Plik tratwy rzeczne Znajduje się w centralnym regionie Meksyku. Ma 771 km długości i jest jedną z najdłuższych rzek w kraju, ponieważ swoimi wodami nawadnia 8 z 32 stanów Meksyku.
Balsas kąpie się na obszarze około 117 305 kmdwa, co stanowi 6% terytorium kraju. W 2010 r. W dorzeczu mieszkało łącznie 10 990 154 osób, co stanowi 10% populacji kraju..
Koryto rzeki Balsas było fundamentalnym motorem rozwoju kraju, ponieważ zaspokaja 10% zapotrzebowania Meksyku na energię elektryczną; i 25% potrzeb państwa. Do 2009 r. 78% wód powierzchniowych w dorzeczu było przeznaczonych do produkcji tego ważnego zasobu.
Indeks artykułów
Najstarsze osady w dorzeczu rzeki Balsas pochodzą sprzed 22 000 lat i są skoncentrowane w jej dolnej części, na wybrzeżu Pacyfiku..
W całym dorzeczu powstały różne kultury aborygeńskie, między innymi Mexica, Tarascan, Mixtec, Chubias, Teotihuacanas, Chichimecas, Yopes, Mezcala, Purépechas, Amuzgos, Mayas, Toltecas, Coixcas, Pantecas, Matlazincas, Olimecas, Cuitlechuicas i Tlaxcalans. Kultury te ukształtowały swój sposób życia wokół rzeki i bogactwa naturalne występujące na tym obszarze.
Istnieją dowody bibliograficzne, które odzwierciedlają naturę relacji, które zostały ustanowione między tymi ludami, które zostały znalezione na różnych poziomach ich ewolucji kulturowej. W mikroświecie przedhiszpańskiego Meksyku sojusze, podboje, ujarzmienia i zdrady obfitują między kulturami, które dzieliły ten region..
Dorzecze ma wielkie bogactwo historyczne i kulturowe zawarte w różnych stanowiskach archeologicznych. Do najbardziej znanych należą Tzintzuntzan, Tingambato, Cacaxtla, Cuetlajuchitlán, Palma Sola, Teopantecuanitlán, Tehuacalco, Xihuacan, La Soledad de Maciel, Xochipala, Cueva de Oxtotitlán i Ixcateopan de Cuauhtémoc.
W 1519 roku, podczas podboju terytorium Meksyku, odkrywca Hernán Cortés udał się do Senatu Tlaxcala z prośbą o pozwolenie na przepuszczenie swoich wojsk przez jego terytorium w drodze do Tenochtitlán..
Cortés spodziewał się, że jego wrogość do Mexiców zdobędzie ich poparcie lub przynajmniej neutralność, jednak Senat nie zgodził się na jego prośbę, nie ufając intencjom białych mężczyzn ze Wschodu..
2 września 1519 roku republika Tlaxcala stanęła w obliczu sił hiszpańskich dowodzonych przez Cortésa i została pokonana. Po zdobyciu Tenochtitlán w 1520 r. Rozpoczęto wyprawy w celu zlokalizowania zasobów wydobywczych dostępnych na terytorium obecnego stanu Guerrero..
Około 1810 roku, po 300 latach panowania hiszpańskiego, w całym dorzeczu powstały miasta. W głównych zaludnionych ośrodkach Kreolowie byli nasyceni ówczesnymi prądami filozoficznymi pragnieniem niezależności. Ostatecznie udało się to osiągnąć 27 września 1821 r. Wraz z wkroczeniem armii Trigarante do Mexico City..
W 1937 r. Meksykański rząd stanowy rozpoczął budowę pierwszej elektrowni wodnej w górnym dorzeczu rzeki Balsas. Ze względu na ukształtowanie terenu basen Balsas ma duży potencjał do produkcji energii wodnej. Z tego powodu w 1940 roku Federalna Komisja ds. Energii Elektrycznej zakazała wykorzystywania jej wód i dopływów do celów innych niż wytwarzanie energii elektrycznej..
22 marca 2011 r. Ówczesny prezydent Meksyku Felipe Calderón Hinojosa zniósł zakaz używania dorzecza rzeki Balsas do spożycia przez ludzi..
Dorzecze Balsas obejmuje 420 gmin w meksykańskich stanach Guerrero, Jalisco, Michoacán, Meksyk, Morelos, Oaxaca, Puebla i Tlaxcala. Rzeka płynie z zachodu na wschód przez depresję, która tworzy się między neowulkanicznym pasmem górskim a Sierra Madre del Sur.
Klimat w regionie jest zróżnicowany w zależności od wysokości, prezentując klimat umiarkowany, gorący i suchy. Pora deszczowa występuje od czerwca do września z nierównomiernym rozkładem opadów na terenie dorzecza, z niższymi wskaźnikami w kierunku wschodnim..
Średnia roczna suma opadów wynosi 978 mm i przedstawia minimalne poziomy 525 mm w stanach Tlaxcala i Puebla, rejestrując łącznie roczne maksimum 2317 mm w stanie Morelos..
Wysokie temperatury w ciągu dnia powodują, że 81% wody z opadów wraca do atmosfery, dodając ogromny procent wilgoci do klimatu regionu. 15% wody deszczowej zasila przepływ rzeki Balsas. Tymczasem pozostałe 4% przedostaje się do gruntu i do warstw wodonośnych zlewni.
Rzeka Balsas rodzi się u zbiegu rzek San Martín i Zahuapan, w dolinie Puebla między meksykańskimi stanami Puebla i Tlaxcala w centrum kraju..
Głowa Balsas znajduje się w dolinie Puebla, między Sierra Nevada i Sierra de Tlaxco, na wysokości około 1000 metrów nad poziomem morza..
Zaraz po urodzeniu obiera kierunek południowy. 20 km od miasta Puebla tworzy kanion znany jako Balcón del Diablo i kieruje się na południowy zachód. Po spotkaniu z rzeką Huajuapan skręć na zachód.
W drodze do oceanu przecina Sierra Madre, kierując się na południe, tworząc deltę w pobliżu miasta Zacatula w stanie Guerrero. Koryto rzeki Balsas dzieli się na trzy odcinki: wysoki, średni i niski.
Górne Balsas zajmuje terytorium Morelos i części Tlaxcala, Puebla, Oaxaca, Meksyk i Guerrero. Środkowa Balsas zajmuje część Meksyku, Michoacán i Guerrero. Dolna Balsas obejmuje części Jalisco i Guerrero. Po przejechaniu około 771 km rzeka Balsas wpada przez swoją deltę do Oceanu Spokojnego..
Na charakter rzeki Balsas wpływają ścieki komunalne, przemysłowe i rolnicze, które wpływają do jej koryta.
W zlewni zainstalowano tylko 43 komunalne oczyszczalnie ścieków w 420 gminach. Ten deficyt strukturalny oznacza, że większość populacji odprowadza ścieki do dopływów Balsas lub bezpośrednio do jej wód..
W każdym razie punkt wejścia organicznych i nieorganicznych odpadów płynnych pochodzenia miejskiego nie ma znaczenia, ponieważ wszystkie trafiają do głównego kanału Balsas i zagrażają jakości jego wód..
Pomimo niewielkiej objętości ścieki przemysłowe mają duży wpływ na równowagę ekologiczną Balsas, ponieważ główne ośrodki przemysłowe znajdują się w ekologicznie krytycznych regionach basenu górnego i delty..
Na terenie zlewni zainstalowano łącznie 231 oczyszczalni ścieków przemysłowych, jednak w jego wodach odnotowano obecność wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych i związków chloroorganicznych. Związki te są bardzo szkodliwe dla organizmów wodnych i wpływają na najbardziej produktywne ekosystemy w regionie..
Do tego dochodzi wpływ agrochemikaliów z zawracania wód rolniczych i odpadów stałych, które są wyrzucane przez mieszkańców w nieodpowiedzialny sposób. Wszystkie te elementy sprawiają, że rzeka Balsas jest ekosystemem, w którym występują poważne problemy z zanieczyszczeniami.
Główną działalnością gospodarczą dorzecza Balsas jest produkcja energii wodnej. 78% dostępnych wód powierzchniowych przeznacza się na tę działalność, aby pokryć część potrzeb najbardziej zaludnionych państw regionu i wnieść część na krajowe zaopatrzenie. Potencjał elektrowni wodnych zainstalowanych w korycie rzeki Balsas łącznie wynosi 2330 MW.
Druga to produkcja rolna. Ta branża zużywa 7909,72 mm3 wody do nawadniania 174 089 hektarów upraw. Teren jest zasilany przez zapory działające kanałami. Do głównych produktów regionu należą trzcina cukrowa, cytryna, sorgo, mango, sezam i warzywa.
Terytorium dorzecza Balsas zamieszkuje 10 990 154 osób, czyli 10% ludności kraju. Wewnątrz dorzecza górnego mieszka 68% populacji.
W 1995 r. W dorzeczu rzeki Balsas było 17 skupisk ludności z ponad 50 000 mieszkańców, co stanowiło 32% populacji. 35% mieszkało w średnich miastach liczących od 2500 do 50 000 mieszkańców, a 33% znajdowało się w społecznościach poniżej 2500 mieszkańców.
Wśród najważniejszych miast pod względem liczby ludności, które Balsas przecina w drodze do morza, jest Puebla w stanie Puebla, licząca 1 160 000 mieszkańców; Lázaro de Cárdenas w stanie Michoacán z 178.817 mieszkańcami i Tlaxcala w stanie Tlaxcala z 36.500 mieszkańcami.
Rzeka Balsas zbiera wodę z opadów deszczu i rzek znajdujących się na wyżynach otaczających jej dorzecze, kierując się na niższe ziemie. Do najważniejszych dopływów należą rzeki San Martín, Tacámbaro, Amacuzac, Zahuapan, Tepalcatepec, Cutzamala, Mixteco, Huajuapan, Acatlán, Iguala i Temalcatepec..
Rozległy obszar dorzecza Balsas jest schronieniem dla różnych typów roślinności, które różnią się w zależności od wysokości i temperatury. Do najbardziej reprezentatywnych typów roślinności należą lasy tropikalne, kolczaste i dębowo-sosnowe, zarośla kserofilne, roślinność wodna i podwodna..
Roślinność lasów tropikalnych jest najbardziej rozpowszechniona w dorzeczu, położonym na wysokości od 0 do 1600 metrów nad poziomem morza. Są to gęste populacje roślin złożone z drzew i krzewów.
Do najpospolitszych gatunków należą kopal, hiszpański jaboncillo, pochota, guayacán, amate negro, higuerón, yellow saiba, noma, maguey, palo bobo, guásimo, cucharito, głóg, romerillo, szałwia czerwona, drewno białe, dąb kastylijski, chupandía, różowe lapacho, brazylijskie drewno, cuachalat, pochote boludo, papache, guanacaste, rzeczny migdał, fasola indyjska i orzech Majów.
Roślinność lasów ciernistych koncentruje się w dolnym dorzeczu rzeki Balsas. Najpopularniejsze gatunki to palo verde, miękki mesquite, łyżeczka del cerro, palo prieto, black bow, cholulo, azulillo i cape breaker..
Las dębowo-sosnowy osiąga wysokość do 35 metrów. W dorzeczu rzeki Balsas znajduje się w górnych partiach neowulkanicznego pasma górskiego i Sierra Madre del Sur. Najczęściej spotykanymi gatunkami są aguatle, dąb awokado, sosna moctezuma, dąb capulincillo, sosna chimonque, dąb biały, pacingo, dąb tesmolillo, ocote biały i dąb brukselkowy..
Roślinność zarośla kserofilnego osiąga maksymalnie 4 metry wysokości i jest bogata w stanach Puebla, Michoacán i Oaxaca. Najbardziej reprezentatywne gatunki to gorzki krótki, indyk ogon, grzechotnik, jiotilla, dzika oliwka, pająk, brodata pitahaya i miotła.
W dorzeczu Balsas rozkład roślinności wodnej i podwodnej ogranicza się do obszarów, w których działalność człowieka pozwala im rozkwitać. Miejscami największej koncentracji są laguny, bagna i tamy.
Niektóre z gatunków występujących na tym obszarze to ożypałka, szuwar, skrzyp polny, lama, rzęsa, meksykańska paproć, hiacynt wodny, mech kolczasty, kapusta wodna, bz wodny, łopian, clavito, koniczyna wodna, wrażliwa na wodę i nimfa ciernista woda.
Na terenie dorzecza Balsas znajduje się kilka obszarów objętych różnymi programami ochrony w celu ochrony zamieszkujących je gatunków roślin i zwierząt. Te strefy ochronne pełnią również funkcję zapewnienia równowagi ekologicznej rzeki, pełniąc rolę stref umożliwiających jej oczyszczenie i samoregulację wód..
W regionie występują gatunki, które zostały skatalogowane jako zagrożone i zagrożone wyginięciem. Najwięcej endemizmów w regionie przypada na kręgowce, z 233 gatunkami endemicznymi.
Wśród ryb wyróżnia się obecność gatunków zasiedlających wody słoną, występujące w dolnej części delty rzeki, których zasolenie pozwala na ich występowanie.
Można zobaczyć kraba, bociana, legwana zielonego, cyraneczki, kaczkę boludo, snooka, garrobo, lebranchę, żółw oliwa, sardynita, cuije błękitnopłetwe, mojarra, jastrząb amerykański, lucjan żółty, sowa, cuije rudoogoniasty, jastrząb sola, krokodyl trąbka, mate, boa zwyczajna, krewetka, wodniczka i tilapia.
Jeszcze bez komentarzy