Plik nerkaIpomoea pes-caprae) Jest to wieloletnia winorośl, która rośnie równo z piaskiem tropikalnych plaż Oceanu Spokojnego, Indyjskiego i Atlantyckiego. Jest to jeden z ponad 1500 gatunków należących do rodziny Convolvulaceae. Na Filipinach znana jest jako bagasua, aw Brazylii jako salsa da praia.
Ipomea pochodzi od dwóch greckich słów: Ips, co oznacza „robak”; Y homois, co oznacza „podobne” lub „podobne”. Jej nazwa zawdzięcza robakowatemu kształtowi pąka kwiatowego. Znana jest również jako stopa kozła ze względu na kształt liścia podobny do kopyta kozła (po łacinie, pes-caprae).
Roślina tworzy gęsty koc, który przykrywa piasek. Występuje na poboczach dróg i jest bardzo odporny na sól, wysokie temperatury i wiatr. Służy również jako stabilizator gleby i zapobiega erozji wybrzeża.
Kwiaty otwierają się rano i zamykają po południu w słoneczne dni, są rozkloszowane i mają bardzo atrakcyjny róż. Jeśli chodzi o owoce, są gąbczaste i otwarte podczas suszenia. Cztery nasiona, które są w środku, są rozproszone i unoszą się na wodzie i nie ma na nie wpływu zasolenie morza.
Zakład okazał się bioakumulatorem metali ciężkich, takich jak ołów, cynk, arsen, selen, chrom i nikiel na obszarach dotkniętych tsunami, tak jak miało to miejsce w Tajlandii w 2004 r..
Łodygi są tak mocne, że służą do robienia lin, a spalonymi liśćmi robi się kit, który uszczelnia stawy kajaków. Ugotowane liście i korzenie są jadalne; jednakże mają działanie przeczyszczające.
Jego popularna nazwa, kidneyina, pochodzi od jej stosowania w leczeniu chorób nerek, zwłaszcza jeśli występuje stan zapalny lub ból. W medycynie tradycyjnej stosowany jest w wielu krajach m.in. jako środek moczopędny, przeciwzapalny, przeciwbólowy i leczniczy..
Indeks artykułów
Kidneyina rośnie preferencyjnie na glebach wapiennych i zawierających kwarc oraz na skałach. Roślina rzadko żyje w zacienionych miejscach w pomieszczeniach, gdzie jej wzrost jest ograniczony przez wzrost innych roślin..
Kwitnienie występuje latem i wczesną jesienią. W pochmurne dni kwiaty otwierają się tylko przez krótki czas w ciągu dnia, a płatki po pierwszym dniu opadają..
Główne zapylacze Ipomoea to pszczoły, które urzekają zarówno kolorem kwiatu, jak i nektarem. Roślina przyciąga również motyle, ćmy, mrówki i chrząszcze..
Profil farmakologiczny rośliny wykazuje wielorakie działanie terapeutyczne. Wśród nich właściwości przeciwutleniające, przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwskurczowe, przeciwocyceptywne, przeciwartretyczne, przeciwhistaminowe, insulinogenne i hipoglikemiczne, przeciwgrzybicze Candida albicans Y Microsporum audouinni i immunostymulujące.
Ipomoea pes-caprae zawiera fitochemikalia; to znaczy wtórne metabolity, które odgrywają ważną rolę w obronie rośliny. Ponadto substancje te wykazują różne działania farmakologiczne. Wśród aktywnych składników znajdują się alkaloidy, steroidy i triterpeny, flawonoidy i taniny fenolowe.
Ekstrakcja składników aktywnych odbywa się za pomocą rozpuszczalników organicznych, które wnikając do rośliny rozpuszczają znalezione tam substancje.
Zgodność chemiczna między rozpuszczalnikami a ekstrahowanymi substancjami określa w każdym przypadku, który ekstrakt ma największe bogactwo rozpuszczonych składników. Następnie rozpuszczalnik z powstałej mieszaniny odparowuje się i zatęża w niskiej temperaturze..
Z tego powodu wyekstrahowane substancje są często określane zgodnie z zastosowanym rozpuszczalnikiem; to znaczy, wspomina się o ekstraktach metanolowych, etanolowych, wodnych itp. W medycynie tradycyjnej zwyczajowo stosuje się ekstrakt wodny, podczas przygotowywania naparu i wywaru z rośliny.
Zawiera kwas betulinowy, triterpenoid o różnorodnych właściwościach terapeutycznych. Skład flawonoidów jest podobny w całej roślinie, ale stężenie izokwercytryny (rodzaj flawonoidu) jest wyższe w liściach..
Badania wykazały dużą zmienność udziału związków fenolowych w zależności od miejsca pochodzenia rośliny; warunek ten może być związany z odpowiedzią zakładu na warunki środowiskowe.
Związek ten jest jednym z rodzajów metabolitów, które roślina wytwarza w celu ochrony, gdy jest poddawana stresującym warunkom.
Związki fenolowe w roślinach są silnymi przeciwutleniaczami. Po spożyciu zapobiegają niekorzystnym skutkom stresu oksydacyjnego.
Stres oksydacyjny występuje z powodu braku równowagi między reaktywnymi formami tlenu - które obejmują wolne rodniki i gatunki nie rodnikowe - oraz wkładem przeciwutleniaczy w komórki..
Gdy wrodzona obrona organizmu ludzkiego nie jest wystarczająca, utrzymanie odpowiedniego poziomu przeciwutleniaczy do zwalczania reaktywnych form tlenu wymaga egzogennego wkładu tych substancji..
Stres oksydacyjny uszkadza wszystkie elementy komórki, w tym DNA. Jednak reaktywne formy tlenu mogą być wykorzystywane przez układ odpornościowy do atakowania i niszczenia patogennych mikroorganizmów..
Wśród egzogennych przyczyn, które sprzyjają zaburzeniu równowagi oksydacyjnej, jest wiele chorób, takich jak między innymi cukrzyca, zapalenie stawów, zakażenie wirusem HIV, rak, różne typy zapalenia wątroby, przewlekła niewydolność nerek, astma i choroby układu krążenia..
Powodują to również czynniki związane ze stylem życia, takie jak stres, nadmierna ekspozycja na słońce, siedzący tryb życia, otyłość, zanieczyszczenia, palenie itp. Równowaga między produkcją wolnych rodników i przeciwutleniaczy jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania fizjologicznego.
Należy podkreślić, że potencjał antyoksydacyjny rośliny był wyraźniejszy w ekstraktach metanolowych i wodnych..
Nasiona Ipomoea pes-caprae stanowią remedium na zaparcia: łagodzą kolki i bóle brzucha. Preparat z liści stosuje się przy zaburzeniach trawiennych oraz przy krwawiących hemoroidach, zapaleniu odbytu i wypadaniu odbytnicy..
Łagodzi wymioty, wzdęcia i niestrawność; Ponadto wykazuje właściwości hamowania skurczów dzięki obecności acetylocholiny, bradykininy i chlorku baru..
Fenole mają właściwości przeciwzapalne. Surowy ekstrakt zawiera eugenol i 4-winylogwajakol, związki, które mają hamujący wpływ na syntezę in vitro prostaglandyn, substancji regulujących alergiczną odpowiedź zapalną.
Jest tradycyjnie stosowany w leczeniu użądleń meduz; zgodnie z wynikami badań in vitro, jego działanie neutralizuje toksyczność trucizny.
Ipomoea pes-caprae wykazano, że ma taką samą antagonistyczną skuteczność w stosunku do trucizny meduzy, jak niektóre komercyjne preparaty leków.
Immunostymulujące działanie nerek obserwowano w ekstraktach z ludzkich komórek jednojądrzastych. in vitro, i ma obiecujące działanie w dziedzinie immunoterapii.
Ekstrakt rozpuszczalny w heksanie z nadziemnych części rośliny zawiera lipofilowe glikozydy o słabym działaniu cytotoksycznym na szereg linii komórek nowotworowych.
Donoszono o roli kwasu betulinowego jako selektywnego inhibitora czerniaka u ludzi. Ponadto związki fenolowe mają również właściwości przeciwnowotworowe.
Cała roślina jest używana w kąpielach leczniczych, w leczeniu artretyzmu i reumatyzmu. Korzenie mają właściwości moczopędne i są stosowane w leczeniu problemów z pęcherzem, trudnego, powolnego i bolesnego oddawania moczu oraz niecałkowitego wydalania moczu..
Służy również do łagodzenia zatrzymywania płynów w różnych jamach ciała. Nasiona są używane w leczeniu rzeżączki, kiły i infekcji pasożytniczych.
Wyciąg alkoholowy ma działanie antynocyceptywne; wśród związków wyjaśniających ten efekt znajdują się glochidon, kwas betulinowy i izokwercytyna. Kwas betulinowy działa przeciwretrowirusowo i przeciwzapalnie.
- Odwar z korzeni jest stosowany przeciwko kolce i gorączce.
- Odwar z liści stosowany jest do łagodzenia objawów reumatoidalnego zapalenia stawów, a także do czyszczenia i dezynfekcji ran i wrzodów.
- Z liści tworzy się tynk, który nakłada się w celu ułatwienia usuwania kolców jeża i przyspieszenia dojrzewania ropni..
- Spożycie młodych pąków liściowych przyspiesza poród.
- W Indonezji sok z młodych liści jest gotowany z olejem kokosowym na wrzody i ból.
- Napar z rośliny utlenionym żelazem jest stosowany w leczeniu krwotoku miesiączkowego.
- Sok z liści podaje się doustnie jako środek moczopędny w leczeniu obrzęku, a ten sam sok nakłada się na dotknięte części. Jest umieszczany zewnętrznie, aby leczyć hemoroidy.
Nie są znane żadne skutki uboczne u ludzi. Różne ekstrakty (etanolowo-wodne, etanolowe, wodne i w eterze naftowym), które zostały przygotowane z nadziemnych części rośliny, zostały ocenione u kotów i psów i nie wykazały żadnej toksyczności..
Wśród przeciwwskazań tej rośliny wyróżnia się fakt, że nie należy jej stosować w okresie ciąży lub gdy podejrzewa się jej istnienie, biorąc pod uwagę, że nie ma wystarczających dowodów naukowych, aby zapewnić brak niepożądanych skutków..
Gdy ekstrakt podawano doustnie i podskórnie ciężarnym kotkom, nie obserwowano żadnej reakcji. Jednak nie ma rozstrzygających badań na ludziach..
Należy również unikać jego spożycia, jeśli stosuje się leczenie przeciwzakrzepowe; Ponadto roślina nie powinna być wykorzystywana do celów leczniczych, jeśli istnieje podejrzenie, że pochodzi z gleby skażonej obecnością metali toksycznych..
Jeszcze bez komentarzy