Rewolucja 1830 r. Przyczyny, cechy, konsekwencje

3296
Robert Johnston
Rewolucja 1830 r. Przyczyny, cechy, konsekwencje

Plik Rewolucja 1830 r była to druga z rewolucyjnych fal, jakie miały miejsce w pierwszej połowie XIX wieku. Wraz z rewolucjami z lat 1820 i 1848 stanowi część tak zwanych rewolucji burżuazyjnych o charakterze liberalnym. Chociaż każdy z nich miał swoje osobliwości, wszystkie zbiegają się w walce z powrotem absolutyzmu.

Po klęsce Napoleona Bonaparte zwycięskie mocarstwa spotkały się na kongresie wiedeńskim, aby zaprojektować Europę, w której nie było idei oświecenia i liberalizmu. Jednak część populacji zareagowała powstaniem przeciwko utworzonym rządom.

Liberty Leading the People - upamiętnia rewolucję francuską 28 lipca 1830 r. - Źródło: Eugène Delacroix - Ta strona z 1st-art-gallery.com

Rewolucja 1830 roku miała swój początek we Francji. Tam król próbował uchwalić pewne prawa, aby powrócić do absolutystycznego systemu rządów. Reakcja ulic spowodowała jego rezygnację. W następnych tygodniach powstania rozprzestrzeniły się na większą część kontynentu.

W 1830 r., Poza wspomnianą już walką o wolność i równość, typową dla ówczesnego liberalizmu, jednym z czynników, które poruszyły rewolucjonistów, był nacjonalizm, na który silnie wpłynęły idee romantyzmu..

Indeks artykułów

  • 1 Przyczyny
    • 1.1 Przyczyny ekonomiczne
    • 1.2 Czynniki polityczne
    • 1.3 Reakcja absolutystów we Francji
    • 1.4 Nacjonalizm
  • 2 Funkcje
    • 2.1 Protagonizm burżuazji
    • 2.2 Niezadowolenie z popularnych klas
    • 2.3 Nacjonalizm i romantyzm
  • 3 rewolucje w Europie
    • 3.1 Francja
    • 3.2 Belgia
    • 3.3 Polska
    • 3.4 Włochy
    • 3.5 Niemcy
  • 4 Konsekwencje
    • 4.1 Sojusz między burżuazją a robotnikami
    • 4.2 Podział Europy na dwie części
    • 4.3 Narodziny romantyzmu
    • 4.4 Rewolucje 1848 r
  • 5 Referencje

Przyczyny

Klęska Napoleona doprowadziła do okresu, w którym kraje z monarchiami absolutystycznymi próbowały zorganizować Europę zgodnie ze swoimi ideami. Jednak światłe i liberalne idee nie zniknęły z kontynentu.

Pierwsza rewolucyjna fala miała miejsce w 1820 r. W tym roku doszło do powstania w Hiszpanii, Neapolu, Grecji i Portugalii, a wszystkie miały wspólną cechę przeciwstawiania się autorytarnym monarchiom..

Przywódcy tych rewolucji pochodzili w większości z burżuazji. Ponadto byli również promowani przez kilka tajnych stowarzyszeń, takich jak karbonariusze.

Rezultatem rewolucji 1820 roku było ogłoszenie konstytucji podążających za liberalnymi ideami. Jednak siły absolutystyczne zareagowały i siłą militarną zdołały odwrócić sytuację.

Dopiero dziesięć lat później, w 1830 r., Miała miejsce druga fala rewolucji burżuazyjnych. Przy tej okazji oprócz idei liberalnych duże znaczenie zyskały także ruchy nacjonalistyczne. Wreszcie ruch robotniczy zaczął uczestniczyć w powstaniach.

Przyczyny ekonomiczne

Nie tylko ideologia spowodowała rewolucję 1830 r. Problemy gospodarcze, przez które przeszło kilka krajów europejskich, również miały wiele wspólnego z wybuchem protestów..

W 1825 roku rozpoczął się poważny kryzys gospodarczy. Najpierw dotknął Anglii, a następnie rozprzestrzenił się na resztę kontynentu. Działalność handlowa zmniejszyła się, podobnie jak w przypadku produkcji w przemyśle.

Ponadto we Francji robotnicy ogłosili kilka strajków w proteście przeciwko ich warunkom pracy i trudnościom, w jakich żyli.

Po trzech latach od powstania wydawało się, że Europa pokonuje trudności. Jednak w 1928 r. Kryzys się pogorszył. Przy tej okazji, oprócz przemysłu, dotknęło to także rolnictwo.

Słabe zbiory różnych towarów doprowadziły do ​​wyższych cen i niedoboru na rynkach. W klasach ludowych spadły płace, a co za tym idzie sprzedaż.

Wszystko to spowodowało wzrost ubóstwa. Ludność zaczęła demonstrować, żądając od rządów podjęcia działań w celu rozwiązania problemów.

Czynniki polityczne

Pomimo wysiłków Świętego Przymierza, aby utrzymać absolutystyczne rządy w całej Europie, klęska Napoleona nie przyniosła politycznej stabilności na kontynencie..

Rosnąca siła burżuazji umożliwiła im konfrontację ze szlachtą w celu odebrania części jej władzy. Ideologicznie burżuazja ta była oparta na liberalizmie, zarówno ekonomicznym, jak i społecznym.

W przeciwieństwie do tego, co stało się z systemami absolutystycznymi, liberalizm bronił wagi rozumu i nauki przed dogmatami religijnymi. Ponadto Oświecenie ustanowiło równość między ludźmi bez względu na ich pochodzenie społeczne..

Reakcja absolutystów we Francji

Biorąc pod uwagę, że rewolucja 1830 roku narodziła się we Francji, ważne jest, aby poznać konkretne przyczyny, które były motywacją do powstania ludowego w tym kraju.

Po śmierci króla Ludwika XVIII w 1824 r. Kraj pogrążył się w znacznej niestabilności politycznej. To konserwatyści zdołali przejąć władzę, a nowy król, Carlos X, promował szereg środków, które ponownie wprowadziły pewne zasady typowe dla absolutyzmu..

Wśród zatwierdzonych norm znalazły się wypłaty odszkodowań arystokratom, którzy uciekli z rewolucyjnej Francji, cenzura w prasie i zwiększenie przywilejów Kościoła..

W 1830 r. W kraju odbyły się wybory w celu wybrania przedstawicieli do izby niższej. Zwycięzcami byli liberałowie z umiarkowanej frakcji. Monarcha nie przyjął wyniku i rozwiązał Izbę. Ta decyzja, wraz z innymi ograniczającymi prawa polityczne, spowodowała wybuch rewolucji..

Nacjonalizm

W niektórych rejonach Europy, oprócz czynników ideologicznych, jedną z przyczyn rewolucji było umacnianie się nacjonalizmu. W niektórych przypadkach, jak we Włoszech, były to ruchy, które chciały zjednoczyć kraj i zakończyć austriacką kontrolę nad niektórymi terytoriami..

W Polsce, pod zaborem rosyjskim, motywacją rewolucjonistów było wypędzenie najeźdźców. Z kolei głównym powodem buntu w Belgii było osiągnięcie niepodległości.

Charakterystyka

Biorąc pod uwagę, że rewolucje 1830 r. Rozprzestrzeniły się na różne obszary kontynentu, ich charakterystyka zawiera elementy wspólne i inne szczególne cechy..

Protagonizm burżuazji

Burżuazja była bohaterem trzech rewolucyjnych fal, które miały miejsce w pierwszej połowie XIX wieku. Rozwój przemysłu i zaistnienie kapitalizmu sprawiły, że ta klasa społeczna zyskała siłę ekonomiczną..

Jednak jego znaczenie gospodarcze nie było współmierne do roli politycznej, ponieważ w systemach w okresie Restauracji władzę mogli sprawować jedynie szlachta i Kościół..

To spowodowało, że burżuazja zdecydowała się na rewolucyjne metody. Początkowo nie miał żadnych skrupułów, by zjednoczyć się z najmniej uprzywilejowanymi sektorami społecznymi, ale z czasem zaczął się bać zorganizowanych pracowników, którzy chcieli poprawić swoje warunki pracy i życia..

Niezadowolenie z popularnych zajęć

W buncie 1830 r., W przeciwieństwie do tego, co wydarzyło się w 1820 r., Była obecna klasa robotnicza. W sposób szczególny odczuli skutki kryzysu gospodarczego, poza tym, że ich warunki pracy były bardzo bolesne..

Nacjonalizm i romantyzm

Ideologiczne podstawy rewolucji 1830 roku to liberalizm, romantyzm i nacjonalizm.

Ten ostatni, związany z romantyzmem, został w dużej mierze przyjęty przez liberalną burżuazję, urósł ogromnie po klęsce Napoleona.

Władze absolutystyczne, chcąc zachować status quo, próbowały zapobiec jego rozprzestrzenianiu się, ale w 1830 r. Wydawało się jasne, że poczucie przynależności politycznej i kulturowej do różnych terytoriów rozprzestrzeniło się na całym kontynencie. Głównymi ideami są dominacja państwa narodowego i prawo do samostanowienia..

Rewolucje w Europie

Tak jak stało się to w 1789 r. I jak to się powtórzy w 1848 r., We Francji rozpoczęła się rewolucja 1830 r. W krótkim czasie rozprzestrzenił się na inne kraje europejskie, takie jak Polska, Włochy czy Niemcy.

Francja

Znane jako rewolucja lipcowa lub trzy chwalebne, bunty we Francji miały miejsce w ciągu trzech kolejnych dni lipca 1830 r. Głównym powodem były decyzje Karola X, który dążył do wprowadzenia różnych autorytarnych środków..

Wyniki głosowań na izbę niższą, które odbyły się w lipcu 1830 r., Dały zwycięstwo umiarkowanym liberałom. Monarcha podjął wówczas decyzję o zamknięciu Izby i zatwierdził zarządzenia, które dekretowały koniec wolności prasy, zmniejszyły liczbę posłów i ograniczyły prawo do głosowania..

Reakcją paryżan była demonstracja na ulicy. W ówczesnych gazetach publikowano artykuły podsycające protesty, a Gwardia Narodowa zajęła stanowisko po stronie rewolucjonistów. Trzy dni zamieszek to momenty wielkiej przemocy, zwłaszcza przeciwko Kościołowi..

Liberałowie przyjęli propozycję La Fayette, aby mianować króla Ludwika Filipa I, a Karol X musiał udać się na wygnanie.

System ustanowiony przez nowego monarchę był monarchią liberalną, z konstytucją zgodną z tymi ideami. Pojawiło się uznanie, że władza króla pochodzi od ludu, a nie od Boga, rozszerzenie prawa do głosowania oraz wolności wyznania i prasy.

Belgia

Kongres Wiedeński stworzył państwo zwane Zjednoczonym Królestwem Niderlandów. Zgromadzono tu Flandrię, Zjednoczone Prowincje lub Królestwo Holandii, Luksemburg i inne mniejsze terytoria. Z przodu umieścił Holendra.

Bardzo szybko zaczęły pojawiać się napięcia między katolikami i francuskojęzycznymi mieszkańcami Flandrii a Holendrami, w większości protestanckimi i niderlandzkojęzycznymi. Nastroje nacjonalistyczne szybko się pojawiły.

Po rewolucji czerwcowej 1830 r. We Francji mieszkańcy Brukseli rozpoczęli własne protesty. Pomimo próby zniszczenia ich przez wojsko, rewolucjoniści osiągnęli swój cel i 20 grudnia Belgia (nazwa nadana nowemu państwu) została uznana za niepodległe państwo..

Ten nowy naród został ustanowiony jako liberalna monarchia parlamentarna. Jego pierwszy monarcha był pochodzenia niemieckiego.

Polska

W projekcie Europy przyjętym na Kongresie Wiedeńskim Polska została podzielona między Prusy, Austrię i przede wszystkim Rosję. Jako niepodległe państwo pozostał tylko Kraków.

Należy pamiętać, że promotorem powstania Świętego Przymierza był car Rosji Aleksander I. Jego religijny dogmatyzm sprawił, że jego sojusznicy uznali go za fanatyka..

Na kontrolowanym przez Rosjan obszarze Polski pojawiły się dwa ruchy opozycyjne. Pierwsza, Biała Partia, chciała jedynie poszerzyć swoją autonomię. Druga, Partia Czerwona, była zdecydowanym zwolennikiem całkowitej niezależności.

Wierząc, że otrzymają pomoc ze strony Francji, Polacy powstali w 1830 r., By wypędzić Rosjan. Ci, którzy nie spodziewali się buntu, postanowili się wycofać. Jednak oczekiwane poparcie galijskie nigdy nie nadeszło, a wojska rosyjskie surowo stłumiły rewolucjonistów.

Włochy

Chociaż rewolucja włoska nie była wolna od liberalnych żądań, miała wyraźnie nacjonalistyczny element. Siłą napędową zamieszek było tajne stowarzyszenie Carbonari.

Głównymi celami były terytoria papieskie i mocarstwo austriackie, które kontrolowało północy półwyspu włoskiego..

Początkowo buntownikom udało się wypędzić proaustriackie władze z Modeny i Parmy. Jednak Austria wysłała wojska i łatwo pokonała rewolucjonistów. Wysłali również pomoc Papieżowi, aby zapobiec upadkowi Państwa Kościelnego..

Niemcy

Podobnie jak w przypadku Włoch, Niemcy również kończyły swoje zjednoczenie. W tym czasie stworzył już duży jednolity rynek, który obejmował terytoria dawnego Świętego Cesarstwa Rzymskiego..

W 1830 r. Doszło do zrywów prowadzonych przede wszystkim przez studentów. Większość żądań miała charakter nacjonalistyczny. Armie Prus i Austrii działały razem i położyły kres protestom, zanim posunęły się dalej..

Konsekwencje

Konsekwencje rewolucji 1830 roku zależały w dużej mierze od tego, gdzie się ona wydarzyła. W tamtym czasie absolutystyczne władze zgodziły się stłumić wszelki liberalny bunt, używając siły, jeśli to konieczne..

Chodziło o Święte Przymierze, które chociaż nie mogło kontrolować wszystkich rewolucyjnych powstań, udało mu się to zrobić na przykład we Włoszech lub w Niemczech..

Sojusz między burżuazją a robotnikami

W Paryżu rewolucją przewodziło kilka różnych sektorów społecznych, od burżuazji po robotników, przechodząc przez studentów lub gwardię narodową.

Ten sojusz przeciw absolutyzmowi utrzymywał się przez kilka lat, aż do następnej rewolucyjnej fali 1848 r. W ten sposób robotnicy i burżuazja połączyli siły, aby spróbować zaszczepić zasady liberalizmu..

Jednak po 1848 r. Strach przed ruchem robotniczym zerwał tę jedność działania i spowodował pojawienie się tego, co Marks nazwał walką klas..

Podział Europy na dwie części

Odmienne skutki rewolucji, które miały miejsce w 1830 r., Oznaczały, że Europa była podzielona między kraje, w których liberałowie osiągnęli swoje cele, i te, w których nadal rządził absolutyzm..

W zachodniej części kontynentu rewolucja tego roku oznaczała koniec absolutyzmu. Od tego momentu władzę przejęła wyższa burżuazja..

Jeśli chodzi o ustrój rządów, w Belgii i Francji, oprócz pozostania w Anglii, narzucono monarchie konstytucyjne. Systemy te zapewniały większe prawa polityczne i społeczne, oprócz promowania liberalizmu gospodarczego..

Narodziny romantyzmu

Pomimo porażek w Niemczech i we Włoszech, romantyczny nacjonalizm wyłonił się wzmocniony po rewolucjach 1830 roku. Za kilka dziesięcioleci oba kraje zjednoczyłyby się.

Rewolucje 1848 r

Liberalne reformy, które niektóre kraje przyjęły w 1830 r., Nie były wystarczające dla większości ludności. Ze swej strony w miejscach, w których rewolucja została pokonana, pragnienie zmiany nie zniknęło..

Europa ponownie doświadczyła nowej fali rewolucji w 1848 r., Ponownie rozpoczętej w Paryżu. Podobnie jak w 1830 roku, bunty szybko rozprzestrzeniły się na cały kontynent.

Bibliografia

  1. O historii. Revolutions of 1830. Uzyskane z sobrehistoria.com
  2. Wikillerato. The Liberal Revolutions of 1820, 1830 and 1848. Pobrane z wikillerato.org
  3. Muñoz Fernández, Victor. Przyczyny rewolucji 1830 r. Źródło: redhistoria.com
  4. Redaktorzy Encyclopaedia Britannica. Revolutions of 1830. Pobrane z britannica.com
  5. Schmidt-Funke. Julian A. The Revolution of 1830 as European Media Event. Uzyskane z ieg-ego.eu
  6. Szybki, Dean. Revolutions of 1830. Pobrane z general-history.com
  7. Gale, Thomas. Revolutions Of 1830. Pobrane z encyclopedia.com

Jeszcze bez komentarzy