Plik Rzeka Grijalva To międzynarodowa rzeka dzielona między Gwatemalę i Meksyk. Rodzi się na ponad 4000 metrów nad poziomem morza i przepływa przez kontynent amerykański, aż dotrze do Oceanu Atlantyckiego.
Jej dorzecze drenuje obszar 58025 kmdwa, z czego 10% znajduje się w Gwatemali, a pozostałe 90% należy do Meksyku. Przepływ 36,500 mln m3 co roku czyni go największym producentem energii wodnej w Meksyku.
Indeks artykułów
Prymitywne i wyrafinowane kultury rolnicze osiedliły się na brzegach Grijalva, wykorzystując ją jako spiżarnię dla roślin warzywnych, zwierzęcych i leczniczych niezbędnych do ich przetrwania..
Dokumentacja historii rzeki Grijalva rozpoczęła się w 1519 roku wraz z przybyciem ekspedycji Hernána Cortésa wraz z całą armią 12 marca. Wraz z tym przybyciem starano się kontynuować eksplorację i podbój terytorium Nowej Hiszpanii, dzisiejszego Meksyku, przez ujście rzeki Grijalva w stanie Tabasco..
Podczas podboju i kolonii hiszpańskie królestwo wykorzystało wody Grijalva do połączenia swoich osad i transportu amerykańskich produktów, takich jak kakao i drewno liściaste, na europejskie rynki..
W XIX wieku rodzący się rząd meksykański musiał stawić czoła ekspansjonistycznym zamiarom rządu Stanów Zjednoczonych. W październiku 1846 r. Amerykańska eskadra złożona z parowców i szkunerów, dowodzona przez komandora Mathew C. Perry'ego, wypłynęła bez lądowania w górę rzeki Grijalva w wyniku działań obronnych podjętych przez mieszkańców brzegów rzeki..
Szesnaście lat później konwulsyjne terytorium Meksyku musiało stawić czoła kolejnej inwazji, tym razem pochodzenia europejskiego. W 1862 r. Mieszkańcy Tabasco ponownie zorganizowali obronę brzegów rzeki Grijalva przed wojskami francuskimi. Starcia trwały dwa lata i zakończyły się wycofaniem najeźdźców 27 lutego 1864 roku..
W XX wieku, podczas rewolucji meksykańskiej, rewolucjoniści i rząd narodowy przeszli przez wody Grijalva, nawracając, nauczając lekcji i szukając sojuszników do przyłączenia się do swoich frakcji..
Do 1956 r., Kiedy to skrzyżowanie Gulf Highway ze stolicą federalną, Grijalva była głównym szlakiem komunikacyjnym łączącym stan Tabasco z resztą meksykańskiego terytorium..
Dorzecze Grijalva ma ogromne znaczenie dla rozwoju gospodarczego Meksyku i jest rezerwatem różnorodności biologicznej ze względu na dużą ilość opadów występujących w regionie.
Koryto rzeki znajduje się u podnóża Sierra de los Cuchumatanes, Sierra Madre de Chiapas i Sierra Norte w Mezoameryce. Położenie geograficzne w zagłębieniu utworzonym przez wyniesienie gór, właśnie na styku zimnego frontu północy z masami powietrza tropikalnego, sprawia, że dorzecze Grijalva jest jednym z regionów o najwyższym wskaźniku opadów na świecie..
Ma najwyższy wskaźnik opadów w kraju, a jego średnia roczna przekracza 2100 mm, osiągając ponad dwukrotnie więcej niż średnia krajowa. Poziom opadów w dorzeczu znacznie się zmienia, gdy rzeka płynie w kierunku ujścia..
W górnym i środkowym Grijalva występuje średnio od 1200 do 1700 mm rocznie. Te suche warunki są generowane przez efekt Föena, będący wynikiem spotkania mas ciepłego i wilgotnego powietrza. Efekt ten popycha opady w kierunku Grijalva na terytorium Gwatemali, skąd płyną, zasilając koryto rzeki.
Dolny sektor Grijalva, położony w Sierra Norte, odnotowuje najwyższy wskaźnik opadów w basenie ze średnimi rocznymi powyżej 4000 mm. W tym sektorze opady występują praktycznie przez cały rok, rejestrując wzrost do 3 metrów w ciągu 12 godzin. Na równinie Tabasco średnia waha się między 1700 a 2300 mm.
W sekcjach gwatemalskich, w górnej i środkowej części rzeki Grijalva, deszcze są bardziej intensywne latem, podczas gdy między jesienią a zimą występują mniej intensywne, ale dłuższe deszcze, co powoduje powodzie, które koncentrują się między wrześniem a listopadem..
Wzrost liczby ludności spowodował wzrost zapotrzebowania na energię i żywność, które rząd meksykański starał się zaspokoić, promując rolnictwo, hodowlę zwierząt i budowę dużych elektrowni wodnych..
W ten sposób rząd narodowy promował - między innymi - budowę tam na korycie rzeki Grijalva, aby kontrolować powodzie, osuszać równiny do użytku komercyjnego i wytwarzać energię elektryczną..
Na korycie rzeki zainstalowano sześć elektrowni wodnych o łącznej produkcji 12817 gigawatów na godzinę (GWh), co stanowi 52% energii wytwarzanej w całym kraju..
Od 1940 do końca lat 80-tych równiny stanu Tabasco przeszły od 16% do 63% bydła..
Budowa tam i późniejsze odwodnienie pozwoliły na zasiedlenie równin upraw kakao, cytrusów, trzciny cukrowej, bananów i kokosów. Jednocześnie w górnym basenie promowano uprawę kawy, owoców i warzyw, aby wykorzystać umiarkowane temperatury i wilgotność tego obszaru.
Intensywna eksploatacja zasobów rzeki Grijalva i rozwój miast na jej brzegach wpłynęły na jakość wody. Budowa zapór uniemożliwiła transport substancji odżywczych i odpowiednie natlenienie wody, elementów niezbędnych do utrzymania i utrzymania różnorodności biologicznej..
Aby zwiększyć produkcję rolną i zwalczać szkodniki w uprawach, agrochemikalia są filtrowane przez glebę i rozpuszczane w wodzie używanej do nawadniania, aby ostatecznie dotrzeć do rzeki..
Górnictwo, ropa naftowa i eksploatacja przemysłowa, wraz z brakiem roślin do odpowiedniego oczyszczania ścieków, generuje wysokie stężenia azotynów i azotanów, bakterii z grupy coli, arsenu i rtęci w wodach Grijalva.
Rzeka Grijalva to międzynarodowy kanał, który ma swój początek w Gwatemali, a konkretnie w Sierra de los Cuchumatanes w departamencie Huehuetenango, na wysokości 4026 metrów nad poziomem morza i przepływa przez Meksyk przez stany Chiapas i Tabasco..
Podróżuje 600 km od źródła na wyżynach Gwatemali do ujścia w Zatoce Meksykańskiej.
Z czterech jej odcinków pierwsza to Gwatemalska Grijalva, która biegnie od źródła w Sierra de los Cuchumatanes do Amatenango de la Frontera na granicy z Meksykiem. Na tym odcinku rzeka przepływa od 4026 m n.p.m. od źródła do 2400 m n.p.m. i zajmuje powierzchnię 6859 kmdwa.
Górna i środkowa Grijalva znajdują się w meksykańskim stanie Chiapas i przepływają przez depresję o tej samej nazwie. Znajduje się w centrum stanu i stanowi półnizinę, na północy graniczy z Sierra Norte de Chiapas, na wschodzie z Altos de Chiapas i wschodnimi górami; a na południowym zachodzie przez Sierra Madre de Chiapas. Zajmują powierzchnię 9643 kmdwa i 20146 kmdwa odpowiednio.
Dolna Grijalva znajduje się między Chiapas i Tabasco. W Chiapas przepływa przez Sierra Norte przez zestaw obszarów górskich, których układ zatrzymuje wilgoć, łącząc masy zimnego powietrza z północy z masami tropikalnymi z Atlantyku i Pacyfiku. Sektor ten zajmuje 9 617 kmdwa.
W Tabasco przepływa przez równinę położoną na przybrzeżnej równinie Zatoki do ujścia. Sektor ten zajmuje 12 163 kmdwa. Tutaj rozwija się delta Grijalva, utworzona u zbiegu z rzeką Usumacinta, prezentująca mokradła i bagna. Razem te strefy zalewowe tworzą rezerwat biosfery znany jako Pantanos de Centla.
Według spisu z 2000 roku 10 milionów ludzi zamieszkiwało dorzecze Grijalva-Usumacinta, około 4% populacji Meksyku. Na swojej 600-kilometrowej trasie dotyka stolic meksykańskich stanów Chiapas i Tabasco: Tuxtla Gutiérrez i Villahermosa..
To miasto jest stolicą i najważniejszym zaludnionym centrum meksykańskiego stanu Chiapas. W 2015 roku liczyło 598 710 mieszkańców i jest uważane za jedno z najlepszych miast do życia w Meksyku.
Rzeka Grijalvase znajduje się 5 km od miasta, na wysokości 390 metrów nad poziomem morza, na obszarze chronionym przez Park Narodowy Cañón del Sumidero. Znajduje się na uskoku geologicznym w Sierra Norte de Chiapas, ściany kanionu przekraczają 1000 metrów nad poziomem rzeki i ma głębokość do 250 metrów..
Kanion wpada do sztucznego jeziora zapory Manuel Moreno Torres i umożliwia korzystanie z ekoturystyki dzięki przejażdżkom łodzią i kajakami, które pozwalają podziwiać faunę i florę dżungli, która zajmuje brzegi.
Istnieją również lądowe alternatywy, aby pokonać trasy pieszo lub na rowerze, wspinać się, zjeżdżać po linie i jeździć tyrolką. Ponadto z punktów widokowych można podziwiać panoramiczne widoki.
Stolica i główne centrum gospodarcze przybrzeżnego stanu Tabasco. Zostało założone w 1564 roku jako miasto portowe i rybackie ze względu na strategiczne położenie nad Zatoką Meksykańską. Od 1970 r. Wykazywał nieuporządkowany wzrost spowodowany eksploatacją ropy naftowej i do 2005 r. Liczył 614 629 mieszkańców.
Villahermosa znajduje się pomiędzy rzekami Carrizal i Grijalva. Rozwój miasta spowodowany rozwojem przemysłu naftowego spowodował przekierowanie wód rzek w celu wykorzystania terenów pod zabudowę mieszkaniową i przemysłową.
Rzeka Grijalva otrzymuje dopływy Gwatemali i Meksyku, wśród najważniejszych możemy wymienić Cuilco, Pichucalco lub Ixtacomitán, Tepe-titán-Chilapa, La Venta, Sayula, Chilapa, de la Sierra, Chicoasén, Teapa, Tzimbac, Yamonho i Chilapilla.
Dorzecze Grijalva-Usumacinta jest jednym z obszarów o największej różnorodności biologicznej w Meksyku. Wynika to ze zmian klimatycznych i rodzajów gleb występujących na jej trasie, od wysokości ponad 4000 metrów do Oceanu Atlantyckiego..
Zarejestrowano ponad 20000 gatunków roślin wyższych, z czego 12% to gatunki endemiczne, zajmujące pierwsze miejsce w kraju pod względem liczby gatunków występujących wyłącznie w regionie.
Na terenie występuje 17 typów roślinności, które zajmują ok. 47% powierzchni zlewni. 49% jest przeznaczone na działalność rolniczą i hodowlę zwierząt, pozostałe 4% to obszary bez roślinności i osad ludzkich.
W sekcji gwatemalskiej i górnej Grijalva występują obfite lasy sosnowe i dębowe z istotną obecnością dębu żołędziowego, sosny żółtej lub orzecha laskowego, dębu czerwonego, sosny prostej lub pinabety, dębu pospolitego, sosny chahuite, akoloty, sosny moctezuma lub chamaite..
W środkowym odcinku występują lasy wilgotne, wysokie, średnie i niskie, których roślinność zmienia się w zależności od wysokości. Najbardziej reprezentatywne gatunki to: dziki tamaryndowiec, zopo, mahoń honduraski, tanimbuca, tinco, chilacayote, ojoche, guanandí, akacja, guásimo, coloradillo, palo bermejo, amargoso, nagi indyjski, cedr oaxqueño, pochote, trojeść mleczna, kuraka i fasola.
Na sawannach dolnej Grijalvy występuje czarna oliwka, nance, siricote, tecomate, coatecomate i bacabuey.
U jej ujścia lasy namorzynowe i mokradła są domem dla 45 ze 111 gatunków roślin wodnych, które odnotowano na terytorium Meksyku, wśród których są groty strzały, czarne namorzyny, zakotwiczone hiacynty wodne, namorzyny guzowate, namorzyny czerwone., Luziola Subintegra Y Micranda spruceana.
W parze z różnorodnością roślin dorzecze Grijalva jest zbiornikiem o dużej bioróżnorodności fauny. Zmienność klimatu w dorzeczu wskazuje na występowanie różnych gatunków według sektorów, niektóre z nich są endemiczne, więc są chronione lub zagrożone wyginięciem.
Szacuje się, że na tym obszarze żyje 67% gatunków zwierząt zarejestrowanych w Meksyku, 150 gatunków ryb słodkowodnych, 189 gatunków płazów, 240 gatunków ptaków i 200 gatunków gadów..
Niektóre z najbardziej reprezentatywnych na tym obszarze to ryba kostna, krokodyl rzeczny, wąż tygrysi, Chimalapa guayacón, snook czarny, hocofaisán, wilk rzeczny, kamienna ręka Ameryki Środkowej, Tenguayaca, Kinkajú, czapla biała, nietoperz nosowy, turipache, lis namorzynowy, kormorany, dąb dżungli i małpa pająka.
Również skowronek Chiapas, pelikan biały, jaszczurka wielkolistna, wyjec, pelikan brunatny, manat z Indii Zachodnich, puffer, ocelot, jeleń bielik, tamandua meksykańska, jaszczurka czarnopyska, dzik, jeżozwierz meksykański, chipo łuskowate , boa dusiciel, kot mauretański i miecz Clemencii.
Jeszcze bez komentarzy