jego cechy osobowości..
W ten sposób okres utajenia można określić jako etap rozwoju psychoseksualnego dziecka, charakteryzujący się wypieraniem seksualności dziecięcej, w którym libido pozostaje w stanie utajenia, podczas gdy na poziomie psychicznym rozwijają się nowe struktury dziecka. psychizm.
Jeszcze bez komentarzy