Plik panhypopituitarism Jest to stan charakteryzujący się niewystarczającą lub brakiem produkcji hormonów z przedniego płata przysadki mózgowej. Może mieć różne objawy w zależności od wieku, w którym się pojawia.
Niektóre z nich to niski wzrost, niskie ciśnienie krwi, zawroty głowy, osłabienie mięśni, mikropenis, zanik nerwu wzrokowego, hipoglikemia, suchość skóry, zmęczenie, zaparcia itp. Jednak objawy te zależą od hormonów, które są dotknięte chorobą i różnią się, jeśli stan jest wrodzony lub nabyty..
Niedoczynność przysadki może mieć wiele przyczyn. Może pojawić się z powodu problemu w okresie embrionalnym. Lub z powodu urazu, zapalenia lub guza w starszym wieku.
Ta choroba jest przewlekła i wymaga stałego leczenia w celu uzupełnienia brakujących hormonów. W zależności od hormonów niedoboru wskazane leczenie będzie inne. Opiera się to na wsparciu farmakologicznym.
Czasami terminy niedoczynność przysadki i niedoczynność przysadki są używane zamiennie, chociaż zwykle to drugie pojęcie odnosi się do całkowitego deficytu niektórych hormonów wytwarzanych przez przedni płat przysadki mózgowej..
Indeks artykułów
Zarówno niedoczynność przysadki, jak i niedoczynność przysadki są chorobami bardzo rzadkimi. Istnieje naprawdę niewiele badań oceniających rozpowszechnienie tego schorzenia. Większość z nich koncentruje się ogólnie na niedoczynności przysadki.
Według Bajo Arenas (2009) częstość występowania niedoczynności przysadki wynosi 45,5 na 100 000. Na 100 000 mieszkańców przypada 4,2 nowych przypadków..
Aby zrozumieć niedoczynność przysadki mózgowej, ważne jest, aby znać misję przysadki mózgowej.
Przysadka mózgowa, zwana także przysadką mózgową, jest tą, która jest dotknięta niedoczynnością przysadki. Gruczoł ten jest „endokrynologicznym nauczycielem ciała”, ponieważ kontroluje funkcje innych narządów dokrewnych..
W ten sposób wydziela hormony, które regulują inne ważne gruczoły, utrzymując homeostazę (równowagę) organizmu. Poszukuje prawidłowego podawania składników odżywczych i białek, które otrzymujemy z diety.
Poprzez poziomy hormonalne przysadka mózgowa kontroluje takie funkcje, jak wzrost ciała, włosów i paznokci, błony śluzowe ciała, mleko matki itp..
Gruczoł ten znajduje się na kości zwanej siodłem tureckim, znajdującej się w kości epenoidalnej czaszki. Dzięki swojemu położeniu łatwiej łączy się z podwzgórzem poprzez strukturę zwaną szypułką przysadkową. Końcówki podwzgórza kontrolują przednią przysadkę mózgową.
Przysadka mózgowa jest podzielona na płat przedni i tylny. Pierwsza z nich produkuje hormon tyreotropowy (TSH), kortykotropinę, hormon luteinizujący (LH), hormon folikulotropowy (FSH), hormon wzrostu (GH) i prolaktynę. Podczas gdy późniejsza wydziela wazopresynę (hormon antydiuretyczny) i oksytocynę.
W przypadku niedoczynności przysadki z różnych powodów nie ma tych hormonów. Dlatego pacjenci, którzy na nią cierpią, mogą mieć problemy z funkcjonowaniem swojego organizmu.
Niedoczynność przysadki może być spowodowana przyczynami nabytymi lub rzadziej przyczynami genetycznymi. Kiedy przysadka mózgowa nie działa tak, jak powinna, ale przyczyny nie zostały jeszcze zidentyfikowane, nazywa się to „idiopatyczną niedoczynnością przysadki”..
Wydaje się, że najczęstszymi przyczynami nabytymi są guzy obejmujące przysadkę mózgową. Drugą najczęstszą przyczyną jest zespół Sheehana, który występuje u kobiet po porodzie. Charakteryzuje się zawałem przysadki jako następstwem krwawienia podczas porodu lub po nim..
Oto najbardziej możliwe przyczyny niedoczynności przysadki:
U dorosłych najczęściej występują gruczolaki przysadki, które stanowią od 10 do 15% guzów wewnątrzczaszkowych. Rosną powoli i bardziej wpływają na kobiety. Jednak zwykle nie dają przerzutów.
U dzieci mogą wystąpić czaszkogardlaki. Są to guzy, które powstają z embrionalnych pozostałości worka Rathkego (struktury, która podczas rozwoju embrionalnego daje początek przysadce mózgowej). Objawiają się wzrostem ciśnienia wewnątrzczaszkowego, bólami głowy, wymiotami, niskim wzrostem i powolnym wzrostem.
Jest to choroba dziedziczna, która wpływa na metabolizm żelaza, powodując nadmierne wytwarzanie żelaza..
Choroby autoimmunologiczne, w których układ odpornościowy zawodzi i atakuje zdrowe tkanki organizmu. Przykładem jest autoimmunologiczny gruczoł limfocytarny przysadki mózgowej, w którym układ ten niszczy limfocyty przysadki mózgowej.
Problemy naczyniowe w tym gruczole, takie jak zespół Sheehana lub tętniak szyjny wewnętrznej (który zaopatruje gruczoł).
Występuje, gdy przysadka mózgowa kurczy się pod wpływem zwiększonego wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego.
Jako mutacje genetyczne w PIT1 lub PROP1. Zespół genetyczny związany z niedoczynnością przysadki to zespół Kallmanna. Charakteryzuje się brakiem rozwoju cech płciowych i zmianami węchowymi.
- Wady podczas embrionalnego rozwoju komórek tworzących przednią przysadkę mózgową lub podwzgórze.
- Nabyte zmiany lejowe (w tylnej części przysadki mózgowej), np. Po udarze.
- Przerzuty z innych nowotworów, takich jak piersi, prostata, okrężnica lub płuca.
- Zabiegi radioterapii.
- Ziarniniakowatość (zapalenie naczyń krwionośnych) obejmująca obszar przysadki mózgowej lub podwzgórza.
- Infekcje takie jak gruźlica, toksoplazmoza, kiła lub grzybica.
- Apopleksja przysadki: jest to niedokrwienie lub krwotok, który atakuje przysadkę mózgową. Powoduje objawy, takie jak ból głowy, wymioty i zaburzenia widzenia.
- Następstwa po operacji, która wpływa na przysadkę lub zajęte obszary.
- Uraz głowy.
Objawy niedoczynności przysadki różnią się znacznie w zależności od przyczyn, wieku, szybkości jej pojawienia się, zaangażowanych hormonów i stopnia nasilenia..
W ten sposób mogą zdarzyć się pacjenci, u których występuje ciężka niedoczynność tarczycy (słabe funkcjonowanie tarczycy), podczas gdy inni odczuwają jedynie ogólne złe samopoczucie lub nadmierne zmęczenie..
Oczywiście konsekwencje są gorsze, gdy wcześniej pojawia się niedoczynność przysadki.
Brak hormonów wywołuje różne objawy w zależności od tego, czym one są. Zatem brak hormonu wzrostu (GH) powoduje niski wzrost u dzieci. U dorosłych prowadzi do zmian w budowie ciała, problemów z metabolizmem glukozy i lipidów oraz do ogólnego złego samopoczucia.
Z drugiej strony niedobór gonadotropin spowodowałby opóźnienie lub brak miesiączki i niskie libido. U mężczyzn powoduje dysfunkcje seksualne i mikropenis (jeśli problem pojawia się w dzieciństwie).
Z drugiej strony w przypadku braku hormonów tyreotropowych (TSH) pojawiłaby się niedoczynność tarczycy charakteryzująca się przyrostem masy ciała, zmęczeniem, nietolerancją na zimno, bólami mięśni, zaparciami, depresją itp..
Brak hormonu adrenokortykotropowego lub kortykotropiny (ACTH) ma bardziej negatywne konsekwencje i może zagrozić życiu pacjenta. Zwłaszcza jeśli deficyt pojawia się nagle. W tym przypadku objawia się niskim ciśnieniem krwi, hipoglikemią, nudnościami, wymiotami, skrajnym zmęczeniem i niskim stężeniem sodu we krwi..
Jeśli poziom ACTH spada powoli, objawami są utrata masy ciała, osłabienie, zmęczenie i nudności..
Z drugiej strony brak prolaktyny jest bardzo wymownym objawem niedoczynności przysadki. Może zapobiegać wytwarzaniu mleka przez kobiety po ciąży. Jest też przyczyną opisanego wcześniej zespołu Sheehana.
Inne ogólne objawy zespołu niedoczynności przysadki to nadwrażliwość na zimno, zmniejszony apetyt, anemia, bezpłodność, wypadanie włosów łonowych, brak owłosienia na ciele, obrzęk twarzy, zahamowanie pożądania seksualnego itp..
Może również pojawić się nadmierne pragnienie i przesadny wzrost wydzielania moczu, które są spowodowane moczówką prostą. Ten ostatni stan wynika z niedoboru wazopresyny, hormonu wytwarzanego w podwzgórzu i magazynowanego w przysadce mózgowej..
Głównym sposobem leczenia niedoczynności przysadki jest zastępowanie hormonów, których nie ma lub których brakuje. Jednocześnie leczy się podstawową przyczynę, która spowodowała ten stan.
Dokładne dawki hormonów musi przepisać endokrynolog po przeprowadzeniu odpowiednich analiz. Powinny to być ilości, które organizm naturalnie wytworzyłby, gdyby nie doszło do niedoczynności przysadki. Ta wymiana hormonów może trwać całe życie.
Kortykosteroidy, takie jak hydrokortyzon lub prednizon, są często przepisywane w celu zastąpienia hormonów, których brakuje z powodu niedoboru kortykotropiny (ACTH). Są to leki przyjmowane doustnie dwa lub trzy razy dziennie.
Lek o nazwie lewotyroksyna jest stosowany w celu zastąpienia niedoboru hormonu tyreotropowego (TSH)..
Może występować niedobór hormonów płciowych. Aby osiągnąć normalny poziom, mężczyznom podaje się testosteron na różne sposoby. Na przykład przez skórę za pomocą plastra, z żelem do codziennego użytku lub przez zastrzyki.
U kobiet estrogen i progesteron są dodawane do organizmu w postaci żeli, plastrów lub tabletek. Doustne środki antykoncepcyjne są najczęściej stosowane u młodych kobiet, a walerianian estradiolu jest zalecany kobietom w okresie menopauzy.
W przypadku niedoboru hormonu wzrostu konieczne jest wstrzyknięcie somatropiny pod skórę. Ci, którzy otrzymają to leczenie w wieku dorosłym, zauważą wyraźną poprawę, chociaż nie zwiększą swojego wzrostu..
Z drugiej strony, jeśli występują problemy z płodnością spowodowane niedoczynnością przysadki, wstrzyknięcie gonadotropiny może stymulować owulację u kobiet. Jak również generowanie plemników u mężczyzn.
Aby się poprawić, ważne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń leczenia. Jak obserwacja po pewnym czasie przez endokrynologa. Pozwoli to sprawdzić, czy leczenie jest skuteczne, a poziom hormonów pozostaje w normie..
W przypadkach, gdy są guzy, które spowodowały niedoczynność przysadki, konieczna jest operacja, aby je usunąć. Natomiast jeśli przysadka mózgowa jest pod ciśnieniem, jej dekompresję można wybrać poprzez operację przezklinową (z pominięciem kości klinowej). Ten ostatni zabieg jest najbardziej odpowiedni w leczeniu udaru przysadki..
Udowodniono, że szybka dekompresja może częściowo lub całkowicie przywrócić funkcję przysadki. Oprócz zmniejszenia potrzeby przewlekłej terapii hormonalnej (Onesti, Wisniewski & Post, 1990).
Wydaje się, że pacjenci z niedoczynnością przysadki są dwukrotnie bardziej narażeni na śmierć. Głównie z powodu zaburzeń układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. Jeśli jednak zostanie wcześnie wykryty i zastosowane zostanie leczenie, pacjent może prowadzić normalne życie.
Jeszcze bez komentarzy