Plik zdrowie społeczności odnosi się do ogólnego stanu zdrowia danej populacji oraz działań, strategii i metodologii wdrożonych w celu jego poprawy. Definiuje ją interakcja między cechami ludzi, ich środowiskiem społecznym i usługami zdrowotnymi, a także wpływ czynników politycznych, historycznych i kulturowych..
Ta koncepcja implikuje globalną i ogólną wizję zdrowia, która różni się od wyniku sumy indywidualnego zdrowia jej członków. Z kolei zakłada, że społeczność sama w sobie może być generatorem zarówno źródeł chorób i infekcji, jak i działań profilaktycznych i naprawczych dla tych problemów..
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) zdrowie społeczności to „zbiór zbiorowych wysiłków populacji zmierzających do zwiększenia kontroli nad czynnikami warunkującymi stan zdrowia”.
Organ ten podkreśla, że okoliczności, w których ludzie rodzą się, dorastają, żyją, pracują i starzeją się, są kluczowymi elementami zdrowia i konsekwencją bieżącej polityki oraz podziału zasobów..
Z tego powodu uważa, że strategie i plany poprawy, oprócz zajmowania się aspektami zdrowotnymi, muszą również uwzględniać społeczne i kulturowe czynniki związane z tą kwestią obecne w społeczności..
Indeks artykułów
Dostęp do zdrowia społeczności jest naturalnym prawem, które zarówno państwo, jak i samo społeczeństwo muszą zagwarantować swoim obywatelom.
Jej celem jest ochrona społeczności przed czynnikami ryzyka, poprawa opieki nad ludźmi i jakości życia oraz promowanie opieki osobistej i grupowej poprzez edukację i profilaktykę..
Do głównych cech tego typu zdrowia należy sprawiedliwość, która pozwala zaradzić nierównościom społecznym oraz partycypacja społeczna, ponieważ w jej procesy ingerują zarówno podmioty publiczne, jak i prywatne..
Wyróżnia się także swoją dostępnością, która powinna objąć całą populację oraz wymaganiem wdrożenia polityk i działań w zakresie diagnozy, planowania, wdrażania i oceny wyników, gwarantujących jej skuteczność..
Z drugiej strony, jego realizacja wymaga multidyscyplinarnego zespołu roboczego, który obejmuje aspekty fizyczne, psychologiczne i społeczne, i który ma zdolność do mobilizacji poza ośrodkami zdrowia do oceny sytuacji ludzi..
Diagnoza zdrowia społeczności odnosi się do potrzeby gromadzenia i analizowania danych od obywateli i społeczeństwa, aby ocenić ich ogólny stan i na tej podstawie opracować projekty i środki poprawy.
Jest to pierwsza faza procesu planowania, która dostarcza narzędzi pozwalających poznać aktualną sytuację i wiedzieć, w jakich obszarach należy pracować..
Diagnoza musi obejmować między innymi ocenę demograficznych i społeczno-ekonomicznych cech społeczności, jej fizycznego środowiska, stanu zdrowia ludzi oraz zasobów i specjalistów dostępnych do przeprowadzenia różnych procesów..
Badanie to wymaga analizy danych ilościowych i jakościowych, w tym wywiadów indywidualnych i grupowych, spotkań społeczności i forów publicznych, na których problem jest analizowany i omawiany w celu określenia potrzeb i luk w tym zakresie..
Ponadto należy również skonsultować się z opinią specjalistów i ustalić priorytetowy program opracowywania planów działania.
Z drugiej strony, proces ten wymaga rozwoju sieci sojuszy i synergii między różnymi podmiotami publicznymi i prywatnymi, aby działać wspólnie, a tym samym osiągnąć wyznaczone cele..
Opieka zdrowotna w społeczności oznacza promowanie profilaktyki i dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego ludzi oraz gwarantowanie podstawowej opieki nad chorymi.
W tym celu realizowane strategie i plany działania muszą określać główne potrzeby w tej dziedzinie oraz ich przyczyny i motywy..
W przeciwieństwie do zdrowia publicznego, które zajmuje się wyłącznie świadczeniem usług ludziom, którzy ich potrzebują, zdrowie społeczności jest skierowane do całej populacji.
Dzięki niemu obywatele przejmują odpowiedzialność za zdrowie własne i innych, poprzez szkolenie i podnoszenie świadomości.
Z drugiej strony, oprócz samych problemów zdrowotnych, w tym przypadku pracujemy również nad czynnikami społecznymi i kulturowymi, które determinują pojawienie się i rozwój chorób..
Do głównych czynników utrudniających efektywne zarządzanie zdrowiem społeczności należą bariery geograficzne, problemy administracyjne, brak zasobów materialnych i finansowych, słaba komunikacja, brak kompetencji zawodowych i niskiej jakości opieka.
Oto kilka przykładów zdrowia społeczności:
-Kampanie profilaktyczne i promocyjne dotyczące zdrowia publicznego na drogach publicznych lub w mediach.
-Dostarczanie prezerwatyw w celu podniesienia świadomości na temat zagrożeń związanych z chorobami przenoszonymi drogą płciową.
-Darmowe szczepienia w okolicach.
-Plany podstawowej opieki zdrowotnej w społecznościach.
-Umowy między rządami, ośrodkami edukacyjnymi i firmami dotyczące sponsorowania lub zarządzania niektórymi usługami społecznymi.
-Rozmowy o edukacji seksualnej w szkołach.
-Szkolenie z pierwszej pomocy, samokontroli, pielęgnacji i podstawowych warunków higienicznych.
-Działania mające na celu uświadomienie znaczenia oddawania narządów.
-Badania naukowe dotyczące niektórych problemów zdrowotnych występujących w społeczności.
-Bezpłatne egzaminy i kontrole, które są przeprowadzane na obszarach wiejskich lub w społecznościach o niskich dochodach.
-Środki gwarantujące wszystkim obywatelom dostęp do wody pitnej i podstawowych warunków sanitarnych.
-Dostarczanie darmowych leków pacjentom, którzy ich potrzebują i nie mogą sobie na nie pozwolić.
-Firmy i instytucje, które szkolą swoich pracowników tak, aby mogli pełnić funkcje podstawowej opieki zdrowotnej związane ze zdrowiem.
Jeszcze bez komentarzy