Rafael Larco Hoyle (1901-1966) był wybitnym peruwiańskim uczonym, który wyróżniał się w różnych dyscyplinach wiedzy, takich jak archeologia, inżynieria rolnicza, finanse i historia rdzennych mieszkańców. Był sponsorem i odkrywcą niezliczonych wypraw, podczas których odkryto ważne elementy przedkolumbijskiej manufaktury.
Larco Hoyle zdołał zgromadzić ważny materiał archeologiczny o tak wielkiej wartości historycznej i ojcowskiej dla swojego rodzinnego kraju. W 1926 roku zdecydował się założyć muzeum, aby udostępnić swoją kolekcję szerokiej publiczności..
Muzeum zostało nazwane na cześć jego ojca, Rafaela Larco Herrery, który był jego wzorem i inspiratorem w jego pasji do sztuki Peru. Muzeum to stanowi jeden z najważniejszych skarbów kultury narodu peruwiańskiego.
Indeks artykułów
Rafael Carlos Víctor Constante Larco Hoyle urodził się 18 maja 1901 roku w zamożnej rodzinie w Peru. Przybył na świat na farmie Chiclín w mieście Trujillo.
Był synem polityka i biznesmena Rafaela Larco Herrery, włoskiego pochodzenia; i Esther Hoyle, pochodzenia angielskiego. Rafael Larco Hoyle miał gęsty i prestiżowy rodowód, ponieważ jego dwie rodziny (zarówno ze strony ojca, jak i matki) miały wpływ ekonomiczny, polityczny i wielki wpływ społeczny.
Rafael Larco od najmłodszych lat był przygotowany do zajmowania ważnych stanowisk w firmach rodzinnych. Uczęszczał do szkoły podstawowej w ekskluzywnym Modern Institute w Trujillo.
Następnie uczęszczał do First National Benemérito College Republiki Matki Bożej z Guadalupe. To instytucja z Limy, którą ukończyli najwybitniejsi obywatele Peru..
W wieku 13 lat został wysłany do Stanów Zjednoczonych, aby uczyć się w szkole średniej w Tome High School w Maryland. W wieku 18 lat wyjechał do Nowego Jorku, aby zapisać się na Cornell University, prywatną instytucję, gdzie studiował agronomię..
W wieku 21 lat studiował inżynierię na New York University, a następnego roku zapisał się na studia z zakresu zarządzania i finansów..
Jego profil zawodowy, w dziedzinie teoretycznej, był prawie gotowy przejąć stery i kierować rodzinnymi przedsiębiorstwami cukrowniczymi w rodzinnym gospodarstwie w Chiclín. Po prostu brakowało mu praktyki; w tym celu udał się na Kubę, Puerto Rico, Hawaje i do niektórych krajów europejskich.
Po powrocie do Peru poślubił Isolinę Felicita Debernardi Alva. Miała już córkę o imieniu Carola Margarita, której Rafael nadał swoje nazwisko, mimo że nie było biologicznym wynikiem związku. Później urodziła się jego biologiczna córka, María Isabel.
W 1924 roku Rafael Larco Hoyle przejął już kontrolę i kierownictwo nad rodzinną firmą cukrowniczą w dolinie Chicana. Zadbał o jego unowocześnienie i stworzenie świetnych warunków socjalnych dla swoich pracowników.
Ten badacz i biznesmen miał zaszczyt urodzić się na północy Peru. Jest to obszar bogaty w ślady sprzed czasów Inków, z których wiele znalazł w swoich posiadłościach..
Zamiłowanie do tych archeologicznych skarbów było takie, że podejmował liczne wyprawy w towarzystwie rodziny i przyjaciół. Celem było wydobycie i znalezienie większej liczby elementów, dzięki którym powiększyłby się już duży zbiór pierwotnych obiektów..
Napisał wiele prac, które udokumentowały jego odkrycia archeologiczne, które stanowią ważną spuściznę dla zrozumienia i badania pierwszych cywilizacji osiadłych na terytorium Andów..
Zmarł 23 października 1966 r. Zostawił ojczyźnie to, co najlepsze: ocalenie pamięci i kultury..
Przyczyniło się to do chronologicznego uporządkowania różnych faz kulturowych osiedli aborygeńskich peruwiańskich: od najbardziej znanych do najbardziej dyskretnych. Oznaczało to nowy sposób organizacji dotychczasowych studiów, a także ciekawy sposób podejścia do kultury Peru..
Klasyfikował te fazy na siedem okresów:
I- Ceramika wstępna
II- Od początku istnienia ceramiki.
III- Ewolucyjny (lub formatywny).
IV- Z boomu.
V- Fusional.
VI- Imperial.
VII- Podboju.
Jego praca była kamieniem milowym w badaniach nad prymitywnymi osadnikami, ponieważ przed nim badania te powierzono badaczom zagranicznym (niemieckim i północnoamerykańskim)..
Ten znany badacz z Ameryki Łacińskiej obalił wiele teorii zagranicznych archeologów, którzy chcieli uczyć Peruwiańczyków o pochodzeniu i ewolucji ich własnej kultury..
- Za swoją żmudną pracę śledczą Rafael Larco Hoyle zdobył tytuł założyciela archeologii Peru. Zaszczyt ten dzieli się z innym archeologiem i kolegą, Julio Césarem Tello..
- Był pionierem w znalezieniu żył archeologicznych w miastach Cupisnique, Queneto, Salinar, Pacopampa, Barbacoa i Virú.
- Zdemontował teorie znanych archeologów, twierdząc, że pozostałości Punkurí są starsze niż sanktuarium Chavín; ta ostatnia uważana jest za kolebkę cywilizacji andyjskich. Larco argumentował, że rozwój kultury peruwiańskiej rozpoczął się na północy kraju, a następnie promieniował na południe.
- Rozpoczął badanie punktów litowych miasta Paiján.
- Postulował jako wykonalny symboliczny system komunikacji pierwotnych grup Peru. Przekazywali swoje pomysły za pomocą nasion lub fasoli plamistej, znanej w regionie jako pallares (Język keczua).
- Promował teorię pism pallariform. To wykorzystuje naturalne wzory plam z tych roślin strączkowych, aby stworzyć rodzaj kodu graficznego lub hieroglifów do rozpowszechniania wiadomości..
Rafael Larco Hoyle został mianowany członkiem kilku uznanych stowarzyszeń w Ameryce Łacińskiej i Europie.
Wśród tych organizacji są: Towarzystwo Geograficzne Lima, Argentyńskie Towarzystwo Antropologiczne, Towarzystwo Archeologiczne Boliwii, Towarzystwo Naukowe Valparaíso, Societé des Americanistes de Paris, Amerykańskie Towarzystwo Geograficzne i Rotary Club.
Jeszcze bez komentarzy