Jaki jest patogenny okres choroby?

3994
Charles McCarthy
Jaki jest patogenny okres choroby?

Plik chorobotwórczy okres choroby odnosi się do momentu, w którym patogen lub choroba wnika do organizmu żywiciela, a organizm nie wykazuje nawet objawów.

W tym okresie zachodzą zmiany komórkowe, tkankowe i organiczne. Kiedy choroba może zostać przeniesiona, okres patogenny rozpoczyna się, gdy patogen przenika, aby osiedlić się w organizmie..

Wirus grypy

Faza patogeniczna charakteryzuje się pojawieniem się w środowisku zaraz po zaatakowaniu człowieka. Tutaj zachodzi interakcja między patogenem, żywicielem i środowiskiem..

W okresie chorobotwórczym zaczynają pojawiać się subkliniczne i kliniczne objawy określonej choroby. Z tych powodów można powiedzieć, że okres patogenny to sama choroba. Początkowo relacja gospodarza z agentem zachodzi na poziomie subklinicznym.

Później zaczną się manifestować objawy zależne od gospodarza i stopnia agresywności agenta; zazwyczaj obraz choroby.

Można powiedzieć, że okres ten kończy się wraz z ustąpieniem objawów odnoszących się do obrazu klinicznego, albo z powodu wyleczenia choroby, albo z powodu śmierci w rozwoju procesu patologicznego..

Okres chorobotwórczy dzieli się na okres inkubacji lub okres utajenia

Okres inkubacji

Okres inkubacji to czas, który upłynął między ekspozycją na organizm chorobotwórczy, substancję chemiczną lub promieniowanie, aż do pojawienia się objawów i oznak..

W typowej chorobie zakaźnej okres inkubacji odnosi się do okresu, w którym wiele organizmów osiąga wystarczającą ilość do wywołania objawów u żywiciela..

Na przykład osoba może być nosicielem choroby, takiej jak paciorkowiec gardła, bez wykazywania żadnych objawów. W zależności od choroby ta osoba może być zaraźliwa lub nie w okresie inkubacji..

W tym okresie infekcja przebiega podklinicznie. W przypadku infekcji wirusowych wirus replikuje się z opóźnieniem. Jeśli choroba jest zakaźna, zaczyna się w momencie zarażenia czynnikiem zakaźnym; może objawiać się specjalnym markerem serologicznym lub określonym objawem.

Wewnętrzny okres inkubacji odnosi się do czasu, w jakim organizm kończy swój rozwój w swoim żywicielu ostatecznym..

Z drugiej strony, zewnętrzny okres inkubacji to czas potrzebny organizmowi do zakończenia rozwoju w swoim bezpośrednim żywicielu..

Czynniki determinujące określony okres inkubacji zależą od wielu czynników, w tym: dawki czynnika zakaźnego, drogi inokulacji, częstotliwości replikacji czynnika zakaźnego oraz odpowiedzi immunologicznej i / lub wrażliwości gospodarza..

Przykłady okresów inkubacji u ludzi

Ze względu na zmienność międzyosobniczą okres inkubacji jest zawsze wyrażany jako zakres. Jeśli to możliwe, lepiej jest wyrazić to w percentylach, chociaż ta informacja nie zawsze jest dostępna..

W wielu przypadkach okresy inkubacji są dłuższe u dorosłych niż u dzieci i niemowląt..

  • Cellulit: od zera do jednego dnia.
  • Cholera: od 0,5 do 4,5 dnia.
  • Przeziębienie: od jednego do trzech dni.
  • HIV: od dwóch do trzech tygodni, miesięcy lub dłużej.
  • Tężec: od 7 do 21 dni.
  • Wścieklizna: od 7 do 14 dni.
  • Ospa: od 9 do 21 dni.

Okres utajenia wirusów

Kiedy choroba należy do kategorii zwyrodnieniowej, można to określić jako utajenie. Oznacza to, że jego ewolucja jest powolna, trwająca miesiące, a nawet lata..

Opóźnienie wirusa to zdolność patogennego wirusa do pozostawania w stanie uśpienia (utajonego) w komórce, określana jako lizogenna część cyklu życiowego wirusa..

Można powiedzieć, że utajenie to okres, jaki upływa od ekspozycji do pojawienia się pierwszych niekorzystnych skutków..

Wielu naukowców definiuje okres utajenia jako okres, który upływa od ekspozycji na patogen lub czynnik chorobotwórczy do momentu pojawienia się choroby objawowej.

Jeśli choroba objawia się pojawieniem się objawu, można powiedzieć, że okres utajenia jest taki sam, jak okres inkubacji. Okres inkubacji jest zwykle stosowany w przypadku chorób zakaźnych.

Utajona infekcja wirusowa to trwały typ infekcji wirusowej, który różni się od przewlekłej infekcji wirusowej. Opóźnienie to faza, w której niektóre cykle życiowe wirusa, po początkowej infekcji, przestają rozprzestrzeniać swoje cząsteczki wirusa.

Jednak genom wirusa nie jest całkowicie wytępiony. W rezultacie wirus może reaktywować się i nadal wytwarzać duże ilości wirusowej progenii bez wpływu nowego zewnętrznego wirusa na gospodarza..

Jest to określane jako cykl lityczny cyklu życiowego wirusa i pozostaje w organizmie żywiciela przez czas nieokreślony. Nie należy mylić latencji wirusa z latencją kliniczną podczas okresu inkubacji, ponieważ wirus nie jest uśpiony..

Przykłady latencji w chorobach

Przykładem okresu utajenia choroby może być rak i białaczka. Szacuje się, że choroba ta ma okres utajenia około pięciu lat, zanim rozwinie się białaczka, a pojawienie się nowotworów złośliwych może zająć dodatkowe 20 lat..

Okres utajenia w raku jest również definiowany jako czas, który upływa od ekspozycji na czynnik rakotwórczy (taki jak promieniowanie lub wirus) do momentu pojawienia się objawów..

Należy zauważyć, że choroby o długich okresach utajenia utrudniają i wydłużają ich wykrycie.

Krótkie opóźnienia związane z ostrymi ekspozycjami mogą być wyrażone w sekundach, minutach lub godzinach. Z drugiej strony, chroniczne narażenia mają długie opóźnienia, trwające dni lub miesiące.

Bibliografia

  1. Naturalna historia choroby. Odzyskany z wikipedia.org
  2. Okres inkubacji. Odzyskany z wikipedia.org
  3. Wirus opóźnień. Odzyskany z wikipedia.org
  4. Okres utajenia w RNQB (2017). Odzyskany z cbrn.es.

Jeszcze bez komentarzy