Plik Centralistyczna Republika Meksyku Był to system rządów ustanowiony po raz pierwszy w 1936 r., Po ustanowieniu Siedmiu Ustaw Konstytucyjnych za pośrednictwem Santa Anna. Oficjalnie meksykański okres centralistyczny obowiązywał dwukrotnie: od 1836 do 1841 i od 1843 do 1846.
Każdy okres był nazywany odpowiednio Pierwszą i Drugą Republiką Centralistyczną. Centralizm Meksyku nie był szczególnie udanym okresem historycznym dla kraju. Powstał raczej w wyniku szeregu problemów politycznych, które nękały naród od czasu jego uzyskania przez krótki czas niepodległości..
Charakterystyczne były również silne różnice polityczne między liberałami i konserwatystami, a także niepodległość Teksasu i jego późniejsze przyłączenie do Stanów Zjednoczonych..
Centralizm meksykański postrzegany jest jako konsekwencja eksperymentu politycznego konserwatystów. Uważa się, że chcieli po prostu przywrócić swoje absolutystyczne prawa, które federalizm próbował wyeliminować.
Indeks artykułów
Powstanie Pierwszego Cesarstwa Meksykańskiego nastąpiło jako bezpośrednia konsekwencja niepodległości Meksyku. Był to monarchiczny system rządów, który próbowano ustanowić w nowo niepodległym kraju, który nie był zbyt skuteczny i trwał krótko..
To i imperium brazylijskie były jedynymi systemami rządów monarchicznego dworu, które zostały ustanowione w Ameryce..
Mały sukces Cesarstwa Meksykańskiego spowodował powstanie Pierwszej Republiki, a możliwość kontrolowania Meksyku jako monarchii została całkowicie wykluczona. To ustąpiło miejsca późniejszemu ustanowieniu centralizmu.
Pierwsza Republika Meksykańska borykała się z wieloma problemami politycznymi. Różnice między ideologiami były wyraźnie zaznaczone między obiema stronami, od momentu jego powstania w 1824 r. Meksyk pozostawał zorganizowany na szczeblu federalnym aż do ustanowienia reżimu centralistycznego w 1836 r..
Federaliści obawiali się jednej kontroli nad krajem, tak jak miało to miejsce w okresie Cesarstwa Meksykańskiego i kolonialnej kontroli nad Hiszpanią..
Jednak konserwatywni politycy z zadowoleniem przyjęli utworzenie scentralizowanej republiki. Konserwatywna wizja rosła z biegiem lat, aż stała się rzeczywistością w rękach Santa Anna.
Podczas Pierwszej Republiki Federalnej Meksyk zachował w swojej konstytucji pewne tradycyjne prawa, ale władzę sprawowały trzy różne podmioty (władza wykonawcza, władza ustawodawcza i władza sądownicza).
Za rządów pierwszego prezydenta Republiki Federalnej, Guadalupe Victoria, gospodarka Meksyku doznała dość silnego załamania. Stało się to w wyniku braku dochodów w porównaniu ze wszystkimi wydatkami, jakie ponosił kraj.
Utrzymanie armii i spłata zadłużenia zagranicznego spowodowały, że Meksyk praktycznie zbankrutował. Jednak w 1827 r. Powstanie konserwatystów spowodowało większą niestabilność w meksykańskiej polityce, co doprowadziło do ustanowienia centralizmu w kraju..
Jednym z tych, którzy odpowiadali za uspokojenie powstania konserwatystów w I Rzeczypospolitej, był ówczesny generał Santa Anna.
W rzeczywistości, kiedy konserwatystom udało się przejąć kontrolę nad rządem na krótki okres, sam Santa Anna podjął się wydalenia ich dzięki swojej potędze wojskowej..
Kiedy w 1833 r. Zwołano wybory w celu wyboru nowego prezydenta Republiki Federalnej, głosowano na Santa Annę. Jednak generał podjął decyzję o odejściu ze stanowiska i przekazaniu obowiązków prezydenta swojemu wiceprezydentowi Valentínowi Gómezowi Faríasowi..
Decyzje, które podjął Gómez Farías, były wysoce sprzeczne z konserwatywnymi zasadami, które były obecne w Meksyku, nawet podczas rządów federalnych. Farías ustanowił nowy system, w którym państwo było odpowiedzialne za mianowanie nowych członków Kościoła.
Ponadto, sprawił, że płacenie dziesięcin kościelnych było akcją opcjonalną. Do tej pory dziesięciny były obowiązkowe w Meksyku. Reformy Gómeza Faríasa na tym się nie skończyły: zdecydował też o zmniejszeniu liczebności armii.
Bezpośrednią konsekwencją ustanowienia centralizmu w Meksyku była reformistyczna mentalność Gómeza Faríasa. Po wprowadzeniu wszystkich zmian zaproponowanych przez prezydenta Kościół, wojsko i konserwatywni bojownicy wystąpili przeciwko rządowi federalnemu..
Caudillo Santa Anna, który praktycznie wycofał się z działalności politycznej, przeszedł na stronę konserwatystów, aby przeciwstawić się Gómezowi Faríasowi.
Generał szybko uzyskał władzę w kraju; Jednym z jego pierwszych działań jako gubernatora było rozwiązanie Kongresu i ustanowienie centralistycznej dyktatury w Meksyku.
Wpływ Santa Anny podczas meksykańskiego centralizmu był dość wyraźny. Dowodził krajem ponad 10 razy, nie tylko w I Republice Centralistycznej, ale także w II RP..
Gdy tylko objął władzę w Meksyku, Santa Anna zniósł wszystkie reformy narzucone przez Gómeza Faríasa i ustanowił konstytucję z 1836 r..
Dzięki tej konstytucji poprzedni dokument, ogłoszony w 1824 r., Za pomocą którego Meksyk został zorganizowany na szczeblu federalnym, był bezskuteczny. Ta nowa konstytucja była również znana jako Siedem Praw.
Dzięki siedmiu prawom Meksyk stał się republiką centralistyczną, w której władzę sprawował wyłącznie prezydent (Santa Anna) i wszyscy jego bezpośredni podwładni. Powodem, dla którego ta konstytucja była znana pod tą nazwą, była zmiana siedmiu fundamentalnych elementów prawa meksykańskiego..
Obywatelstwo było gwarantowane każdemu mieszkańcowi Meksyku, który potrafił czytać i pisać, a jego dochód przekraczał 100 peso rocznie.
Prezydentowi umożliwiono odwołanie wszelkich decyzji Kongresu, a także możliwość wyboru posłów i senatorów przez te same organy władzy..
Dwa inne prawa opierały się na organizacji rządu w bardziej scentralizowany sposób, a także zakazano odwracania tych zmian przez sześć lat po ogłoszeniu dekretu. Kraje związkowe stały się departamentami kontrolowanymi przez scentralizowany rząd.
Santa Anna była prezydentem Meksyku, gdy zaczęły się pojawiać pierwsze problemy ze stanem Teksas. Bliskość tego regionu do Stanów Zjednoczonych spowodowała, że ponad 25 000 amerykańskich emigrantów zajęło region Teksas, który sam w sobie miał niewielu mieszkańców Meksyku..
To głęboko zaniepokoiło Santa Anna, ponieważ wierzył, że duża obecność osadników z Ameryki Północnej sprawi, że region będzie szukał niezależności od Meksyku. Caudillo podjął decyzję o zamknięciu granicy z Teksasem w 1830 r. (6 lat przed ustanowieniem centralizmu).
Jednak decyzja ta przyniosła konsekwencje, które znalazły odzwierciedlenie w Meksyku, kiedy rząd centralistyczny został już narzucony Konstytucją z 1836 roku.
W rzeczywistości ogłoszenie Konstytucji z 1836 roku spowodowało, że Teksas ogłosił się niepodległym krajem w wyniku braku praw ustanowionych w dokumencie..
Po tym, jak Teksas ogłosił się niepodległym krajem, Stany Zjednoczone zaanektowały terytorium w 1845 r. Jednak Meksyk nie uznał niepodległości Teksasu..
Spowodowało to zerwanie stosunków dyplomatycznych obu krajów, a następnie wybuch wojny między Meksykiem a Stanami Zjednoczonymi..
W 1836 r. Generał i były prezydent na wygnaniu, Anastasio Bustamante, został wezwany do Meksyku, by walczyć w wojnie z Teksasem. Jednak Kongres postanowił mianować go prezydentem republiki.
Bustamante znalazł kraj z niewielkimi pieniędzmi i osłabioną wojną armią; potencjał czynnościowy, jaki miał, był bardzo niski. Podczas tej kadencji prezydenckiej było wiele wewnętrznych i zewnętrznych konfliktów, które jeszcze bardziej utrudniały prezydenturę Bustamantego..
Musiał uporać się z francuską blokadą wybrzeża i późniejszą wojną tortową; także z inwazją na Chiapas przez gwatemalskiego generała Miguela Gutiérreza.
Ponadto powstanie buntownika José Urrei w Tamaulipas spowodowało, że Bustamante opuścił prezydenturę, aby poświęcić się walce z nim, pozostawiając Santa Annę ponownie u władzy..
Bustamante powrócił do władzy w 1839 r. Ustanowił szereg praw dyplomatycznych ze Stanami Zjednoczonymi, przywracając kontakt z tym krajem po konflikcie w Teksasie..
Negocjował pakty dyplomatyczne z innymi krajami europejskimi iw tym okresie pierwszy hiszpański dyplomata uzyskał pozwolenie na wjazd po uzyskaniu niepodległości..
W 1841 roku Santa Anna obaliła Bustamante, aby powrócić do władzy. Wykonał tę czynność w sposób autorytarny, ale zezwolił na wybór nowego Kongresu w celu sporządzenia nowej konstytucji.
Biorąc pod uwagę niepewny stan centralizmu po upadku Bustamante, zaproponowano szereg pomysłów na reorganizację potęgi Meksyku.
Podjęto próbę przywrócenia federalizmu z rąk Gómeza Faríasa, ale centraliści sprzeciwili się tej idei. Ponadto chcieli ponownie ustanowić monarchię, ale ten pomysł również został odrzucony..
Nowy Kongres, wybrany przez Santa Annę, zdradził go i ustanowił szereg praw, na mocy których Meksyk ponownie stał się federalistą. Jednak Santa Anna rozwiązała tę zmianę.
W 1843 roku weszły w życie nowe Organiczne Podstawy Republiki, dzięki którym przywrócono centralizm i zapoczątkowano II Republikę Centralistyczną..
Nowe prawa, za pomocą których Meksyk został rządzony, mimo że były centralistyczne, dały stanom różnorodność swobód, które nie istniały podczas Pierwszej Republiki Centralistycznej. Stany zaczęły mieć znacznie większą reprezentację narodową, ale ostateczne decyzje podejmował rząd centralny..
Zgodnie z tymi nowymi przepisami cała władza Sądu Najwyższego i jednostek rządowych przeszła w ręce Santa Anna, która ponownie została centralistycznym prezydentem Meksyku. W rzeczywistości wybory, które odbyły się w 1843 r., Przyniosły zwycięstwo samej Santa Annie..
Nowy Kongres Meksykański działał dość niezależnie, zwłaszcza jak na kraj scentralizowany. To sprawiło, że Santa Anna zmobilizowała się do rozwiązania tego; członkowie Kongresu chwalili się immunitetem ustawodawczym, udając się na wygnanie.
Santa Anna została obalona w 1844 roku przez szereg oficerów, którzy mieli dość jego działań. Zgodnie z konstytucją obaloną Santa Annę zastąpił José Joaquín de Herrera.
Po konflikcie, który miał miejsce krótko wcześniej, Herrera uznał, że Meksyk stracił Teksas, a teraz działał jako niezależna republika. Z tego powodu Herrera starał się rozpocząć negocjacje dyplomatyczne z Teksańczykami, aby uniemożliwić swojemu narodowi przystąpienie do Stanów Zjednoczonych..
Jednak ponieważ Herrera uznał niepodległość Teksasu, jego przeciwnicy polityczni oskarżyli go o próbę sprzedaży Teksasu i obszaru Górnej Kalifornii do Stanów Zjednoczonych. Doprowadziło to do zamachu stanu, który zakończył rząd Herrery..
Po aneksji Teksasu przez Stany Zjednoczone stosunki dyplomatyczne między Meksykiem a krajem amerykańskim dobiegły końca. Na granicy narastały działania wojenne między dwoma krajami, aż w końcu w kwietniu 1846 roku wybuchł konflikt zbrojny..
W ciągu tego roku (jeszcze przed rozpoczęciem wojny) ponownie zaproponowano przekształcenie Meksyku w monarchię, na czele której stał szwagier królowej Hiszpanii. Taka propozycja wywołała bunt, który ostatecznie zakończył centralistyczny rząd..
Ten, który był wówczas prezydentem, Mariano Paredes, został zdymisjonowany przez liberalny ruch prowadzony w Mexico City. Wykonawcą rewolucji był José María Yáñez, generał, który zebrał swoje wojska przeciwko rządowi w Jalisco.
José Mariano Salas zajął stolicę, a 4 sierpnia 1846 roku Meksyk ponownie stał się republiką federalną. Santa Anna wróciła do władzy, tym razem po stronie liberałów. Kulminacją wojny przeciwko Stanom Zjednoczonym była klęska Meksyku we wrześniu 1847 roku.
Stany Zjednoczone i Meksyk podpisały traktat z Guadalupe Hidalgo, który oficjalnie zakończył wojnę między oboma krajami..
Santa Anna był jednym z najbardziej wpływowych polityków w historii Meksyku. Jego decyzja o zastąpieniu konstytucji z 1824 r. Nowym dokumentem konstytucyjnym w 1835 r. Zmieniła bieg historii politycznej Meksyku i doprowadziła kraj do centralizmu..
Bustamante nie odniósł wielkich sukcesów w okresie prezydenckim, ale był jednym z pierwszych władców meksykańskiego centralizmu, a z kolei jednym z konserwatywnych prezydentów, który sprawował urząd najdłużej w ciągu dziesięciu lat rządów centralistów..
Za rządów Bustamante inwazja na Gwatemalę została stłumiona w Chiapas, a Francja toczyła wojnę o ciastka..
Chociaż Herrera rządził Meksykiem w okresie przejściowym między dwoma różnymi republikami centralistycznymi, to jego reformistyczna mentalność przyniosła ze sobą przywrócenie centralizmu..
Zmiany, jakie chciał wprowadzić w kraju, wywołały takie niezadowolenie, że siły centralistyczne odzyskały kontrolę nad republiką w 1843 r..
Republika Centralistyczna miała też innych władców, którzy utrzymywali władzę przez krótki czas lub nie dokonali znaczących zmian w kraju. Są wśród nich: Nicolás Bravo, Francisco Javier Echeverría, Valentín Canalizo i Mariano Paredes.
Jeszcze bez komentarzy