Plik kodominacja lub dziedziczenie kodominujące można zdefiniować jako równą siłę między allelami. Jeśli w niepełnej dominacji możemy mówić o genetycznym efekcie dawkowania (AA>Aa>aa), w kodominacji możemy powiedzieć, że obserwujemy wspólną manifestację dwóch produktów tego samego charakteru w tej samej osobie iz tą samą siłą.
Jednym z powodów, które pozwoliły Gregorowi Mendelowi w prosty sposób przeanalizować zaobserwowane przez niego wzorce dziedziczenia, jest to, że badane postacie były całkowicie dominujące.
Dlatego w tych „klasycznych” lub mendlowskich przypadkach genotypy AA Y Aa manifestują się fenotypowo w ten sam sposób (DO całkowicie dominuje do).
Ale nie zawsze tak jest, a dla cech jednogenowych (zdefiniowanych przez pojedynczy gen) możemy znaleźć dwa wyjątki, które czasami mogą być mylone: niepełna dominacja i kodominacja..
W pierwszej heterozygotycznej Aa przejawia fenotyp pośredni w stosunku do homozygot AA Y aa; w drugiej, z którą mamy tutaj do czynienia, heterozygota manifestuje oba allele, DO Y do, z tą samą siłą, ponieważ w rzeczywistości żadna z nich nie jest recesywna z drugiej.
Indeks artykułów
Jednym z najlepszych przykładów ilustrujących kodominację genetyczną są grupy krwi w populacjach ludzkich zgodnie z systemem klasyfikacji ABO..
W praktyce mała próbka krwi jest poddawana testowi odpowiedzi na dwa przeciwciała: przeciwciała anty-A i przeciwciała anty-B. A i B to nazwy dwóch alternatywnych form tego samego białka kodowanego w tym locus ja; osoby, które nie wytwarzają żadnej z form białka, są homozygotami recesywnymi ii.
Dlatego zgodnie z systemem ABO fenotypy osób homozygotycznych definiuje się następująco:
1.- Osoby, których krew nie daje żadnej odpowiedzi immunologicznej przeciwko przeciwciałom anty-A i anty-B, to dlatego, że nie wytwarzają białka A ani białka B, a zatem są homozygotyczne recesywne ii.
Fenotypowo są to osoby z krwią typu O lub dawcy uniwersalni, ponieważ nie wytwarzają żadnego z dwóch białek, które mogłyby powodować odrzucenie immunologiczne u biorców krwi innych niż typu 0. Większość ludzi ma ten typ krwi..
2.- Wręcz przeciwnie, jeśli krew danej osoby reaguje tylko z jednym z przeciwciał, Dzieje się tak, ponieważ produkuje tylko jeden typ tych białek - dlatego, logicznie, osoba może prezentować tylko dwa różne genotypy.
Jeśli jest to osoba z krwią typu B (a zatem nie reaguje z przeciwciałami anty-A, ale tylko z anty-B), jego genotyp może być homozygotyczny jabjab, lub heterozygotyczny jabja (patrz następny akapit).
Podobnie osoby, które reagują tylko z przeciwciałami anty-A, mogą mieć genotyp jaDOjaDO lub jaDOja. Jak dotąd nawigujemy po znanych wodach, ponieważ jest to typ dominującej interakcji allelicznej w najczystszym mendlowskim sensie: każdy allel ja (jaDO lub jab) będzie dominować nad allelem i. Z tego powodu heterozygoty A lub B będą fenotypowo identyczne z homozygotami A lub B.
Natomiast heterozygoty dla A i B opowiadają nam inną historię. Oznacza to, że mniejszość populacji ludzkiej składa się z osób, które reagują zarówno z przeciwciałami anty-A, jak i anty-B; jedynym sposobem pokazania tego fenotypu jest bycie genotypowo heterozygotycznym jaDOjab.
Dlatego powstaje jednostka, w której żaden allel nie cofa się („znika”) ani nie jest „pośrednikiem” między dwoma innymi: jest to nowy fenotyp, który znamy jako uniwersalnego akceptora, ponieważ nie odrzuci żadnego rodzaju krwi z punktu widzenia systemu ABO.
Aby dokończyć rozumienie kodominacji, rozumianej jako równa siła między allelami, warto zdefiniować niepełną dominację. Pierwszą rzeczą do wyjaśnienia jest to, że oba odnoszą się do związków między allelami tego samego genu (i tego samego locus), a nie do związków lub interakcji między genami różnych loci..
Po drugie, niepełna dominacja przejawia się jako fenotypowy produkt efektu dawki produktu kodowanego przez analizowany gen..
Weźmy hipotetyczny przypadek cechy monogenowej, w której występuje jeden gen R, kodując monomeryczny enzym, powoduje powstanie związku barwnego (lub pigmentu). Recesywny homozygotyczny dla tego genu (rr), oczywiście będzie pozbawiony tego koloru, ponieważ nie powoduje powstania enzymu, który wytwarza odpowiedni pigment.
Obie dominujące homozygotyczne RR jak heterozygota Rr będą manifestowały kolor, ale w inny sposób: heterozygota będzie bardziej rozcieńczona, ponieważ będzie przedstawiać połowę dawki enzymu odpowiedzialnego za produkcję pigmentu.
Należy jednak rozumieć, że analiza genetyczna jest czasami bardziej skomplikowana niż podane tutaj proste przykłady i że różni autorzy różnie interpretują to samo zjawisko..
Jest więc możliwe, że w krzyżówkach dwuhybrydowych (lub nawet z większą liczbą genów z różnych loci) analizowane fenotypy mogą pojawiać się w proporcjach przypominających krzyżówki monohybrydowe..
Tylko rygorystyczna i formalna analiza genetyczna może pozwolić badaczowi stwierdzić, ile genów jest zaangażowanych w manifestację cechy.
Historycznie jednak terminy kodominacja i niepełna dominacja były używane do definiowania interakcji allelicznych (genów z tego samego locus), podczas gdy te, które odnoszą się do interakcji genów z różnych loci lub interakcji genów jako taki, są analizowane jako interakcje epistatyczne.
Analiza interakcji różnych genów (różnych loci), które prowadzą do manifestacji tego samego charakteru, nazywana jest analizą epistazy - jest w zasadzie odpowiedzialna za całą analizę genetyczną.
Jeszcze bez komentarzy