Plik zasoby prozodyczne Są narzędziami używanymi w wypowiedzi ustnej, które pomagają poprawnie przekazać przesłanie. Pozwalają nadać wystawie większą dynamikę i przyciągnąć uwagę słuchacza. Używa się ich w swobodnych wypowiedziach ustnych lub przy głośnym czytaniu pisemnego dokumentu.
Istnieje kilka istniejących zasobów prozodycznych:
Jest to zmiana lub modulacja tonu głosu, stosowanie lub odejmowanie siły w niektórych słowach, aby towarzyszyć ich znaczeniu i nadać wystawie różne niuanse.
Poematu miłosnego nie można zadeklarować w tej samej intonacji, co przemówienie na wiecu politycznym, ponieważ którykolwiek z nich zakończy się głośną porażką..
Głośność głosu, intensywność, z jaką niektóre słowa są wymawiane, a miękkość innych pomogą przekazać dokładną intencję przekazu w zakresie myśli, uczuć lub emocji.
Tutaj bardzo ważną rolę odgrywa histrioniczna zdolność mówcy, jeśli chodzi o emocje, jakie może on wywrzeć na swojej wypowiedzi, która w skrócie jest niczym innym jak interpretacją lub wykonaniem.
Emocja osiągnie empatię w opinii publicznej; innymi słowy, sprawi, że słuchacz zaangażuje się emocjonalnie w przekaz. Jest to bardzo skuteczny i atrakcyjny zasób.
Coś, co wydaje się oczywiste, ale często decyduje o sukcesie lub porażce wystawy.
O odpowiedniej objętości decyduje charakterystyka pomieszczenia (wielkość, wysokość, akustyka, odgłosy zewnętrzne), ilość osób oraz sam rodzaj przekazu.
Tutaj w grę wchodzi kilka zmiennych, takich jak przepływ i przerwy. Podobnie jak w tańcu, w wypowiedzi ustnej musisz dobrze władać tymi dwoma narzędziami, aby zapewnić pomyślne przemówienie.
Stały, monotonny beat będzie znudził publiczność. Podobnie ważne jest, aby mowa była spontaniczna i płynna..
Przerwy dodają dramatyzmu przekazowi, a także dają słuchaczowi czas na prawidłowe przetworzenie informacji.
Ktoś, kto mówi ze zbyt wieloma przerwami, może nudzić rozmówcę i powodować jego rozproszenie, tracąc efekt komunikacyjny.
Wręcz przeciwnie, ktoś, kto mówi zbyt szybko bez odpowiednich przerw, zmyli i zmęczy słuchacza, który będzie zużywał zbyt dużo energii, próbując przyswoić wszystkie informacje. Dlatego przerwy są niezbędne, ale dobra obsługa to sztuka.
Ma to związek z poprawną wymową słów i poświęceniem odpowiedniej ilości czasu, aby wszystkie samogłoski i spółgłoski brzmiały wyraźnie.
Tutaj również ważne jest, aby oddzielić każde słowo od następnego, aby zapewnić poprawną interpretację wiadomości jako całości..
Zaleca się, aby przed przemówieniem prelegent wykonał określone ćwiczenia wokalizacyjne, które pozwolą mu rozluźnić język oraz mięśnie szczęki i twarzy..
Podobnie, rozważne - ale nie przesadzone - otwarcie ust jest konieczne, aby akcentowane i atoniczne sylaby mogły być poprawnie wymawiane.
Podobnie jak w języku pisanym, w języku mówionym prawidłowe akcentowanie słów jest niezbędne, aby przekazać poprawne i jednoznaczne znaczenie.
Jest to bardzo przydatne źródło informacji, gdy mówca chce zwrócić uwagę na pomysł i jest on utrwalony w świadomości jego odbiorców.
Jest również szeroko stosowany w sytuacjach, gdy w miejscach publicznych pojawiają się oznaki zmęczenia lub rozproszenia.
Są to werbalne „nawiasy” używane do rozwinięcia lub lepszego wyjaśnienia pomysłu. Rozszerzenia w języku mówionym powinny być krótkie i zwięzłe, aby można było szybko powrócić do pierwotnego pomysłu bez rozpraszania słuchacza lub utraty celu głównego przesłania.
Metafora jest semantycznym zasobem leksykalnym, to znaczy ma do czynienia ze znaczeniem tego, co zostało powiedziane. Używając metafory, próbujesz coś powiedzieć lub wyjaśnić, nie robiąc bezpośrednich aluzji do tego czegoś, ale używając terminów, które mają takie samo znaczenie. Jest to zasób estetyczny, który będzie mniej lub bardziej efektywny w zależności od poziomu kulturowego widza.
Przykłady metafory:
„Śniegi czasu srebrzą moją świątynię”; W tym przypadku śnieg ma związek z siwymi włosami, ponieważ w rzeczywistości chodzi o to, że upływ czasu spowodował, że włosy wypełniły się siwizną.
„Moje serce tańczy, kiedy cię widzisz i płacze, kiedy wychodzisz”; serce nie może tańczyć ani płakać, ale metafora przekazuje emocje radości i smutku wywołane obecnością osoby, o której mowa w zdaniu.
Razem z wyjaśnieniami i rozszerzeniami są zasobami, które pozwalają prelegentowi lepiej wyjaśnić pomysł i skłonić słuchacza do poprawienia go i zrozumienia..
Nie jest to ekskluzywne źródło informacji o języku mówionym i czasami lepiej sprawdza się w języku pisanym, w którym czytelnik poświęca swój czas na zrozumienie przesłania..
Na wystawie trzeba z tym uważać, bo jeśli nie wybierzesz dobrego porównania, może to raczej zmylić niż wyjaśnić.
Jest to kolejny zasób literacki, który można przenieść do wypowiedzi ustnej ze względnym sukcesem w zależności od umiejętności użytkownika..
Hiperbola to figura retoryczna, która polega na wyolbrzymianiu faktu, aby zwrócić uwagę i położyć większy nacisk na ideę w stosunku do reszty.
Ważne jest, aby nie mylić intencji emitenta, używając hiperboli: musi być jasne, że jest to celowa przesada, a nie żart lub kłamstwo, które mogłoby zdyskredytować lub zmniejszyć Twoją wiarygodność lub reputację.
Kilka przykładów hiperboli: „Boli mnie rzęsy”; Kocham Cię do nieskończoności i poza nią"; „Powtórzyłem to milion razy”; „Jesteśmy najlepszym krajem na świecie”.
Jeszcze bez komentarzy